Dlaczego przedwojenni właściciele do dziś nie mogą dojść swoich praw?
Milionom ludzi komuna odbierała majątki. Sprawiedliwość byłaby wtedy,
gdyby powstał ogólnonarodowy program reprywatyzacji solidarnie
uwzględniający wszystkie poszkodowane przez totalitarny system osoby,
grupy społeczne oraz instytucje. Sprawiedliwie byłoby wtedy, gdyby
wzięto pod uwagę wszystkie poniesione straty i zestawiono je z
możliwościami refundacyjnymi państwa.
Tymczasem III RP załatwiła problem po swojemu, czyli typowo po
komuszemu. W sprawach zwrotu zagrabionych dóbr udało się rozbić
społeczeństwo na grupy roszczeniowe, które zaczęły wyszarpywać tyle,
ile zdołały. Rzecz jasna najmniej dostali ci, którzy nie zasiadali
przy Pańskim Stole. A komu oddano najwięcej? Formalne wciągnięcie
Funduszu Kościelnego pod budżet kapitalistycznego już państwa w roku
1990 było niczym innym, jak roztoczeniem nad tym funduszem parasola
mającego go chronić przed wpływami terapii szokowej. I niezależnie od
tego, jak kto wyliczy bilans kościelnych zysków i strat, nikt nie
zaprzeczy, że największym beneficjentem postkomuszej reprywatyzacji
jest właśnie Kościół, ze szczególnym wyróżnieniem jego hierarchii.
Dlaczego komuch potraktował Kościół w sposób uprzywilejowany? Błędem
byłoby sądzić, że uczynił to z powodu religijnego uniesienia. Komuna
dzieliła polski tort nie wedle kaprysu, lecz podług miejsca
zajmowanego przy okrągłym meblu. Najwięcej wycięła dla siebie, lecz
jakąś resztą musiała podzielić się z tymi, którzy swoimi twarzami i
sztandarami uwiarygodnią ten szwindel. W owym gorącym czasie potrzebny
był ktoś do gaszenia strajków, potrzebny był figurant do roli
premiera, lecz nic nie mogło się udać bez wysokich kościelnych
dostojników, którzy pod papieskimi portretami zaczęli błogosławić
oszustom, wybaczać zbrodniarzom...
Tutaj mamy odpowiedź na pytanie: Dlaczego potomkowie przedwojennego
właściciela cegielni do dziś nie mogą dojść swoich praw własności,
tymczasem Kościół dostaje rocznie ok. 90 mln złotych. Na dodatek
państwo polskie obowiązuje konkordat, na mocy którego budżet jest
zobligowany do finansowania sporego wycinka działalności kościelnej,
szczególnie w zakresie działań misyjnych i oświatowych. Postanowienia
konkordatu (art. 15 i 22) są tutaj bardzo ogólnikowe (szczególnie
ustępy 2 i 3 art. 22), gdzie zakłada się powoływanie nowych komisji i
nowych przepisów. W efekcie na kościelne szkolnictwo wyższe idą sumy o
rząd wielkości przekraczające wartość Funduszu Kościelnego.
Na polskich wsiach padają lokalne szkoły. Rodzice musza wysyłać małe
dzieci w nieznane, czyli do odległych miejsc, gdzie tracą oni nad nimi
kontrolę, gdzie młody człowiek czuje się anonimowo i jest narażony na
patologie. Proszę mi wytłumaczyć, jakiemu społecznemu celowi służą
kosztowne akademie teologiczne. W latach 80. były to główne wylęgarnie
konfidentów SB, którymi obsadzano wysokie stanowiska kościelne, albo
kierowano ich do Watykanu. A dzisiaj?
Może któryś z teologów wyjaśni okoliczności śmierci wielu duchownych w
końcówce lat 80? Nawet śmierć ks. Popiełuszki nie została wyjaśniona,
tymczasem ginęli ludzie właśnie z jego otoczenia. Dlaczego nikt z
polskich hierarchów nie starał się pomagać duszpasterzom zaangażowanym
społecznie? Dlaczego u progu III RP odsuwano ich od wiernych (na
przykład księdza Jancarza z nowohuckich Mistrzejowic przeniesiono na
Szklane Domy, po czym chłop w sile wieku wkrótce zmarł). Dlaczego
żaden z biskupów nie starał się wyjaśnić wielu głośnych i mniej
głośnych 'wypadków', jakie zaczęły dotykać polskich duchownych
niechętnie nastawionych do Planu Balcerowicza?
Jeśli ktoś nie zna odpowiedzi na te i podobne pytania, niech przejrzy
listę judaszowych srebrników:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Fundusz_Ko%C5%9Bcielny

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/TAI/konkordat_rp.html
http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19980510318
jb