Kłamanie jest zabronione wówczas, gdy umożliwia odniesienie
jakiejkolwiek korzyści cudzym kosztem, lub służy przedstawianiu siebie
samego w lepszym, niż prawdziwe, świetle. Zakazanymi są więc na
przykład kłamstwa, mówione przez ludzi, którzy kłamią:

# Aby kogoś oszukać, odnosząc w ten sposób materialną korzyść.
# Aby zyskać czyjeś zaufanie i móc tym kimś manipulować.
# Aby pozbawić kogoś korzyści, którą by ktoś odniósł, gdyby nie
kłamstwo.
# Aby zaspokoić swój instynkt mówienia kłamstw.
# Aby zwieść kogoś obietnicami korzyści, bez intencji dotrzymania
obietnic.
# Aby przedstawić się w lepszym świetle, przypisując sobie dobre
uczynki, których nie wykonali i zalety charakteru, których nie
posiadają.

(kategorii tych jest więcej, to tylko wybrane przykłady z Szarei
Teszuwa 3:178-186)

Natomiast jest dozwolone, a nawet nakazane:

# Kłamanie aby ocalić pokój, nie zranić czyichś uczuć, kogoś pocieszyć
w nieszczęściu lub osamotnieniu.
# Kłamanie w sytuacji, w której prawda mogłaby kosztować kogoś życie
lub powodować krzywdę fizyczną (nasz przykład z pytaniem zadanym przez
ścigających z zamiarem popełnienia morderstwa).
# Kłamanie przez skromność, aby nie obrażać innych ludzi prawdą, która
wyda się im arogancją i pychą (np. znakomity uczony zapytany, czy jest
znakomitym uczonym, może skłamać, zaniżając we własnej ocenie swoje
kwalifikacje).
# Kłamanie w celu zachowania przyzwoitości (kłamstwa dotyczące sfery
intymnej).
# Kłamanie, aby ochronić czyjąś własność przed złodziejami (np. ktoś,
o kim wiemy, że jest zdolny do złodziejstwa, pyta o to, czy w domu
naszego znajomego znajdują się cenne przedmioty).

Jak widać z powyższych przykładów, prawo żydowskie nie traktuje prawdy
w kategoriach absolutu, ale w kategoriach absolutu traktuje dobro i
zło. A więc także dobro i zło, jakie mówienie prawdy lub kłamstwa może
spowodować.

http://fzp.net.pl/614.html