(...)w kwartalniku "Karta" ukazał się list podpisany przez 17 osób, uczestników krakowskiego SKS. W liście tym napisano m.in.:
"My, członkowie Studenckiego Komitetu Solidarności, ośrodka opozycji działającego w Krakowie w latach 1977-1980, oświadczamy, że dowiedzieliśmy się, iż Henryk Karkosza był agentem Służby Bezpieczeństwa".
List ten Zbigniew Gluza, redaktor naczelny "Karty", opatrzył komentarzem, w którym napisał m.in.:
"Niewątpliwie sprawa Henryka Karkoszy jest zdumiewająca.
To nie tylko szef jednego z największych wydawnictw podziemnych, ale również członek ogólnopolskiej struktury, która zajmowała się rozdzielaniem pieniędzy przychodzących z Zachodu - człowiek wprowadzony w najtajniejsze wymiary antypeerelowskiego podziemia".

Rzeczywiście, umieszczenie agenta w grupie osób zarządzających Funduszem Wydawnictw Niezależnych (o tym funduszu pisze red. Gluza, używając określenia "ogólnopolska struktura, która zajmowała się rozdzielaniem pieniędzy") dawałoby bezpiece możliwość wpływania na podziemną działalność poligraficzną, a zarazem przechwytywania znacznych dotacji, przekazywanych z Zachodu.
Jest oczywiste, że SB chwaliła się takim sukcesem w swoich dokumentach.

W Sprawozdaniu z realizacji planu pracy Wydziału III-1 w roku 1987, podpisanym przez naczelnika tego wydziału SB w Krakowie ppłk. Wiesława Hryniewicza, napisano: "[.]
Należy zaznaczyć, że przynależność do FWN poza aspektem prestiżowym oznacza łatwiejszy dostęp do różnych form pomocy oferowanej przez zagranicę.

Dzięki zastosowaniu określonych przedsięwzięć operacyjnych udało się osiągnąć możliwości rozpoznawania zamierzeń FWN oraz ograniczonego wpływania na kierunki jego działalności.
Pozwala to na preferowanie oficyn wydawniczych, których profil należy do bardziej umiarkowanych" (1).

Krakowska bezpieka najwyraźniej miała swojego agenta wewnątrz tzw. konsorcjum Funduszu Wydawnictw Niezależnych.
W jego skład wchodziły największe podziemne wydawnictwa, wśród nich Oficyna Literacka, kierowana przez Henryka Karkoszę.

Trzy lata wcześniej, zanim powstał cytowany dokument, ten sam Hryniewicz, również w sprawozdaniu, tym razem dotyczącym współdziałania kierowanego przez niego Wydziału III-1 Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Krakowie z innymi jednostkami resortu w 1984 r., opisując "wspólnie prowadzone przedsięwzięcia", napisał:
"[...] t.w. ps. >Monika< - wykorzystywany w opracowanym przez Dep[artament] I MSW planie krypt[onim] >Wawel< dot[yczącym] przerzutu środków poligraficznych i materialnych z Zachodu dla podziemia"(2).
Powyższe "wspólne przedsięwzięcie" prowadzono w tym wypadku razem z Departamentem I bezpieki, zajmującym się inwigilacją zagraniczną.

Karkosza nie przyznał się do stawianego mu publicznie zarzutu tajnej współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa.
We wspomnianym już biogramie, opublikowanym w tomie Opozycja w PRL, nie ujawniono faktu, że przed zaangażowaniem się w działalność opozycyjną pracował w Milicji Obywatelskiej. Bronisław Wildstein, jeden z czołowych działaczy krakowskiego SKS, powiedział "Karcie": "Henryk Karkosza pojawił się w środowisku Studenckiego Komitetu Solidarności w 19(78 roku.
Powiedział, że chce z nami współpracować.
Znał go Bogusław Sonik, jeden z założycieli SKS-u - razem studiowali prawo.
Karkosza po studiach przez jakiś czas pracował w milicji sądowej, więc na jego pojawienie się w naszym gronie zareagowaliśmy z pewną rezerwą"(3).
Tak naprawdę nie była to "milicja sądowa", ale Sekcja Kryminalna Wydziału Dochodzeniowo-Śledczego Komendy Wojewódzkiej MO w Tarnowie, gdzie w randze młodszego inspektora Karkosza pracował od końca 1976 do lutego 1978 r.

(1) IPN Kr, 056/111, Sprawozdanie z realizacji planu pracy Wydziału III-1 w roku 1987, 18 XII 1987 r., k. 112.
(2) IPN Kr, 056/108, t. II, Sprawozdanie z wyników współdziałania Wydziału III-1 WUSW w Krakowie z innymi jednostkami resortu spraw wewnętrznych w 1984 r., 11 II 1985 r., k. 27.
(3) B. Wildstein, [wypowiedź], zanotował Michał Zarzycki, "Karta" 2004, nr 41, s. 144.

więcej w http://www.glos.com.pl/Archiwum_nowe/Rok%202005/012/strona/monika.html