... 4 chalturniks :

http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=2140

Komentarz  •  „Dziennik Polski” (KrakĂłw)  •  29 lipca 2011

Tak jak słonecznik ma tropizm do słońca i zawsze obraca się kwiatem w
jego stronę, tak jak komuchy mają tropizm do Związku Radzieckiego i
zawsze go wyczują, nawet gdyby zmienił położenie i zamiast na wschodzie
znalazł się na zachodzie pod postacią Unii Europejskiej - tak artyści
mają tropizm do pieniędzy. Wspominał o tym Konstanty Ildefons
Gałczyński, pisząc o słowikach z tektury, którym wprawdzie śpiewanie nie
bardzo wychodziło, ale za to zawsze były pierwsze przy kasie. Dzisiaj
widać to zwłaszcza w tak zwanym światku filmowym, gdzie szmal do
podziału bywa większy, niż gdzie indziej, toteż i walka o byt
ostrzejsza. Wygrywają ci, u których tropizm do pieniędzy jest większy,
niż u innych. Tym właśnie tłumaczę sobie tak zwane twórcze projekty
reżysera Władysława Pasikowskiego, któremu już chyba musiały skończyć
się pieniądze zdobyte w pierwszych latach 90-tych dzięki filmom o
szlachetnych ubekach, skoro teraz wziął się za „Pokłosie”, w którym
podobnież zamierza przećwiczyć sumienie mniej wartościowego narodu
tubylczego z powodu Jedwabnego.

Moment wydaje się dobry, bo właśnie osobnik postawiony na stanowisku
prezydenta naszego nieszczęśliwego kraju, ustami starego faryzeusza
przekazał rozkaz, że nasz tubylczy naród musi przyzwyczaić się, iż był
sprawcą zbrodni II wojny światowej. Takie wyjście naprzeciw zarówno
żydowskiej, jak i niemieckiej polityce historycznej może być nawet
podwĂłjnie uhonorowane finansowo, a kto wie, czy rĂłwnieĹź nie prestiĹźowo,
w postaci, dajmy na to, „Złotego Niedźwiedzia”, czy nawet „Palmy” - więc
wypada pogratulować Władysławowi Pasikowskiemu tropizmu, dzięki któremu
- niezależnie od tego, czy dzieło będzie udane, czy też jak zwykle -
Scheiss - również i my możemy się zorientować, że Żydoland przybliża się
coraz bardziej.

Stanisław Michalkiewicz