Dyrektor Departamentu X MBP pułkownik Anatol Fejgin do organów bezpieczeństwa został bezpośrednio przeniesiony z Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego.
Jak sam stwierdził nigdy nie zajmował się drobnymi sprawami, zawsze powoływano go do rozstrzygania gigantycznych problemów dotyczących spraw strategicznych.
Fejgin urodził się 25 września 1909 roku w rodzinie Mojżesza i Marii z domu Kacenelebogen w Warszawie.
Jego brat doktor Mieczysław Fejgin był osobistym lekarzem Bolesława Bieruta, do końca jego życia. Karierę polityczną dyrektor Departamentu X rozpoczął w okresie nauki w szkole średniej, gdzie związał się z rewolucyjnym ruchem młodzieży.
W 1924 roku należał do kółek samokształceniowych, a następnie do rewolucyjnej organizacji szkolnej - Związek Młodzieży Socjalistycznej, kierowanej przez Związek Młodzieży Robotniczej w Polsce.
W 1927 roku po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Na studiach związany był z rewolucyjną organizacją młodzieży akademickiej "Pochodnia" oraz z Międzynarodową Organizacją Pomocy Robotnikom, a następnie od 1928 roku został oficjalnym członkiem Związek Młodzieży Robotniczej na terenie Warszawy.
Jesienią 1928 roku został przyjęty w szeregi Komunistycznej Partii Polski i był jej członkiem aż do rozwiązania w 1938 roku.
W latach 1929-1934 był kilkakrotnie karany sądownie za działalność rewolucyjną i skazany na 6 lat więzienia.
Zwolniono go, z odbywania kary po 4,5 roku.
We wrześniu 1939 roku po kapitulacji Warszawy, Fejgin przedostał się do Brześcia, a następnie do Lwowa, gdzie pracował jako ekonomista, a później jako naczelnik Wydziału Planowania w drukarni państwowej.
Pod koniec czerwca 1941 roku przeniósł się do obwodu Kujbyszewskiego.
Pracował tam w sowchozie pełniąc funkcję ekonomisty-buchaltera, a następnie został zatrudniony w Zakładach Zbrojeniowych w Kujbyszewie.
W maju 1943 roku wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki gdzie pełnił funkcję oficera politycznego.
W styczniu 1944 roku jako szef wydziału Polityczno-Wychowawczego prowadził kurs dla oficerów 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta4.
We wrześniu 1945 roku został zastępcą pułkownika Piotra Pużaka w Głównym Zarządzie Informacji Wojska Polskiego.
Funkcję tę pełnił do 1949 roku, kierując pracą śledczą i personalną oficerów.
W GZI Wojska Polskiego zajmował się archiwum II Oddziału Sztabu Generalnego, dokumentami byłego Ministra Spraw Wojskowych oraz aktami Samodzielnego Referatu Okręgu Korpusu I.
W latach 1950-1954 jako zawodowy żołnierz pełnił obowiązki dyrektora Biura Specjalnego i Departamentu X. Z dniem 1 maja 1950 roku, został przyjęty do pracy w organach bezpieczeństwa publicznego na stanowisko dyrektora Biura Specjalnego, a 1 grudnia 1951 roku został dyrektorem Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
W czasie służby w aparacie bezpieczeństwa przez cały ten czas pozostawał na etacie Departamentu Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej.
Dopiero z dniem 23 marca 1954 roku rozkazem nr 273, Anatol Fejgin został przeniesiony do rezerwy.
W latach 1944-1954 Anatol Fejgin, był jedną z czołowych postaci w powojennej Polsce.
Miał duże wpływy na politykę państwa oraz na samego Bolesława Bieruta, który brał pod uwagę jego propozycje ułaskawiania niektórych więźniów politycznych. Po ucieczce na Zachód podpułkownika Józefa Światło8, 1 stycznia 1954 roku został zwolniony z MBP.
W czasie obrad III Plenum KC PZPR ogłoszono publicznie usunięcie byłego dyrektora Biura Specjalnego i Departamentu X z PZPR.
W latach 1955-1956 po wydaleniu z aparatu przez niespełna jeden rok, Fejgin sprawował funkcję zastępcy kierownika działu "Marksizmu i Leninizmu" w Wydawnictwie "Książka i Wiedza".
Więcej w http://www.glaukopis.pl/pdf/pafddxmbp.pdf

Użytkownik "mkarwan" <mkarwan@poczta.onet.pl> napisał w wiadomości news:iibf59$ch4$1news.onet.pl...

Dyrektor Departamentu X MBP pułkownik Anatol Fejgin do organów bezpieczeństwa został bezpośrednio przeniesiony z Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego.
Jak sam stwierdził nigdy nie zajmował się drobnymi sprawami, zawsze powoływano go do rozstrzygania gigantycznych problemów dotyczących spraw strategicznych.
Fejgin urodził się 25 września 1909 roku w rodzinie Mojżesza i Marii z domu Kacenelebogen w Warszawie.
Jego brat doktor Mieczysław Fejgin był osobistym lekarzem Bolesława Bieruta, do końca jego życia. Karierę polityczną dyrektor Departamentu X rozpoczął w okresie nauki w szkole średniej, gdzie związał się z rewolucyjnym ruchem młodzieży.
W 1924 roku należał do kółek samokształceniowych, a następnie do rewolucyjnej organizacji szkolnej - Związek Młodzieży Socjalistycznej, kierowanej przez Związek Młodzieży Robotniczej w Polsce.
W 1927 roku po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Na studiach związany był z rewolucyjną organizacją młodzieży akademickiej "Pochodnia" oraz z Międzynarodową Organizacją Pomocy Robotnikom, a następnie od 1928 roku został oficjalnym członkiem Związek Młodzieży Robotniczej na terenie Warszawy.
Jesienią 1928 roku został przyjęty w szeregi Komunistycznej Partii Polski i był jej członkiem aż do rozwiązania w 1938 roku.
W latach 1929-1934 był kilkakrotnie karany sądownie za działalność rewolucyjną i skazany na 6 lat więzienia.
Zwolniono go, z odbywania kary po 4,5 roku.
We wrześniu 1939 roku po kapitulacji Warszawy, Fejgin przedostał się do Brześcia, a następnie do Lwowa, gdzie pracował jako ekonomista, a później jako naczelnik Wydziału Planowania w drukarni państwowej.
Pod koniec czerwca 1941 roku przeniósł się do obwodu Kujbyszewskiego.
Pracował tam w sowchozie pełniąc funkcję ekonomisty-buchaltera, a następnie został zatrudniony w Zakładach Zbrojeniowych w Kujbyszewie.
W maju 1943 roku wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki gdzie pełnił funkcję oficera politycznego.
W styczniu 1944 roku jako szef wydziału Polityczno-Wychowawczego prowadził kurs dla oficerów 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta4.
We wrześniu 1945 roku został zastępcą pułkownika Piotra Pużaka w Głównym Zarządzie Informacji Wojska Polskiego.
Funkcję tę pełnił do 1949 roku, kierując pracą śledczą i personalną oficerów.
W GZI Wojska Polskiego zajmował się archiwum II Oddziału Sztabu Generalnego, dokumentami byłego Ministra Spraw Wojskowych oraz aktami Samodzielnego Referatu Okręgu Korpusu I.
W latach 1950-1954 jako zawodowy żołnierz pełnił obowiązki dyrektora Biura Specjalnego i Departamentu X. Z dniem 1 maja 1950 roku, został przyjęty do pracy w organach bezpieczeństwa publicznego na stanowisko dyrektora Biura Specjalnego, a 1 grudnia 1951 roku został dyrektorem Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.
W czasie służby w aparacie bezpieczeństwa przez cały ten czas pozostawał na etacie Departamentu Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej.
Dopiero z dniem 23 marca 1954 roku rozkazem nr 273, Anatol Fejgin został przeniesiony do rezerwy.
W latach 1944-1954 Anatol Fejgin, był jedną z czołowych postaci w powojennej Polsce.
Miał duże wpływy na politykę państwa oraz na samego Bolesława Bieruta, który brał pod uwagę jego propozycje ułaskawiania niektórych więźniów politycznych. Po ucieczce na Zachód podpułkownika Józefa Światło8, 1 stycznia 1954 roku został zwolniony z MBP.
W czasie obrad III Plenum KC PZPR ogłoszono publicznie usunięcie byłego dyrektora Biura Specjalnego i Departamentu X z PZPR.
W latach 1955-1956 po wydaleniu z aparatu przez niespełna jeden rok, Fejgin sprawował funkcję zastępcy kierownika działu "Marksizmu i Leninizmu" w Wydawnictwie "Książka i Wiedza".
Więcej w http://www.glaukopis.pl/pdf/pafddxmbp.pdf

Ale o so chodzi? Mamy rok 2011 i gówno mnie obchodzi jakiś kościotrup.

JanKos