Katolik modli się pod krzyżem, Żyd odmawia kadisz za zmarłych, a ateista stoi w zadumie, myśląc o bliskich, którzy odeszli. Każdy, kto wyśmiewa albo parodiuje taką modlitwę lub zadumę, jest bydlakiem, budzącym obrzydzenie u wszystkich porządnych ludzi. Do wczoraj ta zasada łączyła Polaków ponad podziałami. "Gazeta Wyborcza" zmieniła to, aprobując "radosny happening" pod krzyżem.

Ten tekst nie jest o tym, że Polacy mają różne zdania na temat tego, czy krzyż powinien stać pod Pałacem Prezydenckim. Nie jest też o tym, iż spierają się w sprawie obecności symboli religijnych w miejscach publicznych. Zostawiam te sprawy dzisiaj na boku.

Happening nonkonformistów, rechot bydlaków



Piszę te słowa jako osoba o bardziej "wolnościowych" poglądach od niektórych moich redakcyjnych kolegów. Sam zajmuję się happeningiem, zdarzało mi się robić to wspólnie z ludźmi o lewicowych czy anarchistycznych przekonaniach. Jestem przeciwny zakazowi picia piwa na ulicy. Nie lubię ideologii gejowskiej, ale gdy parę lat temu w moim Poznaniu prezydent bliski PO i wojewoda z SLD (tak!) zakazali marszu równości, nie byłem entuzjastą tej decyzji. Zakazałbym natomiast marszów kolejnych, bo zaczynały się - co było czymś obrzydliwym - pod Poznańskimi Krzyżami.

Happening jest piękną bronią, jeśli broni słabych przed silnymi i niegodziwymi, wykpiwa obłudę wpływowych, posługując się ironią i sarkazmem. Silnych i niegodziwych nie brak w wielu obozach politycznych, choć z pewnością nie rozkłada się to po równo. Natomiast prymitywny rechot ze słabszych, nierozumianych, niemedialnych ku uciesze tych, którzy są wpływowi, medialni i trendy, jest czymś obrzydliwym.

Krzyż, pod którym modlą się ludzie za osoby im bliskie, które zginęły w straszliwej tragedii, jest miejscem, gdzie żadnemu porządnemu człowiekowi, niezależnie od wyznawanej ideologii, nie wolno robić ŻADNYCH happeningów. Po prostu, demonstrowanie wesołości jest w tym miejscu dowodem zbydlęcenia, draństwa, utraty cech człowieczeństwa.

I wyznanie nie ma tu nic do rzeczy. Każdy, kto przyszedłby do Żydów odmawiających kadisz za zmarłych, by szydzić z nich, grając między nimi w siatkówkę plażową, przebierając się za Elvisa Presleya albo wznosząc okrzyk "Jest Gwiazda Dawida - jest impreza", byłby dla mnie takim samym bydlakiem, jak ohydny babsztyl odbijający piłkę pod Pałacem Prezydenckim. Byłby nim także katolik, który przyszedłby do smutnych po śmierci bliskiej osoby ateistów, by ich wyśmiewać i zapewniać, że poszła ona do piekła. I nie miałoby dla mnie najmniejszego znaczenie, czy owe żarty z katolików, Żydów bądź ateistów piętnowałyby przy okazji ich prawdziwe winy lub słabości.

Radosne przeżycia gnojka

Wydawałoby się, że moja opisana wyżej postawa jest bliska zdecydowanej większości Polaków. Do wczoraj. Nikt, poza jakimiś kompletnie nieznaczącymi skrajnościami oraz anonimowymi internautami nie szydził ze śmierci Jacka Kuronia czy Bronisława Geremka, mimo negatywnej oceny ich politycznych działań. Nikt nie grał w piłkę plażową, by wyszydzić tych, którzy ich kochali.

Dziennikarze "Gazety Wyborczej", jednego z najbardziej wpływowych polskich dzienników, zmienili te standardy. Redakcja napisanie tekstu na temat krzyża powierzyła Robertowi Sankowskiemu, byłemu redaktorowi naczelnemu pisma "Bravo", który zatytułował go "Pop- kultura gra z krzyżem na wesoło", zauważając np., że "w najciekawszej formie krzyż spod Pałacu Prezydenckiego objawił się w polskich produkcjach muzycznych".

Parę cytatów z innego jej autora, Adama Leszczyńskiego: "Nic dziwnego, że protest przybrał formę radosnego happeningu. Wyzwolenie poznawcze to radosne przeżycie", "Moment wyzwolenia jest bardzo często radosny i pełen euforii - i nic dziwnego, bo wtedy zwykli ludzie zdają sobie sprawę, że to oni mają władzę. Napisałem kiedyś książkę o strajkach lat 1980-81...", "Tylko gdzie bije serce narodu? Przed krzyżem? A może już w barze Przekąski-Zakąski po drugiej stronie ulicy?".

Z kolei Grzegorz Lisicki w tekście "Rakieta zamiast krzyża" napisał o takich, co zamiast krzyża postawili rakietę z napisem "Ta rakieta to apel studentek i studentów o zbudowanie tutaj polskiego centrum badań kosmicznych..." i postanowił bawić się wspólnie z nimi: "Badania kosmiczne to dobry trop - w marcu podczas kongresu PiS jego członkowie dyskutowali m.in. o badaniach kosmicznych".


reszta tu http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Jak-fajnie-jest-napluc-na-grob,wid,12605500,wiadomosc_prasa.html
--
 "Białoruś pozostaje wyzwaniem dla polskiej polityki zagranicznej. Sytuacja w tym kraju w znacznej mierze będzie funkcją polityki Rosji wobec Mińska". Bronisław Komorowski 2006 r.

Użytkownik D. J. MC Donald Musk napisał:

Katolik modli się pod krzyżem, Żyd odmawia kadisz za zmarłych, a ateista
stoi w zadumie, myśląc o bliskich, którzy odeszli. Każdy, kto wyśmiewa albo
parodiuje taką modlitwę lub zadumę, jest bydlakiem, budzącym obrzydzenie u
wszystkich porządnych ludzi. Do wczoraj ta zasada łączyła Polaków ponad
podziałami. "Gazeta Wyborcza" zmieniła to, aprobując "radosny happening" pod
krzyĹźem.

Ten tekst nie jest o tym, że Polacy mają różne zdania na temat tego, czy
krzyż powinien stać pod Pałacem Prezydenckim. Nie jest też o tym, iż
spierają się w sprawie obecności symboli religijnych w miejscach
publicznych. Zostawiam te sprawy dzisiaj na boku.

Happening nonkonformistĂłw, rechot bydlakĂłw



Piszę te słowa jako osoba o bardziej "wolnościowych" poglądach od niektórych
moich redakcyjnych kolegów. Sam zajmuję się happeningiem, zdarzało mi się
robić to wspólnie z ludźmi o lewicowych czy anarchistycznych przekonaniach.
Jestem przeciwny zakazowi picia piwa na ulicy. Nie lubię ideologii
gejowskiej, ale gdy parę lat temu w moim Poznaniu prezydent bliski PO i
wojewoda z SLD (tak!) zakazali marszu równości, nie byłem entuzjastą tej
decyzji. Zakazałbym natomiast marszów kolejnych, bo zaczynały się - co było
czymś obrzydliwym - pod Poznańskimi Krzyżami.

Happening jest piękną bronią, jeśli broni słabych przed silnymi i
niegodziwymi, wykpiwa obłudę wpływowych, posługując się ironią i sarkazmem.
Silnych i niegodziwych nie brak w wielu obozach politycznych, choć z
pewnością nie rozkłada się to po równo. Natomiast prymitywny rechot ze
słabszych, nierozumianych, niemedialnych ku uciesze tych, którzy są
wpływowi, medialni i trendy, jest czymś obrzydliwym.

Krzyż, pod którym modlą się ludzie za osoby im bliskie, które zginęły w
straszliwej tragedii, jest miejscem, gdzie żadnemu porządnemu człowiekowi,
niezależnie od wyznawanej ideologii, nie wolno robić ŻADNYCH happeningów. Po
prostu, demonstrowanie wesołości jest w tym miejscu dowodem zbydlęcenia,
draństwa, utraty cech człowieczeństwa.

I wyznanie nie ma tu nic do rzeczy. Każdy, kto przyszedłby do Żydów
odmawiających kadisz za zmarłych, by szydzić z nich, grając między nimi w
siatkówkę plażową, przebierając się za Elvisa Presleya albo wznosząc okrzyk
"Jest Gwiazda Dawida - jest impreza", byłby dla mnie takim samym bydlakiem,
jak ohydny babsztyl odbijający piłkę pod Pałacem Prezydenckim. Byłby nim
także katolik, który przyszedłby do smutnych po śmierci bliskiej osoby
ateistów, by ich wyśmiewać i zapewniać, że poszła ona do piekła. I nie
miałoby dla mnie najmniejszego znaczenie, czy owe żarty z katolików, Żydów
bądź ateistów piętnowałyby przy okazji ich prawdziwe winy lub słabości.

Radosne przeĹźycia gnojka

Wydawałoby się, że moja opisana wyżej postawa jest bliska zdecydowanej
większości Polaków. Do wczoraj. Nikt, poza jakimiś kompletnie nieznaczącymi
skrajnościami oraz anonimowymi internautami nie szydził ze śmierci Jacka
Kuronia czy Bronisława Geremka, mimo negatywnej oceny ich politycznych
działań. Nikt nie grał w piłkę plażową, by wyszydzić tych, którzy ich
kochali.

Dziennikarze "Gazety Wyborczej", jednego z najbardziej wpływowych polskich
dziennikĂłw, zmienili te standardy. Redakcja napisanie tekstu na temat krzyĹźa
powierzyła Robertowi Sankowskiemu, byłemu redaktorowi naczelnemu pisma
"Bravo", który zatytułował go "Pop- kultura gra z krzyżem na wesoło",
zauważając np., że "w najciekawszej formie krzyż spod Pałacu Prezydenckiego
objawił się w polskich produkcjach muzycznych".

Parę cytatów z innego jej autora, Adama Leszczyńskiego: "Nic dziwnego, że
protest przybrał formę radosnego happeningu. Wyzwolenie poznawcze to radosne
przeżycie", "Moment wyzwolenia jest bardzo często radosny i pełen euforii -
i nic dziwnego, bo wtedy zwykli ludzie zdają sobie sprawę, że to oni mają
władzę. Napisałem kiedyś książkę o strajkach lat 1980-81...", "Tylko gdzie
bije serce narodu? Przed krzyżem? A może już w barze Przekąski-Zakąski po
drugiej stronie ulicy?".

Z kolei Grzegorz Lisicki w tekście "Rakieta zamiast krzyża" napisał o
takich, co zamiast krzyża postawili rakietę z napisem "Ta rakieta to apel
studentek i studentów o zbudowanie tutaj polskiego centrum badań
kosmicznych..." i postanowił bawić się wspólnie z nimi: "Badania kosmiczne
to dobry trop - w marcu podczas kongresu PiS jego członkowie dyskutowali
m.in. o badaniach kosmicznych".


reszta tu
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Jak-fajnie-jest-napluc-na-grob,wid,12605500,wiadomosc_prasa.html

    „GW” neutralnie informując o spontanicznych akcjach na facebooku, pod krzyĹź sprowadziła hołotę, dla ktĂłrej niezwykle zabawnie jest napluć w twarz starej babie, kopnąć mohera, rozdeptać znicze i zdjęcia ofiar Smoleńska. Tak, to dokładnie działo się pod krzyĹźem, gdy nie było tam tłumĂłw. Motłoch zachowywał się tak, bo z natury tchĂłrzliwy wyczuł, Ĺźe w tym przypadku moĹźe liczyć na poparcie mediĂłw i wyrozumiałość policji. Czy „GW” tego chciała? Zakładam, Ĺźe nie. Być moĹźe liczyła, Ĺźe pod krzyĹźem zgromadzi się Ăłw motłoch, ale za niego mĂłwić będą bliscy ideologii Agory liderzy. Tyle Ĺźe liderzy okazali się mieć reakcyjne zahamowania. Jedynymi, ktĂłrzy się objawili, okazał się gwałciciel i sprawca napadĂłw oraz bełkoczący kucharz.

Użytkownik "D. J. MC Donald Musk" <kaszalot@zyrandol.pll.lot> napisał w wiadomości news:i55qt3$27lv$1news.ett.com.ua...

Katolik modli się pod krzyżem, Żyd odmawia kadisz za zmarłych, a ateista
stoi w zadumie, myśląc o bliskich, którzy odeszli. Każdy, kto wyśmiewa albo
parodiuje taką modlitwę lub zadumę, jest bydlakiem, budzącym obrzydzenie u
wszystkich porządnych ludzi.

Zaduma o zyciu i śmierci jest jeszcze zrozumiała i przyziemna, ale modlitwy do wymyślonych bożków? to odstępstwo od realiów... Tego normalny człowiek nie jest w stanie zrozumieć...

Porządny człowiek nie robi z siebie idioty..., porządny człowiek ma prawo śmiać się z idiotyzmów...

boukun