Lesław Maleszka
(...)Sposób bycia, oględnie mówiąc, nonszalancki: potrafił zanurzyć brudny palec w cukiernicy i oblizywać go przy stole na oczach wszystkich, potrafił wyjść na miasto w dwóch różnych butach.
Albo boso w kozakach w samym środku zimy.
W czasach studenckich wiecznie głodny, sprawiający wrażenie, że nie ma się w co ubrać, gdzie wykąpać, co zjeść.
Umysł: fenomenalny, wyjątkowo chłonny, niesamowicie oczytany, wielka inteligencja, pamięć fotograficzna.
Pozycja w czasach opozycji antykomunistycznej: wysoka, w środowisku krakowskim niekwestionowany autorytet dla młodych, drugi Kuroń, po prostu żywa legenda.

Pseudonimy, jakie przybierał na potrzeby SB:
Ketman (najbardziej znany, w tym wcieleniu donosił na przyjaciół z roku, w tym Stanisława Pyjasa i Bronisława Wildsteina),
poza tym Return, Zbyszek, Tomek.
Pierwszy agent bezpieki, który publicznie w 2001 roku przyznał się do współpracy z SB (choć owa spowiedź pełna była kłamstw i drastycznie pomniejszała skalę jego donosicielstwa).

(...)Gdy w 2005 r. IPN zebrał całą jego twórczość i okazało się, że donosy na Pyjasa to tylko drobny fragment jego działalności, dawni koledzy poprosili go o wyjaśnienia.
Odmówił: "Adam Michnik nie chce, bym publicznie zabierał głos".

Dlatego ostatnie sześć lat spędził w domu i stamtąd łączył się z gazetowym serwerem.
Na domowy komputer ściągał artykuły, które wymagały redakcyjnych poprawek. A nazajutrz i tak jechał do pracy, by wydrukować wszystko na wielkich płachtach papieru.
Jako człowiek starej daty wolał nanosić poprawki na papier i w ten sposób skracać tekst.
Przez sześć lat w redakcji bywał kilka razy w tygodniu.
Czasem na krótko, czasem, gdy trafiał na ciekawą dyskusję, na dłużej.

(...)Był, mówią dziennikarze, zausznikiem Adama Michnika, trochę szarą eminencją, choć akurat szarych eminencji w tym tytule było zawsze sporo.
Nie grał pierwszych skrzypiec, trudno zresztą je grać w takim towarzystwie (Michnik, Łuczywo, Pacewicz), ale w drugim szeregu stał na pewno.

(...)Jeszcze w czasach rządu Suchockiej, gdy był wicenaczelnym "Gazety Krakowskiej" i często widywano go w kancelarii premiera albo na sejmowych korytarzach

(...)Jego przypadek historycy z IPN zaliczyli do agentury ofensywnej.
To oznacza, że donosiciel nie tylko odpowiada na pytania, zeznaje wtedy, kiedy musi, i mówi jedynie to, o co pytają.
Agent ofensywny robi więcej niż od niego chcą, wykazuje się nadzwyczajną gorliwością, sam wymyśla i wykonuje zadania, by pomóc SB.
Agentura ofensywna nie zamyka się w jednym tylko wątku.
Realizuje się na wielu frontach, jest pożyteczna w wielu esbeckich operacjach.
Dlatego Maleszka najpierw nazwa się Ketman.
Po śmierci Pyjasa przybiera pseudonim Return.
Poza tym przez całe lata 80. jest jeszcze Zbyszkiem i Tomkiem.

(...)Dla esbeków był po prostu diamentem.
Nie tylko donosił i uczestniczył w operacjach SB, ale z własnej inicjatywy analizował dla bezpieki strategię opozycyjnych ugrupowań.
Radził, jak ją osłabiać i niszczyć.
Historycy IPN nazwali to autorskim programem zwalczania opozycji w PRL.

(...)W końcu zatrudnia się w "Gazecie Wyborczej"
(...)Jest redaktorem w dziale publicystyki
(...)W 1996 r. przekonuje, że dekomunizacja nie ma już żadnego sensu
(...)Straszy grzebaniem w przeszłości.
Ostrzega przed "gwałtownym pomnożeniem nienawiści i różnego rodzaju konfliktów społecznych", kompromitacją na arenie międzynarodowej, gdzie Polskę uznano by za "państwo niestabilne, łamiące prawa człowieka".
Powtarza, że usunięcie z wysokich stanowisk byłych dygnitarzy jest na granicy prawa.
"Chodzi bowiem o rozwiązania fundamentalnie sprzeczne z definicją demokratycznego państwa prawnego" (GW, 1998).
więcej w http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/77721,leslaw-maleszka-gwiazda-esbecji.html