PiS-owski PSYCHOPATA podpisuj膮cy si臋 "Mark Woydak" (u偶ywaj膮cy r贸wnie偶 innych
ksywek) piszacy z mx05.eternal-september.org uzywajacy czytnika
40tude_Dialog/2.0.15.1pl to OSZO艁OM PODSZYWANIEC. Fakt, ze podszywa sie pod
moje dane swiadczy o daleko posunietej chorobie psychicznej. Pity bez umiaru
denaturat i p臋dzony ze zgni艂ych burak贸w samogon z 3-ciego t艂oczenia dokonaly
calkowitego spustoszenia w m贸zgu tego osobnika. Nie ma juz dla niego
ratunku! M贸dlmy si臋 bracia i siostry! Wspierajmy go w tych ci臋zkich
chwilach! Nie ma on nikogo opor贸cz nas! Nawet zdychaj膮cy pies i wylenia艂y ze
staro艣ci kot go opu艣cili! Pies nasra艂 mu pod drzwiami, a kot do
zaple艣nia艂ego od brudu wyra, kt贸re ten nieszcz臋艣nik nazywa 艂贸zkiem. Ten
posraniec po ca艂onocnym fistingu z podobnym sobie indywidium wylaz艂 z nory i
zn贸w zasrywa grup臋 ze swego rozwalonego odbytu. M贸dlmy si臋 bracia i siostry!
Nadzieja na pe艂ny powr贸t do zdrowia psychicznego tego osobnika jest
niewielka, a nawet bliska zera ale spe艂nijmy chrze艣cia艅ski obowi膮zek!
Wzno艣my mod艂y za PiS-owskiego chorego psychicznie brata! Niech dobry Mzimu
ma w opiece jego bliskich!
MW
U偶ytkownik "Mark Woydak" <mark.woydak@forst.gm.de> napisa艂 w wiadomo艣ci news:10jm2hbn6i7cv$.1erg2thna8unt$.dlg40tude.net...
Unia Wolno艣ci powsta艂a 23 kwietnia 1994 z po艂膮czenia dw贸ch dzia艂aj膮cych od
1990 ugrupowa艅: Unii Demokratycznej (UD) i Kongresu
Liberalno-Demokratycznego (KLD). Pierwszym przewodnicz膮cym UW zosta艂
wybrany dotychczasowy lider UD Tadeusz Mazowiecki[4], jego zast臋pc膮
mianowano szefa KLD Donalda Tuska.
W pa藕dzierniku 1997 roku utworzy艂a wraz z Akcj膮 Wyborcz膮 Solidarno艣膰
koalicj臋 rz膮dow膮. W rz膮dzie Jerzego Buzka obj臋艂a sze艣膰 resort贸w,
reprezentowana by艂a przez wicepremiera Leszka Balcerowicza (finanse), a
tak偶e Bronis艂awa Geremka (MSZ), Janusza Onyszkiewicza (MON), Hann臋 Suchock膮
(sprawiedliwo艣膰), Joann臋 Wnuk-Nazarowa (kultura i sztuka) oraz Eugeniusza
Morawskiego (transport i gospodarka morska).
Zapis rabowania Polski
Na prze艂omie lat 1989/1990 贸wczesne w艂adze rozpocz臋艂y przygotowania do
przemian w艂asno艣ciowych w naszym kraju. Jednym z motyw贸w tych posuni臋膰 by艂
niepisany punkt uk艂adu 鈥渙kr膮g艂ego sto艂u鈥, polegaj膮cy na oddaniu w艂adzy
politycznej 鈥淪olidarno艣ci鈥 w zamian za uw艂aszczenie nomenklatury partyjnej.
Na pocz膮tku lat 90. mienie pa艅stwowe podzielono na trzy grupy:
a) nieb臋d膮ce przedmiotem obrotu, zawsze pozostaj膮ce jako w艂asno艣膰 pa艅stwa,
np. z艂o偶a kopalin czy dobra kultury;
b) dobra nieprzeznaczone do obrotu, nabyte lub wytworzone za 艣rodki
publiczne przez jednostki pa艅stwowe;
c) mienie przeznaczone do prywatyzacji.
Wed艂ug tej metodologii mienie zaliczone do grupy 鈥渁鈥 okre艣lano tylko
rzeczowo, w uj臋ciu opisowym lub rodzajowo-opisowym. Maj膮tek z grupy 鈥渂鈥,
szacowano warto艣ciowo. Natomiast mienie z grupy 鈥渃鈥, ujmowano warto艣ciowo
na podstawie przepis贸w o rachunkowo艣ci oraz odnosz膮cych si臋 do jednostek
pa艅stwowych. Te pospiesznie przyj臋te zasady wyceny sprawi艂y, 偶e nadano im
szczeg贸艂owy charakter i przyj臋to odmienne wymogi.
Tak sformu艂owane zasady powodowa艂y nieadekwatno艣膰 przyjmowanych kwot wyceny
do rzeczywistej warto艣ci mienia oraz niemo偶no艣膰 stosowania jednego miernika
warto艣ci. Maj膮tek pa艅stwowy wyceniano poprzez szacunek ekspercki, szacunek
w艂asny Ministerstwa Skarbu Pa艅stwa, poprzez operat szacunkowy, w oparciu na
informacjach przekazywanych przez starost贸w, a tak偶e wyceniano wed艂ug
warto艣ci zawartej w protoko艂ach przekazania zak艂adu pracy nowemu
w艂a艣cicielowi.
Stosunkowo najwi臋ksza uznaniowo艣膰 wyst臋powa艂a przy wycenie grunt贸w
pa艅stwowych, b臋d膮cych obiektem szczeg贸lnego zainteresowania rolnik贸w 鈥 z
jednej strony, a wszelkiej ma艣ci spekulant贸w krajowych i zagranicznych - z
drugiej.
Ile mieli艣my
W 1997 r. dzia艂a艂o 415 jednoosobowych sp贸艂ek Skarbu Pa艅stwa o warto艣ci
nominalnej akcji 26.494.319.033 z艂. Z liczby tej 39, o warto艣ci akcyjnej
110.684.200 z艂, by艂o w stanie likwidacji. Natomiast sp贸艂ek z cz臋艣ciowym
udzia艂em Skarbu Pa艅stwa istnia艂o 1.347, o warto艣ci udzia艂贸w pa艅stwa
wynosz膮cej 8.983.367.950, w tym 33 sp贸艂ki o warto艣ci 74.567.470 z艂
znajdowa艂y si臋 w stanie likwidacji. Wszystkie sp贸艂ki z ca艂kowitym i
cz臋艣ciowym udzia艂em Skarbu Pa艅stwa, podlega艂y nadzorowi Ministra Skarbu
Pa艅stwa. Do organ贸w zarz膮dzaj膮cych tych sp贸艂ek partie polityczne
desygnowa艂y swoich delegat贸w, co nadzwyczaj sprzyja艂o ich prywatyzacji.
Jeszcze w 1997 r. przedsi臋biorstwa pa艅stwowe i banki pa艅stwowe, dla kt贸rych
organem za艂o偶ycielskim i zarz膮dzaj膮cym byli minister skarbu i wojewodowie,
posiada艂y fundusze w艂asne o 艂膮cznej, szacunkowej warto艣ci 42.099.088 tys.
z艂, kt贸ra w czasie dzia艂alno艣ci gospodarczej powinna wzrasta膰, a nie male膰,
bo stanowi to przecie偶 cel ich dzia艂alno艣ci.
Poza tym maj膮tkiem Skarbu Pa艅stwa, minister SP wni贸s艂 cz臋艣膰 maj膮tku
narodowego do 38 r贸偶nego rodzaju fundacji o 艂膮cznej warto艣ci 17.098 mln z艂.
Maj膮tek ten w wielu przypadkach zosta艂 dziwnie 鈥渦w艂aszczony鈥 i nadal po
cichu si臋 rozp艂ywa.
W 2007 r. Skarb Pa艅stwa dysponowa艂 akcjami i udzia艂ami w 1.344 sp贸艂kach, z
kt贸rych 982 prowadzi艂o dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮, a warto艣膰 akcji i udzia艂贸w
w tych sp贸艂kach wynosi艂a 198 mld z艂otych. Z tych 1.344 sp贸艂ek tylko 410
by艂o jednoosobowymi sp贸艂kami Skarbu Pa艅stwa z kapita艂em o warto艣ci 80 mld
z艂otych. Na gie艂dzie papier贸w warto艣ciowych notowano tylko 40 sp贸艂ek
dysponuj膮cych akcjami o warto艣ci 73 mld z艂. Najdro偶sze by艂y sp贸艂ki
energetyczne wycenione na ok. 56 mld z艂otych, kt贸rych warto艣膰 znacznie
wzros艂a. Za nimi znajdowa艂y si臋 sp贸艂ki kolejowe o warto艣ci 12 mld z艂otych.
Po cichu, a potem jawnie
Pierwsze prywatyzacje odbywa艂y si臋 po cichu, niejawnie, pocz膮wszy od 1988
r., i obejmowa艂y g艂贸wnie nomenklatur臋 partyjno-rz膮dowo-esbeck膮. Ta
prywatyzacja nie podlega艂a ewidencji, cho膰 obj臋艂a ona maj膮tek warto艣ci 200
mln z艂. T臋 jawn膮 rozpocz臋to w 1990 r. Istnia艂o wtedy 8.453 zarejestrowanych
przedsi臋biorstw pa艅stwowych, z czego w okresie 1990-2000 鈥渟prywatyzowano鈥
5.216, co stanowi 62% stanu wyj艣ciowego. W 2002 r. dzia艂alno艣膰 gospodarcz膮
prowadzi艂o 1.386 pa艅stwowych zak艂ad贸w, z kt贸rych w roku 2006 pozosta艂o
czynnych tylko 551, zlikwidowano 94, a 188 znajdowa艂o si臋 w stanie
upad艂o艣ci. Zasadniczy cel prywatyzacji stanowi艂o unicestwienie najpierw
wielkich przedsi臋biorstw pa艅stwowych, okre艣lanych pogardliwie 鈥渕olochami鈥.
Tak naprawd臋 chodzi艂o o sprzeda偶 uzbrojonych teren贸w, g艂贸wnie miejskich,
zabudowa艅 i wyposa偶enia technicznego. W ten spos贸b firmy zagraniczne, przy
pomocy polskich kondotier贸w, wypar艂y raz na zawsze polskie przedsi臋biorstwa
z ich zagranicznych rynk贸w zbytu. Jednocze艣nie likwidowano centrale handlu
zagranicznego, g艂贸wnie eksportowe, co niemal ca艂kowicie i nagle za艂ama艂o
polski eksport wyrob贸w przemys艂owych i eksport budownictwa. W rezultacie
nast膮pi艂o zwi臋kszanie importu inwestycyjnego i importu og贸艂em, w du偶ej
cz臋艣ci zb臋dnego czy wr臋cz 艣mietnikowego. Poprzedniej struktury eksportowej
nigdy ju偶 nie odbudowali艣my, a i dzi艣 w programach rz膮dowych ten problem
nie istnieje.
Ponadto w Polsce zagraniczni w艂a艣ciciele z regu艂y zmieniali asortyment
produkcji i wytwarzaj膮 cz臋艣ci, elementy i p贸艂fabrykaty, a nie produkt
finalny. W przypadku tego ostatniego nie oznakowuj膮, 偶e towar zosta艂
wytworzony w Polsce.
P臋tla Balcerowicza
Nowo mianowany minister finans贸w, a jednocze艣nie wicepremier 鈥 Leszek
Balcerowicz (funkcje te pe艂ni艂 w latach 1989-1991, a nast臋pnie za rz膮d贸w
AWS/UW w okresie 1987-2000), od razu wprowadzi艂 restrykcyjn膮 polityk臋
finansow膮 s艂u偶膮c膮 podbiciu ekonomicznemu Polski przez Zach贸d.
Na pocz膮tku 1989 r. 艣rednia stopa procentowa dla kredyt贸w inwestycyjnych
waha艂a si臋 w granicach 4-7 procent, a kredyt贸w obrotowych 7-10 proc. Od
pocz膮tku 1990 r. Balcerowicz podni贸s艂 drastycznie wszystkie stopy
procentowe, w tym stopy odsetek od zaleg艂o艣ci podatkowych oraz odsetki
cywilnoprawne, czyli tzw. ustawowe, stosowane w relacjach podmiot鈥搊bywatel.
Stopy kredytowe wzros艂y w roku 1990 do ponad 72 proc., a stopa redyskontowa
nawet do 106 proc. rocznie. Odsetki ustawowe wzros艂y do 92 proc.
艣redniorocznie, odsetki od zaleg艂o艣ci podatkowych nawet do 212 proc.
艣redniorocznie, a czasowo a偶 do 720 proc.
Horrendalnemu podniesieniu st贸p, co stanowi艂o bandytyzm ekonomiczny,
towarzyszy艂 bandytyzm prawny, bowiem nowo wprowadzone stopy procentowe
obejmowa艂y nie tylko nowe umowy kredytowe, ale r贸wnie偶 wszystkie kredyty
udzielone uprzednio. Czyli ju偶 w trakcie trwania umowy kredytobiorcom
narzucono nowe warunki w czterech tytu艂ach odsetkowych, po to, aby nie
mogli prowadzi膰 dzia艂alno艣ci gospodarczej. Zostali oni z g贸ry skazani na
straty. Wszystkie przecie偶 rodzaje koszt贸w by艂y uprzednio kalkulowane w
oparciu o stopy z um贸w zawartych przed rokiem 1990. Nag艂y wzrost st贸p
procentowych prowadzi艂 nieuchronnie do szybkiej upad艂o艣ci i likwidacji
przedsi臋biorstw pa艅stwowych z powodu niewyp艂acalno艣ci, w konsekwencji do
ich upadku, a to z kolei dawa艂o asumpt do ich pospiesznej, przymusowej
prywatyzacji pod pozorem braku zyskowno艣ci. Metody te przypominaj膮
niszczenie w艂asno艣ci prywatnej domiarami w czasach stalinowskich. Zad艂u偶one
w ten spos贸b podmioty gospodarcze nie mog艂y sp艂aci膰 nie tylko kapita艂u
uzyskanego z kredytu, ale i ponad dziesi臋ciokrotnie wy偶szych odsetek, tym
bardziej 偶e w艂adze i banki przyj臋艂y zasad臋, 偶e wszelkie sp艂aty d艂u偶nika
(kredytobiorcy) najpierw s膮 zaliczane na sp艂at臋 odsetek, a dopiero reszta
na sp艂at臋 kapita艂u kredytowego.
Balcerowicz stworzy艂 sytuacj臋 wieczystego zad艂u偶enia i niemo偶no艣ci sp艂aty
kredyt贸w kiedykolwiek, co przyspiesza艂o nagonk臋 prywatyzacyjn膮 zar贸wno ze
strony w艂adz, jak i r贸偶nych kombinator贸w krajowych i zagranicznych.
Stosunkowo cz臋sto przyjmowano kwot臋 zad艂u偶enia przedsi臋biorstwa za cen臋
jego sprzeda偶y. Wycena przedsi臋biorstwa zazwyczaj mia艂a charakter
uznaniowy. Z zasady kwestionowano warto艣膰 ewidencyjn膮 maj膮tku trwa艂ego,
twierdz膮c, 偶e maj膮tek ten zosta艂 ju偶 zamortyzowany, jest ma艂o warto艣ciowy
produkcyjnie, a to ra偶膮co zani偶a艂o warto艣膰 podmiotu gospodarczego. Ponadto
do wyceny z regu艂y nie zaliczano warto艣ci gruntu, na kt贸rym znajdowa艂 si臋
zak艂ad. Przej臋膰 za nale偶no艣ci kredytowe i odsetkowe dokonywa艂y tak偶e banki.
Uzyska艂y one zamian臋 swoich nale偶no艣ci kredytowych na udzia艂y czy na akcje
u tych kredytobiorc贸w. W sztucznie zawy偶onej cz臋艣ci odsetkowej uzyskiwa艂y
one korzy艣ci finansowe czy maj膮tkowe niemal za darmo.
Wskutek wstrz膮sowej polityki finansowej nast膮pi艂a niemal powszechna
niewyp艂acalno艣膰 r贸偶norodnych podmiot贸w gospodarczych, ogromne zatory
p艂atnicze i zastosowana przez w艂adze blokada kredytowa wobec firm
pa艅stwowych.
W takich to warunkach ekonomicznych nast臋powa艂 aktywny politycznie proces
przekszta艂ce艅 prywatyzacyjnych. Innymi s艂owy, chodzi艂o o wyprzeda偶 polskich
zak艂ad贸w jak najszybciej i jak najtaniej.
Apogeum wyprzeda偶y
31.10.1997 r. rz膮dy w Polsce obj臋艂a koalicja AWS-UW. Na czele gabinetu
stan膮艂 Jerzy Buzek (AWS), a kluczowe resorty gospodarcze obj臋li b膮d藕
funkcjonariusze UW, b膮d藕 ludzie z AWS, kt贸rych pogl膮dy na gospodark臋 (a
raczej wyka艅czanie polskiej gospodarki) mieli to偶same z parti膮 Bronis艂awa
Geremka. Tak wi臋c wicepremierem i jednocze艣nie ministrem finans贸w zosta艂
Leszek Balcerowicz. W procederze wyprzeda偶y maj膮tku narodowego zaciekle
pomaga艂 mu minister skarbu pa艅stwa 鈥 Emil W膮sacz (AWS), zdymisjonowany
dopiero 16.08.2000 r. Rz膮dy Buzka stanowi膮 apogeum wyprzeda偶y (z regu艂y za
bezcen) maj膮tku narodowego, za艣 rok 2000 jej szczyt.
W roku 1999 maj膮tek Skarbu Pa艅stwa (w tym pa艅stwowe zasoby w艂asno艣ci
rolnej) wyceniono na 159 mld z艂 (ok. 41 mld USD). Warto艣膰 samych
przedsi臋biorstw i bank贸w pa艅stwowych i jednoosobowych sp贸艂ek Skarbu Pa艅stwa
oraz udzia艂贸w i akcji pa艅stwa w r贸偶nych podmiotach gospodarczych wynosi艂a
ok. 137 mld z艂 (ok. 35 mld USD). Przyj臋to wtedy (teoretycznie), 偶e cz臋艣膰
maj膮tku pa艅stwowego s艂u偶膮ca zadaniom publicznym nie b臋dzie prywatyzowana.
Jego warto艣膰 oszacowano na ok. 21 mld z艂otych.
Tylko w roku 2000 鈥渟prywatyzowano鈥 poprzez sprzeda偶: Polski Koncern Naftowy
SA, Telekomunikacj臋 Polsk膮 SA, Bank Handlowy w Warszawie SA, Bank PBK SA,
Bank Pekao SA, Orbis SA. Nadto rozpocz臋to przygotowania do prywatyzacji
g艂贸wnych sektor贸w gospodarki: energetyki, hutnictwa, cukrownictwa,
g贸rnictwa w臋gla kamiennego, a nawet przemys艂u obronnego. Forsowano te偶
przyspieszenie prywatyzacji bezpo艣redniej, czyli sprzeda偶y ca艂kowitej. W
tym samym roku rozpocz臋to sprzeda偶 9 sp贸艂ek w ramach prywatyzacji
po艣redniej, tzw. kapita艂owej, czyli udzia艂贸w i akcji w sp贸艂kach Skarbu
Pa艅stwa wcze艣niej powsta艂ych w ramach komercjalizacji. W grupie tych 9
sp贸艂ek by艂y: Zesp贸l Elektrociep艂owni Wroc艂awskich Kogeneracja SA,
Elektrociep艂ownie Warszawskie SA, Polskie Linie Lotnicze LOT SA,
Elektrociep艂ownia im. T. Ko艣ciuszki SA, Zak艂ady Farmaceutyczne Polfarma SA,
Szczeci艅skie Zak艂ady Nawoz贸w Fosforowych 鈥淪uperfosfat鈥 SA, Kieleckie
Zak艂ady Przemys艂u Wapienniczego SA, Zak艂ady Gipsowe Dolina Nidy oraz
Opoczno SA. W 3 innych sp贸艂kach nast膮pi艂a warunkowa sprzeda偶 akcji, tj. w
Elektrociep艂owni Wybrze偶e SA, w G贸rno艣l膮skim Zak艂adzie Energetycznym SA i w
艢l膮skiej Sp贸艂ce Cukrowej SA.
Minister skarbu sprzedawa艂 te偶 udzia艂y i akcje 24 sp贸艂ek Skarbu Pa艅stwa
oraz rozpocz膮艂 sprzeda偶 akcji i udzia艂贸w w 80 nowych sp贸艂kach, w 32 wznowi艂
sprzeda偶 akcji i udzia艂贸w, jak r贸wnie偶 wznowi艂 procesy upad艂o艣ciowe. W roku
2000 ca艂kowicie sprywatyzowano 35 sp贸艂ek i w 12 rozpocz臋to sprzeda偶. Z
niepe艂nych danych wynika, 偶e podczas 20 lat prywatyzacji wp艂ywy finansowe
wynios艂y zaledwie 94,54 mld z艂, w tym ze sprzeda偶y bank贸w 22,52 mld z艂.
Co charakterystyczne, w 偶adnych materia艂ach sejmowych nie mo偶na znale藕膰
danych o wp艂ywach dewizowych z tej prywatyzacji. Nie ma te偶 wykazu
sprywatyzowanych czy przekszta艂conych w sp贸艂ki zak艂ad贸w, komu zosta艂y
sprzedane, jakie uzyskano za nie nale偶no艣ci oraz jakie poniesiono koszty w
trakcie sprzeda偶y, czy przekszta艂cania danego zak艂adu.
Kto si臋 ob艂owi艂?
Przyjrzyjmy si臋, ile w niekt贸rych latach zarobi艂y zagraniczne firmy
doradcze.
Wydatki te w 1993 r. stanowi艂y kwot臋 ponad 37 mln z艂. W贸wczas sprzedawano
184 przedsi臋biorstw. W 100 przypadkach brali udzia艂 鈥渄oradcy鈥 zagraniczni,
w wi臋kszo艣ci obce banki. Oto lista tych, kt贸rzy w owym roku najbardziej si臋
ob艂owili. Habros Bank zaj膮艂 si臋 sprzeda偶膮 5 pa艅stwowych zak艂ad贸w
papierniczych, za co policzy艂 sobie i wzi膮艂 4,4 mln z艂. Bain and Compagnie
鈥渙brabia艂鈥 przedsi臋biorstwa z bran偶y telekomunikacyjnej za 7,3 mln z艂.
Price Waterhouse pobra艂 1,9 mln z艂, White and Case 鈥 110 tys. z艂, Samuel
Montagu - I, 586 mln z艂, Creditanstalt Investment 鈥 4,5 mln z艂. Zak艂ady
鈥淪tomil鈥 prywatyzowa艂o Societe General za 890 tys. z艂. Inni doradcy
policzyli sobie nast臋puj膮co: Nicom Consulting 鈥 200 tys., z艂, NM Rothschild
鈥 270 tys. z艂, Winson and Elkins -150 tys. z艂, Dickions Wright 鈥 300 tys.
z艂, BAA 鈥 143 tys. z艂, KPMG 鈥 400 tys. z艂, Artur Andersen 鈥 1,214 mln z艂,
Deloitte and Touche 鈥 100 tys. z艂, Kleinwort Benson Limited 鈥 260 tys. z艂,
International Finance Corporation 鈥 1,1 mln z艂, York Trust 160 tys. z艂, ING
Bank 90 tys. z艂. Ci i inni 鈥渄oradcy鈥 kosztowali bud偶et pa艅stwa (czyli nas
wszystkich) 26 mln z艂, co stanowi艂o 69 proc. koszt贸w obs艂ugi wyprzeda偶y
maj膮tku narodowego w 1993 r.
W 1994 r. koszty te opiewa艂y na 22,893 mln z艂, z czego firmom obcym,
przewa偶nie bankom, zap艂acili艣my 16,8 mln z艂, czyli 73,5 proc. tej kwoty.
鈥淜rajowcy鈥 uzyskali 5,2 mln z艂, tzn. 22,7 proc. Zap艂acony z bud偶etu pa艅stwa
od niekt贸rych transakcji z firmami zagranicznymi podatek VAT wype艂nia
r贸偶nic臋. Price Waterhouse zaj膮艂 si臋 hutami szk艂a 鈥淛aros艂aw鈥 i 鈥淜unice鈥 za
1,5 mln z艂. Bain and Company 鈥減rywatyzowa艂鈥 fabryki baterii, w tym znan膮
鈥淐entra Pozna艅鈥, za 380 tys. z艂. Dams and Moore za 鈥渮aj臋cie si臋鈥
celulozowniami i zak艂adami papierniczymi uzyska艂 350 tys. z艂.
Rothschild doradza艂, jak 鈥渟pyli膰鈥 Orbis za 250 tys. z艂. Morgan Grenfell za
鈥減rywatyzacj臋鈥 fabryk tytoniowych wzi膮艂 150 tys. z艂. International
Financial Corporation zarobi艂 1,7 mln z艂.
W nast臋pnym, 1995 r., koszty obs艂ugi 鈥減rywatyzacji鈥 121 zak艂ad贸w
pa艅stwowych wynios艂y 34,8 mln z艂, z czego firmy zagraniczne wzi臋艂y 21,094
mln z艂, czyli 69,7 proc. By艂y to z regu艂y zachodnie banki, kt贸re
obs艂ugiwa艂y 36 najwi臋kszych pa艅stwowych zak艂ad贸w. W wi臋kszo艣ci przypadk贸w
podatek VAT zap艂aci艂a za nich strona polska.
A oto czo艂贸wka najdro偶szych z roku 1995. International Finance Corporation
za 鈥減rywatyzacj臋鈥 Cementowni O偶ar贸w otrzyma艂 2,516 mln z艂, a za KOW Kujawy
2,282 mln z艂, razem 鈥 prawie 4,8 mln z艂. Morgan Grenfell zajmuj膮cy si臋
pa艅stwowymi fabrykami papieros贸w policzy艂 sobie 艂膮cznie 132 mln z艂. By艂y to
zak艂ady w Augustowie, Radomiu, 艁odzi, Krakowie, Poznaniu. Business Analysis
and Advisers (BAA) za wynegocjowanie warto艣ci sp贸艂ki oraz zobowi膮za艅
inwestycyjnych dosta艂a 270 tys. z艂, a firma Schoder za pomoc przy
鈥減rywatyzacji鈥 zak艂ad贸w papierniczych otrzyma艂a prowizj臋 za 鈥渟ukces
prywatyzacyjny鈥 w kwocie 418.018 z艂. Central Europe Trust za doradztwo przy
prywatyzacji zak艂ad贸w 鈥淗anka鈥 w Siemianowicach 艢l膮skich zarobi艂a 235.820
z艂.
W 1996 r. 鈥減rywatyzacja鈥 kosztowa艂a Polak贸w 39,446 mln z艂. Rozdzielono j膮
na kapita艂ow膮 (koszt - 36,25 mln z艂) i przetargow膮 (koszt 鈥 3,196 mln z艂).
鈥淧rywatyzacji鈥 kapita艂owej podlega艂o 67 zak艂ad贸w, a przetargowej 鈥 51. Przy
pozbywaniu si臋 20 najwi臋kszych zak艂ad贸w drog膮 kapita艂ow膮 i 10 wa偶niejszych
zak艂ad贸w drog膮 przetargow膮 鈥渄oradza艂y鈥 firmy zagraniczne, g艂贸wnie banki. W
pierwszym przypadku kosztowa艂o to polskiego podatnika 28,58 mln z艂, a w
drugim 鈥 2,901 mln z艂. Na cudzoziemskie doradztwo wydali艣my wtedy 31,481
mln z艂, czyli 80 proc. 鈥減rywatyzacyjnych鈥 koszt贸w.
A komu w贸wczas zap艂acili艣my najwi臋cej? Morgan Grenfell and Cooperation Ltd
doradza艂 przy zbyciu 6 najwi臋kszych zak艂ad贸w tytoniowych: w Augustowie, w
Radomiu (2 zak艂ady), Krakowie, Lublinie i Poznaniu, za co otrzyma艂 22,936
mln z艂. Pr贸cz tego zap艂acili艣my za niego VAT 鈥 633 tys. z艂. Hambros Bank za
przetarg na Zak艂ady Przemys艂u Celulozowego Kwidzy艅 dosta艂 4,535 mln z艂. Z
tytu艂u 鈥渟ukcesu za prywatyzacj臋鈥 Browar贸w w Tychach Finkorp pobra艂 prowizj臋
1,993 mln z艂, a Zak艂ad贸w K臋ty firma Evip 鈥 698 tys. z艂.
Pro-Invest otrzyma艂 prowizj臋 za sprzeda偶 akcji sp贸艂ki FAEL w kwocie 1,191
mln z艂. Z kolei firma BAA otrzyma艂a premi臋 190 tys. z艂 za 鈥減rywatyzacj臋鈥
Browar贸w Piast we Wroc艂awiu.
W roku 1997 鈥減rywatyzacja鈥 kosztowa艂a nas 65,726 mln z艂, z czego udzia艂
obcych doradc贸w wyni贸s艂 69 proc.
Rok 2000 stanowi szczyt ilo艣ciowego udzia艂u obcych sp贸艂ek doradczych lub
firm, lub ich sp贸艂ek-c贸rek funkcjonuj膮cych w naszym kraju.
Us艂ugi tych firm by艂y 艣rednio czterokrotnie dro偶sze ni偶 podmiot贸w polskich
o tym samym profilu. Najwi臋cej kosztowa艂a nas 鈥減rywatyzacja鈥 polskich
bank贸w. Za PKO SA Credit Suisse First Boston sp. z o.o. wzi臋艂a 4,6 mln z艂,
a Nikom Konsulting Ltd pobra艂 6,625 mln z艂 za Bank Zachodni SA. W wysoko艣ci
honorarium 鈥減rzebi艂鈥 wszystkich ABN Amro Bank Polska, kt贸ry za
鈥減rywatyzacj臋鈥 PZU SA policzy艂 sobie 12 mln z艂otych. TDI -Towarzystwo
Doradztwa Inwestycyjnego za 鈥減rywatyzacj臋鈥 Towarzystwa Ubezpiecze艅 i
Reasekuracji Warta SA wzi臋艂o 1,4 mln z艂otych. Tylko za doradztwo przy
zawieraniu umowy kupna-sprzeda偶y akcji Wytw贸rni Wyrob贸w Tytoniowych SA w
Poznaniu Deutsche Morgan Grenfeel zap艂acono 720 tys. z艂. Innym wyp艂acono:
Central Europe Trust Polska sp. z o.o. - 1,3 mln z艂, sp贸艂ce Doradztwo
Gospodarcze DGA - 1.830 tys. z艂. White and Case za doradztwo przy
odszkodowaniach otrzyma艂o 980 tys. z艂. Firmy polskie za analogiczne us艂ugi
bra艂y w tym samym roku 艣rednio 52,5 tys. z艂.
鈥淲olny najmita鈥
Przedstawiony powy偶ej zapis wyprzeda偶y maj膮tku narodowego Polak贸w, cho膰
niepe艂ny, jest obrazem wstrz膮saj膮cym. Na oczach ca艂ego narodu ekipy zw膮ce
si臋 raz lewicowymi, raz prawicowymi wyprzeda艂y dorobek wielu pokole艅
Polak贸w. Chcia艂oby si臋 napisa膰, 偶e dokonano 鈥渨yprzeda偶y bezmy艣lnej鈥. Takie
okre艣lenie stanowi艂oby jednak k艂amstwo. Konsekwencja i determinacja w
oddawaniu naszego maj膮tku obcym 艣wiadcz膮 o czym艣 wr臋cz przeciwnym. By艂a to
od pocz膮tku do ko艅ca operacja przemy艣lana i roz艂o偶ona na etapy. Kraj, kt贸ry
nie posiada we w艂asnych r臋kach kluczowych, strategicznych ga艂臋zi
gospodarki, jest skazany na niebyt polityczny, a jego niepodleg艂o艣膰 staje
si臋 fikcj膮. Rz膮dz膮cy Polsk膮 kondotierzy zagranicznych koncern贸w i agenci
obcych wywiad贸w poszli dalej: nie tylko pozbawili nas bran偶 strategicznych,
ale r贸wnie偶 innych ga艂臋zi gospodarki. A co zakrawa ju偶 na cynizm, za tzw.
prywatyzacj臋 na rzecz obcych Polacy musieli zap艂aci膰 z w艂asnych kieszeni.
Nawet przy tym pod艂ym, zdradzieckim procederze, dawano zarobi膰 r贸偶nej ma艣ci
doradcom zagranicznym, odsuwaj膮c polskie firmy doradcze.
Pocz膮tkowo by艂a to wyprzeda偶 chaotyczna. Potem przybra艂a charakter planowy,
systemowy i w ci膮gu bez ma艂a 膰wier膰wiecza 艣redniej wielko艣ci, zasobny,
uprzemys艂owiony kraj po艂o偶ony w centrum Europy zosta艂 prawie ca艂kowicie
pozbawiony w艂asnej gospodarki. Pisz臋 鈥減rawie鈥, poniewa偶 do 鈥渙statecznego
rozwi膮zania kwestii polskiej鈥 pozosta艂a jeszcze wyprzeda偶 ostatniego dobra
narodowego - ziemi. Ten 鈥減roblem鈥 ju偶 rozwi膮zuje.
Cz臋艣膰 Polak贸w posiada jeszcze nieruchomo艣ci. T臋 spraw臋 za艂atwi podatek
katastralny, do kt贸rego wprowadzenia od kilku lat przymierzaj膮 si臋
rz膮dz膮cy. Natomiast Ziemie Odzyskane przejm膮 Niemcy, co ju偶 si臋 dzieje.
Polacy zostali 鈥渨olnymi najmitami鈥, szukaj膮cymi pracy i chleba za granic膮,
a jest ich ju偶 ponad 2 mln.
Proceder eutanazji polskiej gospodarki kontynuuje od 2007 r. koalicja
PO-PSL, bo pomimo 鈥渙si膮gni臋膰鈥 prywatyzacyjnych poprzednich rz膮d贸w jeszcze
troch臋 gospodarki pozosta艂o w r臋kach polskich. Ta 鈥渟ze艣ciolatka鈥 wymaga
jednak odr臋bnego om贸wienia.
|