(...)Ktoś mógłby pomyśleć, że Żydom, jako całości, zależy na zrozumieniu społecznych, politycznych lub psychologicznych prądów, które doprowadziły do powstania gwałtownych akcji politycznych, skierowanych przeciwko nim.
Chyba powinni być oni zainteresowani znalezieniem lekarstwa, które raz na zawsze zlikwidowałoby wrogość wobec nich.
Logiczne wydaje się, że poznanie uprzedzeń w stosunku do Żydów powinno wyeliminować zjawisko antysemityzmu - poprzez dyskusje, wzajemne zrozumienie, uznanie cudzych krzywd oraz budowanie atmosfery zaufania pomiędzy Żydami a chrześcijanami.

Problem w tym, że społeczność żydowska jako zorganizowana grupa, wcale nie jest zainteresowana zrozumieniem przyczyn "antysemityzmu".
Wręcz przeciwnie, ogranicza się jedynie do potępiania i zwalczania tego zjawiska.
Współczesne żydostwo koncentruje się obsesyjnie na cenzurze oraz na tworzeniu mitu, celem przetrwania w darwinowskim sensie tego słowa, a dokładniej, w celu ocalenia własnego plemienia.

Kluczowymi kwestiami dla zrozumienia współczesnej żydowskiej tożsamości są Holocaust i Izrael. Żydowska tożsamość religijna, etniczna lub rasowa poszerza się lub zawęża, zmieniając się ciągle, a kiedy opadnie kurz, pozostaje jedynie lęk przed wszechobecnym monstrum antysemityzmu, które stanowi filar żydowskiego samoodradzania się.
Sercem współczesnego żydostwa, jest zmilitaryzowane państwo Izrael, zaprzysiężone dla ochrony każdego Żyda i Żydówki, całego ich plemienia, kimkolwiek są i cokolwiek robią, i cokolwiek by to nie znaczyło.

W tym tkwi puls całej współczesnej żydowskiej moralności: korupcja, dewiacje, wyzysk, oszustwo, zdrada - wszystko co służy obronie plemienia jest dozwolone.
Uniwersalne zasady moralne odchodzą na drugi plan, tam gdzie pojawia się judeocentryczny nakaz histerycznej ochrony członków swojego plemienia przed jakimkolwiek atakiem.
Obejmuje to również systematyczne cenzurowanie jakichkolwiek wypowiedzi, które uznanoby za "antysemickie".

Żydzi pozostają głusi na ostrzeżenia rabina Lapina, który przecież stoi po właściwej stronie i przemilcza rasistowskie aspekty judaizmu, niezbędne dla samookreślenia się ortodoksyjnego Żyda.
Jednakże nie tylko on wydaje się zdawać sobie sprawę z nadchodzącego niebezpieczeństwa.
Tym razem, nie nadchodzi ono ze strony nienawidzących Żydów barbarzyńskich gojów.
Największym niebezpieczeństwem dla Żydów nie jest jakiś 'antysemicki' Frankenstein lub arabskie powstanie.
Rabin Lapin dostrzega uczciwie zagrożenia moralne tkwiące wewnątrz samej społeczności żydowskiej.
Wśród żydów zawsze panowała tradycja nienawiści do siebie samych (wewnętrzny "antysemityzm"), która jak echo towarzyszyła żydowskiej samoobsesji, samoułudy, samooszukiwania się.

Tacy plemienni dysydenci jak Lapin są większym zagrożeniem dla żydowskiego dobrego samopoczucia niż jacyś "antysemici," malujący czerwone swastyki, lub arabscy terroryści, przenikający do izraelskich osiedli.
Gdyby uczciwi Żydzi (zostawmy na razie chrześcijan) chcieli sobie uświadomić ładunek hipokryzji, zakłamania, zniewag i paradoksów tkwiących w żydowskiej tożsamości i historii, musieliby się zapaść ze wstydu pod ziemię lub wyzbyć się niewyobrażalnych iluzji dotyczących ich własnego narodu.
Świadomie lub nie, rabin Lapin idzie właśnie w tym kierunku.
Rozpoczął od wyjaśnienia roli samych Żydów w prowokowaniu nienawiści do nich wśród Niemców.

Wielu Żydów, pozbawionych kształtowanego nieustannie przez propagandę statusu "naroduofiary", musiałoby opuścić żydowską "twierdzę przeciwko gojom" i zacząć szukać nowej tożsamości wśród zwykłych ludzi - "antysemitów".

więcej w http://www.wicipolskie.org/index.php?option=com_content&task=view&id=270
http://davidduke.com/hitler-the-jews-and-rabbi-lapin/
http://www.rense.com/general62/deb.htm