Postanowienie Konstytucji RP, art. 25 ust. 2 pozornie brzmi bardzo
przekonująco. Ma jednak poważną wadę: jest niemożliwy do spełnienia. Stanowi
pustą deklarację.

Władze publiczne nie mogą bowiem uchylać się od zajmowania stanowiska w
sprawach o fundamentalnym znaczeniu nie tylko dla życia poszczególnych osób,
ale także dla wspólnot, które tworzą lub w których żyją obywatele.

Chodzi tu o już obowiązujące, czy dopiero proponowane regulacje prawne
dotyczące np. ochrony życia, związków homoseksualnych, życia rodzinnego,
treści programów szkolnych, wielu spraw związanych z etyką, sumieniem,
religią itd.

Gdyby w sprawach nauczania religii Państwo miało być rzeczywiście
bezstronne, to nie powinno się tymi sprawami w ogóle zajmować (np.
zakazywać, czy nakazywać czegokolwiek w tym zakresie).

Jest to jednak niemożliwe. Wymagają tego różne względy organizacyjne,
finansowe, ale przede wszystkim ideowe, wynikające z woli zainteresowanych.

Każde stanowisko wynika z jakiegoś światopoglądu i ma konsekwencje w sferze
światopoglądowej. Państwo wkraczając na te obszary nigdy nie jest
bezstronne. Musi bowiem oprzeć się na określonym światopoglądzie.

W naszym kręgu kulturowym, w tym zwłaszcza w Polsce, najczęściej ma do
wyboru albo światopogląd materialistyczny (ateistyczny), albo światopogląd
oparty na chrześcijaństwie. Innej możliwości w praktyce nie ma.

Dotyczy to większości najważniejszych problemów związanych z przekonaniami
religijnymi, światopoglądowymi i filozoficznymi obywateli, które każde
państwo zmuszone jest jakoś regulować prawnie.

Jeżeli np. państwo obejmuje ochroną prawną cały proces ludzkiego życia, albo
legalizuje przerywanie tego życia w arbitralnie określanym przez siebie
momencie, sytuacji ekonomicznej, czy zdrowotnej lub pozostawia osobom
trzecim decyzję o życiu innych, to nie można nazywać tego bezstronnością
prawodawcy.

Prawodawca może jedynie zastępować rozwiązania oparte na jednym
światopoglądzie regulacjami zgodnymi z innym światopoglądem. Musi jednak
zawsze stanąć po stronie określonych poglądów.

Więcej
http://www.prawy.pl/wiara/6546-polska-konstytucja-do-zmiany-kosciol-wytyka-jej-bledy

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.