To, że Soborowi Watykańskiemu II nie należy się nieomylność, podkreslił w
1988 r. wyraznie kardynał Ratzinger w przemówieniu do biskupów chilijskich.
Powiedział on:

" Wiele czynów stwarza wrażenie, jakoby po Vaticanum II wszystko było
inaczej, a to co było wcześniej ne obowiązywało (...) albo miało wazność
tylko w świetle Vaticanum II.(...)

Prawdą jest, że Sobór sam nie ogłosił żadnego dogmatu i pragnął sie wyrażać
w niższej randze jako czysty Sobór duszpasterski, pomimo to, wielu
interpretuje go tak, jakby był prawie superdogmatem zabierającym wazność
wszystkiemu innemu."

W dniu 14 września 2011 Benedykt XVI obalił tabu Soboru Watykańskiego II
przedkładając do przyjęcia Bractwu św. Piusa X Preambułę Doktrynalną, której
przyjęcie przez Bractwo jest podstawą niezbędną dla uregulowania statusu
kanonicznego Bractwa. Preambuła podaje pewne zasady doktrynalne i kryteria
interpretacji doktryny katolickiej, konieczne dla zapewnienia wierności
Magisterium Kościoła.

Pozostawiono natomiast do dalszej dyskusji studium i wyjaśnienie teologiczne
poszczególnych wyrażeń czy sformułowań obecnych wtekstach Soboru
Watykańskiego II i posoborowego Magisterium

Od tego dnia można być w Kościele bez identyfikowania się z kontrowersyjnymi
punktami Vaticanum II.  W roku 2007 sternik Kościoła podminował
monopolistyczną pozycję Mszy Nowego Porządku (Novus Ordo Missae).

Cztery lata później pozbawił doktrynę soborową jej niepodlegania negocjacji
i jej wyłączności.  Nie jest ona już dłużej alfą i omegą życia Kościoła, to
życie znów skupione jest na swoim celu: Wierze.

Więcej
http://rorate-caeli.blogspot.com/2011/09/tectonic-shifts-for-roman-curia-end-of.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.