Otóż „Prawdziwy Polak” ma analogiczne znaczenie jak „prawdziwy kolega”,
„prawdziwy alpinista”, „prawdziwy szef” – a więc oznacza spełnienie szeregu
postulatów, które stawiamy: „koledze”, „alpiniście”, „szefowi” i „Polakowi” –
„Polce”, by uznać wypełnianie tak opisanych ról społecznych za wzorowe.
Prawdziwy Polak ma obowiązki polskie, tak jak „prawdziwy alpinista” stosuje
się wzorowo do wymagań swojego hobby, a „prawdziwy wędkarz” nie kłusuje. Zauważmy, że przymiotnik „prawdziwy” w języku polskim występuje rzadziej w
zestawieniach z rzeczownikami nazywającymi postawy lub właściwości negatywne;
zgrzyta, jeśli powiemy „prawdziwy złodziej” lub „prawdziwy paser”, „prawdziwy
łajdak” czy „prawdziwy kłamca” choć są wyjątki: „prawdziwa kurew” (pordon moi,
ale przy opisie rzeczywistości językowej mamy prawo cytować) lub „prawdziwy
komunista”. Bycie „prawdziwym Polakiem” oznacza dążenie do pełnej realizacji
człowieczeństwa osoby, która ma zaszczyt – z racji urodzenia lub wychowania,
przynależności do kultury polskiej. Nośnikiem (przekaźnikiem) duchowości polskiej jest głównie język, ale wiele
wnosi też obyczaj, tradycja oraz uczuciowość pewnego typu.


Wiodące tytuły prasowe, spadkobiercy naczelnych i centralnych tytułów
prasowych, starają się nam przedstawić naszą tradycję jako mało wartościową,
niepraktyczną i śmieszną, a robią to nie bez kozery. Ta tradycja jest bowiem dla nich i dla ich mocodawców śmiertelna i zabójcza –
bo jest perfekcyjną i genialną receptą na przeżycie w niesprzyjających
warunkach geopolitycznych.

Nasza skłonność do gwałtownych zrywów zbrojnych jest prostą informacją wysłaną
do złowieszczego otoczenia (komunizm-nazizm), że straty ludzkie i materialne
związane z próbą odebrania wolności będą wyższe od ponoszonych przeciętnie
gdzie indziej.


Polacy mają swoją, genialną strategię – wpojoną nam przez Marszałka
Piłsudskiego, a będącą rezultatem namysłu nad rozbiorami, polegającą na tym,
że w sytuacji zagrożenia wywołujemy konflikt wielkich rozmiarów. Mamy przećwiczone „podpalanie świata” – i bardzo dobrze, bo świat musi się z
tym liczyć. Gdyby ktoś chciał Polaków „rozbroić”, a potem zamienić w bydło, musiałby
skupić się nie na produkcji czołgów (nie działa), konstrukcji obozów i
kazamatów (phi!), masowych mordach i wywózkach (ziew), ale na Polskich umysłach. Tylko atak na polski umysł może rozbroić tę bombę.

Tuż po zajęciu połowy ziem Rzeczpospolitej przez sowieckie hordy, na
okupowanych terenach pojawiły się pisane kaprawą polszczyzna paszkwile
opisujące pijaństwo polskich generałów i złe prowadzenie się ich żon. Był to głęboko przemyślany atak na polski umysł starający się podważyć
podstawę polskiego trwania – zaufanie do munduru i szacunek wobec niego.
Mundur jest najbardziej czytelnym i podstawowym symbolem oporu. Atak na mundur jest rozbrajaniem polskiego umysłu


Żyjemy w ciekawych czasach i właśnie mamy okazję doświadczać kolejnego, chyba
jednego z najpoważniejszych, ataku na polski umysł. Przeprowadzonego przez to samo centrum, co w roku 1939, i tymi samymi
agenturalnymi „temi-ręcami”. „Popiół i diament”, „Lotna”, „Kanał”, raport Jerzego Millera, to tylko kolejne
odsłony wyreżyserowanej w Moskwie i zleconej do wykonania ludziom Moskwy w
Polsce strategii obliczonej na zniszczenie wzorca.

http://hekatonchejres.salon24.pl/330031,rozbroic-te-bombe

--

 obserwator pisze w wiadomości j1gsla$s83$1@inews.gazeta.pl na pl.soc.polityka w dniu piątek 05 sierpień 2011 15:53:
 

Polacy mają swoją, genialną strategię – wpojoną nam przez Marszałka
Piłsudskiego, a będącą rezultatem namysłu nad rozbiorami, polegającą na tym,
że w sytuacji zagrożenia wywołujemy konflikt wielkich rozmiarów.
http://hekatonchejres.salon24.pl/330031,rozbroic-te-bombe

W obecnej chwili ten "konflikt wielkich rozmiarów" może spowodować, że po dwie głowy każdy z nas będzie nosił na Marsie. :-)