Odkryłem właśnie najnowszą aferę z udziałem o. Rydzyka.
Redemptorysta miał powiedzieć, wskazując na jednego z wiernych, Murzyna: "On się chyba nie mył".
Podobno wybuchły oklaski i śmiech, a i sam Murzyn, podobno także zakonnik, się uśmiał.
Znam tę sprawę tylko z pośrednich relacji; umknął mi również spór, który podobno trwa od jakiegoś czasu na Salonie24 na ten właśnie temat.

O. Rydzyk nie jest w żadnym razie postacią z mojej bajki, ale dostrzegam w traktowaniu go podobieństwo do tego, jak bywa traktowany prezydent Kaczyński. Czego by mianowicie nie uczynił, zawsze jest to powód do oburzenia, kpin lub potępiania.
Nawet jeśli są to rzeczy, które inni mogą robić lub mówić bez żadnego oddźwięku, by przypomnieć tylko słynny dowcip, również na temat rasowy i dotyczący nowego prezydenta USA, wygłoszony przez ministra Sikorskiego.
Wtedy jakoś nie przypominam sobie tekstów na czołówce Dziennik.pl i Gazeta.pl.

To jednak dla mnie wątek poboczny.
Najciekawsze jest, jak poprawność polityczna przemieliła mózgi, skoro żart - prawda, że nie najwyższych lotów i nie dla każdego być może zabawny - urasta do rangi wielkiego wydarzenia.
Jeśli wskazany przez o. Rydzyka Murzyn istotnie się z tego żartu zaśmiał, to świadczy tylko o jego poczuciu humoru i dystansie do samego siebie.
Ale dla wyznawców poprawności politycznej to skandal, jakiego dawno nie było.

Pewnym problemem jest, że "ofiara" tegoż chyba jakoś nie chce robić afery, ale ona nie jest do zrobienia afery konieczna.

Zastanawiam się, co bym zrobił, gdybym był na jakimś spotkaniu jedynym białym, a prowadzący je wskazałby na mnie i rzekł: "O, a ten to chyba się polał wybielaczem".
Ostatnią rzeczą, jaka przyszłaby mi do głowy, byłoby robienie z tego rasistowskiej afery.
Odciąłbym się pewnie, że mnie przynajmniej stać na wybielacz albo w ogóle nie zwróciłbym na ten przytyk uwagi.
I tak - moim zdaniem - powinien się zachować każdy normalny człowiek.

Niestety, PP sprawiła, że co kiedyś mogło być żartem, dziś może być przedmiotem sądowego pozwu - może jeszcze nie u nas, ale już całkiem niedaleko - tak.  PP zbliża się tutaj w swoim ideologicznym zacietrzewieniu do komunizmu, który także charakteryzował się całkowitym brakiem poczucia humoru, a żarty, które uznawał za sprzeczne z własną ideologią, tępił całkiem serio.
Warto przeczytać "Żart" Kundery, by zrozumieć, o co chodzi.
PP w swoich regulacjach jest jednak dość wybiórcza.
Tępi mianowicie żarty w typie tych, którym popisał się o. Rydzyk, ale już natrząsanie się z wiary czy Kościoła jak najbardziej mieści się w jej kanonie.
I z tego choćby powodu nie warto do PP przywiązywać większej wagi.
To ideologia, która kompromituje się sama od lat, sprowadzając swoje nakazy i zakazy do absurdu i śmieszności
źródło http://lukaszwarzecha.salon24.pl/115259,kolejna-zbrodnia-o-rydzyka-czyli-pp-w-akcji

  Bijac sie przytem we wlasne piersi.

  Jan Rem