W Józefowie mówią, że to lefebryści z pobliskiego Miedzeszyna podzielili
rodzinę Tombacherów. Czy Bractwo św. Piusa X przejęło kontrolę czy też
zaopiekowało się pewną społeczną szkołą?

Dzień wiosenny, chociaż to luty. Dwa tygodnie po feriach. Grupa
gimnazjalistów z katechetą schodzi do dolnego kościoła. Dziś sobota, dzień
skupienia, w poniedziałek pojadą na zieloną szkołę. Rodzice wraz z panią
dyrektor ustalili, że tak będzie najlepiej. Przez tydzień ochłoną, nabiorą
dystansu do tego, co się tu ostatnio stało. Policja, dziennikarze, kamery,
zdezorientowani rodzice: to nie jest odpowiedni klimat do rozpoczęcia
drugiego semestru w katolickiej szkole.

Może w tym czasie dorosłym uda się znaleźć rozwiązanie tej skomplikowanej
sytuacji?

Kilka ulic dalej też spokój. Ale to tylko pozory. – To tak jakbym straciła
jedną z dwóch córek – mówi Wiesława Tombacher. Oczy czerwone od łez i
bezsenności. Z córką mijają się, bo przecież ich domy stoją obok siebie:
numer 20 i 22 na tej samej ulicy. Nie mówią nawet „dzień dobry”. Do babci i
dziadka nie przychodzą wnuczki. Mama im zabroniła.

***

Ul. Piotra Skargi 13. Tuż za kościołem stoi niewielki dwupiętrowy budynek.
Jeszcze pachnie nowością, wykonawca spieszył się, aby na rozpoczęcie zajęć
we wrześniu wszystko było gotowe. Za budynkiem wykop, materiały budowlane –
kolejnym krokiem będzie budowa sali gimnastycznej. Kiedyś miało tu być
przedszkole, ale miasto wycofało się z inwestycji i w 1997 r. plac z
rozpoczętą budową otrzymała w dzierżawę wieczystą katolicka szkoła. – Ba,
dostała! Przecież to wszystko trzeba było wychodzić – opowiada Wiesława
Tombacher.

Pieniądze na zwrot poniesionych przez miasto nakładów wyłożyli rodzice,
choć to, co zbudowano, i tak trzeba było rozebrać. Własny teren po latach
tułaczki po wynajętych i użyczonych lokalach to było już coś. Drugi krok do
stworzenia szkoły z prawdziwego zdarzenia.

Pierwszy zrobiono kilka lat wcześniej, na początku lat 90. I nikt w
Józefowie nie zaprzeczy, że ta szkoła to dzieło życia pani Tombacher.
Pomysł podsunęła prof. Irena Sławińska grupie swoich dawnych studentów z
KUL, którzy na przełomie lat 50. i 60. osiedlili się w Józefowie,
Miedzeszynie i Otwocku. – Skoro jest taka możliwość, róbcie to –
powiedziała. W 1991 r. zarejestrowali Towarzystwo Absolwentów KUL. Do
statutu wpisali możliwość prowadzenia szkoły.

Przez kilka lat szkoła działała w Domu Kultury w Józefowie, potem proboszcz
miejscowej parafii zaproponował dawną plebanię. Wyremontowali ją – jak
zawsze za pieniądze rodziców. Szkoła zyskiwała renomę.

Budowa nowego budynku posuwała się jednak opornie, choć projekt (za darmo)
zrobił zaprzyjaźniony architekt, a prace budowlane prowadziła ekipa
poleconych górali. Przez cztery lata osiągnęli stan surowy. I wtedy
skończyły się pieniądze.

Poszukiwania inwestora się nie powiodły. Budynek wrósł w krajobraz okolicy,
ale niezrealizowanie inwestycji groziło wypowiedzeniem przez miasto
dzierżawy wieczystej. – Dwójka nauczycieli z mojej szkoły powiedziała mi
wówczas, że niedaleko, w Miedzeszynie, mieszkają sympatyczni niemieccy
księża i mogliby być zainteresowani współpracą – opowiada pani dyrektor.
(...)

http://tygodnik.onet.pl/30,0,21661,konflikt_wrodzinie,artykul.html

--
"Przyjemnie jest robić zakupy w niedzielę i słyszeć wściekłe
szarpanie za dzwony zdenerwowanych plebanĂłw"

On Sat, 6 Mar 2010 10:04:11 +0100, "Grzegorz Z." <blogfiles@gazeta.pl>
wrote:


WON z tym na pl.soc.religia !!!

W Józefowie mówią, że to lefebryści z pobliskiego Miedzeszyna podzielili
rodzinę Tombacherów. Czy Bractwo św. Piusa X przejęło kontrolę czy też
zaopiekowało się pewną społeczną szkołą?

Dzień wiosenny, chociaż to luty. Dwa tygodnie po feriach. Grupa
gimnazjalistów z katechetą schodzi do dolnego kościoła. Dziś sobota, dzień
skupienia, w poniedziałek pojadą na zieloną szkołę. Rodzice wraz z panią
dyrektor ustalili, że tak będzie najlepiej. Przez tydzień ochłoną, nabiorą
dystansu do tego, co się tu ostatnio stało. Policja, dziennikarze, kamery,
zdezorientowani rodzice: to nie jest odpowiedni klimat do rozpoczęcia
drugiego semestru w katolickiej szkole.

Może w tym czasie dorosłym uda się znaleźć rozwiązanie tej skomplikowanej
sytuacji?

Kilka ulic dalej też spokój. Ale to tylko pozory. – To tak jakbym straciła
jedną z dwóch córek – mówi Wiesława Tombacher. Oczy czerwone od łez i
bezsenności. Z córką mijają się, bo przecież ich domy stoją obok siebie:
numer 20 i 22 na tej samej ulicy. Nie mówią nawet „dzień dobry”. Do babci i
dziadka nie przychodzą wnuczki. Mama im zabroniła.

***

Ul. Piotra Skargi 13. Tuż za kościołem stoi niewielki dwupiętrowy budynek.
Jeszcze pachnie nowością, wykonawca spieszył się, aby na rozpoczęcie zajęć
we wrześniu wszystko było gotowe. Za budynkiem wykop, materiały budowlane –
kolejnym krokiem będzie budowa sali gimnastycznej. Kiedyś miało tu być
przedszkole, ale miasto wycofało się z inwestycji i w 1997 r. plac z
rozpoczętą budową otrzymała w dzierżawę wieczystą katolicka szkoła. – Ba,
dostała! Przecież to wszystko trzeba było wychodzić – opowiada Wiesława
Tombacher.

Pieniądze na zwrot poniesionych przez miasto nakładów wyłożyli rodzice,
choć to, co zbudowano, i tak trzeba było rozebrać. Własny teren po latach
tułaczki po wynajętych i użyczonych lokalach to było już coś. Drugi krok do
stworzenia szkoły z prawdziwego zdarzenia.

Pierwszy zrobiono kilka lat wcześniej, na początku lat 90. I nikt w
Józefowie nie zaprzeczy, że ta szkoła to dzieło życia pani Tombacher.
Pomysł podsunęła prof. Irena Sławińska grupie swoich dawnych studentów z
KUL, którzy na przełomie lat 50. i 60. osiedlili się w Józefowie,
Miedzeszynie i Otwocku. – Skoro jest taka możliwość, róbcie to –
powiedziała. W 1991 r. zarejestrowali Towarzystwo Absolwentów KUL. Do
statutu wpisali możliwość prowadzenia szkoły.

Przez kilka lat szkoła działała w Domu Kultury w Józefowie, potem proboszcz
miejscowej parafii zaproponował dawną plebanię. Wyremontowali ją – jak
zawsze za pieniądze rodziców. Szkoła zyskiwała renomę.

Budowa nowego budynku posuwała się jednak opornie, choć projekt (za darmo)
zrobił zaprzyjaźniony architekt, a prace budowlane prowadziła ekipa
poleconych górali. Przez cztery lata osiągnęli stan surowy. I wtedy
skończyły się pieniądze.

Poszukiwania inwestora się nie powiodły. Budynek wrósł w krajobraz okolicy,
ale niezrealizowanie inwestycji groziło wypowiedzeniem przez miasto
dzierżawy wieczystej. – Dwójka nauczycieli z mojej szkoły powiedziała mi
wówczas, że niedaleko, w Miedzeszynie, mieszkają sympatyczni niemieccy
księża i mogliby być zainteresowani współpracą – opowiada pani dyrektor.
(...)

http://tygodnik.onet.pl/30,0,21661,konflikt_wrodzinie,artykul.html

--

 HeSk

"Nieprawdą jest, jakoby Internet był ziemią niczyją
 i terytorium darmowego opluwania innych."
* My personal opinions are just mine.(Art. 54 Konstytucji RP)