abc pisze na pl.soc.polityka w dniu piątek 25 listopad 2011 18:46:

Zgodnie z zasada sprawiedliwosci, która jest podstawa dobrze zbudowanego
panstwa, kazdy winien otrzymac to, co mu sie nalezy (wedle definicji
lacinskiej: suum cuique).

Jedyna proporcjonalna odpowiedzia na zbrodnicze naruszenie porzadku
sprawiedliwosci jest odebranie zycia sprawcy mordu.

Wedle tej definicji wszyscy żyjący popełniają w swym życiu straszliwą zbrodnię zasługująca na karę śmierci. Wszyscy jesteśmy przecież śmiertelni i tylko od Boga zależy kiedy umrzemy. Czy więc nie jest rzeczą złą wtrącanie się w boskie kalendarium i czynienie śmierci wtedy gdy ludzki sąd orzeknie?

Jedyna proporcjonalna odpowiedzia na zbrodnicze naruszenie porzadku
sprawiedliwosci jest odebranie zycia sprawcy mordu.

Wedle tej definicji wszyscy żyjący popełniają w swym życiu straszliwą
zbrodnię zasługująca na karę śmierci. Wszyscy jesteśmy przecież śmiertelni
i tylko od Boga zależy kiedy umrzemy. Czy więc nie jest rzeczą złą
wtrącanie się w boskie kalendarium i czynienie śmierci wtedy gdy ludzki
sąd orzeknie?

Przez cale wieki chrzescijanstwa nikt nie poddawal moralnej krytyce
zasadnosci stosowania kary najwyzszej.

Nie przeciwstawiali sie jej starozytni Ojcowie Kosciola, czolowi teologowie
sredniowiecza z Tomaszem z Akwinu na czele, ani nawet czolowi heretycy, jak
Luter czy Kalwin.

Dopiero w XVIII- wiecznej oswieceniowej Europie filozof Cesario B. de
Beccaria zaatakowal prawo do karania smiercia w osobnym traktacie "O
przestepstwach i karach".

Nieco pózniej poparl go czolowy przedstawiciel liberalizmu Jeremy Benham i
tak zaczela sie dyskusja. Absurdalna dyskusja.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

abc pisze na pl.soc.polityka w dniu piątek 25 listopad 2011 20:31:

Jedyna proporcjonalna odpowiedzia na zbrodnicze naruszenie porzadku
sprawiedliwosci jest odebranie zycia sprawcy mordu.

Wedle tej definicji wszyscy żyjący popełniają w swym życiu straszliwą
zbrodnię zasługująca na karę śmierci. Wszyscy jesteśmy przecież śmiertelni
i tylko od Boga zależy kiedy umrzemy. Czy więc nie jest rzeczą złą
wtrącanie się w boskie kalendarium i czynienie śmierci wtedy gdy ludzki
sąd orzeknie?

Przez cale wieki chrzescijanstwa nikt nie poddawal moralnej krytyce
zasadnosci stosowania kary najwyzszej.

Nie chodzi o zasadność tylko o przytoczoną przez Ciebie definicję. Kara śmierci byłaby karą adekwatną do zbrodni gdyby ludzie byli cieleśnie nieśmiertelni. A tak jest tylko kwestią czasu kiedy zostaje wykonana. To tak jak w dykteryjce, kiedy to skazanemu na karę śmierci pozwala się wybrać sposób jej wykonania. Skazaniec odpowiada, że chciałby umrzeć śmiercią naturalną.
Zasadność takich czy innych kar zależy od ludzkiego ustalenia czy w danym wypadku już istnieją przesłanki do jej orzeczenia czy nie.

W dniu 2011-11-25 20:41, Marek Czaplicki pisze:

abc pisze na pl.soc.polityka w dniu piątek 25 listopad 2011 20:31:

Jedyna proporcjonalna odpowiedzia na zbrodnicze naruszenie porzadku
sprawiedliwosci jest odebranie zycia sprawcy mordu.

Wedle tej definicji wszyscy żyjący popełniają w swym życiu straszliwą
zbrodnię zasługująca na karę śmierci. Wszyscy jesteśmy przecież śmiertelni
i tylko od Boga zależy kiedy umrzemy. Czy więc nie jest rzeczą złą
wtrącanie się w boskie kalendarium i czynienie śmierci wtedy gdy ludzki
sąd orzeknie?

Przez cale wieki chrzescijanstwa nikt nie poddawal moralnej krytyce
zasadnosci stosowania kary najwyzszej.

Nie chodzi o zasadność tylko o przytoczoną przez Ciebie definicję. Kara
śmierci byłaby karą adekwatną do zbrodni gdyby ludzie byli cieleśnie
nieśmiertelni. A tak jest tylko kwestią czasu kiedy zostaje wykonana. To tak
jak w dykteryjce, kiedy to skazanemu na karę śmierci pozwala się wybrać sposób
jej wykonania. Skazaniec odpowiada, że chciałby umrzeć śmiercią naturalną.
Zasadność takich czy innych kar zależy od ludzkiego ustalenia czy w danym
wypadku już istnieją przesłanki do jej orzeczenia czy nie.

Daj spokój, ten człowiek tego nie zrozumie. On ma klapki na oczach...

wolim pisze na pl.soc.polityka w dniu piątek 25 listopad 2011 23:05:

W dniu 2011-11-25 20:41, Marek Czaplicki pisze:

abc pisze na pl.soc.polityka w dniu piątek 25 listopad 2011 20:31:

Jedyna proporcjonalna odpowiedzia na zbrodnicze naruszenie porzadku
sprawiedliwosci jest odebranie zycia sprawcy mordu.

Wedle tej definicji wszyscy żyjący popełniają w swym życiu straszliwą
zbrodnię zasługująca na karę śmierci. Wszyscy jesteśmy przecież
śmiertelni i tylko od Boga zależy kiedy umrzemy. Czy więc nie jest rzeczą
złą wtrącanie się w boskie kalendarium i czynienie śmierci wtedy gdy
ludzki sąd orzeknie?

Przez cale wieki chrzescijanstwa nikt nie poddawal moralnej krytyce
zasadnosci stosowania kary najwyzszej.

Nie chodzi o zasadność tylko o przytoczoną przez Ciebie definicję. Kara
śmierci byłaby karą adekwatną do zbrodni gdyby ludzie byli cieleśnie
nieśmiertelni. A tak jest tylko kwestią czasu kiedy zostaje wykonana. To
tak jak w dykteryjce, kiedy to skazanemu na karę śmierci pozwala się wybrać
sposób jej wykonania. Skazaniec odpowiada, że chciałby umrzeć śmiercią
naturalną. Zasadność takich czy innych kar zależy od ludzkiego ustalenia
czy w danym wypadku już istnieją przesłanki do jej orzeczenia czy nie.

Daj spokój, ten człowiek tego nie zrozumie. On ma klapki na oczach...

Wg mnie nie chodzi o zrozumienie takiego czy innego człowieka tylko o to, że kara śmierci nie jest jakąś tam "karą". Ona dotyka rzeczy ostatecznych. Kwestii życia i śmierci. Nie można powoływać się na to, że "chrześcijaństwo jest religią życia"  i jednocześnie wyrokować, że chrześcijaństwo rozstrzyga kto ma żyć a kto żyć nie powinien. Ludzie nie powinni się zabijać, to jest oczywiste, ale po wykonaniu kary śmierci nie ma przycisku ENTER na klawiaturze. Nie ma następnego "życia" w grze. Abc powołuje się na to, że przez całe wieki ludzie Kościoła nie podważali zasadności istnienia kary śmierci, może dlatego że ich ta kara nie dotyczyła. A  jak ktoś zginął, inaczej został "ukarany" przez innowierców lub pogan, to chwała ołtarzy otwierała się przed nim.