[...]
Trochę to dziwne...
W kaĹźdej szkole jest regulamin przyznawania dodatkĂłw motywacyjnych.
Na początku takiego regulaminu od 1999 roku jest m.in. zapis, że dodatek ten jest przyznawany w ramach przyznanych środków finansowych. Od lat więc dyrektorzy zwykle we wrześniu zawieszali ten dodatek (jest on przyznawany nie za rok szkolny ale w roku kalendarzowym - czyli zwykle od stycznia do sierpnia, a potem od września do grudnia).
To właśnie te manipulacje spowodowały, że średnia płaca nauczyciela jest zwykle niższa od tej bazowej, ustalonej w MEN - i dlatego wprowadzono dla organów prowadzących obowiązek wyrównania tych średnich na początku każdego roku kalendarzowego - to z kolei spowodowało wielki wrzask ze strony urzędników samorządowych (nazywają to wyrównanie 14-tą pensją) i domaganie się od MEN zlikwidowania tych wyrównań.
A wszystko zaczęło się w 1999 w ramach słynnej "reformy" min. Handke: wtedy ustalono, że MEN gwarantuje nie 100% płacy nauczyciela, tylko 80% (w tej chwili nie pamiętam dokładnie, jaka to jest część). Wtedy była ostra walka o te procenty, bo wiadome było, że właśnie na tej różnicy samorządy będą robić oszczędności.
Do 1999 roku organem prowadzącym był MEN i to on gwarantował nauczycielom 100% środków finansowych na płace (ale i też oszczędzał na nauczycielach, nie podnosząc płac).
Ostatnie prawdziwe podwyżki płac nauczycieli były pod koniec 1988 roku, gdy ustalono, że do końca 1993 roku średnia płaca nauczyciela (i pracownika służby zdrowia) osiągnie poziom min. 105% średniej płacy w sferze materialnej. I tutaj też oszukano nauczycieli, bo dochodzenie do tego poziomu skończyło się w grudniu 1991 roku, osiągając poziom 100% (albo może i tylko 95%). Od tej chwili oświata i służba zdrowia ponownie spadła do relacji z lat PRL.
AZ