Klopsiki i inne zjawiska pogodowe (Cloudy with a Chance of Meatballs), USA
2009


Moja ocena: 7/10


Pewien wynalazca buduje maszynę do zamiany wody w dowolną żywność. Zdobywa
sławę i uznanie, ale wskutek intrygi burmistrza miasteczka sytuacja wymyka
się spod kontroli i wynalazek zaczyna zagrażać światu...


Całkiem sympatyczna ekranizacja książki dla dzieci napisanej przez Judi
Barrett. Oferuje ona sporą porcję zabawy zarówno dla dzieci(na tyle na ile
stary pryk może to oceniać) jak i dorosłych. Chyba nawet więcej dla tych
drugich. Chyba największym smaczkiem jest przemycane przez cały czas
trwania filmu jesteśmy ostrzeżenia i przestrogi przed skutkami
niepohamowanej konsumpcji i żerowaniu na – mających swój limit – zasobach
naszej planety. I, co jest miłym gestem ze strony twórców – te wszystkie
ostrzeżenia nie są, poza jednym przypadkiem, wpychane nam na siłę. Kto chce
to zwróci na to uwagę, a jeśli ktoś jest zainteresowany tylko czystą zabawą
nie wymagającą zbytniego myślenia, też ją tam znajdzie. Szczególnie w
finalnej części opowieści, gdzie akcja toczy się wartko a żywność przetacza
się przez ekran z energią godną kolejnej części szklanej pułapki...


Jak każdy film animowany generowany, bo chyba nie można tutaj użyć słowa
kręcony, z myślą o kinach wyposażonych w projektory 3D – jest bardzo
dopracowany wizualnie. Cały czas jesteśmy atakowani ferią barw, szczególnie
że tematyka żywności doskonale się do tergo nadaje. Co prawda jakoś
ogromnego wrażenia zastosowane tutaj efekty trójwymiarowe nie robią – ale
może to jest skutek lekkiego już przyzwyczajenia tą technologią. Ale mimo
to taki równie przerośnięty co krwisty stek, czy też ogromna żelka po
pewnym czasie oglądania zaczyna powodować lekkie ssanie w żołądku. Udało się twórcom stworzyć kilka scen, które może nie są jakieś nowatorskie
czy przełomowe, ale umiejętnie wykorzystując zapożyczenia z filmów
doskonale znanych wszystkim zapadają w pamięć. Jak moment otwarcia wyspy
dla turystów – z dobrze znaną wszystkim muzyką, czy też ta ze zmutowanymi
kurczakami wychodzącymi ze ścian niczym w jakieś krasnoludzkiej kopalni.
Niby nie jest to wiele, ale dzięki temu seans mija szybko i wychodzi się z
kina w dobrym nastroju. A przecieĹź tego trzeba  wymagać od lekkiej komedii
familijnej na poĹźegnanie lata... --
Pozdrawiam,
abelincoln
http://dlugajczyk.pl