Tytuł Matki Bożej jako Królowej narodu polskiego sięga drugiej połowy XVI
wieku. Grzegorz z Sambora, renesansowy poeta, nazywa Maryję Królową Polski i
Polaków. Teologiczne uzasadnienie tytułu "Królowej" pojawi się w XVII wieku
po zwycięstwie odniesionym nad Szwedami i cudownej obronie Jasnej Góry,
które przypisywano wstawiennictwu Maryi.

Wyrazicielem tego przekonania Polaków stał się król Jan Kazimierz, który 1
kwietnia 1656 roku w katedrze lwowskiej przed cudownym obrazem Matki Bożej
Łaskawej obrał Maryję za Królową swoich państw, a Królestwo Polskie polecił
jej szczególnej obronie. (...)

Po Mszy świętej, w czasie której król przyjął również Komunię świętą z rąk
nuncjusza papieskiego, przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odśpiewano
Litanię do Najświętszej Maryi Panny, a przedstawiciel papieża odśpiewał
trzykroć, entuzjastycznie powtórzone przez wszystkich obecnych nowe
wezwanie: "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami". (...)

Niestety śluby króla Jana Kazimierza nie zostały od razu spełnione. Dopiero
po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. Episkopat Polski zwrócił
się do Stolicy Apostolskiej o wprowadzenie święta dla Polski pod wezwaniem
"Królowej Polski".

Papież Benedykt XV chętnie przychylił się do tej prośby (1920). Biskupi
umyślnie zaproponowali Ojcu świętemu dzień 3 maja, aby podkreślić
nierozerwalną łączność tego święta z Sejmem Czteroletnim, a zwłaszcza z
uchwaloną 3 maja 1791 roku pierwszą Konstytucją polską.

http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/05-03a.php3

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.