Koszt tuskowej podwyżki składki rentowej to 8 mld zł rocznie. Nikt jednak
nie protestował kiedy ją uchwalano. Teraz jest histeria, bo podatek W kontekście amoku, w który wpadli politycy PO oraz Nowoczesnej w związku z
podatkiem bankowym i handlowym, warto przypomnieć o wymyślonej przez Tuska
podwyżce składki rentowej przyjętej przez Sejm i podpisanej przez
prezydenta pod koniec 2011 r. Począwszy od 2012 r. z kieszeni polskich
przedsiębiorców znikało w ten sposób od 6 do 8 mld zł w skali roku. Co
jednak ciekawe - nikt z dzisiejszych obrońców banków i hipermarketów
wówczas nie protestował, mimo iż skala podwyżek była dużo większa niż
obecnie.
    Przypomnijmy, że pod koniec grudnia 2011 roku w życie weszła przyjęta w
ekspresowym tempie ustawa podwyższająca składkę rentową aż o 1/3, z poziomu
6 proc. do 8 proc. podstawy wymiaru. Szacunki projektodawców tego
rozwiązania mówiły, iż z kieszeni przedsiębiorców w skali roku zniknie w
ten sposób między 7 a 8 miliardów zł. Łatwo zatem wyliczyć, że przez 4 lata
obowiązywania tej podwyżki (lata 2012 - 2015) jej szacunkowe koszty
wyniosły między 28 a 32 mld zł. Pomimo tego, iż skala podwyżek była wówczas dużo większa niż obecnie
(pamiętajmy również o podwyżce VAT, która kosztuje polskich podatników
około 4 mld zł rocznie oraz podwyżce akcyzy na paliwo, gdzie roczny koszt
to minimum 1 mld zł), to jednak nie kojarzę, aby ktokolwiek z dzisiejszych
obrońców banków i sklepów wielkopowierzchniowych twierdził, że rząd
organizuje "zamach na polską gospodarkę". Nikt nie lamentował, nie
histeryzował, nie darł szat. Eksperci po cichutku mówili tylko o
zwiększonych kosztach funkcjonowania polskich przedsiębiorców, a media ich
wypowiedzi nie eksponowały. Nikt jednak nie grzmiał, że polska gospodarka
legnie w gruzach. Dzisiaj, kiedy podwyżki podatków mają dotknąć największe i świetnie
prosperujące banki (roczny koszt 4 mld zł) oraz sklepy wielkopowierzchniowe
(roczny koszt 2 mld zł), to nagle mamy do czynienia z histeryczną wręcz
reakcją całej okrągłostołowej klasy politycznej.