Po wyznaniu grzechów i wstawiennictwach
news:4d1f1136$0$2440$65785112news.neostrada.pl...
następuje rozgrzeszenie - kapłan mówi:

"Indulgentiam, (+) absolutionem et remissionem peccatorum nostrorum,
tribuat nobis omnipotens et misericors Dominus"

czyli

"Pan wszechmogący i miłosierny niechaj nam udzieli przebaczenia, (+)
rozgrzeszenia i odpuszczenia grzechów naszych.", a ministrant i wierni
odpowiadają "Amen"

Wierni nadal klęczą, a teraz już lekko pochylony kapłan zanosi kolejne dwa
westchnienia błagalne (wyjęte z ps. 84) stanowią jakby echo aktu żalu.

Mamy już ufną pewność, że Bóg nam przebaczył: "Deus, tu conversus... Boże,
Ty zwróciwszy się ku nam, ożywisz nas. A lud Twój rozraduje się w Tobie".

Pan zwraca ku nam swoje łaskawe oblicze i  wstępuje w nas nowe życie.
"Ostende nobis... Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje. I daj nam Twoje
zbawienie" staje się realne w tajemnicy Mszy świętej.

Kapłan rozpoczyna modlitwy końcowe: "Domine exaudi... Panie, wysłuchaj
modlitwy mojej. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie" i wreszcie
pozdrawiając słowami: Dominus vobiscum - Pan z wami, wstępuje po stopniach
do ołtarza.

W drodze do przybytku Pańskiego prosi jeszcze: "Aufer a nobis... Zgładź,
prosimy Cię, Panie, nieprawości nasze, abyśmy z czystym sercem mogli
przystąpić do najświętszych tajemnic. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen".

Ukoronowaniem tych modlitw jest pierwsze osculum altaris (ucałowanie
ołtarza) najstarsze ze wszystkich ucałowań mensy. Korzenie tego obrzędu
tkwią w starożytności, kiedy istniał zwyczaj całowania progu świątyni.

Zdjęcie: http://www.traditionalmass.org/mass/index.php?pid=3
(proszę zwrócić uwagę na manipularz - rodzaj stuły na lewym przedramieniu).

Pocałunkowi ołtarza towarzyszy modlitwa Oramus: "Prosimy cię, Panie, przez
zasługi Świętych Twoich, których relikwie tutaj się znajdują, oraz
wszystkich Świętych, abyś odpuścić raczył wszystkie grzechy moje. Amen".

Kapłan raz jeszcze prosi o czystość serca, a to za wstawiennictwem świętych
męczenników, przez ich zasługi, szczególnie tych, których szczątki
spoczywają w płycie ołtarzowej.

Po ucałowaniu ołtarza celebrans udaje się na stronę Epistoły (na prawo), aby
odczytać modlitwę zwaną Introitem, pieśnią wejścia. Introit, modlitwa
wprowadzająca w misterium Ofiary, jest odmawiany przez celebransa na brzegu
ołtarza, a nie na środku, ponieważ nie zaczął się jeszcze właściwy akt
ofiarniczy.

We Mszy sollemnis (uroczystej) a także cantata (śpiewanej) kapłan zasypuje
kadzidło, a czyniąc nad nim znak krzyża mówi: "Niech cię pobło(+)gosławi
Ten, na którego cześć spalać się będziesz. Amen". Następnie bierze
kadzielnicę i okadza ołtarz.

Okadzenie ma kilka znaczeń, ale przede wszystkim jest rytem ofiarnym i
kultycznym: spalające się kadzidło jest znakiem ofiary Chrystusa - jego dym
unosi się ku górze i zanika, jakby tracąc swoją istotę.


Symbolizuje ono również nasze dary ofiarne i modlitwy, które zanosimy do
Boga, a w tej części Mszy jest wyrazem należnej czci i powitania Pana. W
antyku kadzidło niesione przed dostojnikiem np. konsulem było znakiem
wysokiej godności. Chrześcijanie przejęli ów zwyczaj i nosili kadzidło przed
swoim biskupem.

Od tego wzięło początek obrzędowe okadzanie osób, a później rozmaitych
przedmiotów sakralnych dla okazania należnego im szacunku, a przez to i
samemu Bogu.

Wierni wraz z kapłanem czynią znak krzyża.. Dotychczasowe modlitwy u stopni
były odmawiane półgłosem (media voce), Introit jest już głośno recytowany.
Otwiera proprium, czyli teksty własne Mszy świętej; jest pierwszą częścią
zmienną liturgii mszalnej, odpowiednio do niedziel i świąt; pierwszą
modlitwą przypadającą na dany dzień.

Introit jest jakby kluczem myślowym do całej Mszy, podając nam powód, dla
którego się ją odprawia. We Mszy uroczystej przeznaczony jest do śpiewu dla
scholi, a we Mszy zwykłej głośno odczytywany lub odśpiewywany
(psalmodiowany) przez kapłana.

Kyrie jest to dziewięciokrotne błagalne zwrócenie się Trójcy Świętej
polegające na na trzykrotnym zwróceniu się każdej z Osób Boskich.
http://sanctus.pl/index.php?grupa=116&podgrupa=117#z5

Po błagalnym Kyrie celebrans wznosząc ręce w górę i składając je, intonuje
Gloria, które śpiewa (odmawia) wspólnie z ludem.
http://sanctus.pl/index.php?grupa=116&podgrupa=117#z6

Jest to hymn pochwalny na cześć Trójcy Przenajświętszej (doxologia maior),
który składa się z trzech części, skierowanych do każdej z Osób Boskich.

Początkowo hymn Gloria śpiewano jedynie podczas Pasterki, a obecnie podczas
wszystkich mszy radosnych. Nie ma go w czasie Adwentu, Wielkiego Postu, w
Suche Dni, we Mszach wigilijnych i żałobnych.

Po kończącym orację Kolekty  news:e5498j$n6p$1nemesis.news.tpi.pl
"Per omnia saecula saeculorum" i odpowiedzi "Amen" następuje krótka pauza
kończąca obrzędy wstępne i rozpoczyna się liturgia słowa.

Liturgia słowa rozpoczyna się od Lekcji. Przed rozpoczęciem Lekcji nie ma
zawołania do ludu, jak w przypadku Ewangelii. Ta powściągliwość podkreśla
ważność i doniosłość Ewangelii. Słuchamy Lekcji siedząc, a po przeczytaniu
odpowiadamy: "Deo gratias" czyli "Bogu dzięki."

Lekcję odczytuje kapłan stojąc przy ołtarzu po stronie Lekcji (Epistoły).

Zazwyczaj występuje jedna Lekcja, która wykazuje niekiedy tematyczne
powiązanie z Ewangelią; treść obu tekstów jest umieszczona odpowiednio do
okresu liturgicznego. Liturgia tradycyjna Mszy św. jest odprawiana w cyklu
rocznym.

W przypadku Mszy św. uroczystej (z diakonem i subdiakonem) po odśpiewaniu
Lekcji, subdiakon udaje się do kapłana, zastępcy Chrystusa, klęka przed nim
i otrzymuje od niego błogosławieństwo. Potem celebrans kładzie swoją dłoń na
lekcjonarzu na znak odebrania księgi, którą polecił czytać, a subdiakon ją
ucałowuje jako wyraz szacunku.

Po Lekcji następuje Graduał i Alleluja
http://sanctus.pl/index.php?grupa=116&podgrupa=117#z9

A teraz można ze zrozumieniem obejrzeć to:
http://www.youtube.com/watch?v=PlffDJhCgMk&feature=related

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.