Metody represji – ( od Przemyka do Musia)

Posted by Marsz Polonia ⋅ Maj 24, 2013 ⋅ Dodaj komentarz
Filed Under  Barbara Sadowska, chorąży Muś, Grzegorz Przemyk, katastrofa smoleńska, metody represji, prl. III RP


Na przestrzeni dziejĂłw metody represji ulegają pewnym zmianom, co moĹźna zauwaĹźyć porĂłwnując okres PRL-u oraz „miłościwie” nam panującej III RP, a zwłaszcza za kadencji premiera Tuska ( i jego „filozofii miłości”) z niezwykłym przyśpieszeniem śmiertelnych zejść po smoleńskiej „katastrofie”. Niedawno – 14 maja – minęła 30-ta rocznica śmierci Grzegorza Przemyka, co jest okazją do tych rozwaĹźań. W tym kontekście wypada jeszcze przypomnieć terrorystyczną akcję w klasztorze siĂłstr franciszkanek w Warszawie, poniewaĹź wiążą się z późniejszym pobiciem Przemyka. Otóş  3 Maja 1983 roku reĹźim PZPR-u ( w święto Konstytucji! ) uĹźył swej milicji i esbekĂłw do napadu na klasztor, w ktĂłrym działał Prymasowski Komitet Opieki nad Osobami Pozbawionymi Wolności i ich Rodzinami. Napastnicy zdemolowali magazyn lekĂłw i brutalnie pobili osoby pełniące dyĹźur, w tym Barbarę Sadowską, matkę Grzegorza Przemyka. Cztery osoby będące tego dnia w klasztorze wciągnięto potem do samochodu, zabrano dokumenty i wywieziono za miasto. Podczas napadu milicja udzielała ochrony napastnikom, nie dopuszczając do klasztoru gromadzących się ludzi.  Ta bandycka akcja sił specjalnych świadczyła, Ĺźe reĹźim PZPR-u działał poza prawem, uderzając w solidarność Kościoła z narodem. Chciano zastraszyć ludzi pracujących w Prymasowskim Komitecie, oficjalnie trwał jeszcze stan wojenny, zniesiony dopiero 20 lipca 1983, choć dekretu WRON nie anulowano, nie straciły teĹź mocy ustawy uchwalone w stanie wojennym, utrwalające w prawie zwykłym rozmaite innowacje stanu wojennego.

A 12 maja 1983 na komisariacie przy ulicy Jezuickiej w Warszawie milicjanci pobili ciężko 19-letniego studenta Grzegorza Przemyka, który wskutek obrażeń zmarł w dwa dni później w szpitalu. Oczywiście przypadków śmiertelnych pobić przez milicję było więcej, ale to śmierć Przemyka poruszyła cały kraj, a 19 maja w jego pogrzebie na Cmentarzu Powązkowskim brało udział kilkadziesiąt tysięcy osób.

Podczas procesu reżim próbował bronić swoich milicjantów cyniczną i niegodziwą insynuacją, że Przemyka pobili …sanitariusze w karetce pogotowia! Wymiar sprawiedliwości był przecież pod całkowitą kontrolą reżimu PZPR, można było forsować najbardziej nieprawdopodobne tezy i dość długo władze usiłowały wmówić społeczeństwu taką wersję wydarzeń. Próba ta ostatecznie poniosła fiasko, ale nawet w III RP nie udało się skazać winnych śmierci Przemyka, ani ustalić zleceniodawców zabójstwa księdza Jerzego w r.1984. Jego mordercy skrócono wyrok, a obecnie dano emeryturę, jakże zasłużoną. Korowody w innych procesach ( jak w sprawie masakry grudnia 1970 czy roli generałów w peerelowskich represjach ) świadczą, że prokuratura i sądy po roku 1989 funkcjonują nadal według wzorów PRL-u, a najnowszym tego przykładem jest umorzenie śledztwa w sprawie „samobójstwa” chorążego Remigiusza Musia, technika z pokładu Jaka-40, który 10 kwietnia lądował w Smoleńsku. Otóż prokuratura nie znalazła żadnych dowodów na to, by chorążemu ktoś pomagał w targnięciu się na własne życie bądź go do tego nakłaniał. Decyzja o umorzeniu śledztwa nie jest wprawdzie prawomocna i rodzinie przysługuje prawo do zażalenia, lecz kto wygra z betonem Temidy „made in III RP” z odpadów PRL-u ? Po roku 1994 kilkudziesięciu prokuratorów, najbardziej służebnych wobec PZPR i SB, powróciło do pracy w resorcie, chociaż w r.1989 zweryfikowano ich negatywnie i przesunięto na inne stanowiska. Jedyną sankcją wobec ich kolaboracji z reżimem było więc skierowanie do innej pracy, a w dodatku tylko na kilka lat, po czym układ post-komunistyczny skwapliwie ich „rehabilitował”, zresztą we własnym interesie. Dzisiaj wybornie sprawdzili się na froncie wojny PO z narodem, a zwłaszcza na odcinku smoleńskim. Na liście ofiar jest sporo osób powiązanych z „katastrofą” Tupolewa jak operator Faktów Krzysztof Knyż, który zginął 2 czerwca 2010; pewnie naraził się komuś puszczając w Polsat News obraz lądującego awaryjnie Tu-154, a więc przed eksplozją ? Dalej prof.Marek Dulinicz, który miał być szefem grupy badaczy terenu katastrofy. Zginął 6 czerwca w wypadku samochodowym. Albo dr Eugeniusz Wróbel, ekspert lotniczy, którego posiekane ciało znaleziono w stawie. Winą chorążego Musia było to, że zaledwie dwanaście minut przed upadkiem Tupolewa słyszał rozmowę pilotów z kontrolerami z wieży lotniska, nagraną też na aparaturze Jaka-40. Zeznania Musia podważyły raport MAK-u ( i tzw. „komisji Millera” ), w jego śmierci można więc raczej widzieć polityczną egzekucję, a nie samobójstwo.

Służby specjalne jeszcze w epoce PRL-u ( pomijamy tu z braku miejsca terror masowy z pierwszych lat powojennych ) wypracowały wiele metod symulujących wypadki lub samobójstwa, co zilustrujmy na przykładzie zgonu 34-letniego Piotra Bartoszcze, działacza „Solidarności” Rolników Indywidualnych ( tak zwalczanych, a nawet wieszanych setkami za Lenina). Oficjalna wersja głosiła, że w nocy z 7 na 8 lutego 1984 r. Bartoszcze był pijany i, upadłszy, udusił się…ziemią! Tymczasem analiza śladów wskazywała na morderstwo polityczne.

W stanie wojennym – a nie tylko wtedy – ginęli ludzie w wielce tajemniczych okolicznościach, ich losami zajęła się komisja Rokity, aczkolwiek nie była w stanie przeprowadzić dochodzeń i ustalić owych nieznanych sprawcĂłw. Długa lista tych trupĂłw pozostaje w szafach archiwĂłw, a ofiar przybywa z kaĹźdym rokiem rządĂłw III RP, witanych z taką nadzieją nawet przez sceptykĂłw okrągłego stołu. Dość skrupulatnie listę tych ofiar przedstawił  Aleksander Ścios w „Kalendarium państwa policyjnego” ( Gazeta Polska, nr 46/ 2012 ), choć obejmuje ona tylko okres od września 2011 r. Ten wykaz represji – róşnego rodzaju – mĂłwi, Ĺźe III RP za rządĂłw PO-PSL jest państwem antyobywatelskim. OprĂłcz pobić, władza stosuje długotrwałe przetrzymywanie w areszcie bez wyroku ( nie tylko wodza kiboli) czy zwalnianie z pracy ( np. prof Z.Krasnodębskiego ). Osobną kategorię tworzą niespodziewane zgony, kwalifikowane z gĂłry jako samobĂłjstwa, chociaĹź denaci nie zostawili listĂłw poĹźegnalnych, zapewne z braku czasu (!), bo tak silna była presja osĂłb trzecich. Czy kiedyś dowiemy się jakie były ostatnie chwile tuskowego sekretarza Grzegorza Michniewicza,  Andrzeja Leppera albo generała Petelickiego ? No i oczywiście chorążego Musia ? I czy naprawdę wszyscy oni musieli odebrać sobie Ĺźycie ?  Portrety psychologiczne tych osĂłb, takĹźe ich plany na przyszłość zdecydowanie wykluczały samobĂłjcze intencje. A zatem „cui bono?”

W „Gazecie Polskiej” ( z 6 maja br) czytamy, Ĺźe Lasek pogrąża Tuska mĂłwiąc, Ĺźe przyjęcie konwencji chicagowskiej dla wyjaśniania rozbicia się Tupolewa było bezzasadne, albowiem to był samolot wojskowy, lot był wojskowy, lotnisko teĹź było wojskowe. Wynika z tego, Ĺźe premier Tusk wbrew prawu przyjął konwencję z Chicago, a w dodatku oddał śledztwo Rosjanom. Czy dr Maciej Lasek jest więc kandydatem na kolejnego „samobĂłjcę” ? Nie sądzę, bo poza tymi rozbieĹźnościami popiera stanowisko rządu w kwestii smoleńskiej, a jego fizjonomia wiernego sołtysa tłumaczy   dlaczego na początku nie oponował, wiedząc iĹź władza działała niezgodnie z prawem. I duĹźo wody upłynie w Wiśle, zanim na wierzch wypłynie oliwa, ale z pewnością wypłynie.

Marek Baterowicz

http://marszpolonia.com/2013/05/24/metody-represji-od-przemyka-do-musia/
--
Istnieją trzy etapy ujawniania prawdy :
najpierw jest ona wyszydzana,
potem spotyka się z gwałtownym oporem,
a na końcu jest traktowana jak oczywistość.

http://telewizjarepublika.pl/
http://www.tv-trwam.pl/index.php?section=live

Tobie chyba za czasow PRL dzielnicowy wlozyl szyszke w dupe i do tej pory masz z tym problem, ale zapewniam - sa specjalisci, ktorzy moga ulzyc Twoim cierpieniom.

Pzdr
Edel

W dniu 2013-05-26 09:16, Edel pisze:

Tobie chyba za czasow PRL dzielnicowy wlozyl szyszke w dupe i do tej pory
masz z tym problem, ale zapewniam - sa specjalisci, ktorzy moga ulzyc Twoim
cierpieniom.

wyprobowales to na sobie ?

Pzdr
Edel

bez pozdrowien dla zomowca

--
Istnieją trzy etapy ujawniania prawdy :
najpierw jest ona wyszydzana,
potem spotyka się z gwałtownym oporem,
a na końcu jest traktowana jak oczywistość.

http://telewizjarepublika.pl/
http://www.tv-trwam.pl/index.php?section=live

On Sun, 26 May 2013 09:16:25 +0200, Edel wrote:

Tobie chyba za czasow PRL dzielnicowy wlozyl szyszke w dupe i do tej
pory masz z tym problem, ale zapewniam - sa specjalisci, ktorzy moga
ulzyc Twoim cierpieniom.

Nic dodać, nic ująć :D



--
Wiesiaczek (dziś z DC)

"Ja piję tylko przy dwóch okazjach:
Gdy są ogórki i gdy ich nie ma" ®

W dniu 2013-05-26 09:16, Edel pisze:

Tobie chyba za czasow PRL dzielnicowy wlozyl szyszke w dupe i do tej pory
masz z tym problem, ale zapewniam - sa specjalisci, ktorzy moga ulzyc Twoim
cierpieniom.

Biedroń ?

Biedroń ?

Raczej Pawlowicz

Pzdr
Edel

W dniu 2013-05-26 13:24, xantiros pisze:

W dniu 2013-05-26 09:16, Edel pisze:

Tobie chyba za czasow PRL dzielnicowy wlozyl szyszke w dupe i do tej pory
masz z tym problem, ale zapewniam - sa specjalisci, ktorzy moga ulzyc
Twoim
cierpieniom.

Biedroń ?

ano ...-;)

--
Istnieją trzy etapy ujawniania prawdy :
najpierw jest ona wyszydzana,
potem spotyka się z gwałtownym oporem,
a na końcu jest traktowana jak oczywistość.

http://telewizjarepublika.pl/
http://www.tv-trwam.pl/index.php?section=live