.... nic wiec dziwnego, ze polski majatek narodowy sprzedaja za grosze obcemu kapitalowi :

http://www.bibula.com/?p=70271

Jan Wejchert, Roman Karkosik, Leszek Czarnecki, Zbigniew Niemczycki, Jerzy Starak, Ireneusz Sekuła, Henryk Kulczyk, Kazimierz Pazgan. Wspólnym mianownikiem dla tych nazwisk jest nie tylko to, że byli lub są wielkimi rekinami biznesu. To również znajdujące się w Instytucie Pamięci Narodowej dokumenty, według których zostali oni zarejestrowani jako tajni współpracownicy służb specjalnych PRL‑u

  Wielki biznes III RP wywodzi się ze słuĹźb specjalnych PRL-u. NajpokaĹşniejsze dziś fortuny rodziły się wtedy pod kontrolą komunistycznego reĹźimu. Czołówka postaci biznesu z tamtych lat tworzy dziś zwarty, zamknięty krąg rozgrywający karty w polskim biznesie.

  Jedyną rotację w tym gronie wymusza naturalna potrzeba zmiany pokoleniowej. Biznesmeni zaczynający w PRL przekazują dziś pałeczkę swoim dzieciom. Przypomnienie o tym wywołuje agresywną reakcję. Nie inaczej było po słowach Jarosława Kaczyńskiego o tym, Ĺźe biznes jest przystanią ludzi z PRL. Prezes PiS mĂłwił w wywiadzie udzielonym w czasie trwającego Forum Ekonomicznego w Krynicy, Ĺźe po 1989 r. mechanizm selekcji negatywnej, charakterystyczny dla komunizmu, przeniĂłsł się do biznesu.

  W reakcji na to z ostrą krytyką ruszyli politycy koalicji i wtĂłrujący im dziennikarze, przewaĹźnie z owym biznesem powiązani. Szef klubu PO w sejmie Rafał Grupiński stwierdził, Ĺźe Jarosław Kaczyński wraca do swoich obsesji. W podobnym tonie wypowiedział się sekretarz klubu PO Paweł Olszewski. Tomasz Sekielski (wieloletni dziennikarz TVN, obecnie TVP) w TOK FM pointował wypowiedzi Kaczyńskiego z „Rz”, mĂłwiąc: „BoĹźe, miej nas w opiece. Nadchodzi kolejna rewolucja moralna”.

  Krytycy surowej oceny realiĂłw biznesowych III RP prĂłbują pomijać fakt, Ĺźe przepustki do biznesu były rozdane juĹź na samym starcie transformacji.

Róşne branşe, podobna rejestracja

  Przez całe lata wiedza o rejestracji poszczegĂłlnych osĂłb była dostępna dla wąskiego kręgu osĂłb, a jej ujawnienie moĹźliwe po otwarciu archiwĂłw Instytutu Pamięci Narodowej.

  Według znajdujących się w IPN dokumentĂłw Jan Wejchert, twĂłrca ITI, a później telewizji TVN, został zarejestrowany jako pozyskany na zasadzie dobrowolności tajny współpracownik o pseudonimie „Konarski”. Według zapisĂłw ewidencyjnych rejestracja miała miejsce 15 marca 1976 r.

  Z kolei Mariusza Waltera, współwłaściciela TVN, w 1983 r. Ăłwczesny rzecznik rządu PRL Jerzy Urban polecał szefowi MSW gen. Czesławowi Kiszczakowi jako pracownika specjalnego pionu propagandowego, ktĂłry miał powstać w MSW. Tę historię ujawnił historyk z IPN Grzegorz Majchrzak w artykule pt. „Towarzysz Urban proponuje”, zamieszczonym w „Biuletynie IPN” z listopada–grudnia 2006 r. W publikowanym tam poufnym liście do Kiszczaka z 22 lutego 1983 r. rzecznik rządu proponuje utworzenie w MSW odrębnego pionu słuĹźby propagandowej, ktĂłrego celem miałoby być m.in. „programowanie i realizacja czarnej propagandy” oraz „prowadzenie przemyślanej, zręcznej i stałej kampanii na rzecz zmiany obrazu SB, MO i ZOMO w społeczeństwie i inicjowanie akcji tych słuĹźb dla ocieplenia ich wizerunku”. Według Urbana, miałoby to być realizowane m.in. przez „tworzenie własnych programĂłw telewizyjnych, radiowych i reportaĹźy pisanych, a takĹźe kompletowanie dokumentacji, ktĂłrą następnie wykorzystywaliby dziennikarze pracujący w odpowiednich środkach masowego przekazu”. Zdaniem rzecznika rządu PRL, Walter to „najzdolniejszy w ogĂłle redaktor telewizyjny w Polsce”, ktĂłry „przedstawia tow. Mieczysławowi Rakowskiemu i mnie sporo interesujących koncepcji ogĂłlnopolitycznych  i propagandowych”. Urban przypominał, Ĺźe Walter został pozytywnie zweryfikowany w stanie wojennym w 1982 r., ale „sam usunął się z TV, mając dość nękania go”. Według Urbana, „sprawę zna gen. Wojciech Jaruzelski; dwukrotnie polecał przyjąć go na powrĂłt do TV. Popiera ten zamysł takĹźe Rakowski”, ale „Walter zwleka z decyzją powrotu, żądając satysfakcji i pognębienia jego wrogĂłw”. Urban dodał, Ĺźe Walter „na razie pracuje w firmie polonijnej, gdzie robią wideokasety, nie jest tą pracą usatysfakcjonowany”.

  Według Urbana, Walter („wielki talent i wulkan energii”) był więc „do wzięcia”. Zarazem rzecznik ostrzegał, Ĺźe „wkrĂłtce będzie za późno, bo ma otrzymać wysokie stanowisko w TV, jak tam mu się oczyści przedpole”. Na koniec Urban tak określił Waltera: „Oczywiście członek PZPR, ale raczej profesjonalista niĹź polityk”.

  W grupie rekinĂłw finansowych III RP znalazł się Jerzy Starak, właściciel m.in. Polfy i Polpharmy. Według znajdujących się w IPN dokumentĂłw, 18 kwietnia 1980 r. podpisał on zobowiązanie: „Jako lojalny obywatel zobowiązuję się dobrowolnie poinformować pracownikĂłw SłuĹźby Bezpieczeństwa PRL o wszelkich negatywnych faktach i zjawiskach godzących w Ĺźywotne interesy PRL i zachowam ten fakt w tajemnicy przed osobami trzecimi”. Komunistyczna bezpieka miała go zarejestrować jako tajnego współpracownika „SJ”, a ostatni zapis pochodzi z 1990 r.

  Z kolei Roman Karkosik (5. miejsce na liście najbogatszych PolakĂłw według tygodnika „Wprost”) według dokumentĂłw IPN został zarejestrowany jako tajny współpracownik I departamentu o pseudonimie „Paweł” 22 czerwca 1984 r. – był wĂłwczas kierownikiem baru gastronomicznego „Uniwersal”.

  Według dokumentĂłw komunistycznej bezpieki jej tajnym współpracownikiem był Leszek Czarnecki, obecnie właściciel m.in. Getin Banku. W dokumentach znajdują się podpisane przez niego zobowiązanie do współpracy oraz informacje o przekazywaniu mu pieniędzy przez bezpiekę.

Ormowiec blogerem portalu Lisa

  Według dokumentĂłw wieloletnim współpracownikiem wojskowej bezpieki był teĹź Ireneusz Sekuła, polityk SLD i biznesmen, ktĂłry zginął tragicznie. Według prokuratury zmarł na skutek obraĹźeń poniesionych w zamachu samobĂłjczym, strzelając do siebie trzy razy. Ireneusz Sekuła, członek PZPR, został zarejestrowany przez Agenturalny Wywiad Wojskowy (AWO) – tajną komĂłrkę wywiadowczą, ktĂłra wchodziła w skład Zarządu II Sztabu Generalnego (wywiad wojskowy PRL) – jako wywiadowca o pseudonimie „Artur”. W maju 1969 r. podpisał deklarację współpracy ze Specjalnymi Jednostkami Rozpoznawczymi LWP. W 1982 r. „Artur” został przekwalifikowany na TK – telefon konspiracyjny. W nazewnictwie wywiadu wojskowego była to osoba, dzięki ktĂłrej nawiązywano błyskawiczny kontakt z przebywającymi za granicą Ĺźołnierzami Zarządu II Sztabu Generalnego, jego współpracownikami oraz rezydentami. „Ostatnie spotkanie z TK ps. ÂťArturÂŤ odbyło się w 1982 r. Od tego momentu nie podejmowano dalszych kontaktĂłw. Obecnie pełni funkcję wicepremiera. W tej sytuacji nie planuje się aktualnie wykorzystania ÂťArturaÂŤ do realizacji zadań wywiadowczych. Po uzgodnieniu z szefem PO [Pionu Operacyjnego – red.] płk. Henrykiem Dunalem w dniu 1989.06.20 zdecydowano nie rezygnować definitywnie z jego wykorzystania. ÂťArturÂŤ moĹźe być wykorzystany w dalszej perspektywie do realizacji ewentualnych zadań zabezpieczających potrzeby funkcjonowania Zarządu II” – napisał kapitan Zbigniew Rosiak w czerwcu 1989 r.

  Krezusi i prominenci z PRL nie mieli konkurencji. Esencjonalnie wyraził to z poraĹźającą szczerością jeden z takich graczy – Jerzy Mazgaj, dziś właściciel sieci delikatesĂłw Alma. JuĹź w 1989 r. postawił on przy krakowskim rynku pierwszy butik z ekskluzywnymi towarami. – Ja po prostu miałem duĹźo wolnej gotĂłwki i mogłem ją natychmiast zainwestować – wyjaśnił z obezwładniającą szczerością okoliczności, w ktĂłrych realizował dążenie do liczonego juĹź w setkach milionĂłw złotych bogactwa i pewnego miejsca w setce najbogatszych mieszkańcĂłw kraju. Gdy wprowadzono stan wojenny, Mazgaj był rezydentem Orbisu w Indiach. Podróşował po krajach Azji i dorabiał handlem. Nie wspomina ani słowem o swojej działalności politycznej, jaką prowadził w drugiej połowie lat 80. Nie wystarcza mu aktywność w Towarzystwie PrzyjaĹşni Polsko-Radzieckiej i ZSMP. W 1988 r. wstąpił jeszcze do ORMO.

  Mazgaj ma dziś po swojej stronie wieloletnią przyjaźń ks. Kazimierza Sowy, Grzegorza Hajdarowicza czy Zbigniewa Ćwiąkalskiego. Działa w sektorze towarĂłw luksusowych. Reprezentuje w Polsce markę Hugo Boss, firmę, ktĂłra w czasie wojny szyła mundury dla SS, SA i Wehrmachtu. Udziela się teĹź społecznie – jako obrońca mniejszości seksualnych na blogu w portalu opinii uruchomionym przez Tomasza Lisa.

Zamknięty krąg biznesu

  Czas narodzin wielu dzisiejszych fortun to końcĂłwka lat 70., gdy w systemie prawnym PRL przewidziano istnienie przedsiębiorstw z zagranicznym kapitałem. Wraz z wprowadzeniem stanu wojennego przez juntę Wojciecha Jaruzelskiego i nałoĹźeniem restrykcji handlowych na PRL przez ZachĂłd napływ takiego kapitału zyskał dla komunistycznej władzy jeszcze większe znaczenie. W 1982 r., jak napisał Sławomir Cenckiewicz w książce „Długie ramię Moskwy”, jedna z komĂłrek wywiadu wojskowego PRL proponowała stworzenie jego ekspozytury w krajach Zachodu za przykładem sowieckiego GRU. Działały one oficjalnie jako przedsiębiorstwa handlowe produkcyjne i usługowe. RĂłwnieĹź w 1982 r. weszła w Ĺźycie ustawa ułatwiająca działalność firmom polonijnym. Do kontroli wszystkich takich przedsiębiorstw w PRL władze powołały Polsko-Polonijną Izbę Handlową Inter-Polcom. Nazwiska przedsiębiorcĂłw tam zrzeszonych pokrywają się z tymi z listy najbogatszych PolakĂłw.

  W zakładaniu firm polonijnych w latach 80. uczestniczyła niemal cała późniejsza czołówka biznesu III RP, m.in. Ryszard Krauze, Jerzy Starak, Piotr Buchner, Zbigniew Niemczycki, Jan Wejchert. We władzach Izby byli w latach 80. Jan i Henryk Kulczykowie, Jan Wejchert, Kazimierz Pazgan i wielu innych.

  Czym była owa izba, w artykule Piotra Lisiewicza w „Nowym Państwie” wyjaśniał poznański biznesmen Romuald Szperliński, w PRL właściciel firmy polonijnej Introl. Na pytanie o zobowiązania do współpracy przedsiębiorcĂłw Izby wobec SB odparł: – Wszyscy je podpisywaliśmy, ale później róşnie wyglądało w praktyce.

  Szperliński przypomniał o przywilejach właścicieli firm polonijnych, w tym o paszportach otrzymywanych na stałe, bez konieczności zwrotu ich po powrocie z zagranicy, co było obowiązkiem szarych obywateli PRL. – W Inter-Polcomie wszyscy byli ze słuĹźb bezpieczeństwa, cały zarząd to były słuĹźby – potwierdził w rozmowie z nami Kazimierz Pazgan, jeden z najbogatszych PolakĂłw, właściciel grupy Konspol. Sam przy tym zaprzecza, by był tajnym współpracownikiem.

  Fortuny dziedziczone są często przez następne pokolenia, o czym przekonuje nas Jan Kulczyk, dziś najbogatszy Polak, wĂłwczas wiceprezes oddziału zachodniego Inter-Polcom i współwłaściciel firmy Interkulpol.

Grunt to rodzinka

  – Mam to szczęście, Ĺźe jestem kolejną generacją związaną z przedsiębiorczością – mĂłwił Jan Kulczyk w jednym z wywiadĂłw telewizyjnych. Tymczasem jego ojciec Henryk Kulczyk, oprĂłcz działalności przedsiębiorcy, według dokumentĂłw słuĹźb specjalnych PRL został zarejestrowany przez SB w 1961 r., a w latach 70. przekazany na nieformalny kontakt Departamentu I MSW. Czołowi dziś w Polsce biznesmeni, jak Jan Kulczyk, przywiązują dużą wagę do znajomości z politykami wywodzącymi się z minionego systemu bądĹş uznanymi obecnie za postaci wpływowe. Znana jest zaĹźyłość Kulczyka z politykami lewicy, w tym z Aleksandrem Kwaśniewskim. Krezus włączył Kwaśniewskiego do rady honorowej swojej spółki Kulczyk Investments i płaci mu za uczestnictwo w jej gronie.

  Znajomość z niedoszłym magistrem eksponuje wielu innych najbogatszych PolakĂłw, w tym Zbigniew Niemczycki, ktĂłry sam przyznaje, Ĺźe jest zaprzyjaĹşniony z Aleksandrem Kwaśniewskim i jego Ĺźoną.

  Zbigniew Niemczycki, według akt IPN, był w PRL zarejestrowany od 1972 r. przez SB jako TW ps. „Jarek”. Zdjęto go z ewidencji kontrwywiadu w paĹşdzierniku 1982 r. Akta sprawy przekazano do Wydziału II wywiadu MSW. Pozyskano go na zasadzie dobrowolności w 1972 r. do zagadnienia dziennikarze i studenci do sprawy o krypt. „Mendoza”. Materiały przesłano do Departamentu I MSW w paĹşdzierniku 1982 r. W 1989 r. pojawia się informacja, Ĺźe Niemczycki zarejestrowany jest przez wywiad MSW. Z karty z 1990 r. wynika, Ĺźe tym razem jako rozpracowanie operacyjne o krypt. „Jarex”. Akta sprawy zostały zniszczone. – Nie potwierdzam, bym kiedykolwiek był tajnym współpracownikiem SB – odniĂłsł się do tego w rozmowie z nami Niemczycki. – Nie kontaktowałem się z oficerami kontrwywiadu. To sprawa w ogĂłle mi nieznana – powiedział. Jako konferansjer na imprezach artystycznych znał świat dziennikarski. – Miałem teĹź do czynienia z urzędnikami państwowymi w MSZ, Ministerstwie Gospodarki – wyjaśnił. – To, Ĺźe musiałem być włączony w działania bezpieki, to pewne. Byłoby dziwne, gdyby to nie miało miejsca – mĂłwił.

  Nie zainteresował się jednak materiałami IPN na swĂłj temat. Zapytaliśmy miliardera o polityczne sympatie po stronie partii postkomunistycznej. – Wspieram Platformę. Sympatyzuję z tą partią otwarcie, nie kryję tego – mĂłwił. Nie przeszkadza mu to jednak pojawić się na ślubie cĂłrki b. prezydenta postkomunisty. Wspieranie PO nie koliduje z udzielaniem się politykom SLD. Kwaśniewski, ktĂłry w minionym roku wcześniej narzekał na zbyt niską prezydencką emeryturę, krĂłtko potem spędzał urlop na luksusowym jachcie Niemczyckiego na Lazurowym WybrzeĹźu.

Kurczaki na propagandowej wojnie

  Politykom lewicy sprzyja teĹź twĂłrca i właściciel Grupy Konspol Kazimierz Pazgan. Jak sam twierdzi, jest „bardzo dobrym przyjacielem” byłego szefa Sojuszu JĂłzefa Oleksego. W minionych wyborach prezydenckich w trakcie kampanii prezydenckiej trzy lata temu wspierał z kolei Andrzeja Olechowskiego, występując u jego boku w roli doradcy kandydata na prezydenta.

  Pazgan był zarejestrowany przez bezpiekę jako TW „Docent” – pozyskany według akt IPN w 1981 r. przez Wydział IV SB w Nowym Sączu. Współpracę zakończono w 1985 r. Ze względu na zaufanie do TW kolejne rozmowy odbywały się w mieszkaniu prywatnym „Docenta”. Nie pobierano od niego zobowiązania, bo taka propozycja „mogłaby tylko popsuć dobrze funkcjonującą współpracę” – zapisał oficer prowadzący.

  „Docent”, według akt IPN, pozyskiwał informacje o hodowcach niezadowolonych z instytucji państwowych i władzy. W styczniu i lutym 1982 r. TW relacjonował nastawienie weterynarza  z Kamionki Wielkiej do zdelegalizowanego związku zawodowego „Solidarność”.

  Oficer prowadzący nagrodził TW za rzeczowe doniesienia, przekazując mu od SB kufel, gdyĹź „Docent” takie przedmioty kolekcjonował. Udzielono teĹź pomocy w sprawach paszportowych jego szwagrowi. Pazgan był wĂłwczas prezesem WojewĂłdzkiego Związku HodowcĂłw i ProducentĂłw Drobiu. W 1982 r. juĹź jako TW zarejestrowany przez SB załoĹźył firmę Konspol.

  W 1982 r., kiedy hodowcy zastanawiali się nad likwidacją ferm z braku nie tylko paszy, ale i wszelkich produktĂłw, Pazgan finalizował rozmowy nad rozpoczęciem budowy przetwĂłrni mięsa drobiowego. Koszt budowy wyceniono na 100 mln zł.

  TW miał teĹź zadanie od SB ustalania kontaktĂłw konkretnych osĂłb, m.in. ks. Trytka, z ludĹşmi spoza gminy, a takĹźe treści jego rozmĂłw z rolnikami. Agent miał teĹź donosić, co mĂłwią oni na temat kazań księdza.

  W 1983 r. TW przekazał, Ĺźe „na terenie gminy Kamionka brak jest zainteresowania przyjazdem papieĹźa [Jana Pawła II – red.] do Polski, (…) Âťludzi bardziej interesuje ustawa o rolnictwieÂŤ. ÂťMĂłwi się jednak z obawą o tej wizycie, albowiem ludzie spodziewają się zamieszek prowokowanych przez podziemie ’S’«” – przekazał „Docent”. – Ks. Trytek to do dnia dzisiejszego przyjaciel mojej rodziny. Nie mogłem na niego powiedzieć złego słowa, byłem po jego stronie – mĂłwi nam Pazgan. – To absolutnie nieprawdziwe informacje. Totalne bajki. Ja byłem w tym czasie najbardziej inwigilowany – stwierdza, pytany o akta SB.

  Twierdzi, Ĺźe naleĹźał do Inter-Polcomu, bo musiał. – W Izbie wszystkie władze, cały zarząd, to były słuĹźby bezpieczeństwa. Państwo kontrolowało te wszystkie przedsiębiorstwa polonijne – mĂłwił nam Pazgan.

Pełni wartości

  Biznesmeni wywodzący się z czasĂłw PRL chcą określać kaĹźdą sferę biznesowego świata. TakĹźe sferę tzw. wartości. Występujący w latach poprzednich na liście najbogatszych PolakĂłw Konrad Jaskóła związany przez wiele lat z Petrochemią, później Polimeksem-Mostostal, jest obecnie dyrektorem w spółce Lotos.

  Niedawno ukazała się jego książka „Lider. Rola wartości”, przedstawiająca go jako wierzącego patriotę. Poświadczenia za niego wystawiają jeden z biskupĂłw oraz znajomy ksiądz menedĹźera. Hierarcha wypowiadając się o JaskĂłle, podkreśla, jak wiele ich łączy. Dodaje, Ĺźe JaskĂłle nieobce jest pojęcie etyki w biznesie. Kilka kartek dalej we wspomnianej książce Jaskóła chwali za znawstwo ekonomii Andrzeja Olechowskiego, Marka Belkę i Leszka Balcerowicza.

  Jaskóła, pomimo zaszłości z PRL, nie musi dziś troszczyć się o wizerunek medialny. Przedstawiany jest najczęściej jako wybitny menedĹźer. Tymczasem według akt IPN od kwietnia 1980 r. był on zarejestrowany przez SB jako konsultant o ps. „Karol”. Jego sprawę prowadził Wydział III A KWMO w Płocku. Materiały zniszczono, nie zostawiając śladĂłw daty i protokołu zniszczenia.

  Jaskóła, człowiek z nomenklatury komunistycznej, bez problemu wkroczył płynnie z listy prominentĂłw PRL na listę najbogatszych PolakĂłw. W stanie wojennym udzielał się w strukturach partyjnych – działał m.in. w Komitecie Miejskim PZPR. W tych latach był dyrektorem ds. produkcji w Petrochemii (wĂłwczas MZRiP). Kilka miesięcy po wprowadzeniu stanu wojennego Jaskółę wysłano na kontrakt do Nowopołocka w ZSRS.

  Mimo wielu prĂłb nie udało nam się skontaktować z Konradem Jaskółą, podobnie jak wymienianym wcześniej Jerzym Mazgajem.

  Po 1989 r. czołowymi ekspertami  i praktykami gospodarki kapitalistycznej zostały ustanowione te same postaci, ktĂłre przed tą datą słuĹźyły aparatowi komunistycznego państwa, hołdowały ekonomii marksistowskiej. Przegranymi są natomiast ci, ktĂłrzy nie godzili się na socjalistyczne porządki w gospodarce i dążyli do ich obalenia.

Dorota Kania, Maciej Marosz
Niemczycki chce od nas półtora miliona. Bo ujawniliśmy dokumentyIPN

Zbigniew Niemczycki, jeden z najbogatszych biznesmenów III RP, grozi pozwem portalowi niezalezna.pl i “Gazecie Polskiej” i domaga się ogromnych pieniędzy za rzekome zniesławienie. Chodzi o tekst, w którym opisaliśmy treść dokumentów IPN na temat przeszłości Niemczyckiego. Publikujemy więc skany omówionych akt.

“Zbigniew Niemczycki w PRL był według akt IPN zarejestrowany od 1972 r. przez SB jako TW ps. Jarek. Zdjęto go z ewidencji kontrwywiadu w październiku 1982 r. Akta sprawy przekazano do Wydziału II wywiadu MSW. Pozyskano go na zasadzie dobrowolności w 1972 do zagadnienia dziennikarze i studenci do sprawy o krypt. “Mendoza”. Materiały przesłano do Dep. I MSW w październiku 1982. W 1989 r. pojawia się informacja że Niemczycki zarejestrowany jest przez wywiad MSW. Z karty z 1990 r. wynika, że tym razem jako rozpracowanie operacyjne o krypt. Jarex. Akta sprawy zostały zniszczone” – napisała niezalezna.pl w tekście opublikowanym w zeszłym tygodniu oraz tygodnik “Gazeta Polska” w tekście pt. Komunistyczna bezpieka trzęsie biznesem. Grupa trzymająca pieniądze”.

Maciej Marosz, współautor tekstu skontaktował się przed jego publikacją ze Zbigniewem Niemczyckim. – Nie potwierdzam, bym kiedykolwiek był tajnym współpracownikiem SB –odniósł się do tego Niemczycki. – Nie kontaktowałem się z oficerami kontrwywiadu. To sprawa w ogóle mi nie znana – mówił Niemczycki

Po opublikowaniu tego tekstu prawnicy Niemczyckiego wysłali do redakcji “Gazety Polskiej” i portalu niezalezna.pl dwa dokumenty, których fragmenty publikujemy poniżej:

W jednym wezwaniu pełnomocnik Zbigniewa Niemczyckiego wzywa m.in. “w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, solidarnie, sumy 1.000.000.00 PLN (jeden milion złotych) na wskazany poniżej cel społeczny: “Fundacja TVN Nie Jesteś Sam”. W drugim natomiast w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, sumy 500.000.00 PLN (pięćset tysięcy złotych) na ten sam cel społeczny, czyli “Fundację TVN Nie Jesteś Sam”.


http://niezalezna.pl/45918-niemczycki-chce-od-nas-poltora-miliona-bo-ujawnilismy-dokumenty-ipn
Za: Publikacje "Gazety Polskiej" (13.9.2013)


--
http://www.youtube.com/watch?v=Dkjc_p7bWFM

W jednym wezwaniu pełnomocnik Zbigniewa Niemczyckiego wzywa m.in. "w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, solidarnie, sumy 1.000.000.00 PLN (jeden milion złotych) na wskazany poniżej cel społeczny: "Fundacja TVN Nie Jesteś Sam". W drugim natomiast w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, sumy 500.000.00 PLN (pięćset tysięcy złotych) na ten sam cel społeczny, czyli "Fundację TVN Nie Jesteś Sam".

Ale fajansiarze, zwykle komusze kmioty. O ewentualnej kwocie mozna mowic po uprawomocnieniu sie wyroku, a tu nawet nie zanosi sie na rozprawe. Piorka moga stroszyc tylko co z tego.

W dniu 2013-09-14 15:15, leming.show@gmail.com pisze:

Ale fajansiarze, zwykle komusze kmioty. O ewentualnej kwocie mozna mowic po uprawomocnieniu sie wyroku, a tu nawet nie zanosi sie na rozprawe. Piorka moga stroszyc tylko co z tego.

komunisci czyli zydki. a jak zydki to przekrety.

--
http://www.youtube.com/watch?v=JMRqW0en3e8

Użytkownik "u2" <u_2@o2.pl> napisał w wiadomości news:5233fc92$0$1211$65785112news.neostrada.pl...

... nic wiec dziwnego, ze polski majatek narodowy sprzedaja za grosze obcemu kapitalowi :

Widzisz, byłeś za czasów PRL komuszym szaraczkiem. Pianka cię ominęła.

MW

I co im zrobisz ?  Obawiam sie zĹźe co najwyĹźej moĹźesz im laske obciagnać.

W dniu 2013-09-14 12:10, LeonKame pisze:

I co im zrobisz ?  Obawiam sie zĹźe co najwyĹźej moĹźesz im laske obciagnać.

nie kazdy jest taki jak ty

--
http://www.youtube.com/watch?v=JMRqW0en3e8