Rozmowa z ks. dr. Dariuszem Oko

W „Tygodniku Powszechnym” dominuje bardzo silna, radykalna grupa
homoideologów, którą tworzą czołowi publicyści i redaktorzy tej gazety. Ta
grupa uważa się za reprezentację liberalnego skrzydła w Kościele. Ten
szczególnie rozumiany liberalizm idzie w podobnym kierunku, w jakim poszedł
Kościół w Holandii – odrzucenia nauczania Magisterium i płynięcia z
liberalno-lewicowym prądem epoki. Sądzę, że to jedna z głównych przyczyn
upadku „Tygodnika”. Jest on solą, która utraciła smak.

Rozmawia: Bartłomiej Radziejewski

W niektórych środowiskach nazwisko Księdza jest wymieniane jako przykład
sztandarowego homofoba w polskim Kościele. Homofobię zarzucali Księdzu nawet
publicyści katoliccy. Jak do tego doszło?

Pod koniec maja 2005 roku opublikowałem w „Gazecie Wyborczej” tekst pod
tytułem Dziesięć argumentów przeciw, w którym przedstawiłem filozoficzne,
socjologiczne, medyczne i teologiczne racje przeciwko homoseksualizmowi.
Wcześniej próbowałem go wydrukować w „Tygodniku Powszechnym”, ale został on
odrzucony jako „homofobiczny”. Artykuł okazał się najczęściej czytanym i
dyskutowanym tekstem antyhomoideologicznym w Polsce.

Odpowiedź miała mnie unicestwić. Z jednej strony zostałem zasypany gradem
anonimowych, najbardziej obrzydliwych wyzwisk, ale i poważnych gróźb. Do dzisiaj mnóstwo z nich można przeczytać na portalach gejowskich. Z drugiej strony rozpoczęła się zmasowana publiczna nagonka na mnie.

Wstępem do niej był list szesnastu redaktorów „Gazety Wyborczej”, w którym
protestowali przeciwko mojemu tekstowi i odcinali się od decyzji o jego
publikacji na łamach swojego dziennika. Potem w „Gazecie” wydrukowano całą serię wymierzonych we mnie artykułów, nie
dając mi – wbrew elementarnej ludzkiej uczciwości i etyce dziennikarskiej oraz
prawu prasowemu – żadnej możliwości odpowiedzi. Typowe dla „Wyborczej” zaszczuwanie, „wykańczanie” inaczej myślącego.(sic !!)


Co charakterystyczne, na czoło tej nagonki wysunął się rzekomo katolicki
„Tygodnik Powszechny”.

Moi śmiertelni wrogowie przeszli także do czynów. Mój samochód został
uszkodzony w taki sposób, bym zginął w sprowokowanym wypadku! Według policji postąpiono tu zgodnie z klasycznymi metodami komunistycznej
Służby Bezpieczeństwa, która także w ten sposób eliminowała ludzi „Solidarności”. Na szczęście modli się za mnie kilkaset osób, mam tysiące sympatyków i wielu
wspaniałych przyjaciół. Są wśród nich także dobrzy policjanci oraz
ochroniarze, którzy fachowo, dobrze mi doradzają i w razie potrzeby udzielają
pomocy.

Pewnie dlatego jeszcze żyję.


A jak Kościół odniósł się do nagonki na księdza?

Otrzymałem wielkie, zdecydowane wsparcie ze strony Kościoła, kardynałów,
biskupów, księży i wielu wiernych, w tym szeregu profesorów różnych specjalności.

Spośród hierarchów solidarność ze mną wyrazili m.in. kardynałowie Stanisław
Dziwisz, Marian Jaworski i Stanisław Nagy oraz arcybiskupi Józef Michalik i
Stanisław Nowak. Mam od nich szereg listów z wyrazami serdecznego i
zdecydowanego poparcia w moich zmaganiach.  Niedawno abpJózef Michalik
postawił na łamach „Niedzieli” tezę, że trudno uważać „Tygodnik Powszechny” za
pismo katolickie. Kościół rozpoznał i uznał mój szczególny charyzmat krytyki
homoideologii oraz homoherezji, a jego wypełnianie wyznaczył mi jako jedno z
moich głównych zadań.

Ale czy którykolwiek z hierarchów poparł Księdza publicznie?

- Nie.

Wracając jednak do głównego wątku naszej rozmowy: czy czuje się Ksiądz homofobem?

„Homofob” to pojęcie z arsenału ideologicznej propagandy, podobnie jak kiedyś
„kułak” czy „zapluty karzeł reakcji” w ustach komunistów albo „parszywy Żyd” w
ustach nazistów. A te pełne nienawiści słowa były przecież wstępem do fizycznej eksterminacji
milionów ludzi! Homofob – to jest słowo, które ma stygmatyzować, wykluczać, duchowo niwelować,
zamykać usta krytykom  bez podania poza tym jakiegokolwiek racjonalnego
argumentu. Ma rozstrzygać i kończyć każdą dyskusję jeszcze przed jej rozpoczęciem.

 Tym mianem określa się każdego, kto wypowie publicznie bodaj jedną krytyczną
uwagę na temat homoseksualizmu lub homoideologii.

 W machinie homopropagandy „homofobia” to zaburzenie psychiczne mające polegać
na irracjonalnej niechęci lub nienawiści do homoseksualistów.

Manipulacja polega tutaj na utożsamieniu krytyki z nienawiścią.

Podobnie trzeba by powiedzieć, że każdy kardiolog jest kardofobem i nienawidzi
swoich pacjentów, kiedy krytykuje ich sposób życia, mówiąc, że nadwaga i
papierosy doprowadzą ich do kolejnego zawału.


Największym zagrożeniem jest jednak homoideologia. (walka z ta ideologia lewacka, jest WALKA o CZLOWIEKA).


I właśnie na jej krytykowaniu się koncentruję. Robię to, ponieważ jest ona
wielkim kłamstwem na skalę światową, podobnie jak dawniej marksizm-leninizm
czy narodowy socjalizm. Krytykuję homoideologię dla tych samych powodów, dla których wcześniej Wojtyła
i Tischner jako młodzi księża krytykowali ideologię marksistowską.

Przedstawiając homoseksualizm jako pozytywny i szczęśliwy styl życia,
sprowadza ona młodych ludzi na złą drogę. Trzeba ich ratować!

 Bo homoseksualizm to nie tylko grzech i zaburzenie, ale też groźna patologia
społeczna. Geje chorują na AIDS i inne choroby weneryczne częściej niż
prostytutki! Przemoc przytrafia im się też częściej niż heteroseksualistom. Umierają zwykle
wcześniej, częściej samotni. A homoideolodzy twierdzą, że to droga do szczęścia! Dlatego walka z nimi jest walką o człowieka.

Wracając zaś do homoseksualistów: tolerancja przysługuje im na Zachodzie od
dawna. To dowodzi, że prawdziwy cel ich działalności jest inny: przebudowa
społeczeństwa w duchu homoideologii. Przeżyliśmy to już w przypadku komunizmu i nazizmu. Powinniśmy skoncentrować
nasze wysiłki na tym, aby historia się nie powtórzyła.

Caly BARDZO WAZNY test jest dostepny pod linkiem:

http://www.poznajpana.pl/index.php/2009/07/na-celowniku-homolobbystowhomoseksualizm/

             U W A G A !!!

Gazeta Wyborcza” – jest wlasnie tubą lewackich ideologii oraz jednym z
najgroźniejszych i najbardziej niegodziwych przeciwników chrześcijaństwa w
Polsce. !!!!

--