# Idą wybory, więc i czas obietnic, takĹźe wątpliwej wartości, a z drugiej  strony krytyk, często posuniętych w kłamstwach i czarnowidztwie do  absurdu. JuĹź słychać, Ĺźe Polska stoi u progu katastrofy jak Grecja, albo i  większej i tylko drastyczne zaciskanie pasa moĹźe ją od tego uchronić, a  moĹźe i na to za późno. A w ogĂłle to zmarnowaliśmy 22 lata transformacji,  bo to, tamto i owo, a głównie Platforma i Tusk. Gdy duĹźo mĂłwi się o wyroku  Trybunału Konstytucyjnego w sprawie wyborĂłw piszę komentarz „Chwalmy  Trzecią Rzeczpospolitą Obywatele”, bo jest za co. Mogę napisać bardzo  obszerną pochwałę, ale mam mało miejsca, więc do rzeczy.

Bardzo dobrze wykorzystaliśmy 22 lata wolności. Popatrzmy na parę waĹźnych  liczb gospodarczych i społecznych. Polski produkt krajowy brutto wzrĂłsł od  roku 1990 do 2010 o ponad 113%. Ĺťaden kraj pokomunistyczny od Łaby po  Władywostok nie osiągnął takiego wyniku. Jesteśmy czempionem wzrostu.  Więcej, cały on – z duĹźym okładem – uzyskaliśmy dzięki przyrostowi  społecznej wydajności pracy, ktĂłra zwiększyła się w tym czasie o 132%. To  poprawiło naszą konkurencyjność, dzięki czemu – podwajając PKB –  zwiększyliśmy eksport czterokrotnie i to na rynki o najwyĹźszych  wymaganiach.

Jeszcze nie kończę; podwojenie PKB osiągnięto przy rewelacyjnym  zmniejszeniu istotnych nakładĂłw na jego uzyskanie. ZuĹźycie wody,  supercennego dobra, spadło w tym czasie o 24%, wydobycie węgla kamiennego  o 47%, stali o 51%. Produkcja elektryczności wzrosła tylko o 11% i to –  dzięki racjonalizacji zuĹźycia – wystarczyło dla zwiększenia PKB, przy  okazji znieczulając na potrzebę dbania o utrzymanie tego działu w  naleĹźytym stanie. Całkowitej likwidacji uległy katastroficzne tendencje  rozwoju gospodarczego z czasĂłw PRL – rozwĂłj bez eksportowych szans,  skrajnie marnotrawny, przy nikłym wzroście wydajności pracy i dominacji  gałęzi dewastujących środowisko.

Z sytuacji bez wyjścia w końcu lat 80. wyszliśmy ofensywnie na szerokie  wody i nieĹşle płyniemy. Gdy chodzi o stopę Ĺźyciową nawet trochę za dobrze.  Płaca realna przy podwojeniu PKB wzrosła o 60% co nie jest rewelacją, ale  nie jest teĹź wynikiem złym. Nie oddaje jednak rzeczywistej poprawy poziomu  Ĺźycia, bo w tym czasie spoĹźycie w sektorze gospodarstw domowych wzrosło o  121%, czyli więcej niĹź PKB, co juĹź wskazuje na to, Ĺźe Ĺźyliśmy ponad stan.  Część długu publicznego tutaj ma ĹşrĂłdło.

Wzrosły zróşnicowania społeczne, ale Polska nie jest czarnym wyjątkiem,  jak się często sugeruje; mieścimy się w europejskiej normie, nieco  bardziej zróşnicowani, niĹź średnia unijna. I jeszcze dwa wskaĹşniki brane,  oprĂłcz PKB, jako miary tego, czy kraj poszedł do przodu czy nie. Gdy  kończył się PRL na tysiąc niemowląt umierało dziewiętnaście, a dziś pięć.  O ponad pięć lat podniosła teĹź Trzecia Rzeczpospolita średnią długość  Ĺźycia kobiety i mężczyzn. Pięć pięknych wiosen do oglądania dodatkowo.

Chwalmy więc Trzecią RP, ale i patrzmy co jest nie tak, bo jest. Ciągle  gospodarka nie tworzy tylu miejsc pracy, by bezrobocie spadło w okolice 5%  co byłoby do tolerowania. Nasz wzrost, czempioński, jest za mocno oparty o  rynek wewnętrzny i konsumpcję, a za mało o inwestycje i – mimo postępu – o  eksport. Nie jest teĹź dobry, trwały deficyt w bilansie handlu  zagranicznego. Nasze finanse publiczne na pewno nie stoją u progu  katastrofy, jak to wieszczą wróşbici bardzo tego pragnący, choć biją się w  piersi, Ĺźe to nie prawda. Wymagają natomiast reformy, ktĂłra jest zawsze  głównie reformą wydatkĂłw i dlatego ludzie, a takĹźe politycy tak jej się  boją. To zadanie dla zwycięzcy wyborĂłw.

Pamiętajmy teĹź, Ĺźe Polska jest dziś solidnie wspierana środkami z Unii  Europejskiej, lecz ten dopalacz kiedyś się skończy. Trzeba więc kraj juĹź  od teraz przygotowywać do Ĺźycia całkowicie na własny rachunek. Mamy  ogromne sukcesy i spore problemy, ale do rozwiązania. Nie dajmy sobie  wciskać wyborczego kitu, ktokolwiek by nas nim faszerował. #
Ze strony:
http://tiny.pl/h5xhp

--
stevep
UĹźywam klienta poczty Opera Mail: http://www.opera.com/mail/

Jest dobrze, ale nie beznadziejnie.
AZ