Grupy dyskusyjne

Kogo naśladują "polscy" hunwejbini

	Data: 2010-08-09 20:24:32
Autor: abc
Kogo naśladują "polscy" hunwejbini
Dążąc do całkowitego zniszczenia religii w Rosji Sowieckiej władze bolszewickie stworzyły silny, wspierany przez całą machinę państwową i Czerezwyczajkę Związek Bezbożników. Jak pisał Antoni Grajewski: "(...)Zadanie stworzenia potężnego ruchu antyreligijnego zostało powierzone Jemielianowi Jarosławskiemu (właściwe Miniej Izrailewicz Gubelman),członkowi KC RKP/b/, jednemu z kierowników radzieckiej prasy. Został onkierownikiem specjalnej grupy lektorskiej, specjalizującej się w zagadnieniach wychowania ateistycznego. Ten zawodowy rewolucjonista, syn żydowskich zesłańców w czasach caratu, stworzył wielki koncern prasy ateistycznej, opracował system wychowania ateistycznego oraz plan zniszczenia Cerkwi prawosławnej i innych grup religijnych. Do końca swego życia, tj. do 1943 roku, nadzorował przygotowanie wszystkich kampanii antyreligijnych, był autorem wielu opracowań, w których fałszując historię, starał się zdyskredytować znaczenie Cerkwi w życiu narodu rosyjskiego oraz uzasadniał konieczność bezwzględnej ateizacji wszystkimi dostępnymi państwu środkami. Ten morderca zza biurka był odpowiedzialny za katorgę tysięcy duchownych i ludzi świeckich, zniszczenie bezcennych zabytków starej kultury rosyjskiej, ruinę tysięcy cerkwi. Do dzisiaj w ZSRR jego prace są cytowane jako fundament naukowego ateizmu i zalecane do studiowania studentom wszystkich uczelni radzieckich". Z inicjatywy Jarosławskiego, jako głównego ideologa ateizmu, powstało w 1922 roku wydawnictwo "Ateist". Stało się ono potężnym koncernem wydawniczym, który zaczął zalewać Rosję Sowiecką milionami książek, czasopism i plakatów antyreligijnych, wyszydzających duchowieństwo i uczucia osób wierzących. W 1923 roku Jarosławski założył Związek Bezbożników, który stopniowo osiągnął kilka milionów członków. Związek Bezbożników miał do swej dyspozycji redagowany w duchu fanatycznego ateizmu dziennik "Bezbożnik" (nakład 200 tys. egz.) i dwa tygodniki: "Antirelioznik" (60 tys. nakładu) i "Atieist" (1,5 mln). W walce z religią uciekano się do najróżnorodniejszych metod agresywnej propagandy. Organizowano wystawy i muzea antyreligijne, specjalne manifestacje i akcje antyświąteczne z okazji Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy i innych świąt kościelnych. Już w 1923 roku w okresie świąt Bożego Narodzenia zorganizowano pierwsze pochody antyreligijne wyszydzające kult Matki Boskiej. Podobne pochody i wszelkiego typu "karnawały antyreligijne" z bluźnierczymi maskaradami organizowano we wszystkich większych miastach Rosji. Agresywnej propagandzie bezbożnictwa służyły działania tzw. udarników (aktywistów) Związku Bezbożników, którzy chodzili od domu do domu, zastraszając ludzi i wymuszając na nich podpisy pod petycjami "proszącymi" władze o zamknięcie cerkwi lub kościołów. Związek Bezbożników miał tym bardziej groźny i zastraszający charakter, że wszędzie ściśle współdziałał z Czeką, a później GPU, i opierał się na całych rzeszach donosicieli, inwigilujących osoby spełniające praktyki religijne. Tylko w Petersburgu z okazji Bożego Narodzenia 1924 roku urządzono 20 bluźnierczych procesji. Ksiądz Roman Dzwonkowski opisał przebieg takiej typowej manifestacji antyreligijnej, zorganizowanej 18 stycznia 1930 roku w Mińsku z udziałem wojska, konsomołu, związków zawodowych, organizacji sportowych i innych: "(...) Po przejściu głównymi ulicami miasta podczas wiecu na placu Wolności przed katedrą katolicką spalono wiele świętych obrazów i przyjęto uchwałę żądającą zamknięcia wszystkich kościołów, cerkwi, synagog, itp. oraz zdjęcia dzwonów. Delegaci przekazali ją natychmiast obradującemu Gorsowietowi (Rada Miejska), który w odpowiedzi postanowił bezzwłocznie zamknąć cerkiew przy ulicy Sowieckiej i zdjąć wszystkie dzwony w Mińsku w ciągu miesiąca. Przechodząc przed Konsulatem Generalnym RP demonstranci śpiewali antyreligijne pieśni i wznosili okrzyki: "Precz z Kościołem - ostoją burżuazji!", "Wytępić klechów - agentów faszystowskich!" Warto przypomnieć również choć parę epizodów ze wstrząsających wspomnień Terror i cierpienie, napisanych przez byłego więźnia bolszewizmu księdza Teofila Skalskiego i opisujących kolejne etapy niszczenia Kościoła katolickiego na Ukrainie w pierwszych latach władzy sowieckiej. Ksiądz Skalski opisywał między innymi ogromne rozmiary rabunku kościołów "z kielichów, monstrancji, krzyży, lichtarzy...nawet szatek na obrazach, precjozów na nich" przez funkcjonariuszy władz sowieckich pod pozorem przeznaczenia ich na pomoc dla głodujących. W rzeczywistości o tej pomocy nikt serio z rządu sowieckiego nie myślał. Władze sowieckie od początku postanowiły brutalnie sterroryzować wszystkich tych, którzy próbowaliby zapobiec rabunkowi świątyń. Jak wspominał Skalski: "(...) bardzo więc surowe zapowiedziano kary, aż do kary śmierci włącznie, dla tych wszystkich, co by coś ukryli lub też utrudnili rządowi zabieranie tych cenności. W Kamieńcu Podolskim nad księżmi: Dworzeckim, Lubczyńskim i Niedzieckim odbył się publiczny pokazowy sąd za to, że ukryli monstrancje i kielichy, i wszystkich trzech skazano. Dla przestraszenia nas wszystkich szeroko o tym wyroku śmierci rozpublikowano, nie wzmiankując jednak, że go nie wykonano". Opisując metody działania sowieckich rzeczników wojującego ateizmu, ksiądz Skalski zauważył zwrócił uwagę na przekształcanie licznych skonfiskowanych przez władze świątyń w antyreligijne muzea. Przy ołtarzach i obrazach umieszczano bluźniercze napisy i wykresy, informujące o postępach bezbożnictwa. Towarzyszyły im złośliwe karykatury świętych, kapłanów i zakonników. W taki sposób zniszczono i sprofanowano między innymi słynną ze wspaniałych pielgrzymek bazylikę Matki Boskiej Berdyczowskiej, historyczny klasztor i zameczek Ojców Karmelitów Bosych. W 1927 roku władze sowieckie w murach klasztornych osadziły wojsko, a kościół górny obróciły w muzeum antyreligijne. Jedną z ulubionych form walki z religią na Ukrainie Sowieckiej stało się organizowanie tzw. karnawałów antyreligijnych. Jak opisywał ksiądz Teofil Skalski: "(...) karnawał nosił cechy zorganizowanej manifestacji antyreligijnej i był tłum. Przez kilka kwadransów, oświetlone niesionymi pochodniami, przesuwały się maszkary. Transparenty z napisami najbardziej bluźnierczymi powiewały nad każdym zespołem pajaców, na autokarach przybrane w kościelne i cerkiewne ornaty stają karykatury księży i popów: ci popijali z butelek, tamci się między sobą targają i szamocą, a inni, wykrzywiając się, ręce ku niebu podnoszą, a we wszystkich tym szkaradni i ohydni, i umizgi stroją do stojących w tłumie kobiet. Figury świętych Pańskich są niesione i przerzucane, jako bezwładne bałwany na pośmiewisko w nie, jakoby w bogi, wierzących! Może i obrazy rzucano, i deptano, nie wiem, na własne oczy nie widziałem, bo na ulicę nie wyszedłem, ale znieważanie obrazów, to zjawisko wówczas bardzo częste". Więcej http://www.jerzyrobertnowak.com/ -- Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny

	Data: 2010-08-09 20:39:31
Autor: Grzegorz Z.
średnia wieku - 75...
....plus dziesięć! :)))))))))) http://www.youtube.com/watch?v=OTOu0vifoZc -- "Zostawcie kżyża mjastu"

	Data: 2010-08-10 01:21:14
Autor: Jaksa
Kogo naÂśladujÂą "polscy" hunwejbini
On Mon, 09 Aug 2010 20:24:32 +0200, abc <abc@wp.pl> wrote: DÂąÂżÂąc do caÂłkowitego zniszczenia religii w Rosji Sowieckiej wÂładze bolszewickie stworzyÂły silny, wspierany przez caÂłÂą machinĂŞ paĂąstwowÂą i CzerezwyczajkĂŞ ZwiÂązek BezboÂżnikĂłw. Jak pisaÂł Antoni Grajewski: "(...)Zadanie stworzenia potĂŞÂżnego ruchu antyreligijnego zostaÂło powierzone Jemielianowi JarosÂławskiemu (wÂłaÂściwe Miniej Izrailewicz Gubelman),czÂłonkowi KC RKP/b/, jednemu z kierownikĂłw radzieckiej prasy. ZostaÂł onkierownikiem specjalnej grupy lektorskiej, specjalizujÂącej siĂŞ w zagadnieniach wychowania ateistycznego.. Ten zawodowy rewolucjonista, syn Âżydowskich zesÂłaĂącĂłw w czasach caratu, stworzyÂł wielki koncern prasy ateistycznej, opracowaÂł system wychowania ateistycznego oraz plan zniszczenia Cerkwi prawosÂławnej i innych grup religijnych. Do koĂąca swego Âżycia, tj. do 1943 roku, nadzorowaÂł przygotowanie wszystkich kampanii antyreligijnych, byÂł autorem wielu opracowaĂą, w ktĂłrych faÂłszujÂąc historiĂŞ, staraÂł siĂŞ zdyskredytowaĂŚ znaczenie Cerkwi w Âżyciu narodu rosyjskiego oraz uzasadniaÂł koniecznoÂśĂŚ bezwzglĂŞdnej ateizacji wszystkimi dostĂŞpnymi paĂąstwu Âśrodkami. Ten morderca zza biurka byÂł odpowiedzialny za katorgĂŞ tysiĂŞcy duchownych i ludzi Âświeckich, zniszczenie bezcennych zabytkĂłw starej kultury rosyjskiej, ruinĂŞ tysiĂŞcy cerkwi. Do dzisiaj w ZSRR jego prace sÂą cytowane jako fundament naukowego ateizmu i zalecane do studiowania studentom wszystkich uczelni radzieckich". Z inicjatywy JarosÂławskiego, jako gÂłĂłwnego ideologa ateizmu, powstaÂło w 1922 roku wydawnictwo "Ateist". StaÂło siĂŞ ono potĂŞÂżnym koncernem wydawniczym, ktĂłry zaczÂąÂł zalewaĂŚ RosjĂŞ SowieckÂą milionami ksiÂąÂżek, czasopism i plakatĂłw antyreligijnych, wyszydzajÂących duchowieĂąstwo i uczucia osĂłb wierzÂących. W 1923 roku JarosÂławski zaÂłoÂżyÂł ZwiÂązek BezboÂżnikĂłw, ktĂłry stopniowo osiÂągnÂąÂł kilka milionĂłw czÂłonkĂłw. ZwiÂązek BezboÂżnikĂłw miaÂł do swej dyspozycji redagowany w duchu fanatycznego ateizmu dziennik "BezboÂżnik" (nakÂład 200 tys. egz.) i dwa tygodniki: "Antirelioznik" (60 tys. nakÂładu) i "Atieist" (1,5 mln). W walce z religiÂą uciekano siĂŞ do najrĂłÂżnorodniejszych metod agresywnej propagandy. Organizowano wystawy i muzea antyreligijne, specjalne manifestacje i akcje antyÂświÂąteczne z okazji BoÂżego Narodzenia, Wielkiej Nocy i innych ÂświÂąt koÂścielnych. JuÂż w 1923 roku w okresie ÂświÂąt BoÂżego Narodzenia zorganizowano pierwsze pochody antyreligijne wyszydzajÂące kult Matki Boskiej. Podobne pochody i wszelkiego typu "karnawaÂły antyreligijne" z bluÂźnierczymi maskaradami organizowano we wszystkich wiĂŞkszych miastach Rosji. Agresywnej propagandzie bezboÂżnictwa sÂłuÂżyÂły dziaÂłania tzw. udarnikĂłw (aktywistĂłw) ZwiÂązku BezboÂżnikĂłw, ktĂłrzy chodzili od domu do domu, zastraszajÂąc ludzi i wymuszajÂąc na nich podpisy pod petycjami "proszÂącymi" wÂładze o zamkniĂŞcie cerkwi lub koÂścioÂłĂłw. ZwiÂązek BezboÂżnikĂłw miaÂł tym bardziej groÂźny i zastraszajÂący charakter, Âże wszĂŞdzie ÂściÂśle wspĂłÂłdziaÂłaÂł z CzekÂą, a pĂłÂźniej GPU, i opieraÂł siĂŞ na caÂłych rzeszach donosicieli, inwigilujÂących osoby speÂłniajÂące praktyki religijne. Tylko w Petersburgu z okazji BoÂżego Narodzenia 1924 roku urzÂądzono 20 bluÂźnierczych procesji. KsiÂądz Roman Dzwonkowski opisaÂł przebieg takiej typowej manifestacji antyreligijnej, zorganizowanej 18 stycznia 1930 roku w MiĂąsku z udziaÂłem wojska, konsomoÂłu, zwiÂązkĂłw zawodowych, organizacji sportowych i innych: "(...) Po przejÂściu gÂłĂłwnymi ulicami miasta podczas wiecu na placu WolnoÂści przed katedrÂą katolickÂą spalono wiele ÂświĂŞtych obrazĂłw i przyjĂŞto uchwaÂłĂŞ ÂżÂądajÂącÂą zamkniĂŞcia wszystkich koÂścioÂłĂłw, cerkwi, synagog, itp. oraz zdjĂŞcia dzwonĂłw. Delegaci przekazali jÂą natychmiast obradujÂącemu Gorsowietowi (Rada Miejska), ktĂłry w odpowiedzi postanowiÂł bezzwÂłocznie zamknÂąĂŚ cerkiew przy ulicy Sowieckiej i zdjÂąĂŚ wszystkie dzwony w MiĂąsku w ciÂągu miesiÂąca. PrzechodzÂąc przed Konsulatem Generalnym RP demonstranci Âśpiewali antyreligijne pieÂśni i wznosili okrzyki: "Precz z KoÂścioÂłem - ostojÂą burÂżuazji!", "WytĂŞpiĂŚ klechĂłw - agentĂłw faszystowskich!" Warto przypomnieĂŚ rĂłwnieÂż choĂŚ parĂŞ epizodĂłw ze wstrzÂąsajÂących wspomnieĂą Terror i cierpienie, napisanych przez byÂłego wiĂŞÂźnia bolszewizmu ksiĂŞdza Teofila Skalskiego i opisujÂących kolejne etapy niszczenia KoÂścioÂła katolickiego na Ukrainie w pierwszych latach wÂładzy sowieckiej. KsiÂądz Skalski opisywaÂł miĂŞdzy innymi ogromne rozmiary rabunku koÂścioÂłĂłw "z kielichĂłw, monstrancji, krzyÂży, lichtarzy...nawet szatek na obrazach, precjozĂłw na nich" przez funkcjonariuszy wÂładz sowieckich pod pozorem przeznaczenia ich na pomoc dla gÂłodujÂących. W rzeczywistoÂści o tej pomocy nikt serio z rzÂądu sowieckiego nie myÂślaÂł. WÂładze sowieckie od poczÂątku postanowiÂły brutalnie sterroryzowaĂŚ wszystkich tych, ktĂłrzy prĂłbowaliby zapobiec rabunkowi ÂświÂątyĂą. Jak wspominaÂł Skalski: "(...) bardzo wiĂŞc surowe zapowiedziano kary, aÂż do kary Âśmierci wÂłÂącznie, dla tych wszystkich, co by coÂś ukryli lub teÂż utrudnili rzÂądowi zabieranie tych cennoÂści. W KamieĂącu Podolskim nad ksiĂŞÂżmi: Dworzeckim, LubczyĂąskim i Niedzieckim odbyÂł siĂŞ publiczny pokazowy sÂąd za to, Âże ukryli monstrancje i kielichy, i wszystkich trzech skazano. Dla przestraszenia nas wszystkich szeroko o tym wyroku Âśmierci rozpublikowano, nie wzmiankujÂąc jednak, Âże go nie wykonano". OpisujÂąc metody dziaÂłania sowieckich rzecznikĂłw wojujÂącego ateizmu, ksiÂądz Skalski zauwaÂżyÂł zwrĂłciÂł uwagĂŞ na przeksztaÂłcanie licznych skonfiskowanych przez wÂładze ÂświÂątyĂą w antyreligijne muzea. Przy oÂłtarzach i obrazach umieszczano bluÂźniercze napisy i wykresy, informujÂące o postĂŞpach bezboÂżnictwa. TowarzyszyÂły im zÂłoÂśliwe karykatury ÂświĂŞtych, kapÂłanĂłw i zakonnikĂłw. W taki sposĂłb zniszczono i sprofanowano miĂŞdzy innymi sÂłynnÂą ze wspaniaÂłych pielgrzymek bazylikĂŞ Matki Boskiej Berdyczowskiej, historyczny klasztor i zameczek OjcĂłw KarmelitĂłw Bosych. W 1927 roku wÂładze sowieckie w murach klasztornych osadziÂły wojsko, a koÂściĂłÂł gĂłrny obrĂłciÂły w muzeum antyreligijne. JednÂą z ulubionych form walki z religiÂą na Ukrainie Sowieckiej staÂło siĂŞ organizowanie tzw. karnawaÂłĂłw antyreligijnych. Jak opisywaÂł ksiÂądz Teofil Skalski: "(...) karnawaÂł nosiÂł cechy zorganizowanej manifestacji antyreligijnej i byÂł tÂłum. Przez kilka kwadransĂłw, oÂświetlone niesionymi pochodniami, przesuwaÂły siĂŞ maszkary. Transparenty z napisami najbardziej bluÂźnierczymi powiewaÂły nad kaÂżdym zespoÂłem pajacĂłw, na autokarach przybrane w koÂścielne i cerkiewne ornaty stajÂą karykatury ksiĂŞÂży i popĂłw: ci popijali z butelek, tamci siĂŞ miĂŞdzy sobÂą targajÂą i szamocÂą, a inni, wykrzywiajÂąc siĂŞ, rĂŞce ku niebu podnoszÂą, a we wszystkich tym szkaradni i ohydni, i umizgi strojÂą do stojÂących w tÂłumie kobiet. Figury ÂświĂŞtych PaĂąskich sÂą niesione i przerzucane, jako bezwÂładne baÂłwany na poÂśmiewisko w nie, jakoby w bogi, wierzÂących! MoÂże i obrazy rzucano, i deptano, nie wiem, na wÂłasne oczy nie widziaÂłem, bo na ulicĂŞ nie wyszedÂłem, ale zniewaÂżanie obrazĂłw, to zjawisko wĂłwczas bardzo czĂŞste". WiĂŞcej http://www.jerzyrobertnowak.com/ Dziekuje za interesujacy material. Jaksa