Ponad wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości

Moi drodzy wierni,

Mamy dziś drugą niedzielę po Objawieniu, a pierwszą po Uroczystości Świętej
Rodziny. Tydzień po tym święcie Pan Jezus pokazuje nam co jest niezbędne,
aby żyć w rodzinie.

"Z głębokości serca mówią usta" mówi Pan Jezus. Jego Boskie Serce tak
pragnie uświęcenia każdej rodziny, iż pierwszą rzeczą, której chce dokonać
po ukazaniu się światu w Uroczystość Objawienia jest ukazanie nam Jego
rodziny. A dziś w następną niedzielę Pan Jezus dokonuje cudu, aby ustanowić
sakrament małżeństwa.

Miłości uczymy się w domu, w jego wnętrzu. Życie rodzinne musi być
praźródłem, pierwszym przykładem, z którego pochodzą wszelkie uczynki
miłości.

Wszyscy urodziliśmy się w rodzinie i ludzka natura domaga się, abyśmy mieli
ojca i matkę. Tak właśnie przyrodzona i nadprzyrodzona miłość ojca i matki
do ich dzieci jest obrazem miłości Boga do nas. Wszelkie
stowarzyszenia i organizacje do jakich należymy w późniejszym życiu mają
swoje źrodło w rodzinie.

Toteż Pan Jezus, ktory przyszedł aby zbawić człowieka, najpierw przyszedł
uświęcić rodzinę. Jego pierwszym cudem był cud w Kanie, gdzie przemienił
wodę w wino. Ustanawia sakrament małżeństwa, sakrament który jest obrazem
Wcielenia Syna Bożego.

Drodzy panowie, przypomnijcie sobie dzień kiedy poznaliście przyszłą żonę.
Była po prostu młodą damą podobną do wielu innych. Powiedzieliście jej może
coś o pogodzie, o pracy, o czymkolwiek. Ona była zbyt daleka, więc pewnie
rozmowa się nie rozwinęła.

Ale powoli, powoli zaczęliście jej mówić rzeczy, ktorych nigdy nie
mówiliście nikomu. A w miarę jak ona się otwierała reagowaliście w podobny
sposób, podobnie jak róża otwiera się pod wpływem słońca. Wtedy
zaproponowaliście, aby ze wszystkiego co macie stworzyć jeden wspólny dom.
Ta, ktorą ledwie znaliście stała się drugą połową waszej duszy.

I my podobnie byliśmy tak dalecy Bogu. Z powodu naszych grzechów nie mógł do
nas mówić jako, że my nie byliśmy w stanie Go usłyszeć. Mówił do nas poprzez
pogodę, znaki na niebie, przez nasze obowiązki stanu i przez proroków,
którzy mówili w Jego Imieniu. Dokonał też jakby zaręczyn z nami poprzez
ofiary Starego Testamentu, które przygotowały nas na przyjście Pana Jezusa.

Powoli, powoli Pan Bóg objawił nam Siebie i powiedział o Swoim wewnętrznym
życiu. A posyłając Swojego Syna, przyjął Ciało i zamieszkał między nami.
Zamieszkał wśród nas, nawet wewnątrz naszych serc poprzez łaskę uświęcającą.
Stał się częścią nas, czy raczej my staliśmy się częścią Jego, zwlaszcza
przez sakrament Komunii Świętej.

Młodzi małżonkowie, przypomnijcie sobie dzień waszego ślubu. Byliście dwiema
osobami. Wcześniej otrzymaliście sakrament Chrztu i Bierzmowania, które
uczyniły was członkami Kościoła, który jest mistycznym Ciałem Chrystusa.
Zatem jesteście dwoma członkami Jego Ciała, które powiedzą "tak" ich
zjednoczeniu. Już nie jesteście dwiema istotami ludzkimi, ale dwiema
konsekrowanymi duszami złączonymi w jednym ciele. W ten sposób przez fakt,
że powiedzieliście "tak" temu związkowi, otrzymaliście oboje ogromną łaskę,
łaskę sakramentu małżeństwa.

Związek, który zawarliście kieruje nie tylko waszym życiem materialnym, ale
również całym życiem duchowym. Przez zjednoczenie z Chrystusem, ktore jest
waszym udziałem przez sakrament Chrztu, wasza wzajemna miłość została
podniesiona do boskiego poziomu. Wasza wzajemna miłość jest wieczna,
dokładnie tak, jak zjednoczenie Chrystusa z Jego Kościołem jest
nierozerwalne.

Dzisiaj obchodzimy ustanowienie sakramentu małżeństwa. Wiecie, że w
Uroczystość Objawienia wspominamy trzech mędrców ze wschodu, którzy przyszli
złożyć trojakie dary: złoto, kadzidło i mirrę. Wy także otrzymaliście z rąk
dobrego Boga w dniu waszego ślubu trzy dary pochodzące z tego sakramentu. Te
trzy dary zwane są przez teologów: fides, sacramentum et proles. Pomiędzy
tymi trzema darami sakramentu małżeństwa i trzema darami, które Pan Jezus
otrzymał po Narodzeniu istnieje glęboka relacja. I dziś, kiedy świętujemy
ustanowienie tego sakramentu, ja również chciałbym dać wam trzy podarunki,
które pomogą wan przeżywać wasze małżeństwo przez nowy rok.

Pierwszym spośród tych darów jest wiara - wierność. Wierność małżeńska jest
waszym złotem, czy raczej skarbem, który jest cenniejszy niż złoto całego
świata. Sakrament małżeństwa uzdalnia nas do posiadania tego wspaniałego
skarbu: skarbu małżeńskiej wierności. Złóżcie ten skarb przed Bogiem, Który
może pomóc wam go zachować. Złoto z powodu swojego piękna, blasku i
niezmienności jest najcenniejszym z metali. Jego wartość w pewien sposób
służy jako podstawa do ocenienia wartości wszystkich bogactw.

Podobnie podstawą wszelkiego szczęścia w waszym domu jest ta małżeńska
wierność. W Piśmie Świętym czytamy, że w świątyni Salomona, aby chronić inne
metale przed rdzą, nie było ani jednej części, która nie byłaby pokryta
złotem. Tak też jest z wiernością. Aby zapewnić trwałość i wzniosłość
waszego związku, powinniście pokryć świątynię waszego domu złotem wierności.
Tylko czyste złoto zachowuje swoje piękno, tak samo jest z wiernością, która
musi pozostać bez skazy czy zmarszczki.

Ceńcie ten dar, drodzy wierni. To moja dzisiejsza rada dla was, która nie
jest w niczym mniejsza od ewangelicznej rady czystości. Wypełniajcie prawo
Boże, zwłaszcza w sposobie korzystania z małżeństwa. Nic nie jest
cenniejsze. To klucz do pokoju i stałości rodziny. Największą klęską jaka
może spaść na wasz dom byłoby zniszczenie tej czystości, a zwłaszcza
wierności. Bóg zakazuje aby ten skarb uległ rozpadowi dając miejsce
podejrzeniom, mieufności i oskarżeniom, które często prowadzą do nie
dającego się naprawić zła.

Drugim darem, który Magowie dali Jezusowi było kadzidło. Poprzez dar złota
oddali Mu cześć jako Królowi. Poprzez kadzidło uczcili Go jako Boga. W
sakramencie małżeństwa otrzymaliście większy udział w boskości Jezusa
Chrystusa. Tym właśnie jest łaska uświęcająca, udziałem w samym życiu Boga.
Stan łaski jest jak gdyby wonnością, która wypełnia całe nasze życie
przyjemnym zapachem, nadając waszym codziennym zadaniom, nawet tym
najniższym zdolność sięgnięcia nieba.

Ta Łaska, ktorą otrzymaliście przy chrzcie, ktora została wzmocniona przez
bierzmowanie, która żywi się każdą Komunią Świętą, otrzymała nową jakość w
dniu waszego ślubu - wasze dusze zostały podniesione aby stać się
współpracownikami w dziele rozszerzania Mistycznego Ciała na ziemii. Zadanie
jakie macie przed sobą jest ogromne, zaszczyt jaki otrzymaliście przewyższa
wszystkie wasze zasługi. I dlatego potrzebujecie wielu Łask uczynkowych. W
dniu ślubu dobry Bóg dał wam czek in blanco, na którym macie wypisywać
codziennie Łaski potrzebne do życia w sposób godny waszego powołania.

Zatem druga rada dla was to nic innego jak ewangeliczna rada posłuszeństwa.
Posłuszenstwa przede wszystkim prawu Bożemu. Zachowajcie tę łaskę za wszelką
cenę. Ona jest wonnością życia. Ona jest tym, co pozwala wam znieść
wszystkie trudności waszego codziennego życia. Wasza wzajemna miłość powinna
wyrażać się w pomaganiu sobie nawzajem aby zachować ten stan łaski.
Powiedzieliście "tak" miłości - ale niech to tak będzie na zawsze, wieczne
"tak". Jakże byłoby smutno gdyby tylko jedno z was było w niebie, bez
drugiego.

Posłuszeństwo to jest to, co napełnia radością chrześcijańskie domostwo.
Pokój w rodzinie jest zdeterminowny posłuszeństwem. Dlatego, drogie żony,
bądźcie posłszne swoim mężom. On jest głową. Drodzy mężowie, musicie kochać
swoje żony, one są waszym sercem. Jesteście dwojgiem w jednym ciele i każdy
ma swoją rolę. Cóż dobrego wynikłoby, gdyby serce chciało być głową.
Straszne zamieszanie, równie poważne jakby głowa chciała zachowywać się jak
serce. Każdy musi spełniać swoją rolę. Więc, drogie żony, bądźcie poddane
waszym mężom, i wy, drodzy mężowie miłujcie wasze żony, jako że one są
częścią waszej istoty.

I w końcu, Magowie chcieli uczcić Jezusa nie tylko jako Króla i Boga, ale
również jako człowieka, składając Mu dar z mirry. Tę żywicę ludy w
starożytności używały na pogrzeb swoich zmarłych, gdyż powstrzymywała
rozkład ciała tych, których kochali. Toteż ten dar odpowiada trzeciemu
darowi jaki otrzymaliście w sakramencie małżeństwa: to jest to jest godność
do przekazywania światu dzieci. Każde pokolenie dzieci przejmuje i
przekazuje cechy swoich rodziców.

Otrzymaliście wasze ciało od swoich rodziców, którzy z kolei otrzymali je od
ich rodziców. W ten sposób cała rodzina została zachowana w całości do dziś
w waszym ciele. Nawet jeśli wasz praprapradziadek odchodzi z tego świata,
jego twarz i ciało jest zachowane od rozkładu poprzez jego dzieci i wnuki.
Dlatego nasi przodkowie byli głęboko uradowani w dniu waszego ślubu, w
nadziei zobaczenia raz jeszcze w twarzyczce nowonarodzonego dziecka obrazu
tych, których kochali tak dawno.

Zatem mooja trzecia rada to ewangeliczna rada ubóstwa. Miłujcie ubóstwo,
drodzy wierni. Jesteście poślubieni dla waszych dzieci. Prawda, kochacie się
nawzajem, ale ta miłość przechodzi od namiętności którą czujecie w sercach
do prawdziwego uczucia,kiedy zostaje skierowana na wasze dzieci. Ubóstwo
jest kluczem do wychowania dzieci, ponieważ poprzez wypełnianie tej rady
wasza uwaga skupia się na waszych dzieciach, a nie bogactwach tego świata.
Cóż dobrego uczynią wam pieniądze całego świata, jeśli ojca nie ma w domu
żeby wychowywał dzieci.

Cóż dobrego przyniesie wam najnowszy model sportowego wozu, jeśli wasze
dzieci nie będą potrafiły kochać rodziców. Serce dziecka jest zagubione
jeśli nie czuje że jest kochane bardziej niż rzeczy tego świata. W chwili
kiedy dziecko pomyśli, że jego szczęście zależy tylko od stanu konta jego
taty, nie ma nadziei na szczęśliwy dom. Zatem miłujcie ubóstwo i bądźcie
wolni od dóbr tego świata.

Zatem, drodzy wierni, w świetle tych rozważań dziękujmy dziś Bogu za Jego
dobroć, że dał ludzkości sakrament małżeństwa. I módlmy się aby łaska którą
otrzymaliście była jeszcze owocniejsza i aby przez wypełnianie rad, które
właśnie otrzymaliście wszyscy moglibyśmy być wiernymi naszemu powołaniu,
abyśmy byli z Panem Naszym Jezusem Chrystusem w chwale majestatu Jego Łaski
na wieki wieków.
Amen

Ks. Jan Jenkins, FSSPX