Niedzielne nabożeństwo wielkanocne w katolickiej prokatedrze w Dublinie z udziałem ponad tysiąca wiernych zostało na krótko przerwane po tym, gdy grupa pięciu osób umieściła na ołtarzu dziecięce buciki.

W ten sposób chciano zaprotestować przeciwko głośnym skandalom seksualnego wykorzystywania dzieci przez irlandzkich księży.

Uczestnicy nabożeństwa mieli słownie obrazić dwie uczestniczki protestu, gdy zmierzały do ołtarza główną nawą. Protest byłby większy, gdyby nie to, iż niektórzy spośród protestujących zostali zatrzymani przed świątynią przez służby porządkowe. Protest urządzono także przed wejściem rozwieszając buciki na ogrodzeniu i wywieszając plakaty.

Ponieważ protest został nagłośniony zawczasu, arcybiskup Dublina Diarmuid Martin, przewodniczący niedzielnej mszy św. w prokatedrze dublińskiej wyszedł do jego uczestników przed nabożeństwem, ale został zakrzyczany przez jednego z mężczyzn.

Abp Martin wielokrotnie potępiał przypadki pedofilii i seksualnego wykorzystywania niepełnoletnich w kościele i opowiadał się za sankcjami wobec odpowiedzialnych.

Sprawy pedofilii w irlandzkim kościele pod koniec listopada ubiegłego roku raport sędzi Yvonne Murphy, dotyczący archidiecezji dublińskiej. Spowodowało to ustąpienie z funkcji czterech irlandzkich biskupów a piąty został odwołany przez Benedykta XVI.


http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Incydent-podczas-mszy-zawiesili-buciki-na-oltarzu,wid,12140440,wiadomosc.html


Artur Borubar

--
"Benedykt XVI, który w Wielki Piątek w 2005 r. jeszcze jako kardynał wyznał "przerażenie brudem Kościoła", zmaga się dziś z największym kryzysem swego pontyfikatu sprowokowanym próbami oczyszczenia Kościoła z grzechów pedofilii."

 http://pepepe.pl/  Jeszcze 261 dni kompromitowania RP!

to fragment ze strony
http://archiwum.europa21.pl/Article9295.html

"Dzieci rozpinały mi rozporek"

Cohn-Bendit kreuje się na ikonę europejskiej radykalnej lewicy. Jest
zawsze na pierwszej linii, gdy w Parlamencie rozpoczyna się dyskusja
na temat ekologii, łamania praw człowieka czy praw homoseksualistów.

Nie zawsze jednak był, nawet przyjmując specyficzne europejskie
kryteria, rycerzem bez skazy. Reputacja "czerwonego Dany'ego" - jak
jest nazywany ze względu na swoje niegdyś rude włosy i skrajne poglądy
- została poważnie nadszarpnięta, kiedy w 2000 roku we francuskim
tygodniku "L'Express" pojawił się artykuł na temat jego skłonności
pedofilskich.

Gazeta obszernie cytowała dawno zapomnianą autobiografięCohn-Bendita.
W "Wielkim bazarze" (Wydawnictwo Trikont, 1975 rok) opisuje on
doznania seksualne, jakich zaznał z pięcioletnimi dziećmi. "To, co
opisuje Cohn-Bendit - pisał "L'Express" - jest niezgodne z ogólnie
przyjętymi zasadami przyzwoitości i moralności".

"Od dawna miałem ochotę pracować z dziećmi - pisał. - W 1972 roku
złożyłem podanie o pracę w alternatywnym [państwowym] przedszkolu we
Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad dwa lata. Mój nieustanny
flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe
pięcioletnie dziewczynki już wiedziały, jak mnie podrywać. Rzecz jasna
niejedna z nich przygląda się rodzicom, kiedy się pieprzą. Kilka razy
zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać.
Ich życzenie było dla mnie problematyczne. Jednak często mimo wszystko
i ja je głaskałem. Wtedy oskarżono mnie o perwersję...".

Osobą, która dostarczyła gazecie fragmenty "zapomnianej książki", była
niemiecka dziennikarka Bettina Roehl, córka znanej lewackiej
terrorystki Ulrike Meinhof. Jako młoda dziewczyna wielokrotnie stykała
się z Cohn-Benditem i nie ukrywa, że darzy go wielką niechęcią.-
Państwo mu wtedy płaciło za to, że zajmował się dziećmi innych
lewaków. Oprócz uprawiania pedofilii spacerował wówczas z maluchami i
psem o imieniu Kałasznikow przez ulice miasta, zmuszając dzieci do
rzucania kamieniami w członków młodzieżówki CDU - opowiada Roehl.


Lepkie ręce eurodeputowanego

Pierwszy na ujawnienie pedofilskiego epizodu zareagował dawny minister
spraw zagranicznych Niemiec Klaus Kinkel. W otwartym liście
opublikowanym w styczniu 2001 roku na łamach "Berliner Tageszeitung"
polityk zażądał od Cohn-Bendita zapewnienia, że "nigdy nie doszło w
jego kontaktach z dziećmi do aktów seksualnych".

"To, co robił Cohn-Bendit, nie da się wytłumaczyć ani przez naiwność,
ani przez sympatię do tzw. antyautorytarnego wychowania" - pisał
Kinkel. Cohn-Bendit odpowiedział mu - także na łamach berlińskiego
dziennika - że "wtedy nie miał świadomości tego problemu
[pedofilii]".

Po prostu próbował "dojść do nowej definicji moralności seksualnej za
pomocą publicznego dyskursu". A opisy zawarte w jego książce miały
służyć do "przełamania istniejącego tabu w niemieckim społeczeństwie".
Cohn-Bendit nie zaprzeczył jednak, że doszło do opisanych kontaktów
seksualnych.

Gdy afera wybuchła, wydawało się, że "czerwony Dany" wypłowiał, na
pewien czas zszedł wówczas ze sceny. Jednak już wkrótce powrócił do
dawnej formy. O skandalu szybko zapomniano zarówno w Niemczech, jak i
we Francji. W końcu partia Cohn-Bendita, niemieccy Zieloni, aż do
połowy lat 80. walczyła przeciwko ustawom zabraniającym
wykorzystywania seksualnego nieletnich.

Do dzisiaj Cohn-Bendit ma jednak nie najlepszą reputację. W kuluarach
Parlamentu Europejskiego sporo się mówi o jego intensywnym życiu
erotycznym. - Jest znany z tego, że często zmienia partnerki i dość
swobodnie podchodzi do sfery erotycznej. Podobno ma bardzo wybujały
temperament - mówi jeden z eurodeputowanych.

Tezę tę potwierdza Polka, która niedawno studiowała na paryskiej
Sorbonie. - To było dwa lata temu. Pracowałam wtedy w jednej ze
studenckich organizacji europejskich. Zorganizowaliśmy debatę, na
którą zaprosiliśmy Cohn-Bendita - opowiada.

Do dziś wzdryga się z obrzydzeniem, gdy przypomina sobie moment, w
którym wszyscy uczestnicy dyskusji pozowali do wspólnego pamiątkowego
zdjęcia. - Bendit natychmiast się do mnie przysunął. Po chwili, ku
mojemu przerażeniu, poczułam jego lepką dłoń na pośladkach - opowiada.
- Później oglądałam te fotografie. Z jego twarzy nie schodził lubieżny
uśmieszek. - Tylko dlatego, że byliśmy w towarzystwie moich
profesorów, nie dałam mu po gębie.

***************************************
moim zdaniem powinna
Mariusz Merta

Użytkownik "Mariusz Merta" <gumisiu1@wp.pl> napisał w wiadomości
news:f8279388-a210-4164-8027-2951fa4ee9638g2000yqz.googlegroups.com...
to fragment ze strony
http://archiwum.europa21.pl/Article9295.html

"Dzieci rozpinały mi rozporek"

Cohn-Bendit kreuje się na ikonę europejskiej radykalnej lewicy. Jest
zawsze na pierwszej linii, gdy w Parlamencie rozpoczyna się dyskusja
na temat ekologii, łamania praw człowieka czy praw homoseksualistów.

Nie zawsze jednak był, nawet przyjmując specyficzne europejskie
kryteria, rycerzem bez skazy. Reputacja "czerwonego Dany'ego" - jak
jest nazywany ze względu na swoje niegdyś rude włosy i skrajne poglądy
- została poważnie nadszarpnięta, kiedy w 2000 roku we francuskim
tygodniku "L'Express" pojawił się artykuł na temat jego skłonności
pedofilskich.

Gazeta obszernie cytowała dawno zapomnianą autobiografięCohn-Bendita.
W "Wielkim bazarze" (Wydawnictwo Trikont, 1975 rok) opisuje on
doznania seksualne, jakich zaznał z pięcioletnimi dziećmi. "To, co
opisuje Cohn-Bendit - pisał "L'Express" - jest niezgodne z ogólnie
przyjętymi zasadami przyzwoitości i moralności".

"Od dawna miałem ochotę pracować z dziećmi - pisał. - W 1972 roku
złożyłem podanie o pracę w alternatywnym [państwowym] przedszkolu we
Frankfurcie nad Menem. Pracowałem tam ponad dwa lata. Mój nieustanny
flirt z dziećmi szybko przyjął charakter erotyczny. Te małe
pięcioletnie dziewczynki już wiedziały, jak mnie podrywać. Rzecz jasna
niejedna z nich przygląda się rodzicom, kiedy się pieprzą. Kilka razy
zdarzyło się, że dzieci rozpięły mi rozporek i zaczęły mnie głaskać.
Ich życzenie było dla mnie problematyczne. Jednak często mimo wszystko
i ja je głaskałem. Wtedy oskarżono mnie o perwersję...".

Osobą, która dostarczyła gazecie fragmenty "zapomnianej książki", była
niemiecka dziennikarka Bettina Roehl, córka znanej lewackiej
terrorystki Ulrike Meinhof. Jako młoda dziewczyna wielokrotnie stykała
się z Cohn-Benditem i nie ukrywa, że darzy go wielką niechęcią.-
Państwo mu wtedy płaciło za to, że zajmował się dziećmi innych
lewaków. Oprócz uprawiania pedofilii spacerował wówczas z maluchami i
psem o imieniu Kałasznikow przez ulice miasta, zmuszając dzieci do
rzucania kamieniami w członków młodzieżówki CDU - opowiada Roehl.


Lepkie ręce eurodeputowanego

Pierwszy na ujawnienie pedofilskiego epizodu zareagował dawny minister
spraw zagranicznych Niemiec Klaus Kinkel. W otwartym liście
opublikowanym w styczniu 2001 roku na łamach "Berliner Tageszeitung"
polityk zażądał od Cohn-Bendita zapewnienia, że "nigdy nie doszło w
jego kontaktach z dziećmi do aktów seksualnych".

"To, co robił Cohn-Bendit, nie da się wytłumaczyć ani przez naiwność,
ani przez sympatię do tzw. antyautorytarnego wychowania" - pisał
Kinkel. Cohn-Bendit odpowiedział mu - także na łamach berlińskiego
dziennika - że "wtedy nie miał świadomości tego problemu
[pedofilii]".

Po prostu próbował "dojść do nowej definicji moralności seksualnej za
pomocą publicznego dyskursu". A opisy zawarte w jego książce miały
służyć do "przełamania istniejącego tabu w niemieckim społeczeństwie".
Cohn-Bendit nie zaprzeczył jednak, że doszło do opisanych kontaktów
seksualnych.

Gdy afera wybuchła, wydawało się, że "czerwony Dany" wypłowiał, na
pewien czas zszedł wówczas ze sceny. Jednak już wkrótce powrócił do
dawnej formy. O skandalu szybko zapomniano zarówno w Niemczech, jak i
we Francji. W końcu partia Cohn-Bendita, niemieccy Zieloni, aż do
połowy lat 80. walczyła przeciwko ustawom zabraniającym
wykorzystywania seksualnego nieletnich.

Do dzisiaj Cohn-Bendit ma jednak nie najlepszą reputację. W kuluarach
Parlamentu Europejskiego sporo się mówi o jego intensywnym życiu
erotycznym. - Jest znany z tego, że często zmienia partnerki i dość
swobodnie podchodzi do sfery erotycznej. Podobno ma bardzo wybujały
temperament - mówi jeden z eurodeputowanych.

Tezę tę potwierdza Polka, która niedawno studiowała na paryskiej
Sorbonie. - To było dwa lata temu. Pracowałam wtedy w jednej ze
studenckich organizacji europejskich. Zorganizowaliśmy debatę, na
którą zaprosiliśmy Cohn-Bendita - opowiada.

Do dziś wzdryga się z obrzydzeniem, gdy przypomina sobie moment, w
którym wszyscy uczestnicy dyskusji pozowali do wspólnego pamiątkowego
zdjęcia. - Bendit natychmiast się do mnie przysunął. Po chwili, ku
mojemu przerażeniu, poczułam jego lepką dłoń na pośladkach - opowiada.
- Później oglądałam te fotografie. Z jego twarzy nie schodził lubieżny
uśmieszek. - Tylko dlatego, że byliśmy w towarzystwie moich
profesorów, nie dałam mu po gębie.

***************************************
moim zdaniem powinna
Mariusz Merta

-- -- -- --

Cohn-Bendit? To nie jest czasem ten wielki przyjaciel Michnika?

Zdaje się że nie dalej jak 2 lata temu czytałem wywiad a właściwie
przyjacielską rozmowę red. Adama Michnika z nim w Wyborczej.

Hmmm, może policja powinna przeszukać redakcję GWna
w poszukiwaniu materiałów pedofilskich?

Barnim