Drodzy wierni,

W dniu dzisiejszym obchodzimy uroczystość niepodobną do innych - oddajemy
bowiem cześć Imieniu, które jest ponad wszelkie imię, Imię Zbawiciela.

Święty Piotr mówi: "Nie ma innego imienia pod niebem, danego ludziom, w
którym byśmy mieli być zbawieni".

A jednak można zadawać sobie pytanie, jakie jest znaczenie tego Imienia? Co jest tak niezwykłego w pięciu literach, które je tworzą?

W końcu sam Shakespeare, mistrz w posługiwaniu się słowem, powiedział, że
"To co zwiemy różą, słodko pachniałoby pod każdym innym imieniem" (Romeo i
Julia II, ii,1-2). Cóż takiego jest w tym imieniu?

Imię jest ważne, ponieważ ważny jest język, drodzy wierni. Nie bez powodu
upieramy się przy odprawianiu Mszy po łacinie i nie bez powodu przypominamy
o czci należnej imieniu Jezus.

Ma to zasadnicze znaczenie dla tego, co określamy jako człowieczeństwo, dla
samego naszego przeznaczenia i godności jako istot rozumnych. Czym więc jest
język?

Sam w sobie jest on narzędziem, dzięki któremu możemy się ze sobą
porozumiewać. Każdy z nas posiada nie tylko własne ciało, ale również coś,
co moglibyśmy nazwać życiem wewnętrznym, posiada duszę.

W pewnym stopniu przypominamy inne zwierzęta, poprzez fakt, iż posiadamy
ciało, które potrafimy przemieszczać, iż posiadamy zmysły, które dostarczają
nam informacji o naszym otoczeniu, iż rośniemy etc.

Posiadamy jednak coś daleko wspanialszego, mamy coś więcej niż samo tylko
życie ciała i zmysłów, posiadamy inne, wewnętrzne życie - życie umysłu.

W odróżnieniu od zwierząt jesteśmy istotami rozumnymi, posiadamy wolną wolę,
dzięki której możemy wybierać w realizacji celu pomiędzy różnymi opcjami.

Tak więc w istotach ludzkich widzimy owo życie wewnętrzne, na wiele sposobów
bogatsze od naszego życia fizycznego.

W sferze materialnej, pewien sposób komunikowania się istnieje nawet wśród
zwierząt - na przykład dzielenie nagromadzonego pożywienia czy ochrona
młodych przez rodziców. Taka komunikacja, czy udział we wspólnych dobrach,
zależy jednak jedynie od określonego miejsca i czasu.

Skoro pokarm zostanie zjedzony, nie będzie można go już dzielić, a skoro
minie zagrożenie, ustanie konieczność opieki. Jednak w przypadku
porozumiewania się w życiu wewnętrznym, istnieje całe mnóstwo możliwości.

Życie rozumne istnieje w pewnym sensie poza czasem: możemy myśleć o rzeczach
z przeszłości, o rzeczach, które niegdyś istniały, obecnie jednak już ich
nie ma.

Możemy myśleć o rzeczach przyszłych, o rzeczach które chcielibyśmy zrobić,
możemy tez myśleć o rzeczach istniejących w teraźniejszości, jako o skutkach
przeszłości i czynnikach od których zależna jest przyszłość.

Jesteśmy w stanie myśleć niemal o wszystkim, co potrafimy zobaczyć, poczuć
czy odczuć za pomocą innych zmysłów, możemy nawet myśleć o rzeczach, których
nigdy nie poczujemy, takich jak temperatura gwiazd odległych o miliony lat
świetlnych.

Wszystkie te rzeczy istnieją na pewien sposób w naszym umyśle i mają w
bardzo realnym sensie swe własne życie - możemy zamknąć oczy, zatkać uszy -
a jednak nadal o nich myśleć. Jak jednak możemy przekazać innym osobnikom
rodzaju ludzkiego to, o czym myślimy?

To właśnie dzięki darowi mowy jesteśmy w stanie przekazywać innym nasze
życie wewnętrzne. Dar artykułowanej mowy i języka, który pozwala, że moje
myśli krystalizują się niejako w dźwięk lub obraz i przekazywane są innym,
umożliwia fakt że takie same idee rodzą się w życiu wewnętrznym innych istot
ludzkich.

To własne mowa, bardziej niż cokolwiek innego, stanowi fundament ludzkiej
kultury i cywilizacji, pozwala ludziom przekazywać dalej to, co sami odkryli
i czego się nauczyli. Mowa jest w pewnym sensie żywym i najwyraźniej
widocznym dowodem na fakt, że człowiek jest istotą rozumną, obdarzoną
nieśmiertelną duszą i przeznaczoną do posiadania nieskończonego dobra.

Samo istnienie czasowników czasu przeszłego i przyszłego pokazuje, że nasza
dusza jest czymś istniejącym poza czasem, że może oderwać się od
teraźniejszości a nawet rozważać o wieczności - nie byłoby to możliwe, gdyby
nasza dusza nie była nieśmiertelna.

Sam fakt, że możemy przekazywać innym istotom ludzkim dokładnie te same
myśli jest dowodem, że sama dusza jest w jakiś sposób czymś więcej, niż
tylko motorem ożywiającym to konkretne ciało, ale jest też w stanie jakoś
przekazać jego życie wewnętrzne w czasie i przestrzeni, czego nie potrafią
inne zwierzęta, nie posiadające nieśmiertelnej duszy.

Język moglibyśmy określić jako system znaków i symboli koniecznych do
przekazania tego życia wewnętrznego innym. Ponieważ są to jedynie znaki
tego, co myślmy, a nie same myśli, znaki te zależą od pewnej konwencji,
reguły, umożliwiającej jasne i precyzyjne wyrażenie tego, o czym myślimy.

Ponieważ znaki te mogą się bardzo różnić, z konieczności dla wyrażenia tych
samych idei istnieje wiele systemów owych znaków i symboli, stanowiących
odrębne języki.

Różne dźwięki i wyobrażenia rzeczy i idei tworzą to, co nazywamy
słownictwem. Natomiast zbiór zasad i reguł, umożliwiających precyzyjne
określenie czasu i ruchu nazywamy często gramatyką danego języka.

Różne języki świata są różnymi konwencjami zaprowadzonymi przez narody na
przestrzeni wieków poprzez zwyczaj, tradycję i rozporządzenia, by uczynić
przekazywanie myśli eleganckim i precyzyjnym, stosownie do geniuszu danego
narodu.

Tak więc, drodzy przyjaciele, Imię Jezus jest ważne nawet na poziomie
naturalnym. Imię Jezus jest grecką transliteracją hebrajskiego imienia
Joshua. Hebrajskie Joshua pochodzi od dwóch słów, "Yehu" będącego imieniem
własnym Boga oraz "shua" - co znaczy "zbawiać".

Takie też znaczenie tego imienia podał Maryi archanioł Gabriel podczas
Zwiastowania: "I nazwiesz imię jego Jezus, albowiem on zbawi lud swój od
grzechów ich" (Mt 1,21). Imię Pana Jezusa oznacza - najdokładniej mówiąc -
Zbawiciel.  Opisuje nam ono precyzyjnie Jego naturę, mówi po co się narodził
i czego dokonuje. Podobnie jak każda nazwa czy imię, mówi nam o naturze
tego, co chcemy przekazać.

Imię Boga jest ponad wszelkie imię, ponieważ Jego natura i godność
przewyższają naturę i godność wszystkich - jest godne czci i uwielbienia,
ponieważ jest nieskończenie doskonałe.

To ta natura rzeczy sprawia, że nasze porozumiewanie się ma tak wielkie
znaczenie. Prawdą jest więc, jak mówi Shakespeare, że róża pachniałaby tak
samo niezależnie od tego, jak byśmy ją nazwali - możemy przetłumaczyć idee
na wiele innych języków, możemy przetłumaczyć nawet samego Shakespeare'a.

Ważne jest jednak to, co język nam przekazuje, nasze życie wewnętrzne. Język
umożliwia nam porozumiewanie się i z tego powodu jest ważny. Posiadamy
obowiązek, ze względu na miłość i sprawiedliwość, posługiwania się językiem
w sposób poprawny.

Nasze posłuszeństwo regułom gramatyki jest aktem sprawiedliwości, gdyż
należy wysławiać się poprawnie i mówić prawdę. Jest również aktem miłości,
gdyż czyni ofiarowany przez was dar cenniejszym i bardziej znaczącym. Przede
wszystkim mamy jednak obowiązek czcić i szanować imiona odnoszące się do
Natury Boskiej.

 Leninowi przypisuje się powiedzenie, że "gramatyka jest faszyzmem". W tym
sensie, że gramatyka jest czymś zasadniczo antyrewolucyjnym, miał on
całkowitą rację.

Nawet diabeł wie, że posługiwanie się mową jest jednym z najcenniejszych
darów udzielonych człowiekowi. Reguły rządzące językiem, jak powiedziałem
już wcześniej, nie pochodzą od nas, ale od społeczeństwa, od
uczonych, a przede wszystkim wywodzą się z tradycji.

Tak więc poprawne posługiwanie się językiem jest elementem tego, co nazywamy
kulturą, spuścizną odziedziczoną po naszych przodkach. Aby zniszczyć
kulturę, należy zniszczyć jej język, a do tego, by zniszczyć język, potrzeba
jedynie ludzi którzy go nie szanują, lub nie posługują się nim  w sposób
poprawny.

Właśnie te słowa, które wyrażają rzeczy najważniejsze, muszą być w sposób
szczególny chronione przed nadużyciem. Jeśli najważniejsze rzeczy,
najważniejsze i najbardziej znaczące słowa nie są otoczone najwyższą czcią,
znaczenie wszelki innych słów w sposób naturalny utraci sens.

Dlatego każde zdrowe społeczeństwo posiada prawa przeciwko bluźnierstwu,
gdyż bez ochrony przed profanacją  imienia Boga i Zbawiciela wszelkie inne
słowa nie będą miały żadnego znaczenia.

W takiej sytuacji znajdujemy się obecnie, drodzy wierni. Mamy dziś wszelkie
możliwości porozumiewania się  - niewiarygodne, cudowne: możliwość
przesyłania dźwięku i obrazu  niemal natychmiast. A jednak większość
przekazu realizowanego za ich pomocą nie ma żadnego znaczenia.

 "Pełne furii i wrzasków, które nic nie znaczą" (Makbet 5,5). Gdy Imię Jezus
nie jest szanowane, gdy nie jest szanowane imię Boga, wszystkie inne słowa
są bez znaczenia i niezdolne do przekazania czegokolwiek poza w najlepszym
razie hałasem, a w najgorszym - kłamstwem.

Dlatego, drodzy wierni, biorąc sobie do serca te rozważania, ze czcią
wspominajmy Imię Zbawiciela, Imię które jest ponad wszelkie imię, ponieważ
to przez to Imię będziemy zbawieni. Wówczas Bóg będzie nam błogosławił i
obdarzał swymi łaskami w obfitości, nie tylko w niebie, ale i w naszym
doczesnym życiu.

Szanując Jego Imię, szanujemy Naturę, którą ono reprezentuje i ściągamy na
siebie samych oraz na społeczeństwo, w którym żyjemy, obfitość łask. To
właśnie te łaski czynią nasze obecne życie szczęśliwszym i bardziej
obfitującym w radość, która będzie naszym udziałem na wieki wieków. Amen

x. Jan Jenkins, FSSPX