PiS-owski PSYCHOPATA podpisyjący się "Mark Woydak" (używający również innych
ksywek) piszacy z mx05.eternal-september.org uzywajacy czytnika
40tude_Dialog/2.0.15.1pl to OSZOŁOM PODSZYWANIEC. Fakt, ze podszywa sie pod
moje dane swiadczy o daleko posunietej chorobie psychicznej. Tani alkohol i
marne wina dokonaly calkowitego spustoszenia w mĂłzgu tego osobnika. Nie ma
juz dla niego ratunku! Módlmy się bracia i siostry! Wspierajmy go w tych
cięzkich chwilach! Nie ma nikogo oporócz nas! Nawet zdychający pies i
wyleniały ze starości kot go opuścili! Pies nasrał mu pod drzwiami, a kot do
zapleśniałego od brudu wyra, które ten nieszczęśnik nazywa łózkiem. Świr ten
po całonocnym fistingu z podobnym sobie indywidium wylazł z nory i znów
zasrywa grupę z rozwalonego odbytu. Módlmy się bracia i siostry! Nadzieja na
pełny powrót do zdrowia tego osobnika jest niewielka ale spełnijmy
chrześciański obowiązek! Wnośmy modły za PiS-owskiego chorego psychicznie
brata!

MW


Użytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forst.gm.de> napisał w wiadomości news:1d07aipi4sl45.1lqj9rlcxed21.dlg40tude.net...

Skłonność do kobiet. Pożyczki od lobbysty. Kłamstwa w ankiecie
bezpieczeństwa. Tyle kontrwywiad zebrał na generała Waldemara Skrzypczaka,
wiceszefa MON. Mimo że dowodów na korupcję nie ma, generał jest w
kłopotach. Po informacjach od Służby Kontrwywiadu Wojskowego prokuratura
wszczęła śledztwo. Już dziś generał, który decyduje o wydawaniu miliardów
na uzbrojenie, nie może być mocnym partnerem dla koncernów zbrojeniowych:
ma zakaz zbliżania się do informacji ściśle tajnych.

Kiedy przychodził do MON dwa lata temu, miał ocieplać wizerunek rządu.
Teraz staje się dla niego kulą u nogi.

Rok 2006. Lotnisko w Los Angeles. Wracającemu ze szkolenia Waldemarowi
Skrzypczakowi chce się siku, nie wie, co zrobić z walizką. Prosi podróżną,
by popilnowała bagażu. Kiedy wraca z toalety, kobiety już nie ma, za to
przy walizce czeka amerykański policjant: – Wiesz, że popełniłeś
przestępstwo? Wiesz, że mogę cię aresztować?! – krzyczy. Awantura trwa pół
godziny. Wreszcie jeden z najwaĹźniejszych ludzi w polskiej armii odbiera
paszport z rąk policjanta i pakuje się do samolotu.

– To właśnie Waldek – opowiada jeden z jego znajomych. – Nie przejmuje się
duperelami. Może dlatego żołnierze go tak kochali.



W 2009 roku generał Skrzypczak, dowódca Wojsk Lądowych, buntuje się przeciw
szefowi MON Bogdanowi Klichowi i podaje do dymisji. Na dwa lata znika w
biznesie. Doradza spółkom z branży zbrojeniowej. Zarabia pierwsze w życiu
poważne pieniądze. Razem z m.in. prof. Krzysztofem Rybińskim oraz
Sławomirem Petelickim zakłada Zespół Ekspertów Niezależnych (ZEN). ZEN w
kwietniu 2011 roku ogłasza swój jedyny raport – w sprawie... katastrofy
smoleńskiej. Druzgoczący dla Tuska. Pięć miesięcy później Skrzypczak w
rządzie tegoż Tuska zostaje doradcą nowego szefa MON, Tomasza Siemoniaka. W
2012 roku – wiceszefem resortu odpowiedzialnym za przetargi na sprzęt.

Co wypadło z wirówki

Wszyscy w MON wiedzą, że choć Bogdana Klicha już nie ma, jest obsadzony
jego ludźmi kontrwywiad. A Służba Kontrwywiadu Wojskowego interesuje się
Skrzypczakiem od pewnego czasu. Powód? Generał – delikatnie rzecz ujmując –
wymyka się schematom.

W 2009 roku tygodnik „Nie” publikuje artykuł „Podboje wodza naszej armii”.
Tekst opowiada o licznych flirtach i zawiedzionych kochankach Skrzypczaka.
O tym, że korespondował z kilkunastoma kobietami na portalu Sympatia jako
„Waldek Irak”. Że nie oddawał kochance dużych sum. Mówiąc wprost, źle się
prowadził. Znajomy Skrzypczaka: – Ma taką słabość. Gdy się żenił po raz
drugi, najechały go dwie byłe przyjaciółki. Uciekał przed nimi w kapciach.
Któraś z nich wcześniej oskarżyła go o gwałt. Śledztwo w tej sprawie
zostało umorzone. Cóż, to właśnie Waldek.

Kiedy Skrzypczak trafia do MON, musi przejść przez „wirówkę”. Tak w slangu
służb nazywa się listę, którą podpisują służby sprawdzające kandydatów do
rządu. Osoba znająca wyniki „wirówki” Skrzypczaka: – Już gdy zostawał
doradcą, SKW było przeciw. Wskazywali sprawy obyczajowe, skłonności do
panienek.

Maj 2012 roku. Na uroczystości trzeciomajowe do prezydenta Komorowskiego
jednym samochodem jadą Jacek Cichocki, wtedy szef MSW, szef resortu obrony
Tomasz Siemoniak i szef kontrwywiadu Janusz Nosek. MĂłwi jeden z pracownikĂłw
MON: – Podobno Nosek zapytał wtedy otwarcie, czy wiedzą, w co się pakują,
ściągając Skrzypczaka na wiceministra. Odpowiedzieli mu, że przesadza.

Wysoki rangą urzędnik MON: – SKW trafił szlag. Dla nich to był „człowiek
elektryczny”. Taki, którego należy się bać, bo kopie prądem: albo nie mówi
całej prawdy, albo zwyczajnie kłamie.

Gracze z DĹźungli

Sprawa wycieka do środowiska zbrojeniówki. To tęgawi faceci z hotelu
Sheraton, eleganccy dżentelmeni z biur w Alejach Jerozolimskich. Chętnie
opowiadają, jak się robi ten biznes. Kto, z kim i za ile. Kto jest
skorumpowany, a na kogo są haki lub kwity. Lobbyści, PR-owcy, byli, a może
wciąż obecni agenci jednych służb, agenci drugich, poodwracani agenci – nie
połapiesz się, kto jest kim. Manipulują i kłamią. Dżungla.

– Każdy duży koncern, który chce robić interesy w Polsce, trafia na tych
facetów – opowiada znany warszawski PR-owiec. – Transakcje oznaczają tu
ogromne prowizje, nawet do 10 proc., a przecież chodzi o miliardy. Dość
zamknięty świat.

Oficjalnie w Polsce nie ma lobbystów zbrojeniówki. Co roku MON musi podać,
z iloma lobbystami mieli kontakt jego urzędnicy. Więc co roku podaje:
ministerstwo nie miało takich kontaktów. – To trick. W wojskówce nie ma
zarejestrowanych lobbystów – potwierdza PR-owiec związany z branżą. –
Lobbing to przepychanie zmian w prawie, a my tylko sprzedajemy towar.
Sprawa jest czysta.



Ministerstwo Obrony przygotowuje się właśnie do zakupu dużej partii dronów.
Faworytami są dwie firmy z Izraela – Elbit i IAI.

– W sprawie Skrzypczaka idzie o drony – uważa jeden z graczy Dżungli. –
Bezzałogowe samoloty. Duży kontrakt. Kto go zdobędzie, ma otwartą furtkę do
kolejnego, naprawdę dużego – na system obrony przeciwlotniczej; 16-17 mld
zł.

Jesienią 2012 roku zapada decyzja o przetargu na drony. Opowiada człowiek z
Dżungli: – Na początku roku jakiś bezmózg z MON tworzy pismo, które wysyła
do SIBAT, tamtejszego ministerstwa obrony: fajnie jest chłopaki,
superdrony, ale najbardziej podobają nam się te z Elbitu. Izraelczycy
przekazują pismo zainteresowanym, Elbitowi i IAI. Robi się dym, bo przetarg
jeszcze nie jest nawet ogłoszony. Na Skrzypczaka pada cień podejrzeń, że
będzie kolanem przepychał Elbit. W domyśle, że jest skorumpowany.

Elbit kontratakuje. Zimą we wszystkich mediach, od TVN24 do „Gazety
Polskiej”, pojawiają się PR-owskie wrzutki, że konkurencja Elbitu, IAI,
sprzedała drony Rosji, a razem z nimi kody źródłowe. Jeśli Polska je kupi,
odda najtajniejsze tajemnice Rosjanom. Przedstawicielem IAI jest Mieczysław
Bull, obywatel Wielkiej Brytanii i Izraela. Znajomy połowy ludzi z Dżungli.
W tym generała Skrzypczaka, o którym Dżungla myśli, że przepchnie kolanem
Elbit.

Pan Mietek poĹźycza

Mieczysławem vel Menachemem Bullem od wielu miesięcy zajmuje się
kontrwywiad. Opowiada prokurator z Prokuratury Okręgowej w Warszawie: – SKW
zwróciło uwagę na jego kontakty z wojskowymi. Bull to barwna postać, w
zbrojeniówce znają go wszyscy. Brat łata, z zadziwiająco dobrą pamięcią.
Poznawał pułkownika i wiedział o nim wszystko: kiedy żona ma imieniny, a
córka komunię. To nie były łapówki, raczej drogie prezenty: iPad dla
dziecka, tego typu rzeczy. Znany był z tego, że pożyczał. Na duży procent.
Dawał mu pan 100 tys. zł, po roku on oddawał 130 tys. zł.

Sam też bywał źródłem pożyczek. Z materiałów SKW wynika, że Bull pożyczał
Skrzypczakowi gotówkę. Że bywał częstym gościem generała. Że pożyczał albo
załatwiał mu mieszkania, w których generał spotykał się z koleżankami. I że
Skrzypczak nie przyznał się do tego w czasie „wirówki”. Potwierdził, że zna
Bulla, ale nic poza tym.

Tomasz P., były pracownik polskiego wywiadu: – SKW uznało, że pożyczki
Bulla dla wojskowych to zakamuflowana forma opłacania informatorów.
Zdobywania wdzięczności? Jeśli ktoś z armii zamierza być wdzięczny
obywatelowi Izraela, który pracuje w tamtejszej zbrojeniówce, robi się
grubo. Do tego „wirówka” to test świętej inkwizycji: nie chodzi o to, że
masz na sumieniu grzeszki. Chodzi o to, czy potrafisz nam o nich
opowiedzieć.

Z powodu kontaktów z Bullem kontrwywiad zakłada Skrzypczakowi podsłuch.
Przeczesuje jego rachunki, szuka nieuzasadnionych wydatków. Zaciska pętlę.
Znajduje dwie informacje: że generał wykupił samochód z leasingu, bo jeden
ze współpracowników pożyczył mu pieniądze. I że sam wcześniej pożyczył te
pieniądze współpracownikowi.

Dziś w Dżungli można usłyszeć, że to Bull wiosną 2013 roku doniósł do SKW
na Skrzypczaka. Nasze źródła w MON twierdzą, że to nieprawda.

Szpakowaty mężczyzna w lobby hotelu Marriott waży słowa: zamiast
powiedzieć: „słyszałem od służb specjalnych”, woli mówić: „Pod Halą
Mirowską, na bazarku, można usłyszeć taką historię...”. Według niego w
kwietniu tego roku SKW składa do prokuratury dwa zawiadomienia: że Bull
korumpuje wojskowych i jest szpiegiem, i Ĺźe Skrzypczak pracuje dla
lobbystów. – Informacja o tym idzie do premiera i szefa MON, Siemoniaka. I
nic. Zero reakcji.

Wysoki rangą urzędnik MON: „Skrzypczak nagle, w maju, pisze do SKW notatkę:
był u mnie w domu Bull, chciał mnie skorumpować, wyrzuciłem go na zbity
pysk, o czym uprzejmie donoszę”. Pisze to w maju, a Bull miał być u niego w
kwietniu. Dziwne. Próba zacierania śladów? Ktoś z kumpli mógł go ostrzec,
postanowił więc odwrócić sytuację, zrobić z niej lustrzane odbicie tego, co
rzeczywiście się wydarzyło?

W czerwcu na portalu „Polski Zbrojnej” ukazuje się wywiad ze Skrzypczakiem,
w którym ten atakuje lobbystów. Dwa tygodnie później kilka warszawskich
redakcji dostaje gotowca na temat Skrzypczaka: zatajanie informacji w
oświadczeniu majątkowym. Kto „wrzuca” dziennikarzom materiały? Nie wiadomo.



PR-owiec IAI: – Ludzie od Elbitu analizują medialną sytuację Skrzypczaka.
Czy mu doradzają? Nie wiem.

PR-owiec Elbitu: – Ci od IAI są wystraszeni, bo po wybuchu afery w Polsce
Mossad zaczął się ich dopytywać, co tu się dzieje.

O tym, że kontrwywiad ma coś na generała Skrzypczaka, minister z premierem
wiedzą od pięciu miesięcy. W lipcu sprawa podejrzeń SKW wycieka do prasy.

Jeden z ludzi z Dżungli: – Na początku roku jakiś bezmózg z MON tworzy
pismo, które wysyła do SIBAT, tamtejszego ministerstwa obrony: fajnie jest
chłopaki, superdrony, ale najbardziej podobają nam się te z Elbitu.
Izraelczycy przekazują pismo zainteresowanym, Elbitowi i IAI. Robi się dym,
bo przetarg jeszcze nie jest nawet ogłoszony. Na Skrzypczaka pada cień
podejrzeń, że będzie kolanem przepychał Elbit. W domyśle, że jest
skorumpowany.

Tymczasem Skrzypczakowi kończy się certyfikat dostępu do informacji o
klauzuli „ściśle tajne”. Szef SKW Janusz Nosek informuje o tym ministra
Siemoniaka, prosi, by poinformował premiera. Decyzję w sprawie ankiety
bezpieczeństwa trzeba wydać do 23 września. Mówi oficer z SKW: – Siemoniak
obiecywał Noskowi, że pójdzie z tym do premiera. Ale nie poszedł. Nie ma
jak wejść. Jest za nisko w drabince. Siemoniak czeka grzecznie w kolejce na
korytarzu.

W czwartek 19 września Nosek pisze oficjalne pismo do premiera i szefa MON:
Skrzypczak musi mieć cofnięte certyfikaty. Dzień później Nosek zostaje
odwołany. 23 września Skrzypczak traci dostęp do informacji ściśle tajnych.
24 września Prokuratura Okręgowa wszczyna śledztwo w sprawie Bulla i
Skrzypczaka.



Szaławiła w zawieszeniu

Minister Siemoniak stoi dziś murem za Skrzypczakiem. Generał odwołał się od
decyzji SKW o odebraniu certyfikatu. Procedura odwołania może potrwać trzy
miesiące.

PR-owiec z Dżungli: – Nikt, nawet Siemoniak, nie wie, co jest w dokumentach
prokuratury. Ale z tego rządu ministrowie Ćwiąkalski czy Jarmuziewicz
wylatywali za drobniejsze rzeczy. Dymisję Noska odczytuję jednoznacznie:
trzymajcie się wszyscy z daleka od generała, bo pourywa wam ręce.

Jeden ze znajomych generała: – Waldek jest szaławiłą, ale jest uczciwy. Nie
kradł, nie wymuszał łapówek. Materiały SKW są słabe. Obyczajówka, nic
ponadto. A tło? Według mnie przetargi. Naraził się lobbystom.

Tomasz P., były oficer wywiadu: – Skrzypczak jest jak kula armatnia z
odpalonym lontem. Pozabija wszystkich dookoła albo wypadnie za burtę. Tak
czy owak wybuchnie. Pytanie tylko, gdzie i kiedy. Być może eksplozja zabije
też Siemoniaka. Rosyjska kontrrazwiedka siedzi i kula się ze śmiechu. Nic
nie muszą robić. Samo się robi.