MISTER TWITTER

http://www.warszawskagazeta.pl/polityka/35-polityka/1576-mister-twitter

Krzysztof Baliński
  poniedziałek, 01 lipca 2013 00:00

Sikorski, to prawdziwe nieszczęście niepodległej Polski, nadęty własnym prestiżem jak wół koniczyną, każde swe posunięcie, z maniakalnym prze­konaniem o swej wielkości, przedstawia jako sukces. Towarzyszą temu pełne próżności popisy elokwencji i buty. Najbardziej przeraża, że zajmu­je się sprawami kompletnie marginalnymi, wobec realnych problemów Polski wręcz śmiesznymi. (…)Widząc jednak poziom zadufania w sobie oraz skalę jego ignorancji należy, pochylając się nad nim z troską, zadać pytanie: Czy to jest głupota, zdrada, sabotaż? A może wszystko naraz?




  Obciach to jedno z waĹźniejszych zjawisk w polityce. Gdy urząd lub polityk staje się obciachowy, gdy „zabija się go śmiechem”, oznacza to koniec je­go marzeń o wielkości. Minister spraw zagranicznych Rzeczypospolitej nie zauwaĹźa ani skali zjawiska obciachu, ani obciachowości samego siebie. Nie przychodzi mu do głowy, Ĺźe stał się jego symbolem, i Ĺźe MSZ osuwa się w odmęty obciachu. Polityka zagraniczna to jeden z obszarĂłw, któ­rym Tusk się szczyci. Przejmując władzę zapowiadał zmiany w dyploma­cji, wyciągnięcie jej z rzekomego kryzysu, w ktĂłry wprowadził ją PiS. Obiecał, Ĺźe Polska zajmie naleĹźną jej pozycję w Europie. Na czele MSZ stanął - i stoi do dziś - Radosław Sikorski. Jasne są zatem powody, dla ktĂłrych Polska nie tylko nie wzmocniła swojej pozycji na arenie między­narodowej, ale stale ją degraduje, Ĺźe Polski nikt nie słucha, i nikt nie uznaje za zasadne z nią rozmawiać. Nie sposĂłb bowiem traktować na po­waĹźnie faceta, podobno mającego kreować europejską i światową polity­kę, ktĂłry jak sztubak w krĂłtkich majteczkach wykłóca się z kibicami w in­ternecie, ktĂłry nie ma do powiedzenia niczego, co ma więcej niĹź 140 zna­kĂłw. Twitter, bo o nim mowa, ma tylko 140 znakĂłw, ale moĹźna nim prze­kazać tyle samo głupot i kłamstw. Czy widział ktoś powaĹźnego ministra spraw zagranicznych powaĹźnego kraju, wdającego się w publiczne py­skĂłwki?

  O tym, Ĺźe polityka jest trudna, wiemy od dawna. Dziś mamy na to kolej­ny dowĂłd, jest nim ośmieszająca polską rację stanu dyplomacja na Twit­terze. Legendarna fascynacja Sikorskiego gospodarką (a zwłaszcza go­spodarowaniem funduszami budĹźetowymi MSZ) przejawia się takĹźe na Twitterze. Przystąpienie do strefy euro leĹźy w strategicznym interesie Pol­ski, a stawką geopolityczne umocowanie naszego kraju na dekady, a mo­şe na wieki. W dniu wypisywania tych mądrości miała miejsce prĂłba skon­fiskowania Cypryjczykom bankowych depozytĂłw dla ratowania bankĂłw strefy euro.
  Sikorskiemu, prawdziwemu twitterowemu przodownikowi pracy wśrĂłd mi­nistrĂłw, wpisy na TT chluby nie przynoszą. Nie umacniają teĹź prestiĹźu i pozycji Ojczyzny w świecie. Zamiast powaĹźnej wykładni polityki między­narodowej, lepiej wychodzą mu warcholskie pyskĂłwki z opozycją. Za­miast merytorycznej debaty ćwierćinteligentne, lakoniczne wpisy.
  Inne niekiepskie kawałki:
  Radosław Sikorski ?@sikorskiradek: Polski eksport wystrzeli w gĂłrę, lep­sza będzie tylko Turcja. I kilka tygodni później: Na lotnisku w Singapurze w sklepie Candy Empire czekoladki Choco Amore firmy Mieszko. Gratulu­ję sukcesu eksportowego
  Intelekt Sikorskiego trudno tu oceniać, bo słowo „obciach” traci na sile. Trzeba by to raczej nazwać przypadłością analfabetyzmu wtĂłrnego, ktĂłra dotknęła naszego wspaniałego lub przynajmniej wspaniale uczesanego ministra. Czy to aby nie jego miał na myśli Bartoszewski, mĂłwiąc o dyplo­matołkach? Minister Sikorski nie tylko rozśmiesza, ale czasami pociesza. W jednym z wpisĂłw na TT poinformował, Ĺźe na salonach dyplomatycz­nych UE doskonale radzi sobie w kwestiach klimatyczno-energetycznych. Jednak juĹź następnego dnia Ĺźycie obnaĹźyło słabość propagandową mini­stra, gdy Parlament Europejski podniĂłsł ceny za emisję CO2. Skutek - Polska straci cztery miliardy złotych. Ale na szczęście pieniądze zostają „w rodzinie”. Zyska „strategiczny partner” Polski. Do niemieckiego budĹźe­tu wpłynie 457 milionĂłw euro. Wspominamy o tym, bo dzięki Twitterowi udało się wyjaśnić pewną zagadkę.
  Donald Tusk twierdzi, Ĺźe unijny Pakt Klimatyczny to zło zafundowane nam przez braci Kaczyńskich. WkrĂłtce jednak okazało się, Ĺźe gdy w 2008 r. podpisywał ten fatalny dla Polski dokument, szef MSZ uznał to za sukces i wystąpił o nagrody i awanse dla resortowych urzędnikĂłw, ktĂłrzy pakt negocjowali. O czym nie omieszkał pochwalić się na TT.
  Do tematu „polski eksport” przypisać trzeba chyba takĹźe wpisy reklamu­jące książkę kucharską Ĺźony. A wśrĂłd nich takie perełki: Polska kuchnia na językach świata; polska kuchnia nie jest nudna i tłusta; Perhaps Lady Ashton's next meal will be Polish? Za promujące książkę Ĺźony uznał tak­şe ewidentnie prześmiewczy: NYTimes "From Gulag to Goulash" - dobrze o książce kucharskiej Anne Applebaum.

Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie
  „Psychoprawica” to najczęściej uĹźywane przez Sikorskiego wobec poli­tycznych oponentĂłw określenie, po „dorzynaniu watahy” i „bydle” jego dy­plomatycznego guru. Kolej przejść zatem do kondycji psychicznej nasze­go mistrza internetu. A ta nie jest imponująca. Pisał o niej z duĹźym znaw­stwem jego niegdysiejszy serdeczny przyjaciel Palikot: Jest jakby zawsze na granicy rĂłwnowagi psychicznej. Miewa takie dziwne humory (...) to wi­dać nawet w mimice (...) gdy się na niego patrzy, nie ma się pewności, kto jest naprzeciwko. Czasami wręcz ma się wraĹźenie, Ĺźe jest zwyczajnie naćpany (...) ten człowiek jest jakiś dziki.
  Prawdą widocznie jest ocena, Ĺźe praca w sekretnym świecie dyplomacji, w otoczeniu rodzimych i obcych słuĹźb specjalnych oznacza specyficzne napięcia psychiczne, prowadzące często do schorzeń. Nie są tu teĹź po­mocne rozpowszechnione wśrĂłd jego współpracownikĂłw wierzenia i sek­ty ezoteryczne Wschodu. W tym kontekście i w kontekście tweetĂłw Rad­ka nasuwa się refleksja, Ĺźe chyba lepsze to, niĹź patrzenie na ministra „na Ĺźywo”, na człowieka, ktĂłry nie panuje nad swoim ciałem, rusza ramiona­mi, stroi Ĺźenujące, głupie miny i grymasy. Jakby mu coś „dolegało”. Smutne, ale prawdziwe. Sikorski nie reprezentuje nikogo i niczego oprĂłcz siebie samego. Najwięcej czasu poświęca, wykorzystując powie­rzone mu stanowisko państwowe, promowaniu własnej osoby. Ale i to nie wychodzi mu najlepiej.
  Na zarzuty twitterowych followersĂłw, Ĺźe nie rozróşnia sfery prywatnej od publicznej, i Ĺźe to takie „azjatyckie”, odpowiada: Polecam to, co mi się po­doba. Absolutnie nie ma przymusu śledzenia mojego osobistego konta. Na wszelki jednak wypadek dostęp do niego, co bardziej krnąbrnym opo­nentom, blokuje. NiektĂłrych jednak (co bardziej spolegliwych) wynagra­dza:
  Radosław Sikorski ?@sikorskiradek4 lip chętnych do otrzymania mojego kubka proszę o mejl danymi na biuro@​radeksikorski.​pl .
  OprĂłcz reklam książki kucharskiej swojej Ĺźony, Sikorski raczy nas inny­mi smakowitymi kąskami (internauci określają je mianem „puścić pawia na twitterze”): Rodacy! Popierajmy arabskie demokracje. Odwiedzajmy Egipt i Tunezję. W kurortach jest bezpiecznie. Ich gospodarki potrzebują sterydu. Była to jedna z najbardziej oryginalnych wypowiedzi ministra spraw zagranicznych. W demokratycznym kraju, gdzie silna jest kontrola mediĂłw, polityk, ktĂłry by powiedział, Ĺźe wybiera Tunezję, a nie rodzime plaĹźe, zostałby przez media i przemysł turystyczny zlinczowany. Współ­czesna Polska jest najlepsza, jaką mieliśmy. I takie słowa  „wyćwierkał” na Twitterze. Z właściwym sobie poczuciem humoru dodaje:
  widzę #Polska w grupie trzymającej w Europa władzę (...) Polska "piątym graczem" w UE. Zaczynamy być partnerem, na ktĂłrego się liczy i o ktĂłre­go się dba. I wreszcie :
  #Polska jest krajem, od ktĂłrego inni chcą się uczyć. Na takie dictum „nie zdzierĹźył” nawet jego polityczny sojusznik Waldemar Kuczyński @Dziade­kWaldemar9 lut Panie Radku niech Pan nie przedobrzy w chwaleniu wła­snego rządu, bo wyjdzie na opak. Więcej pokory. Stop samouwielbieniu.

Internetowa tandeta
  O ile uboĹźsza byłaby nasza świadomość i wiedza na temat świata, gdyby nie wytężona praca Sikorskiego (i jego Ĺźony). Oto jedna z pogłębionych analiz politycznych, ktĂłrą w formie tweeta zamieścił Sikorski: nawiązali­śmy stosunki dyplomatyczne z Sudanem. Z realizacją szczegĂłlnie waĹźne­go dla Polski celu – budowy demokracji w Afryce, na TT polski minister radzi sobie rĂłwnie perfekcyjnie: Panie Asad niech pan natychmiast zrezy­gnuje, albo zobaczymy się w Hadze. Przy innej okazji dekretuje: Znisz­czyć siły Asada rakietami Cruise. Gdy wydaje mu się, Ĺźe na jego genial­ne przesłania polityczne czeka cały świat, sporządza je po angielsku. Ja­ko powszechnie uznany kombatant „Solidarności", ktĂłry walnie przyczynił się do obalenia komunizmu w Polsce, zwraca się do LibijczykĂłw (tym ra­zem, nie wiadomo dlaczego, nie po arabsku):
  Radosław Sikorski@ ?sikorskiradek5 mar My w Polsce, tak jak wy tutaj w Libii, jesteśmy rewolucjonistami. W Polsce zrzuciliśmy łańcuchy dyktatury 22 lata temu.
  ?Sikorski na TT wypowiada się nie tylko w sprawach wagi państwowej, ta­kich jak czekoladki Choco Amore firmy Mieszko, ale takĹźe bardziej przy­ziemnych, moĹźna by nawet powiedzieć prywatnych. Bo jego drugim głów­nym zajęciem stało się tropienie niepochlebnych komentarzy krajowych wielbicieli na swĂłj temat w Internecie i wytaczanie procesĂłw właścicielom forĂłw, na ktĂłrych są one zamieszczane. Sikorski dorobił się przy tym pieszczotliwego internetowego pseudonimu "Radsik". Przeczytajmy, co ma do powiedzenia nasz autorytet na temat moralności:
  Radosław Sikorski@​sikorskiradek12 lut Prokurator M. Kierepka to ten, ktĂłry uznał, Ĺźe
  .nawoływanie 'Do gazu, Ĺťyduchy, do gazu' to sprawa prywatna. Dopiero sąd nakazał śledztwo
  Nasz gadatliwy minister nie dodał jednak, Ĺźe z prokuratorem „ma na pień­ku” nie z powodu  antysemickich wpisĂłw, ale dlatego, Ĺźe właśnie on pro­wadził śledztwo w sprawie milionowych strat, jakie poniĂłsł Skarb Państwa w wyniku interesĂłw z promowaną przez Sikorskiego (wĂłwczas ministra obrony) firmą.

Sikorski to niezły ministerialny jajcarz, żeby nie powiedzieć go­rzej.
  Radosław Sikorski@​sikorskirade30 mar W Biedronce w Nakle nie mają barwnikĂłw do jajek. Idę do Tesco – napisał minister. spraw. zagranicz­nych Rzeczypospolitej. Jego wypowiedĹş wzbudziła z jednej strony weso­łość, z drugiej niesmak. Tu wyraĹşnie przesadził z frywolnością ćwierka­nia. O jego dość frywolnym podejściu do polityki i swej ministerialnej mi­sji wszyscy wiemy. Ale ponownie pojawia się pytanie: czy powinien bez­trosko wypisać na swoim oficjalnym koncie, gdzie śledzą go nie tylko pol­scy, ale i zagraniczni politycy i dziennikarze wszystko, co mu przyjdzie do głowy? (Gdy chodziło o antysemickie wpisy na temat jego Ĺźony na fo­rach internetowych uĹźywał argumentu - „podwaĹźa to wizerunek Polski w świecie”!). Najcelniej jednak podsumowali ministra blogerzy: „to jednak mistrz. W jednym krĂłtkim zdaniu zareklamował brytyjską sieć handlową i spostponował sieć portugalską”. Minister, co prawda, wykazał się potem rĂłwnieĹź patriotyzmem, a nawet nacjonalizmem gospodarczy, gdyĹź wkrĂłt­ce dopisał: Znalazłem barwniki. U 'Krzysia' w Rynku. Nie ma to jak pol­skie sklepy. Aleksander i Tadziu się ucieszą.
  Jego wpisy moĹźna rzeczywiście juĹź czytać tylko dla jaj. MoĹźliwych wyja­śnień jest kilka. Pierwsze – nieprzestrzeganie obowiązującej wśrĂłd uĹźyt­kownikĂłw Twittera zasady - piłeś lub paliłeś konopie, nie pisz. Drugie – Ĺźe do komputera wybitnego ministra dorwał się jego dziesięcioletni syn Aleksander i pod jego nazwiskiem opublikował analizę na swoim pozio­mie. Trzecie – Ĺźe panika na Szucha odebrała Sikorskiemu i jego dorad­com z WSI nie tylko rozum, lecz nawet zdolność tworzenia najprostszych analiz. Sikorski nie raczy jednak wspominać, skąd są konopie, ktĂłre naj­wyraĹşniej musi palić podczas pisania owych arcydzieł polskiej sztuki pi­śmienniczej.

Ćwierkający „Szpak”
  Charakterystyczną cechą dyplomacji Rzeczypospolitej pod egidą Sikor­skiego stała się rozrywka i to ta z pogranicza kabaretu. Nic dziwnego. Si­korski, rozrywkowy twĂłrca „strefy zdekomunizowanej” (w rzeczywistości enklawy byłych komunistycznych agentĂłw), ma jedynego „konika” - ga­dĹźety i techniczne nowinki. Mniej interesuje go merytoryczna strona dzia­łania MSZ, i tym samym coraz więcej w nim zgrywy, a coraz mniej po­waĹźnej debaty politycznej. Jego kontaktem ze światem zewnętrznym stał się Twitter. Rzeczy, ktĂłre kiedyś wydawały się niemoĹźliwe, teraz są na porządku dziennym. Błaznowanie, prymitywny, luzacki styl, przy braku celĂłw i wyzwań polskiej dyplomacji, muszą odbijać się na zachowaniu podległych ministra. Jak wiadomo „ryba psuje się od głowy". Nikt nie my­ślał, Ĺźe doĹźyjemy czasĂłw, kiedy minister zajmuje się programowaniem stacji telewizyjnych w pokojach hotelowych, ambasador wyczynia wygiba­sy w reklamowym klipie sponsorowanym przez chińskich biznesmenĂłw, a drugi na blogu atakuje rząd kraju, w ktĂłrym przebywa,. Ale MSZ-owski serial upadku profesjonalizmu się rozkręca. Sikorski uczy, jak jeść no­şem i widelcem. Na stronie internetowej MSZ pojawiają się filmiki z in­strukcjami, Ĺźe widelec kładzie się po lewej stronie talerza i przy stole nie naleĹźy się rozpychać łokciami. MoĹźna się teĹź dowiedzieć, jak jeść frytki i wiązać krawat. Grzeczności nie uczy nas co prawda sam minister, ale am­basador w ParyĹźu (zresztą w poplamionej, chyba frytkami, marynarce i zrolowanych na butach nogawkach). Ile zapłacił za nakręcenie tych filmo­wych arcydzieł? Co będzie następne? Tego na TT od Sikorskiego się nie dowiemy. Dyplomatycznie milczy takĹźe jego kwatermistrz. W końcu dĹźen­telmeni, a do nich zaliczany jest nasz bohater (skądinąd pierwszy dĹźentel­men wśrĂłd mudĹźahedinĂłw) o pieniądzach nie rozmawiają.

  Sikorski wyraĹşnie polubił wpisy na Twitterze, rozkręcił się w wirtualnej ko­respondencji. Gdyby aktywność ministra na tym polu przekładała się na skuteczność naszej dyplomacji, bylibyśmy polityczną potęgą. Ale tak na­prawdę niewiele z tego wynika. Telegraficzny skrĂłt, bez analizy, bez ja­kiegokolwiek intelektualnego wysiłku - tak wyglądać ma uprawianie dyplo­macji w jego wykonaniu. Politykę zagraniczną zastąpił telegram. Prawdzi­wy bilans jego dokonań jest zgoła inny. Wbrew temu, co głosi na TT, nig­dy nie mieliśmy tak złych stosunkĂłw z naszymi sąsiadami. Od Rosji, mi­mo ustępstw i umizgĂłw, nieprzerwanie dostajemy cięgi. Niemcy realizują konsekwentnie swe interesy we współpracy z Moskwą, nie oglądając się na Polskę.  Amerykanie traktują przedmiotowo i bezlitośnie wykorzystują nasze słabości. Ukraińcy dyktują treść uchwały polskiego Sejmu. Nawet Łukaszenko ogrywa sromotnie. Tymczasem największym sukcesem pol­skiej dyplomacji w stosunkach polsko-niemieckich, a nawet europejskich wydaje się być ustawienie kanału TVN w berlińskim hotelu.

  Skuteczność dyplomacji najlepiej obrazuje traktowania polskiej mniejszo­ści. Gdy na TT powtarzał, jak to Polska jest szanowana przez Niemcy, sta­cja „Deutsche Welle” ujawniła, Ĺźe niemieckie MSW odmawia obiecanych w umowie z 2011 r. wypłat pieniędzy na wsparcie polskiej mniejszości oraz żąda od organizacji polonijnych danych wszystkich dziennikarzy i po­litykĂłw w Polsce, z ktĂłrymi się kontaktują. Sikorski przekonany, Ĺźe nada­je się na wszystkie międzynarodowe posady, rozczarował się wielce, gdy „Der Spiegel” doniĂłsł, Ĺźe nie ma szans na stanowisko sekretarza general­nego NATO, bo jest dla rządu USA zbyt niewygodny, ma niespĂłjne poglą­dy i zmienia je jak rękawiczki. Być moĹźe Amerykanie widzą teĹź, Ĺźe MSZ pod zarządem Sikorskiego daleko do słynnej „strefy zdekomunizowanej”.

Papkin – lew Afganistanu
  Autor skandalicznych zaniechań przed i po katastrofie smoleńskiej, ktĂłry tyle zrobił, by osłabić wszelkie roszczenia względem Rosjan i ktĂłry nawet w kwestii postawionej przez rodziny ofiar tablicy pamiątkowej w Smoleń­sku przyjął punkt widzenia Putina, uskrzydlony sukcesem, jakim był jego mizdrzący się do Rosjan post, Ĺźe wrak tupolewa nie jest juĹź dowodem w sprawie a jedynie pamiątką, brnął dalej na TT ogłaszając, Ĺźe Rosjanie „boją się, Ĺźe gdy oddadzą wrak, to Macierewicz znajdzie na nim ślady bomby atomowej”. Sukces był tak wielki, Ĺźe przyćmił zdolność poprawne­go myślenia po polsku „miszcza (mĂłwiąc narzeczem prezydenckim) pol­skiej dyplomacji”. Putin okazał się niewdzięczny. Siergiej Markow, b. de­putowany i doradca Putina na stronach serwisu internetowego „Przegląd militarno-polityczny” (??????-???????????? ?????????) o Sikorskim napi­sał: „odpychająca postać (...) „nawet zwolennicy partii Sikorskiego wska­zują, Ĺźe dyplomacja w jego wykonaniu jest kompletną katastrofą, a on sam oderwany od rzeczywistości”. Nie dość na tym: W rzeczywistości, od 1984 r., był agentem brytyjskiego wywiadu MI-6 i wykorzystywał Âťprzy­krycieÂŤ dziennikarza dla wypełnienia odpowiednich zadań słuĹźb wywia­dowczych w Afganistanie”. Z uwagi na czas reakcji Kremla, zabrzmiało to jak sienkiewiczowskie: Idziemy po was! Bo i na czas nie dotarło do mini­stra, kto, skutkiem błędĂłw smoleńskich, polską scenę polityczną rozgry­wa.

  Dobre samopoczucie nigdy go jednak nie opuszcza. Ministrowi jest do­brze. Zresztą, jak ma mu nie być, skoro politykę zagraniczną odwalają za niego Rosja i Niemcy (no i moĹźe jeszcze Ĺźona Anne Applebaum). Si­korski to prawdziwe nieszczęście niepodległej Polski, nadęty własnym pre­stiĹźem jak wół koniczyną, kaĹźde swe posunięcie, z maniakalnym przeko­naniem o swej wielkości, przedstawia jako sukces. Towarzyszą temu peł­ne próşności popisy elokwencji i buty. Najbardziej przeraĹźa, Ĺźe zajmuje się sprawami kompletnie marginalnymi, wobec realnych problemĂłw Pol­ski wręcz śmiesznymi. Oto z pełną powagą, w samym środku potężnego kryzysu finansowego, jaki dotyka kraj i miliony PolakĂłw, głosi:

  Radosław Sikorski @sikorskiradek9 kwi It was lunch; smoked salmon for main course

  Z wpisami takimi prawie zawsze przy tym wyskakuje, jak przysłowiowy „Filip z konopi” (chciałoby się rzec - bazując na diagnozie lekarskiej Pali­kota - „jak Radek z konopi”), „od rzeczy” i prawie zawsze traktując inter­nautĂłw jako zbiorowisko idiotĂłw. Inne „niewinne” wpisy:

  Radosław Sikorski ?@sikorskiradek8 cze: Brawo Zawisza Bydgoszcz!!!

  Radosław Sikorski ?@sikorskiradek16 maj Nowa przystań na Brdzie robi wraĹźenie! Bydgoszcz w budowie (...) na pierwsze danie, z sekcji menu dla proletariatu, pierwszomajowy barszcz czerwony.


  Czy Sikorski zagra u Wajdy? Kto chce, niech się śmieje, ale i taki wpis wyłapano na TT. W kwestii formalnej, jego autorem jest konstytucyjny minister Rzeczypospolitej. Wajda ponoć zastanawiał się, czy mĂłgłbym w jednym z jego filmĂłw zagrać ministra spraw zagranicznych, czyli wcielić się w samego siebie - zwierzył się Sikorski.
  Krew mrozi w Ĺźyłach! Sikorski pisze thriller polityczny. I ostrzega: Niech moi wrogowie mają się na baczności. Zapewnia, Ĺźe wśrĂłd nich znajdą się teĹź postacie dziennikarzy. To z pewnością będzie hit sezonu. Nie wiemy, czy minister wyrobi się z napisaniem książki jeszcze przed gwiazdką (jest w końcu bardzo zajęty; uprawianie polityki zagranicznej na Twitterze jest bardzo czasochłonne). W kaĹźdym razie zaliczkę juĹź wziął. Swoją drogą, to światowy ewenement, by urzędujący minister pisał powieść dla pora­chowania się z tymi, ktĂłrzy zaleĹşli mu za skĂłrę. Autor od razu skromnie zaznacza, Ĺźe powstanie „dzieło”. Zapewne tak doskonałe, jak dzieło Ĺźony o kapuście z boczkiem, napisane przy tym twitterowym stylem. KaĹźde, nawet najgenialniejsze narzędzie pracy, w rękach kogoś o mentalności człowieka do wynajęcia, nie moĹźe przynieść korzystnych owocĂłw. Tak jest z Twitterem. I tak jest z polską dyplomacją pod egidą ministra zdol­nego do wystukania 140 znakĂłw na Twitterze, ale niezdolnego pojąć, co oznacz interes narodowy. Pytanie, co się za tym kryje, pozostawmy otwarte. Widząc jednak poziom zadufania w sobie oraz skalę jego igno­rancji naleĹźy, pochylając się nad nim z troską, zadać pytanie: Czy to jest głupota, zdrada, sabotaĹź? A moĹźe wszystko naraz?
--
Dobrze działa w państwie Tuska tylko to o czym nie wiemy, że dobrze nie działa