Boże w Trójcy Świętej Jedyny, który Słudze Twemu Piusowi XII przez
następstwo św. Piotra powierzyłeś klucze swego Królestwa, spraw, pokornie
Cię prosimy, aby ten żarliwy obrońca wolności Twojego Kościoła i apostoł
pokoju został wyniesiony do chwały ołtarzy i był naszym orędownikiem przed
Twoim Tronem.

Wniebowzięta Królowo Niebios i Ziemi, Najświętsza Panno Maryjo, spójrz
łaskawie na wiarę Ojca Św. Piusa XII, na którego włożyłaś koronę duchowego
męczeństwa, a który całkowicie powierzył się Twemu Niepokalanemu Sercu, i
spraw, aby za jego wstawiennictwem Wszechmogący Bóg przyjął moje osobiste
prośby.

Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny

Jednym z bardziej niedorzecznych oskarżeń, jakie pod adresem Kościoła
wysuwają jego wrogowie, jest rzekoma współpraca papieża Piusa XII oraz
katolickiej hierarchii z Hitlerem i jego narodowymi socjalistami.

Więcej http://www.kki.pl/piojar/polemiki/novus/hitler/hitl6.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny

W dniu 2012-08-24 21:49, abc pisze:

Jednym z bardziej niedorzecznych oskarżeń, jakie pod adresem Kościoła
wysuwają jego wrogowie, jest rzekoma współpraca papieża Piusa XII oraz
katolickiej hierarchii z Hitlerem i jego narodowymi socjalistami.

Jaka wspolpraca ? Przeciez kiedy mordowano miliony ludzi na wojnie on
tylko milczal.

Jednym z bardziej niedorzecznych oskarżeń, jakie pod adresem Kościoła
wysuwają jego wrogowie, jest rzekoma współpraca papieża Piusa XII oraz
katolickiej hierarchii z Hitlerem i jego narodowymi socjalistami.

Jaka wspolpraca ? Przeciez kiedy mordowano miliony ludzi na wojnie on
tylko milczal.

Czemu powtarzasz takie oszczerstwa?  Już 20 pażdziernika 1939 roku w
encyklice Summi Pontificatus Pius XII napisał:

"79. Czcigodni Bracia! Godzina, w której dajemy wam pierwszą Naszą
encyklikę, przedstawia się Nam z wielu powodów prawdziwie godziną
ciemności(56).

W niej duch przemocy i niezgody wylewa na ludzkość, z czary pełnej krwi,
niezliczone klęski i niewypowiedziane cierpienia. Czyż potrzebujemy was
zatem zapewniać, że Nasze ojcowskie serce obejmuje miłością pełną
współczucia wszystkie Nasze dzieci, a zwłaszcza te, które spotkała krzywda i
prześladowania?

Narody pogrążone w odmętach wojny są może dopiero u początków boleści(57), a
oto już tysiące rodzin zostały dotknięte przez śmierć, zniszczenie, łzy i
nędzę.

Krew tysięcy ludzi, nawet tych, którzy nie brali udziału w służbie
wojskowej, a jednak zostali zabici, zanosi bolesną skargę, zwłaszcza w
Polsce, narodzie tak Nam drogim, tej Polsce, która przez swą niezłomną
wierność dla Kościoła i przez wielkie zasługi, jakie zdobyła, broniąc
chrześcijańskiej kultury i cywilizacji - o czym historia nigdy nie zapomni -
ma prawo do ludzkiego i braterskiego współczucia całej ludzkości.

Położywszy swą ufność w Bogarodzicy Dziewicy, "Wspomożyciele Wiernych",
czeka ona upragnionego dnia, w którym, jak tego domagają się zasady
sprawiedliwości i prawdziwie trwałego pokoju, wyłoni się wreszcie
zmartwychwstała z owego jak gdyby potopu, który się na nią zwalił.

80. To, co stało się w ostatnich miesiącach i co się teraz dzieje, było
przed Naszymi oczyma jak koszmarna wizja już wtedy, kiedy, nie porzucając
jeszcze resztek nadziei na możliwość ugodowego załatwienia konfliktu,
próbowaliśmy wszelkich dróg i sposobów, jakie wskazywał Nam urząd apostolski
i na jakie pozwalały Nam posiadane środki działania, by nie dopuścić do
użycia siły i oręża i by podtrzymać drogi umożliwiające zawarcie honorowego
dla obu stron układu.

Przeświadczeni, że użycie siły przez jedną stronę wywoła orężną odpowiedź
drugiej, uznaliśmy, że jest obowiązkiem Naszego apostolskiego urzędu i
chrześcijańskiej miłości, by uczynić wszystko - choćby nawet

Nasze intencje i zamiary były źle zrozumiane - czym można by uchronić
ludzkość i chrześcijaństwo przed okropnością wojny światowej.

Chociaż rad naszych wysłuchano z szacunkiem, jednak ich nie posłuchano. A
teraz, rozważając w Naszym pasterskim sercu, ściśnionym bólem i troską, całą
tę sprawę z należytą powagą, przed Naszymi oczyma staje obraz Dobrego
Pasterza i wydaje się Nam rzeczą właściwą powtórzyć, z zastosowaniem do
całej ludzkości. Jego bolesną skargę: "O, gdybyś poznała, co jest ku
pokojowi twemu! - teraz jednak zakryte to jest przed oczyma twemi"(58).

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xii/encykliki/summi_pontificatus_20101939.html

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny