On 25 Sty, 18:53, jadrys <andrzej...@op.pl> wrote:

Nie słyszałeś piosenki polskich pilotów walczących na froncie wschodnim?
- "Nasze Jaki tłuką Foki, obijaja Fokom boki"? Chodzdziło o JAK-a 9 i
Focke wulfa 190.

A słyszałeś o takich panach jak: Erich Hartmann czy  Gerhard Barkhorn?
Obaj mieli ponad 300 (słownie TRZYSTA!!!) strąconych samolotów wroga z
czego zdecydowana większość na froncie wschodnim bo tam było
najłatwiej. Strzelali do ruskich złomĂłw jak do kaczek,  Dalszych 14
pilotów Luftwaffe miało ponad 200 strąceń a ponad stówkę to juz chyba
kilkudziesięciu. Tam była niemal do samego końca wojny rzeź kacapów w
powietrzu a nie żadne "nasze jaki tłuką foki".
Najbardziej łowny niemiecki as mysliwski na froncie zachodnim miał
bodaj 97 albo 98 strąceń.
Btw na Foce latał Otto Kittel strącając 267 kacapów (nr 4 na liście
asĂłw lotnictwa myśliwskiego  wszechczasĂłw) , oto jak "tłuczono boki"
fokom.
J-23


Tajność proszę panĂłw, tajność się kłania. Artykuł w wikipedii na około 2,5 strony i ani słowa o lotnictwie, ale pod hasłami: http://pl.wikipedia.org/wiki/Samolot_bombowy  i http://pl.wikipedia.org/wiki/Samolot_my%C5%9Bliwski coś jest.

"Armia Czerwona w czasie II wojny światowej:

Duży, znaczący wpływ miało Postanowienie Rady Komisarzy Ludowych ZSRR

(...)
Postanowienie Rady Komisarzy Ludowych ZSRR z 06.07.1940 r. Rada Komisarzy Ludowych ZSRR postanawia:

1. Zatwierdzić organizację korpusu zmechanizowanego w składzie dwóch dywizji pancernych, jednej dywizji zmotoryzowanej, jednego pułku matocyklistów, jednej eskadry lotniczej, batalionu drogowego i batalionu łączności korpusu. Zmechanizowanemu korpusowi przydzielić jedną brygadę lotniczą w składzie dwóch pułków bombowych bliskiego zasięgu i jednego pułku myśliwskiego.
2. Zatwierdzić organizację dywizji pancernej korpusu zmechanizowanego i samodzielnej dywizji pancernej w składzie:
a. dwóch pułków pancernych po jednym baonie czołgów ciężkich, dwóch baonach czołgów średnich, jednego baonu czołgów miotaczy ognia w każdym pułku.
b. jednego pułku zmotoryzowanego w składzie trzech baonów strzeleckich i jednej sześciodziałowej baterii artylerii pułkowej.
c. jednego pułku artylerii w składzie dwóch dywizjonów: jednego dywizjonu haubic 122mm i jednego dywizjonu haubic 152mm.
d. dywizjonu przeciwlotniczego, batalionu rozpoznawczego, batalionu budowy mostów i służb tyłowych.
Na uzbrojeniu dywizji pancernej dysponować:

ciężkich czołgów – 105,
średnich czołgów – 227,
czołgów miotaczy ognia – 54,
razem – 386 czołgów,

samochodów pancernych – 108,
haubic 152mm – 12,
haubic 122mm – 12,
armat pułkowych 76mm – 6,
armat przeciwlotniczych 37mm – 12,
moździerzy 82mm – 18,
moździerzy 50mm – 54,
wkm – 6,
ckm - ?,
rkm – 122,
pistoletów maszynowych – 390,
karabinów samopowtarzalnych – 1528.
3. dywizje zmotoryzowaną mieć w składzie i organizacji zatwierdzonej postanowieniem Komitetu Obrony z 22.05.1940 r. №215 cc.
4. Zatwierdzić etaty:
a. dowództwa korpusu zmechanizowanego i pułku motocyklistów na etacie pokojowym – 2662 ludzi, na etacie wojennym – 2862 ludzi.
b. dywizji panecrnej na etacie pokojowym – 10493 ludzi, na etacie wojennym – 11343 ludzi.
c. Dywizji zmotoryzowanej na etacie pokojowym – 11000 ludzi, na etacie wojennym – 12000 ludzi.
5. Razem w Armii Czerwonej mieć osiem korpusów zmechanizowanych i dwie samodzielne dywizje pancerne, razem osiem dowództw korpusów z pułkami motocyklistów i jednostkami korpuśnymi, 18 dywizji pancernych i osiem dywizji zmotoryzowanych.
6. W związku z wejściem części Armii Czerwonej na terytorium Estonii, Łotwy i Litwy, oswobodzeniem Besarabii i zajęciem północnej części Bukowiny zatwierdza się nastepujące
zmiany w składach okregów:


a. jednostki znajdujące się na terytorium Estonii, włączyć w skład Leningradzkiego okregu wojskowego. Dla prawidłowego dowodzenia jednostkami rozłozonymi na terytorium Estonii przenieść do Tallina dowództwo 8 armii Leningradzkiego OW.
b. dla dowodzenia jednostkami znajdującymi się na terytorium Łotwy i Litwy, sformować nowy Nadbałtycki okreg wojskowy z dyslokacją w Rydze. W skład Nadbałtyckiego okregu wojskowego włączyć wojska, rozłożone na Łotwie, Litwie i rejonach Siewierza, Idricy, Wielkich Łuków, Nowosokolników i Newla obwodu Kalininskiego.
c. istniejące dowództwo Kalinińskiego okręgu wojskowego rosformować, przekazać dowództwo okregu na formowanie nowego Nadbałtyckiego okręgu wojskowego, terytorium, jednostki wojskowe i instytucje wchodzące w skład Kalinińskiego okregu wojskowego przekazać: obwód Smoleński jego wojska i instytucje – w skład Białoruskiego okregu wojskowego, wchodnie części Kalininskiego okregu wojskowego i wojska rozłożone w nim – w skład Moskiewskiego okregu wojskowego.
d. przemianować Białoruski Specjalny okreg wojskowy w Zachodni Specjalny okręg wojskowy.
e. terytorium północnej części Bukowiny i wojska rozłożone w niej włączyć w skład Kijowskiego Specjalnego okręgu wojskowego. Przyznaje się pilnie dowództwu Kijowskiego Specjalnego okręgu wojskowego przeniesienie do Tarnopola.
f. terytorium Besarabii i wojska rozłożone w niej włączyć w skład Odeskiego okręgu wojskowego.
g. nakazać Ludowemu Komisarzowi Obrony sformować 23 nowe dywizje strzeleckie 3-tysięcznego etatu każda. W związku z powyższym zmienia się postanowienie KO z 22 maja 1940 r. № 215 сс. Razem w armii czerwonej należy dysponować 200 dywizjami, z nich:
- dywizji strzeleckich 12-tysięcznego etatu (w tym 15 dywizji Frontu Dalekowschodniego po 12550 ludzi) – 95
- dywizji zmotoryzowanych po 11000 ludzi – 8
- dywizji pancernych po 10493 ludzi – 18
- dywizji strzelców zmotoryzowanych po 12000 ludzi – 3
- dywizji strzelców górskich po 9000 ludzi – 10
- dywizji strzeleckich po 6000 ludzi – 43
- dywizji strzeleckich po 3000 ludzi – 23
- Razem – 200 dywizji.
8. Nakazać ludowemu komisariatowi obrony przekazać iźerski pułk strzelecki Knigisepskiego rejonu umocnionego na wyspy Ozylia i Dago, przeformować go w samodzielną brygade strzelecką liczebności 8000 ludzi z póxniejszym przekazaniem tej brygady do składu Wojenno – Morskiej Floty.
9. Przygotować formowanie 30 dywizji strzeleckich w pierwsze trzy miesiące wojny i dodatkowo 30 dywizji strzeleckich i dwóch korpusów zmechanizowanych do końca pierwszego roku wojny.
Zobowiązać Ludowy Komisariat Obrony do zgromadzenia dla tych dywizji zapasów uzbrojenia, techniki i przydziałów wojskowo – mobilizacyjnych.

10. Zatwierdzić rozłożenie po okregach wojskowych strzeleckich, zmechanizowanych, pancernych i kawaleryjskich dywizji, pułków artylerii korpusnej, pułków artylerii RND i samodzielnych brygad pancernych w opaciu o ustalenia resortowe.
Nakazać Ludowemu Komisariatowi Obrony przystapic do redyslokacji wojsk w oparciu o przyjęte rozdzielniki po okregach wojskowych. Dla zabezpieczenia przewozów, związanych z redyslokacją wydzielić dla LKO dodatkowe normy na miesiąc lipiec w wysokości 120000 wagonów. Ludowe komisariaty komunikacji powinny ubezpieczyć wypełnienie przewozów w rozmiarze nastepującej liczebności pociągów na dobę:


- Odeska droga kolejowa – 10
- Południowo – Zachodnia droga kolejowa – 12
- Lwowska droga kolejowa – 10
- Białostocka droga kolejowa – 8
- Leningradzka droga kolejowa – 10
- I w pozostałych rejonach według potrzeb Ludowego Komisariatu Obrony.
11. W związku z zatwierdzeniem nowych formowań, podanych wyżej, w związku ze zmianą postanowienia Komitetu Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR od 22 maja 1940 r. liczebność Armii czerwononej zatwierdza się w sile 3461200 ludzi.
Podpisali: Mołotow, Chłomow (...).

W przededniu ataku Niemiec hitlerowskich na ZSRR Armia Czerwona liczyła około 5,7 mln żołnierzy (por. Armia Czerwona (stan na 22 czerwca 1941 roku)). Podczas II wojny światowej pod broń powołano około 15…20 mln osób, z czego poległo, zmarło wskutek odniesionych ran i chorób lub zginęło w niewoli 7…10 mln. W maju 1945 roku RKKA liczyła 11 milionów 400 tysięcy żołnierzy[9][10]. W okresie powojennym liczebność stałej armii była stopniowo redukowana z pięciu do około dwóch milionów.

W 1946 roku nazwa Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, została zmieniona na Armia Radziecka. "


M.