Kłamstwo ma jednak krótkie nogi. Nie trzeba było długo czekać, żeby
dowiedzieć się jak naprawdę jest oceniany projekt Tuska

W dniu 2 maja tego roku odbyły się rozmowy premiera Tuska z goszczącym w
Polsce unijnym komisarzem ds. energii Guentherem Oettingerem, który właśnie
w naszym kraju miał pomagać Rosji i Ukrainie w porozumieniu się w sprawie
dostaw gazu (do Polski przyjechali na te rozmowy minister ds. energii Rosji
Aleksander Nowak i minister energetyki Ukrainy Jurij Prodan).

Premier Tusk, nie stracił i tej okazji aby po blisko 7 latach nic nie
robienia, rzucić się w wir zapewniania Europie i Polsce bezpieczeństwa
energetycznego i ponoć tylko o tym z unijnym komisarzem wtedy rozmawiał.

Po rozmowach zaś entuzjastycznie oświadczył, „że koncepcja unii
energetycznej, którą przedstawił w ostatnich tygodniach, jest myśleniem w
100% zbieżnym z tym nad czym dzisiaj pracuje Komisja Europejska”, natomiast
komisarz Oettinger dyplomatycznie stwierdził, że KE pracuje nad unijnymi
rozwiązaniami w tej sprawie.

Przypomnijmy tylko, że centralną zasadą przedstawionej przez Tuska
europejskiej unii gazowej, powinno być powołanie jednej unijnej instytucji,
która zajmowałaby się zakupem gazu dla wszystkich 28 państw członkowskich.

Drugi jej filar to: w sytuacji zagroĹźenia dostaw dla jednego lub kilku
krajów UE, pozostałe udzielają im pomocy poprzez mechanizmy solidarnościowe
zgodnie z zasadą „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”.

Kolejne rozwiązanie to rozbudowa infrastruktury gazowej na terenie UE
między innymi chodzi o zbiorniki do magazynowania gazu, gazociągi, wszystko
to finansowane aż w 75% ze środków unijnych.

Wreszcie ostatni pomysł to, nie blokowanie przez unijne prawo wykorzystania
własnych zasobów energetycznych poszczególnych krajów członkowskich w tym w
szczególności węgla i gazu łupkowego.

Na pierwszy rzut oka te propozycje wyglądały nieźle, tyle tylko, że już
wtedy wydawały się mało realistyczne.

Widać to szczególnie po zacieśnieniu przez ostatnie kilka lat
energetycznych relacji rosyjsko- niemieckich, czego najdobitniejszym
wyrazem było zbudowanie i oddanie do użytku Gazociągu Północnego, którym
przesyłane jest z Rosji do Niemiec 55 mld m3 gazu ziemnego.

Ten gazociąg może być zresztą jeszcze rozbudowywany, spółka nim
zarządzająca, w której jedną z głównych funkcji zarządczych sprawuje
zresztą były kanclerz Niemiec Gerhard Schroder (ostatnio mimo prowadzonej
przez Rosję wojny na Ukrainie i potępienia przez cały cywilizowany świat
tej agresji, świętował on swoje 70-te urodziny w Sankt Petersburgu właśnie
razem z Putinem), tylko na chwilę zawiesiła ten projekt, bo intensywnie
poszukuje nabywcĂłw na Zachodzie na kolejne 55 mld m3 rosyjskiego gazu.

Nie trzeba było długo czekać, żeby dowiedzieć się jak naprawdę jest
oceniany projekt przedstawiony przez Donalda Tuska unijnemu komisarzowi.

Wczoraj niemiecki dziennik Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) napisał
wprost, Ĺźe unijny komisarz ds. energii Guenther Oettinger odrzuca polski
pomysł unii energetycznej.

Stwierdził on według tej gazety, że „dla UE gaz jest towarem nie polityczną
bronią” i że „się nie zgadza na wyznaczoną politycznie jednolitą cenę
gazu”.

To uderzenie w samo jądro pomysłu Donalda Tuska i trudno to ukryć, choć
media sprzyjające rządowi, natychmiast ruszyły szefowi polskiego rządu z
odsieczą.

Uruchomiono nawet rzeczniczkę komisarza Sabinę Berger, która zaczęła
wyjaśniać słowa swojego szefa.

Stwierdziła, że komisarz nie zgadza się z ustalaniem jednolitej ceny gazu
dla wszystkich jego odbiorców, co w mediach w Polsce określono, że komisarz
nie zgadza się „tylko” z jednym z rozwiązań przedstawionych przez Tuska.

Niezależnie od tych wyjaśnień rzeczniczki i wyjaśnień do wyjaśnień
przedstawianych w bliskich rządowi mediach, potwierdza się ludowe
przysłowie „kłamstwo ma krótkie nogi”.