Kilka lat temu wziąłem udział w dyskusji na Uniwersytecie Warszawskim razem
z ówczesnym politykiem Prawa i Sprawiedliwości niejakim Radosławem
Sikorskim oraz amerykańskim gościem Normanem Podhoretzem. Tematem, jeśli
dobrze pamiętam, była amerykańska polityka zagraniczna. Na sali pojawiła
się grupa lewaków. Zachowywali się hałaśliwie, krzyczeli, tupali,
przerywali, a wyjątkowo pajacującego Piotra Ikonowicza wynieśli pracownicy
ochrony Uniwersytetu. Pisano później o tym wydarzeniu jako o godnym
odnotowania proteście lewicowców przeciw reprezentującemu imperializm
amerykański Podhoretzowi. Sam protest i jego forma nie wzbudziły jednak
Ĺźadnych szerszych komentarzy.

Od razu powiem, że nie byłem całym incydentem zachwycony, bo jako człowiek
starej daty uważam, że na uniwersytecie można rozmawiać bez tupania i
obraźliwych okrzyków. I pewnie bym do tej sprawy nie wrócił, gdybym nie
przeczytał, że grupa kibiców Śląska Wrocław zakłóciła występ Zygmunta
Baumana we Wrocławiu i że reakcja była zgoła inna, niż przed laty w
Warszawie. Wkroczyła policja, prezydent Wrocławia zwymyślał protestujących
od faszystowskiej hołoty, zapowiedziano wzmocnienie czujności policyjnej, a
głosom oburzenia nie było końca.


Zygmunt Bauman jest dzisiaj intelektualną gwiazdą, ale przeszłość ma
wyjątkowo paskudną, bo był unurzany w komunistyczny aparat bezpieczeństwa w
czasach stalinowskich. Z tej przeszłości wcale się nie rozliczył, nie
okazał skruchy i nie ma zamiaru tego uczynić. W wypowiedziach dla mediów
obcojęzycznych nawet dumnie stwierdził, że walczył z siłami ciemności i że
ogólnie miał rację. Trudno się więc dziwić, że znajdują się ludzie w
Polsce, których to mierzi. Jest coś głęboko niestosownego w fakcie, że
gwiazda intelektualna zbywa najpowaĹźniejsze oskarĹźenia, a rzesza akolitĂłw
gdaka wokół niego w świętym oburzeniu wobec krytyków lub w równie świętym
uwielbieniu wobec każdego słowa mistrza. Normana Podhoretza można
krytykować za jego poglądy, ale w przypadku Baumana nie chodzi o poglądy,
lecz o działania w zbrodniczym reżymie.

Jak to jest więc? Jeśli lewactwo tupie, gwiżdże i wyzywa prelegentów na
uniwersytecie, to jest to słuszny protest, a jeśli pojawiają się kibice i
krzyczą „precz z komuną”, to jest to faszystowska hołota. Ale nie tylko
chodzi tu o hipokryzję i podwójne standardy. Problem jest poważniejszy, niż
nasyłanie policji na protestujących przeciw Baumanowi kibiców. Ta akcja
policji stanowi niejako zwieńczenie polityki ogólnej nietykalności dla
Baumana i jemu podobnych oraz budowania wokół nich szczelnej ochrony przed
piętnowaniem ich komunistycznej przeszłości. W dzisiejszej Polsce takich
ludzi jak Bauman nie wolno o tę przeszłość pytać, nie wolno domagać się
wyjaśnień, a atmosfera jest taka, że nawet mało kto waży się o niej
napisać.

I tym różni się demonstracja podczas dyskusji z Podhoretzem i demonstracja
na wykładzie Baumana. Demonstracja na dyskusji z Podhoretzem była typową
zadymą, ponieważ wrzaski wobec gościa nie były wcale potrzebne. Krytyka
stanowiska, które reprezentował jest w dzisiejszym świecie szeroko
rozpowszechniona. Nie trzeba jej wyrażać tupaniem i wyzwiskami, zwłaszcza
na uniwersytecie, bo można ją przeczytać w setkach artykułów i dziesiątki
książek, a także usłyszeć w niezliczonej ilości materiałów medialnych.

Kibice Śląska Wrocław okazali się faszystowską hołotą nie dlatego, że są
narodowcami, bo nie są; nie dlatego, że zakłócili wykład, bo w przypadku
innego prelegenta uszłoby to im na sucho; nie dlatego, że użyli
niedopuszczalnej formy protestu, bo w tym wypadku Ĺźadna forma nie jest
dopuszczalna. Są faszystowską hołotą dlatego, że ośmielili się wyrazić swój
dyzgust wobec człowieka, wobec którego dyzgustu wyrażać nie wolno w żadnej
formie – cichej, głośnej, pisanej, mówionej. Kto to czyni, ten nie może
liczyć na wyrozumiałość i zasługuje na najsroższą retorsję – od inwektywy
faszysty, po policję i sądy.

Użycie słowa faszyzm wobec protestujących jest symptomatyczne. Nie chodzi
przecież o żaden faszyzm. W Polsce problemem nie są faszyści. Problemem
jest coraz częstsze używanie słowa faszyzm jako pałki. Nie bójmy się
faszystów, bo ich nie ma. Bójmy się antyfaszystów, bo mnożą się oni dzisiaj
jak króliki i coraz drastyczniej zawężają nasze pole działania i pole
myślenia.

Ryszard Legutko

W dniu 2013-06-23 00:48, Przemysław M. pisze:

A swoją drogą chciałbym wiedzieć kto to indywiduum
zaprosił na ten "wykład" i o czym on tam gadał.

Bolek

Dnia Sun, 23 Jun 2013 10:45:05 +0200, Bolek napisał(a):

W dniu 2013-06-23 00:48, Przemysław M. pisze:

A swoją drogą chciałbym wiedzieć kto to indywiduum
zaprosił na ten "wykład" i o czym on tam gadał.

Bolek

Kto może zaprosić żydowskiego komunistę? Tylko swoi, pojawił się na
zaproszenie Fundacji im. F . Eberta i Ośrodka Myśli Społecznej im. F.
Lassalle’a z okazji 150 rocznicy powstania niemieckiej socjaldemokracji,
a gadał o tym: „Dylematy socjaldemokracji: od Lassalle'a do płynnej
nowoczesności”. Socjaldemokracja – lewicowy ruch społeczny wywodzący się z ruchu
robotniczego, który za główny cel stawia sobie budowę ustroju i
społeczeństwa socjalistycznego drogą demokratycznych reform.

Zygmunt Bauman - Służył w wojskach NKWD. Po wstąpieniu do LWP w 1944 pełnił
funkcje oficera polityczno-wychowawczego, służąc w szeregach 4 Dywizji
Piechoty im. Jana Kilińskiego. W latach 1945–1953 był oficerem Wojska
Polskiego] w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Użytkownik "Przemysław M." <BronimyPiSprzedPO@gaztea.pl> napisał w wiadomości news:kylhtgr8jfu3.pplcjim4tfgk$.dlg40tude.net...

Kilka lat temu wziąłem udział w dyskusji na Uniwersytecie Warszawskim razem
z ówczesnym politykiem Prawa i Sprawiedliwości niejakim Radosławem
Sikorskim oraz amerykańskim gościem Normanem Podhoretzem.

Tyle nabazgrał Rysio Legutko, kilka lat temu liżący rękę "nijakiego" Radosława, swego czasu ministra w rządzie PiS. Minęlo kilka lat, a Rysiowi lizanie pozostało. Teraz liże łapki kota Jarosława. Wspólnie z Hofmanem.