Jak zrobić prawdziwy żydowski rosół?
Pytanie jak najbardziej na miejscu, jeśli przedmiotem naszego zainteresowania są właśnie żydowskie tradycje kulinarne.
Z drugiej jednak strony, cóż tak specyficznie żydowskiego może kryć się w rosole?
Od czasów pierwszej żydowskiej gospodyni, Pramatki Sary, rosół gotowało się na kurze.
Starożytny rodowód rosołu w żaden sposób nie legitymizuje jego żydowskiego pochodzenia - pisze Jakub Skrzypczak.

Każdy orientalista wie, że matka Gilgamesza też gotowała swojemu synowi rosół z kury.
Może żydowskość rosołu tkwi właśnie w kurze?
Co prawda nasze babki zwykły były kupować koszerną kurę u szocheta, ale bynajmniej nie była to żydowska, lecz właśnie gojowska kura, i to czysto chłopskiej proweniencji.

Po głębszym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że zbitka: prawdziwie żydowski rosół, jest jedynie semantyczną pomyłką, wynikiem sentymentów epoki asymilacji.
Kiedy rodzina Apfelbaum zasiadała to szabatowego stołu by zjeść pożywny rosół, nie nazywała go przecież prawdziwie żydowskim rosołem.
Dom był żydowski, gospodyni była Żydówką, stół, talerze i łyżki były żydowskie, zatem i rosół, siłą rzeczy, musiał być żydowski.
O ile jednak, strona obrzędowo religijna tego zdarzenia, jest na wskroś żydowska, to w samej sytuacji nie ma absolutnie nic wyjątkowego.
Jeśli zajrzymy, po sąsiedzku do rodziny Kowalskich, to okaże się, że dokładnie w tym samym czasie, gdy ich żydowscy sąsiedzi zasiadają do skonsumowania swojego rosołu, ich chrześcijanie właśnie gotują na niedzielę wielki sagan swojego prawdziwie polskiego rosołu.

Tu rodzi się jeszcze inne pytanie: jak to się stało, skoro Żydzi są tak bardzo zachowawczym narodem, że polski, chrześcijański, niedzielny rosół trafił na żydowski szabatowy stół?
Mówiąc krótko, nawróciliśmy na judaizm gojowski rosół!
więcej w http://www.jewish.org.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1838&Itemid=1