Twierdzi sie niekiedy, ze fizyczna likwidacja 6 milionow Zydów z Europy musiala miec miejsce, a to dlatego, ze tam gdzie oni zyli wczesniej tam ich juz nie ma.
Takie stwierdzenie jest nie do przyjecia.
Przeciez we Wroclawiu nie ma Niemcow, ktorzy zyli tam przed 1945 rokiem, a to wcale nie oznacza, ze zostali oni wymordowani.
Tak samo, jak nie zostali wymordowani Polacy zyjacy kiedys w Pinsku.

Jezeli istnieja podejrzenia ze tak, to przeprowadzmy wreszcie dochodzenie i dowiedzmy sie co stalo sie z przypuszczalnymi ofiarami.
W kwestiach zydowskiej statystyki ludnosciowej trzeba czesto zadawalac sie odpowiedziami prowizorycznymi, poniewaz nie ma dokladnej definicji Zyda.
Statystyki wygladaja zmieniaja sie zaleznie od zastosowania kryterow religijnych, narodowosciowych, rasowych, czy jezykowych.
Zydzi z przyczyn religijnych niechetnie poddaja sie spisom ludnosci, zmieniaja nazwiska i tozsamosc.

O absolutnej dokladnosci wynikow badan statystycznych nie moze wiec byc mowy.

Do konca wieku XIX najwieksze skupisko ludnosci zydowskiej znajdowalo sie w pasie ciagnacym sie od Litwy poprzez Polske do Wegier, skrecajacym na wschod w kierunku Morza Azowskiego i z powrotem na polnoc przez Ukraine i Bialorus do krajow nadbaltyckich.
W ciagu pol wieku nastapila zmiana: po roku 1945 ludnosc zydowska skupila sie w USA, Izraelu i ZSRR.
Juz pod koniec XIX wieku nastapila milionowa emigracja do USA. I. wojna swiatowa i nastepujace po niej zmiany i wstrzasy polityczne jak np. Rewolucja bolszewicka wprawily w ruch Zydostwo wschodniej i srodkowej Europy, ktore juz wczesniej podlegalo procesowi asymilacji i sekularyzacji.

Zmniejszyl sie zasieg jezyka jiddisz, wzrastala liczba malzenstw mieszanych, nastepowalo porzucanie tradycyjnej religii (takze na rzecz chrzescijanstwa) i obyczajow, upadala tradycyjna struktura socjalna Zydostwa itd.
Niekorzystne byly rowniez trendy demograficzne wsrod ludnosci zydowskiej.
Niezwykle waznym czynnikiem bylo powstanie syjonizmu jako znaczacej politycznej sily miedzynarodowej oraz pojawienie sie perpektywy na utworzenie sie panstwa zydowskiego w Palestynie, gdzie rozpoczelo sie osadnictwo zydowskie.

Z drugiej strony, po 1918 roku nastapil wzrost nastrojow antyzydowskich w Europie spowodowany m.in. udzialem Zydow w rewolucji bolszewickiej w Rosji oraz probach komunistycznych rewolucji na terenie Europy.
Powstaly wrogie Zydom ruchy polityczne, ktore niekiedy dochodzily do wladzy jak np. w Niemczech.
Zarowno syjonizm jak i ruchy antyzydowskie dazyly - z innych oczywiscie powodow - do tego samego celu: masowego przesiedlenia ludnosci zydowskiej z Europy.

Lata trzydzieste przyniosly wzrost emigracji zydowskiej z Europy Zachodniej - przede wszystkim z Niemiec i Austrii - jak rowniez z Europy Srodkowo-Wschodniej w kierunku zachodnim a potem do Ameryki Poludniowej i Polnocnej oraz Palestyny.
Rozmiary tej emigracji nie sa latwe do ustalenia (byla ona czesciowo nielegalna) ale szacuje sie, ze mogla wynosic okolo miliona osob.

Druga Wojna Swiatowa to kolejny wielki wstrzas polityczny bedacy przyczyna rozpadu Zydostwa europejskiego.
Opisywana wyzej polityka Rzeszy Niemieckiej w latach wojny (internowania, deportacje, skupianie w gettach, wlaczanie w system pracy przymusowej oraz same dzialania wojenne spowodowaly rozbicie zydowskich struktur socjalnych, religijnych, rodzinnych i pociagnely za soba smierc ponad miliona Zydow.

W 1939 roku polskie kresy wschodnie na dwa lata dostaly sie pod panowanie Zwiazku Radzieckiego.
Tereny te zamieszkiwala prawie polowa polskich Zydow.
Dolaczylo do nich wielu uchodzcow zydowskich ze strefy zajetej przez Niemcow (w obszar panowania ZSRR dostali sie tez Zydzi z krajow nadbaltyckich czy z Besarabii).
Trudna do okreslenia liczba Zydow zostala deportowana w glab Zwiazku Radzieckiego juz w latach 1939-41.

Po wybuchu wojny w 1941 roku wladze Zwiazku Sowieckiego przeprowadzily ewakuacje na wielka skale, ktora objela takze Zydow, z ktorych wielu zostalo wlaczonych w system pracy przymusowej i uleglo rozproszeniu za Uralem, na Syberii w Azji Centralnej czy na Dalekim Wschodzie (szlaki wedrowek Zydow wiodly do Iranu a nawet do Indii via Szanghaj).
Zydzi gineli jako zolnierze wcieleni do Armii Czerwonej i partyzanci, inni umierali w czasie deportacji i ewakuacji, w obozach pracy, od mrozu, z glodu i chorob.

Rowniez Zydzi, ktorzy po 1939 roku znalezli sie w obszarze wladzy Stalina poniesli wielkie ofiary, ktore pozniej wliczono do "Holocaustu".
Dawne polskie kresy wschodnie nigdy nie powrocily do Polski (nalezy rowniez uwzglenic inne aneksje radzieckie w Europie Wschodniej), co oznacza, ze czesc Zydow polskich "na zawsze" pozostala w obrebie ZSRR.

Dlatego nie mozna po prostu twierdzic, ze przed wojna byli w Polsce Zydzi a po wojnie ich nie ma, co oznacza, ze zostali wymordowani.
Powojenne zmiany granic bardzo utrudniaja przeprowadzenie porownan statystycznych.
Wazne jest rowniez uwzglednienie kontekstu historycznego: lata wojny i lata tu? powojenne to okres wedrowki ludow.
Wladze Rzeszy Niemieckiej dazyly do stworzenia "nowego porzadku etnicznego w Europie" dokonujac wysiedlen i przesiedlen, wladze ZSRR przesiedlaly cale narody.
Niemcy ze wschodu uciekali przed Armia Czerwona, po 1945 roku wysiedlono miliony Niemcow z Polski, Czechoslowacji, Rumunii, Wegier i Jugoslawii, Polacy z kresow wschodnich zostali wysiedleni z Kresow lub sami je opuscili, wladze polskie przesiedlily Ukraincow z Polski poludniowo-wschodniej.
Na tym tle nalezy widziec przymusowe i dobrowolne migracje ludnosci zydowskiej.

Nalezy pamietac o tym, ze przez caly okres wojny trwala emigracja Zydow z Europy.

Nie tylko z panstw, ktore nie dostaly sie pod bezposrednie panowanie niemieckie, ale takze spod tego panowania.
Szczegolne znaczenie mialy drogi ucieczki przez Bulgarie i przez port w Konstancy do neutralnej Turcji a potem do Palestyny i w innych kierunkach.
W styczniu 1944 roku powstala w USA Komisja d/s Uchodzcow Wojennych, dzieki ktorej jeszcze przed zakonczeniem wojny udalo sie wielu Zydom wymknac spod kontroli niemieckiej (komisja dzialala w krajach neutralnych, ale prowadzila rowniez bezposrednie negocjacje z czynnikami niemieckimi).
Podobne akcje przeprowadzila takze UNRRA.
Utworzony zostal system obozow dla uchodzcow, w przewazajacej mierze Zydow np. we Wloszech czy w Afryce Polnocnej.

Emigracja Zydow z Europy trwala takze nieprzerwanie po zakonczeniu wojny w latach 1945-47.
Nalezy tu miec na wzgledzie dwa czynniki: po pierwsze Zydzi deportowani na wschod w ramach polityki przesiedlenczej Rzeszy Niemieckiej, uwolnieni z obozow i gett nie wracali do swoich dawnych miejsc zamieszkania, gdyz ich mienie zostalo skonfiskowane przez Trzecia Rzesze, utracili oni podstawy swojej dawnej egzystencji, wiele rodzin zostalo rozbitych, wielu Zydow utracilo swoich krewnych itd.
Innymi slowy, nie mieli do czego i dokad wracac.
Po drugie, na szeroka skale prowadzily wowczas dzialalnosc organizacje syjonistyczne i prywatne organizacje zydowskie zainteresowane w opuszczaniu Europy przez Zydow i osiedlaniu ich w Palestynie.
To one propagowaly, organizowaly i sponsorowaly exodus ludnosxi zydowskiej z Europy.
Tuz po wojnie caly czas trwa "emigracja" Zydow ze wschodu do zachodnich stref okupacyjnych, glownie strefy amerykanskiej.
W administrowanych przez UNRRA obozach dla dipisow znaczna czesc stanowili Zydzi, dla ktorycjh te obozy byly obozami przejsciowymi.

Istniala wiec zarowno "prywatna" emigracja z Europy jak i emigracja kontrolowana przez organizacje syjonistyczne zainteresowane w realizacji swoich celow politycznych i popierane przez rzad USA.

Liczba Zydow, ktorzy opuscili Europe jest trudna do oszacowania ze wzgledu na to, ze ten exodus odbywal sie po czesci nielegalnie szczegolnie gdy chodzi o osiedlenie w Palestynie, ze nie dbano wowczas o paszporty, dowody tozsamosci itd.
Wielu Zydow, ktorzy opuscili Europe, nigdy nie zostalo oficjalnie zarejestrowanych.
Nie wiadomo np. ilu dokladnie Zydow wyemigrowalo do USA, poniewaz od 1943 roku amerykanskie wladze imigracyjne nie rejestrowaly imigrantow zydowskich - przybywali oni np. jako Niemcy czy Polacy.
Istnieje tu wiele luk i niewiadomych, zadne absolutnie dokladne liczby nie sa mozliwe do ustalenia i wszystkie moga byc kwestionowane, dane statystyczne sa niepewne i nie zawsze mozna na nich polegaa (np. przy porownaniach liczby Zydow przed i po wojnie nie bierze sie liczby Zydow w Europie z dnia zakonczenia wojny ale z roku 1946 lub nawet 1947 a wiec juz po wielkiej fali wyjazdow z Europy).

Ale pewien ogolny obraz losu ludnosci zydowskiej w Europie daje sie zarysowac.

Twierdzenia, ze bez sladu zniknelo 6 milionow Zydow a wiec zostali wymordowani, za pozbawione podstaw.
Nigdy zreszta tylu Zydow nie znajdowalo sie pod bezposrednia kontrola Niemiec.

Straty zydowskie wyniosly nieco ponad milion.

Fale emigracji zydowskiej tuz po wojnie i pozniej objely okolo 1,5 miliona osob, ktore wywedrowaly do Palestyny (pozniej Izraela), do USA, Kanady, Australii, Poludniowej Afryki i Ameryki Lacinskiej, na pewno milion uleglo "absorbcji" w ZSRR.
Wielu Zydow pozostalo w Europie, ale zniknely bardziej zwarte skupiska ludnosci zydowskiej.
Nastapil proces asymilacji, roztopienia sie wsrod pozostalej ludnosci (zmiana nazwisk, konwersje, zerwanie kulturowych i obyczajowych wiezow z zydowskoscia itd.).

Szacuje sie, ze w Europie Zachodniej zostalo 250,000 Zydow.

Sa to dane szacunkowe i nic nie jest wiadome do konca.
Ale jesli przeanalizowac wszystkie aspekty problemu, uwzglednic trendy demograficzne i strukture wiekowa ludnosci zydowskiej, zbadac emigracje Zydow z Europy w latach 1933-39, okreslic w przyblizeniu, ilu w ogole Zydow dostalo sie pod kontrole Niemiec po 1939 roku a ilu pod kontrole ZSRR, ilu ponioslo smierc z rozmaitych przyczyn, przesledzic wszystkie wedrowki ludnosci zydowskiej zarowno dobrowolne, wymuszone okolicznosciami lub odbywane pod przymusem w latach 1939-45, w latach 1945-47 i pozniej, zrekonstruowac legalne i nielegalne szlaki emigracji i ucieczek, zsumowac wielkie strumienie emigracji i dziesiatki malych (takze w pozniejszych latach powojennych) oraz porownac je z danymi o imigracji Zydow do roznych krajow, uwzglednic pewna liczbe Zydow nigdy nie objeta statystykami i pewna liczbe zaginionych w wojennej zawierusze, zbadac los Zydow w Zwiazku Radzieckim, zweryfikowac dane statystyczne dotyczace ludnosci zydowskiej zyjacej na swiecie przed i po wojnie, uwzglednic tych, ktorzy swiadomie zerwali wszelkie zwiazki z zydostwem, zweryfikowac informacje na temat Zydow bedace w posiadaniu biura w Arolse, zabadac dokladnie, ilu Zydow otrzymalo odszkodowania od rzadu niemieckiego, to okaze sie wowczas, ze nie istnieje koniecznosc uciekania sie do tezy o "wymordowaniu 6 milionow Zydow", aby wyjasnic, jak przebiegal proces rozpadu, rozbicia i rozproszenia europejskiego Zydostwa.
Wtedy tez nie bedzie dziwil fakt, ze nie ma dnia, aby w prasie amerykanskiej i europejskiej lub telewizji nie pojawil sie jakis "Holocaust survivor" opowiadajacy o swoich przezyciach.
Rzetelne badania musza dopiero nastapic.

Do tej pory wychodzono z blednego zalozenia, ze dokonal sie mord na 6 milionach Zydow i do tego zalozenia dopasowywano statystyki.

Liczba 6 (lub nawet 7) milionow wymordowanych Zydow nie wynika z badan przeprowadzonych po wojnie, ale pojawia sie jako motyw propagandy wojennej w USA w latach 1942-43 lansowany przez organizacje syjonistyczne i podjety przez oficjalne amerykanskie i brytyjskie czynniki rzadowe.

W maju 1942 roku znany dzialacz syjonistyczny, pozniejszy prezes Swiatowego Kongresu Zydow Nahum Goldman oswiadczyl w Nowym Jorku, ze z osmiu milionow Zydow bedacych pod wladza Hitlera przezyje wojne 2-3 miliony.

13 grudnia 1942 roku "New York Times" zacytowal rabina Goldsteina, ktory stwierdzil, ze zamordowanych zostalo juz 2 miliony Zydow, czyli 1/3 ludnosci zydowskiej znajdujacej sie pod wladza Hitlera i planuje sie dokonac rzezi wszystkich pozostalych a wiec w sumie szesciu milionow.
Rabin Goldstein okreslil to jako "a holocaust without parallel".

2 marca 1943 roku "New York Times" donosil o wielkiej manifestacji, ktora odbyla sie w Madison Square Garden.
Podczas demonstracji rabin Hertz mowil o 6 milionach Zydow zagrozonych smiercia.
10 marca 1943 roku "New York Times" poinformowal o manifestacji zorganizowanej przez jedna z organizacji syjonistycznych (sponsorowana przez wielu czlonkow Kongresu i inne wysoko postawione osobistosci) poswieconej pamieci 2 milionow Zydow zamordowanych w Europie.
Gazeta zacytowala slowa, ktore padly podczas manifestacji:
"Nie bedzie Zydow w Europie, kiedy przyjdzie pokoj.
Cztery miliony, ktore pozostaly do zamordowania zostana zamordowane, zgodnie z planem".

Ta sama organizacja syjonistyczna juz wczesniej 16 lutego zamiescila w "New York Timesie" calostronicowe ogloszenie mowiace o tym, ze 2 miliony Zydow zostalo zamordowanych a czterem milionom grozi zamordowanie.

20 marca za Agencja Reutera "New York Times" podal, ze zostalo zamordowanych 2 miliony Zydow a dalsze piec milionow jest zagrozone smiercia.
Geneza mitu o 6 milionach zamordowanych Zydow tkwi wiec w propagandzie wojennej z przelomu 1942/43 roku.
Ta liczba zostala ustalona przez establishment amerykanski na dlugo przed zakonczeniem wojny i "zatwierdzona" pozniej przez ten establishment w czasie procesu norymberskiego.

Po wojnie do tego propagandowego mitu dopasowywano statystyki i wyniki badan historycznych.
Dopiero wowczas, gdy ten mit zostanie porzucony, tragedia Zydow europejskich w latach 1939-45 bedzie mogla byc ujeta takze w kategoriach statystycznych.

Tomasz Gabis
Fragment eseju zamieszczonego w periodyku "Stanczyk" nr 2(31), 1996, str. 76-79
źródło http://generalchat.reocities.com/CapitolHill/senate/8844/Gdziepodziali.html