Tylko powszechnej manipulacji oraz tłumieniu przepływu rzetelnych informacji zawdzięczamy fakt, że większość Polaków wykazuje porażającą niewiedzę co do osoby Bronisława Komorowskiego, dostrzegając w nim cechy, których człowiek ten nigdy nie posiadał lub przypisując mu poglądy, jakich nigdy nie głosił.
Z tego względu  osoba obecnego prezydenta III RP stanowi wprost modelowy przykład postaci fikcyjnej - medialnej "matrioszki", zbudowanej na podstawie fałszywych przekazów i błędnych ocen.
Postaci, jakich wiele stworzono w polskim życiu politycznym po roku 1989.
Brak podstawowych reguł demokracji sprawił, że okres wyborów prezydenckich wykorzystywany w systemie demokratycznym do gruntownego poznania osoby publicznej, został bezpowrotnie stracony i przeznaczony na budowanie kolejnych użytecznych mitów.
Większość z nich została zaczerpnięta z wystąpień samego kandydata lub podana przez ośrodki propagandy w formie definitywnych,  irracjonalnych opinii.

Niczym krótki zgrzyt w medialnym chórze fałszerzy zabrzmiały  słowa tajnego współpracownika pereelowskiej bezpieki Andrzeja Olechowskiego, który 1 kwietnia w programie "Fakty po faktach" podzielił się intrygującą uwagą:
"Kandydat Platformy Obywatelskiej nie ma kwalifikacji, żeby objąć urząd prezydenta państwa.
Są rzeczy, których nie mogę powiedzieć, bo cały czas obowiązuje mnie tajemnica państwowa.
Ale my wiemy niestety o nim rzeczy różne".

Osłona medialna nad Komorowskim sprawiła, że nikt z dziennikarzy nie odważył się zapytać o "rzeczy różne" i nie zadał choćby jednego z 50 pytań, skierowanych do kandydata Platformy.
A przecież, gdyby dokonać oceny postaci obecnego prezydenta nie kierując się przekazem mediów ani frazesami wygłaszanymi przez samego zainteresowanego, to na podstawie podejmowanych przez niego jednostkowych decyzji, wyborów, powiązań i zależności można bezbłędnie dostrzec, że mamy do czynienia z człowiekiem słabym, pasywnym i tchórzliwym, którego główne zadanie polegało na mumifikacji pereelowskiego układu w armii oraz wspieraniu każdej postkomunistycznej skamieliny.
Obnoszoną - niczym moralną tarczę, tzw. "kartę opozycyjną Komorowskiego" należy zweryfikować o słowa wypowiedziane przez niego podczas "dialogu operacyjnego" w dniu 24 kwietnia 1982 r., gdy na pytanie esbeka : jak widzi siebie w nowej sytuacji, w której znalazła się Polska, Komorowski odpowiedział: "mam dość wszelkiej działalności. Nigdy nie byłem ideologiem, to wszystko przestało mieć sens".
W innej rozmowie z maja 1982 roku nazwał zasłużonego opozycjonistę Wojciecha Ziembińskiego "pajacem lubiącym się bawić w konspirację"  i stwierdził: "mam dość wszelkiej działalności w opozycji, jestem zdekonspirowany wy wiecie o mnie wszystko.
Jakakolwiek działalność opozycyjna moja czy innych jest po prostu zabawą w podchody."

Postawę późniejszego dyrektora gabinetu, wiceministra i ministra obrony narodowej warto zweryfikować w oparciu o "grubą kreskę" w MON, fascynację generalicją ludowego wojska, czy awansami dla prześladowców opozycji: płk. Lucjana Jaworskiego, płk. Leszka Tobiasza , płk. Aleksandra Lichockiego.

Trzeba ją widzieć w perspektywie szczególnego zaufania, jakim cieszył się nowy wiceminister ze strony komunistycznych służb wojskowych, gdy WSW powierzyło mu informację w sprawie zawartości "czarnej teczki" Stana Tymińskiego - czyli dokumentów potwierdzających współpracę Lecha Wałęsy z SB.  Należy ją postrzegać poprzez krąg najbliższych znajomych i współpracowników, wśród których znajdziemy: gen. Adama Tylusa, gen. Bogusława Smólskiego, płk. Henryka Demiańczuka, mjr. Jerzego Smolińskiego, gen. Pawła Nowaka, gen. Józefa Buczyńskiego czy Krzysztofa Bucholskiego - byłego wiceprezesa Agencji Mienia Wojskowego  aresztowanego w 2007 roku pod zarzutem korupcji.
źródło http://bezdekretu.blogspot.com/2010/12/matrioszki.html

sobota, 18 grudnia 2010 21:11. carbon entity 'mkarwan' <mkarwan@poczta.onet.pl>
contaminated pl.soc.polityka with the following letter:

Postawę późniejszego dyrektora gabinetu, wiceministra i ministra obrony
narodowej warto zweryfikować w oparciu o "grubą kreskę" w MON, fascynację
generalicją ludowego wojska, czy awansami dla prześladowców opozycji: płk.
Lucjana Jaworskiego, płk. Leszka Tobiasza , płk. Aleksandra Lichockiego.

[-- -- -]

źródło http://bezdekretu.blogspot.com/2010/12/matrioszki.html

Syndrom sztokholmski?

--
tois egregorosin hena kai koinon kosmon einai
ton de koimomenon hekaston eis idion apostrephesthai

W dniu 2010-12-18 21:18, Jakub A. Krzewicki pisze:

Syndrom sztokholmski?

Nie, widać to po żonce Żydówce, córce funkcjonariuszy MBP.

Nie, widać to po żonce Żydówce, córce funkcjonariuszy MBP.

Zgodnie z halacha (przepisy prawne i rytualne Talmudu): Zydowi nie wolno
dopuscic (o ile potrafi temu zapobiec), by jakikolwiek goj zostal mianowany
na najskromniejsze nawet stanowisko, dzieki ktoremu moglby sprawowac wladze
nad Zydami.
--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

On Sat, 18 Dec 2010 21:11:05 +0100, mkarwan <mkarwan@poczta.onet.pl> wrote:

Tylko powszechnej manipulacji oraz tłumieniu przepływu rzetelnych  informacji zawdzięczamy fakt, Ĺźe większość PolakĂłw wykazuje poraĹźającą  niewiedzę co do osoby Bronisława Komorowskiego, dostrzegając w nim  cechy, ktĂłrych człowiek ten nigdy nie posiadał lub przypisując mu  poglądy, jakich nigdy nie głosił.
Z tego względu  osoba obecnego prezydenta III RP stanowi wprost modelowy  przykład postaci fikcyjnej - medialnej "matrioszki", zbudowanej na  podstawie fałszywych przekazĂłw i błędnych ocen.
Postaci, jakich wiele stworzono w polskim Ĺźyciu politycznym po roku 1989.

Jedyna kwalifikacja Komorowskiego byla jego prosta twarz czlowieka z ludu.
Mial byc w zamysle WSI przeciwaga dla rownie ludycznego LK. Socjotechnika.

Gdyby WSI liczylo sie z kandydatura JK, to wystawili by innego kandydata..
Ten w koncu ledwo przeszedl. Ale po zamachu bylo juz za pozno na zmiany.

Co w sumie dowodzi ze WSI nie mialo nic wspolnego z zamachem w Smolensku..

Jaksa

Brak podstawowych reguł demokracji sprawił, Ĺźe okres wyborĂłw  prezydenckich wykorzystywany w systemie demokratycznym do gruntownego  poznania osoby publicznej, został bezpowrotnie stracony i przeznaczony  na budowanie kolejnych uĹźytecznych mitĂłw.
Większość z nich została zaczerpnięta z wystąpień samego kandydata lub  podana przez ośrodki propagandy w formie definitywnych,  irracjonalnych  opinii.

Niczym krĂłtki zgrzyt w medialnym chĂłrze fałszerzy zabrzmiały  słowa  tajnego współpracownika pereelowskiej bezpieki Andrzeja Olechowskiego,  ktĂłry 1 kwietnia w programie "Fakty po faktach" podzielił się  intrygującą uwagą:
"Kandydat Platformy Obywatelskiej nie ma kwalifikacji, Ĺźeby objąć urząd  prezydenta państwa.
Są rzeczy, ktĂłrych nie mogę powiedzieć, bo cały czas obowiązuje mnie  tajemnica państwowa.
Ale my wiemy niestety o nim rzeczy róşne".

Osłona medialna nad Komorowskim sprawiła, Ĺźe nikt z dziennikarzy nie  odwaĹźył się zapytać o "rzeczy róşne" i nie zadał choćby jednego z 50  pytań, skierowanych do kandydata Platformy.
A przecieĹź, gdyby dokonać oceny postaci obecnego prezydenta nie kierując  się przekazem mediĂłw ani frazesami wygłaszanymi przez samego  zainteresowanego, to na podstawie podejmowanych przez niego  jednostkowych decyzji, wyborĂłw, powiązań i zaleĹźności moĹźna bezbłędnie  dostrzec, Ĺźe mamy do czynienia z człowiekiem słabym, pasywnym i  tchĂłrzliwym, ktĂłrego główne zadanie polegało na mumifikacji  pereelowskiego układu w armii oraz wspieraniu kaĹźdej postkomunistycznej  skamieliny.
Obnoszoną - niczym moralną tarczę, tzw. "kartę opozycyjną Komorowskiego"  naleĹźy zweryfikować o słowa wypowiedziane przez niego podczas "dialogu  operacyjnego" w dniu 24 kwietnia 1982 r., gdy na pytanie esbeka : jak  widzi siebie w nowej sytuacji, w ktĂłrej znalazła się Polska, Komorowski  odpowiedział: "mam dość wszelkiej działalności. Nigdy nie byłem  ideologiem, to wszystko przestało mieć sens".
W innej rozmowie z maja 1982 roku nazwał zasłuĹźonego opozycjonistę  Wojciecha Ziembińskiego "pajacem lubiącym się bawić w konspirację"  i  stwierdził: "mam dość wszelkiej działalności w opozycji, jestem  zdekonspirowany wy wiecie o mnie wszystko.
Jakakolwiek działalność opozycyjna moja czy innych jest po prostu zabawą  w podchody."

Postawę późniejszego dyrektora gabinetu, wiceministra i ministra obrony  narodowej warto zweryfikować w oparciu o "grubą kreskę" w MON,  fascynację generalicją ludowego wojska, czy awansami dla prześladowcĂłw  opozycji: płk. Lucjana Jaworskiego, płk. Leszka Tobiasza , płk.  Aleksandra Lichockiego.

Trzeba ją widzieć w perspektywie szczegĂłlnego zaufania, jakim cieszył  się nowy wiceminister ze strony komunistycznych słuĹźb wojskowych, gdy  WSW powierzyło mu informację w sprawie zawartości "czarnej teczki" Stana  Tymińskiego - czyli dokumentĂłw potwierdzających współpracę Lecha Wałęsy  z SB.  NaleĹźy ją postrzegać poprzez krąg najbliĹźszych znajomych i  współpracownikĂłw, wśrĂłd ktĂłrych znajdziemy: gen. Adama Tylusa, gen.  Bogusława SmĂłlskiego, płk. Henryka Demiańczuka, mjr. Jerzego  Smolińskiego, gen. Pawła Nowaka, gen. JĂłzefa Buczyńskiego czy Krzysztofa  Bucholskiego - byłego wiceprezesa Agencji Mienia Wojskowego   aresztowanego w 2007 roku pod zarzutem korupcji.
źródło http://bezdekretu.blogspot.com/2010/12/matrioszki.html