Kiedy ostatnio był na pochylni albo w warsztacie? Czy wie, jakie teraz statki budujemy?

Karol Guzikiewicz stawia krzesło na środku pokoju. Zdejmuje marynarkę. Siada: - Jestem tylko skromnym fanatykiem związkowym. To nie czas, żeby pisać o mnie - mówi . Zmyliła mnie ta jego marynarka w delikatne prążki. Szłam na spotkanie z wiceszefem "Solidarności" Stoczni Gdańsk.

Z człowiekiem w niebieskim kasku i takiej samej kamizelce.


Z wrzeszczącym facetem.

A siedzi naprzeciwko mnie elegant, moduluje głos, uśmiecha się, wymawia miękko literę "r", ma ciepłe oczy pluszowego misia i upudrowaną łysinę, bo umalowali go dziś w studiu telewizyjnym.

Guzikiewicz sam o sobie

- Pochodzę z mieszanej rodziny polsko-ukraińskiej. Rodzina matki mieszkała w Uścieczku nad Dniestrem. Przesiedlili ich po wojnie do Gdańska. Ukraińcy z naszej stoczni [właścicielem Stoczni Gdańsk jest ukraińska firma ISD] wiedzą o tym, że częściowo ich popieram, ale że wiem też, jaką krzywdę wyrządzili Polakom.

Urodziłem się w 1964 roku. Mama wychowała mnie samotnie, mieszkaliśmy w Gdyni. Noszę jej panieńskie nazwisko. Ojca raz widziałem, był chyba księgowym. Przysłał mi na osiemnaste urodziny kartkę z życzeniami. Napisał tam coś w tym rodzaju, że cieszy się, bo nie będzie już musiał płacić alimentów.

Mama była pielęgniarką w szpitalu miejskim w Gdyni oddelegowaną do opieki nad dziećmi w żłobku tygodniowym. Niewiele pamiętam ze swojego dzieciństwa, szkoła podstawowa też mi umknęła. Ale nigdy nie zapomnę grudnia 1970 roku. Szedłem z mamą za rękę przy prezydium w Gdyni. Był ranek. Naprzeciwko maszerowali milicjanci. Nagle jeden wycelował karabin w stronę matki i powiedział "Odsuń się, kurwo, bo już nie żyjesz!". To na zawsze zapadło w mojej osobowości.

Agresja rodzi agresję!

Dzwoni komórka wiceszefa. Cały czas ją trzyma w dłoni, bo dziennikarze łączą się od rana. Karol Guzikiewicz jest dziś najgorętszym towarem na medialnym rynku. Po jego zapowiedzi, że 4 czerwca przyprowadzi protestujących ludzi pod Stocznię Gdańsk, na uroczystości rocznicy 20-lecia upadku komunizmu, Donald Tusk zdecydował się wczoraj przenieść część obchodów do Krakowa.

Zaczyna krzyczeć dziennikarzowi przez telefon: - Agresja rodzi agresję! Jak premier zrezygnuje z debaty, to ma zagwarantowany strajk generalny w całej Polsce. Lato Tuska będzie gorące! Nie wiem, co to będzie. Bo tu nie chodzi o nas. Tu chodzi o Polskę!

Rozpoznaję wreszcie Karola Guzikiewicza, którego znam z telewizji.

Rozglądam się po pokoju, w którym urzęduje. Skromny i mały. Zmieściła się tu szafa, biurko z komputerem i kilka krzeseł. Na ścianie mapa Polski z doczepionym spinaczem zdjęciem prałata Jankowskiego. Na biurku, w wazonie, dwa balony z logo banku zatknięte na patykach.

Kończy rozmowę przez telefon.

- Dobra, musimy gadać szybko, bo tu zaraz będzie pełno dziennikarzy - mówi do mnie.

- Drżą panu dłonie - zauważam.

- A bo mnie pani chwyciła za gardło tą matką. Zmarła niedawno. Nie lubię opowiadać o dzieciństwie.

Guzikiewicz sam o sobie

- W szkole byłem wzorowym uczniem. Żadnych trój. Sam nie wiem, czemu w 1979 roku poszedłem do zawodówki przy Stoczni Gdańskiej. Wykształciłem się na stolarza. To tylko tak się mówi, bo stolarz w stoczni to też i elektryk, i monter, i ślusarz. W stanie wojennym pracowałem już na wydziale stolarskim W-5. Dużo młodzieży tam było. W 1982 roku zorganizowaliśmy jednodniowy strajk. W 200 osób okupowaliśmy bramę główną stoczni. Były zwolnienia. Mnie nie dotknęły, ale zostałem naznaczony jako zadymiarz.

Stocznia oddelegowała mnie karnie na budowy osiedli dla stoczniowców i do wyrębu lasów, skąd pozyskiwano drewno do produkcji. Przez kilka lat przyjeżdżałem do stoczni i byłem wywożony na peryferie miasta do pracy. W tym czasie ukończyłem technikum dla pracujących. Mój drugi zawód to technik mechanik. Mama mnie zachęcała do studiowania, ale ja byłem krnąbrny.

Byłem wtedy fanem Wałęsy. Gdyby ktoś powiedział na niego coś złego, zrobiłbym mu to samo, co dziś robię z Tuskiem. Po 1989 roku byliśmy nawet blisko, zapraszał mnie na uroczystości rodzinne. Teraz jest między nami przepaść, zaproszenia już nie przychodzą. Ale historia pokaże, kto miał rację.

W kwietniu 1988 roku wyszedłem po dwóch latach z wojska. Jeszcze mi zostały dwa tygodnie służby, ale już zdałem mundur i broń. 2 maja idę do stoczni, a tam strajk. I co ja robię? Staję się drugim Lechem Wałęsą! Przeskakuję do kolegów przez płot. Ale oni mnie poprosili, żebym się nie narażał, bo byłem jeszcze żołnierzem i mógł mnie ścigać prokurator wojskowy. Wyszedłem więc, pomagałem na zewnątrz, przy stoczni i parafii


św. Brygidy. Po strajku wróciłem normalnie do pracy i co się stało? Natychmiast zostałem wybrany na przewodniczącego wydziału W-5.

- Tak panu zaufali? Młodemu, nieznanemu, po długiej nieobecności w stoczni? - pytam.

- Pamiętali mnie z dawniejszych czasów - odpowiada. - W sierpniu 1988 roku moje pokolenie zorganizowało strajk sierpniowy. Wcale nie Wałęsa, wcale nie Borowczak, tylko my - młodzież. Potem ja już cały czas byłem wśród robotników.

Bardzo ładnie pisał streszczenia

Jerzy Borowczak, jeden z inicjatorów strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku, pamięta Karola Guzikiewicza jedynie od końca lat 80.

- Każdy buduje sobie swoją legendę - śmieje się Borowczak. - Budowanie domów dla stoczniowców i wyrąb lasu było wtedy superfuchą. Nie każdy mógł się załapać. Strajk w maju 1988 roku był ważny i ciężki. Ale ten sierpniowy, choć też wymagał odważnych, już tak ciężki nie był. Wtedy zauważyłem Karola po raz pierwszy. Niczym się nie wyróżniał. Malował transparenty, siedział na bramach jak inni. Od zawsze nadpobudliwy, impulsywny. Kazałem mu myśleć pięć minut, zanim coś wypalił.

Wiceprzewodniczący stoczniowej "Solidarności" w swoim profilu na Naszej Klasie umieścił czarno-białe zdjęcie z podpisem "Zakończenie strajku w sierpniu 1988, który doprowadził do obalenia komuny. Jestem na zdjęciu z kwiatami w ręku. Byłem w komitecie strajkowym".

Na początku lat 90. Jerzy Borowczak został przewodniczącym Komisji Zakładowej "Solidarności" w Stoczni Gdańskiej. W roku 1992 lub 1993, nikt tego już nie pamięta, wziął Guzikiewicza do prezydium KZ "S". Stolarz z W-5 dostał związkowe godziny, potem pół etatu. W 1996 roku został związkowcem pełnoetatowym.

- Wziąłem go z dwóch powodów - przypomina sobie Jerzy Borowczak. - Był jednym z młodszych działaczy, a ja chciałem łączyć młodych z tymi, co byli w "S" od początku. Po drugie, był kawalerem, miał dużo czasu. A my zaczęliśmy wtedy prowadzić działalność gospodarczą. Karol zajął się finansami, komputeryzacją, prowadził wypożyczalnię kaset wideo. Mieliśmy około tysiąca filmów, dla członków związku była zniżka. Karol bardzo ładnie pisał streszczenia filmów, porządnie opracowywał katalogi.

Guzikiewicz sam o sobie

- Nie dzięki Borowczakowi wszedłem do struktur, tylko dzięki Zbyszkowi Lisowi [ówczesny członek prezydium KZ "S" w Stoczni Gdańskiej]. Borowczakowi za jedną rzecz mogę podziękować. Przez pracę w "Solidarności" zaniedbałem sprawy rodzinne. Długo byłem kawalerem, bo 90 proc. czasu spędzałem w pracy. Brakowało nam sekretarki, Borowczak przyjął więc jedną kobietę z biura pracy. Została moją żoną. Dziś mamy dwoje dzieci i mieszkamy na wsi pod Gdańskiem. Żona uczy angielskiego w szkole, prowadzi też czasem kursy językowe dla stoczniowców.

Znów dzwoni telefon. Wiceprzewodniczący udziela wywiadu na żywo dla jednej z krajowych rozgłośni radiowych. Dowiaduje się od dziennikarza, że premier Tusk odmówił mediacji ze stoczniowcami.

- Jemu chodzi o podział społeczeństwa! - denerwuje się przez telefon na całą Polskę Karol Guzikiewicz.

Och, Karol

Stoczniowcy, którzy znają Karola Guzikiewicza od dawna, mówią, że po raz pierwszy założył kask i ruszył na czele robotników palić opony chyba tuż po ogłoszeniu upadłości stoczni w 1995 roku. Wcześniej, podczas protestów, pełnił funkcję zaopatrzeniowca. Ale po upadku zakładu reaktywował Komitet Obrony Stoczni, czyli nieformalną strukturę, w której działa anonimowo kilkudziesięciu członków. KOS działa do dziś, współorganizował ostatnią, kwietniową demonstrację w Warszawie. Wcześniej na terenie stoczni członkowie organizacji rozrzucili ulotki: "Nie jadąc do Warszawy, pomożesz w likwidacji stoczni, a odprawy takiej jak w Gdyni też nie dostaniesz. W razie blokowania lub utrudniania wyjazdu przez mistrzów lub kierowników prosimy o podawanie nazwisk pod numer telefonu 15-28, będziemy rozliczać odpowiednio tych, co chcą pomóc w likwidacji stoczni".

Stoczniowcy, którzy znają Karola Guzikiewicza od dawna, nie chcą podać swoich nazwisk. Nie jest dobrze narazić się na gniew władz zakładowej "Solidarności". O takim człowieku, który przedstawia wiceprzewodniczącego w innym świetle, niż on sam siebie widzi, pojawiają się artykuły w piśmie "Rozwaga i Solidarność", ulotki na terenie zakładu.

- On potrafiłby zniszczyć człowieka. Pikietować z ludźmi pod domem, stać z transparentami, rzucać petardy. Niepotrzebne nam to - mówi jeden z anonimowych stoczniowców. - Dawniej mógłby też doprowadzić do naszego zwolnienia. To było w czasach, gdy nie było prywatnego właściciela stoczni. Nowych prezesów z nadania politycznego wystarczyło tylko postraszyć petardami pod oknem, pokazać im kilka transparentów i "Solidarność" rządziła stocznią. To Gałęzewski z Guzikiewiczem zwalniali z pracy niewygodnych ludzi, decydowali, kto ma być mistrzem, kierownikiem i nie dopuszczali do zwolnienia swoich. "Solidarność" się wyrodziła. Było jak za komuny. Tylko zamiast pierwszego sekretarza mieliśmy pierwszego przewodniczącego. Prezesi chcieli mieć spokój społeczny, a w zamian za to pozwalali kierować polityką kadrową na terenie zakładu. Stocznia pokrywała koszty ich wyjazdów na wiece i demonstracje. Ale Ukraińcy się ich nie słuchają.

Stoczniowcy, którzy znają Karola Guzikiewicza od dawna, chwalą jego dawną pracę jako finansisty zakładowej "Solidarności".

- To był cichy człowiek. Borowczak trzymał go na krótkiej smyczy - mówią. - Nie robił żadnych głupot, mało się odzywał, za to bardzo dobrze zajmował się pieniędzmi. On ma do tego żyłkę. W latach 90. był akwizytorem funduszu Nationale Nederlanden, teraz ubezpiecza związkowców z ramienia banku Nordea, gdzie "S" ma swoje konto. Gdy Borowczak odszedł i przewodniczącym został Roman Gałęzewski, zaczęło się ręczne sterowanie wyborami. Podsuwano ludziom gotowce z wytycznymi, jak głosować. Wycięto w pień tych, którzy nie zgadzali się z władzami. Guzikiewicz i Gałęzewski zaczęli tworzyć tandem. Zły i dobry policjant. Karol rozrabia, a Roman, który go podpuścił, rozkłada bezradnie ręce i mówi, że gdyby był przy tym, toby do tego nie dopuścił. Ale właśnie leżał nieprzytomny w szpitalu. On zawsze jest nieobecny, gdy Karol demonstruje.

Sama się zredukuj

Upadłą w 1996 roku stocznię syndyk sprzedał pod koniec lat 90. trójmiejskiej korporacji stoczniowej założonej przez Stocznię Gdynia. Elżbieta Dudziuk, inżynier i ekonomista wywodząca się ze stoczni gdyńskiej, została wówczas jednym z prezesów gdańskiego zakładu.


- Spotykałam się wtedy ze związkowcami "Solidarności" intensywnie, bo musieliśmy wypracować nowy system płac. Karol Guzikiewicz wydał mi się wtedy szczery, łatwo się zapalał, ale kiedy energia opadała, był otwarty na nasze argumenty. Za to Roman Gałęzewski był głęboko przekonany, że to "Solidarność" powinna mieć największe wpływy w stoczni. Chcieli, żeby stocznia najlepiej była państwowa, wielka, bez podziałów, z ogromnym zatrudnieniem i z niekończącym się dopływem pieniędzy z rządu. Rentowność zakładu nie miała dla nich znaczenia. Nie mieściło im się w głowie, że "Solidarność" w stoczni mogłaby utracić władzę.

Wtedy w przeludnionym zakładzie potrzebne były redukcje. W 2001 roku, w 20. rocznicę Sierpnia, " S" zorganizowała strajk ostrzegawczy z transparentami "Dudziuk, sama się zredukuj".

- Sprzedaliśmy niepotrzebne dźwigi, które stały nieużywane od lat na pochylniach, donieśli na nas do prokuratury, że wzięliśmy za mało pieniędzy - wspomina Elżbieta Dudziuk. - Podobnych doniesień było mnóstwo, bez przerwy chodziliśmy do ABW na przesłuchania.

Prokuratura wniosła akt oskarżenia z doniesienia stoczniowej "Solidarności", że byli prezesi narazili Stocznię Gdańską na utratę 205 mln zł. W 2004 roku Karol Guzikiewicz zorganizował pod domem Dudziuk, która już nie pracowała w stoczni, demonstrację. Płot otaczający jej dom oklejono ulotkami "Elżbieta Dudziuk powinna siedzieć w więzieniu". Stoczniowcy rzucali w stronę jej domu petardami. Koszty wyjazdu stoczniowców autokarami pod dom byłych prezesów (2 tys. zł) pokryła gdańska stocznia. Na podaniu o dofinansowanie związkowcy "S" napisali, że "wyjazd ten jest istotny dla stoczni".

- Dopiero w lutym bieżącego roku, po kilku latach ciągnących się procesów, oczyszczono mnie i drugiego z prezesów, Bogumiła Banacha, z zarzutu narażenia przedsiębiorstwa na utratę 205 mln zł - mówi Elżbieta Dudziuk. - Początkowe procesy były farsą, Guzikiewicz przyprowadzał na rozprawy protestujących ludzi, którzy palili nasze kukły przed wejściem. Raz na salę weszli z paletami jaj. Obrzucili nimi policję sądową i świadków, sędzia, zamiast ich wyprosić, negocjowała z Karolem, zarządzała przerwy, podczas których sprzątaczki zbierały skorupki. W końcu wprowadzano nas na rozprawy krętymi, bocznymi schodkami, żeby uniknąć stoczniowców.

Była prezes, dziś już na emeryturze, mówi, że czuje do Guzikiewicza jedynie żal, że nie chciał i nie był w stanie zrozumieć jej racji.

- To zawodowy bojówkarz - mówi. - Nie jest głupim człowiekiem, ale nie ma pokojowych zamiarów.

Jerzy Borowczak uważa, że Karol Guzikiewicz nie może wyjść z okopów, do których kiedyś wszedł.

- Jeśli ciągle się z czymś walczy, człowiek zaczyna świrować - mówi. - Walka Karola z czymkolwiek stała się jego chorobą zawodową. On już nie umie inaczej.

Na wycieczkę

- Uroił sobie, że rządzi krajem - mówi jeden z anonimowych stoczniowców. - Żyje w oderwaniu od rzeczywistości, od załogi i jej problemów. Nie reprezentuje nas, stoczniowców. Nie ma już żadnych korzeni na żadnym wydziale. Nie wie, w jakiej stoczni pracuje. Kiedy ostatnio był na pochylni albo w warsztacie? Czy wie, jakie teraz statki budujemy? Jego działania nie mają najmniejszego wpływu na to, co będzie się działo ze stocznią, bo właściciel jest prywatny. Tu głównym wichrzycielem jest Andrzej Jaworski, były prezes stoczni z nadania PiS. Facet jest z zawodu etnologiem, nie miał nawet pojęcia, gdzie jest rufa, a gdzie dziób statku. Ukraińcy zwolnili go dyscyplinarnie, ale musieli przywrócić do pracy, bo jako radny sejmiku wojewódzkiego z ramienia PiS był chroniony. Teraz ma jakieś nieważne stanowisko, siedzi w tym samym budynku co Guzikiewicz i przekazuje polecenia od braci Kaczyńskich. Wstyd nam jest, że ludzie w Polsce sądzą, że on reprezentuje nas, stoczniowców. A tak naprawdę reprezentuje siebie i tych kilkudziesięciu ludzi, którzy z nim jeżdżą na demonstracje.

- Są wśród nich nieliczni, którzy naprawdę wierzą, że wiece pomogą - dodaje drugi ze stoczniowców. - Ale większość to zawodowi rozrabiacze, których praktycznie nie można zwolnić, bo są na liście chronionych związkowców. Przybocznym Karola jest znany z demonstracji Zbyszek, alkoholik, który w ciągu roku przepracowuje najwyżej 50 dni i był już wiele razy kierowany do zwolnienia. Podobnie jak popularny Mietek, którego złapano w stoczni po wypiciu alkoholu i którego komisja zakładowa "S" nie pozwoliła zwolnić. Dla innych wyjazdy na demonstracje i wiece to okazja do wycieczek. Jadą dwa dni wcześniej, wracają dwa dni, śpią w hotelach, spóźniają się na demonstracje, zabierają ze sobą rodziny.

- Gałęzewski z Guzikiewiczem próbował na początku zaprzyjaźnić się z Ukraińcami, wyjeżdżali wspólnie na Ukrainę. Poszli właścicielom na rękę i nie dopuścili do zatwierdzenia pakietu socjalnego dla stoczni. Jesteśmy teraz chronieni jedynie układem zbiorowym i kodeksem pracy - mówi kolejny z anonimowych stoczniowców. - Robotnicy w hucie Częstochowa, która należy do tego samego właściciela, wywalczyli sobie szczegółowy pakiet socjalny. Ukraińcy są hermetyczni. Im więcej piją, tym bardziej milczą. A nasi odwrotnie. Nie udało się naszej "Solidarności" zaprzyjaźnić z nowym właścicielem, nie mają wpływu na politykę kadrową stoczni. Teraz więc KZ "S" jest przeciw Ukraińcom. Tylko że oni mają to w nosie.

Stoczniowcy wspominają czerwiec ubiegłego roku, gdy nowy właściciel zorganizował dla załogi piknik w Dzień Stoczniowca. Dzień wcześ-niej Karol Guzikiewicz na elektrycznym wózku objechał całą stocznię i przez megafon nawoływał do bojkotu imprezy.

- Przyszło 90 proc. załogi. Ludzie przyprowadzili rodziny, była grochówka, grill, zabawy dla dzieci. Takie poparcie ma w gdańskiej stoczni Karol Guzikiewicz - mówią.

Guzikiewicz sam o sobie

- Przyznam się panu do czegoś - mówię do wiceprzewodniczącego. - Nie rozumiem, o co pan walczy. O co panu chodzi?

- Przede wszystkim o stocznię - odpowiada.

- Czyli?


- Żeby chociaż ta garstka ludzi, te ocalałe dwa tysiące, mogły tu nadal pracować. Wie pani, ile tu jest wykształconej młodzieży? Ilu inżynierów?

- Więc o pracę dla nich panu chodzi?

- Tak, żeby mieli jakąś przyszłość. Bo inaczej rewolucję zrobią, zaraz wybuchną, tak jak ja wybuchłem 20 lat temu. A jeszcze są pielęgniarki, lekarze, inteligencja, rolnicy, cała Polska. Wszyscy wybuchną.

- Mam wrażenie, że pan robi wszystko, żeby ta rewolucja już teraz wybuchła.

- Skąd! Robię wszystko, żeby jej nie było. Nie podejmuję strategicznych decyzji samodzielnie. U nas panuje demokracja.

- Czyli o co wam chodzi?

- Żeby stocznia była nowoczesna. Tam, w Brukseli, też chcieli takiej stoczni, ale wprowadzano ich w błąd. Wszyscy widzą, że to idzie w złym kierunku, a rząd jest bierny.

- Ma pan jakaś receptę na to?

- Mądre rządzenie.

- A gdyby stocznię zamknięto i zaproponowano stoczniowcom wysokie odprawy albo dobre miejsca pracy?

- To niech rząd proponuje.

- A może wam chodzi o to, żeby zostać tutaj za wszelką cenę, bo to wielki honor dla człowieka być stoczniowcem?

- Tak to Gierek wmówił górnikom. Jeśli ja bym stracił pracę w stoczni, to wyjadę za granicę do roboty. Albo żona założy szkołę językową i zostanę w niej menedżerem. Tak sobie czasem żartujemy. Przepraszam, telefon dzwoni, to dziennikarze. Musimy kończyć.


http://wyborcza.pl/1,88975,6606638,Karol_Guzikiewicz__Czlowiek_z_piany.html?as=1&ias=4&startsz=x


"ł"

--
Brońmy Polskę i Polaków przed picowcami!
To antypolska hołota!

http://wyborcza.pl/1,88975,6606638,Karol_Guzikiewicz__Czlowiek_z_piany.html?as=1&ias=4&startsz=x

"ł"

--
Brońmy Polskę i Polaków przed picowcami!
To antypolska hołota!

Kawecki, czlowiek z warzywa.

R.

Użytkownik "raff" <trytytyty13@autograf.pl> napisał w wiadomości news:guu1di$4u5$2news.onet.pl...

Kawecki, czlowiek z warzywa.

Przeczytaj durniu.

"ł"
--
Brońmy Polskę i Polaków przed picowcami!
To antypolska hołota!

Kawecki, czlowiek z warzywa.

Przeczytaj durniu.

Kawecki, przeczytaj durniu, czlowieku z warzywa.

R.

Użytkownik "aRzor" <adres@email.pl> napisał w wiadomości news:guu1pl$25k$1inews.gazeta.pl...

Użytkownik "raff" <trytytyty13@autograf.pl> napisał w wiadomości news:guu1di$4u5$2news.onet.pl...

Kawecki, czlowiek z warzywa.

Przeczytaj durniu.
"ł"

Po co zaraz tak ostro, trzeba tak "pójdź dziecię ja cię uczyć czytać każę".

--
stevep