Więc skąd te tłumy? Skąd ten płacz powszechny? Skąd rozpacz na tylu
twarzach? Jak to się stało, że śmierć tego polityka nagle spowodowała wybuch
tak wielkiego narodowego współczucia?

Te miliony płaczących, smucących się? Skąd tylu ludzi pogrążonych w
modlitwie? Towarzyszących prezydentowi w ostatniej drodze z lotniska do
Pałacu Prezydenckiego? Skąd się oni wzięli?

Na pewno poruszyła ich niewymowna tragedia samej śmierci. Jej całkowita
nieprzewidywalność. Ta groza, którą wywołuje zawsze to, co nieoczekiwane.

Nie mniej istotna jest chyba obecna w tym dramacie symbolika. Prezydent,
jego żona, najbliżsi współpracownicy zginęli, chcąc oddać cześć poległym w
Katyniu. (...)

Ale jest chyba jeszcze jeden powód owego wybuchu żalu i smutku: - nie do
końca czyste sumienie.

Czy to możliwe, by ten człowiek, którego śmierć wspomina się z takim
oddaniem i bólem, był tym samym niemal groteskowym przywódcą?

Jest jakaś gwałtowna dysproporcja między dzisiejszą dość powszechną zgodą
(mimo pojawiających się protestów)na to, by Lech Kaczyński spoczął na Wawelu
wśród najwybitniejszych Polaków a ową niedawną jeszcze pogardą i
lekceważeniem jego osoby.

Między zgodą na powszechne wyśmiewanie prezydenta i jego obecną apoteozą.

Tak, myślę, że tym, co kieruje tylu ludzi na ulice, jest głębokie poczucie
niesprawiedliwości wyrządzonej Kaczyńskiemu.

Trzeba o tym mówić. Trzeba o tym przypominać. Owszem, Polska potrzebuje
jedności. Ale nie byłoby dobrze, gdyby prezydentura Lecha Kaczyńskiego
utonęła w kiczu wzajemnego pojednania.

Potrzebna jest uczciwa debata o tym, co godne uznania, a co niesłusznie
podlegało wykpieniu, jak i o rzeczywistych słabościach. Nawet jeśli będzie
to powodować rozdrapywanie ran.

Więcej http://blog.rp.pl/lisicki/2010/04/13/zaloba-i-kicz-pojednania/

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.