Zwiększył się dystans między głównymi pretendentami do zwycięstwa w nadchodzących wyborach parlamentarnych, wynika z najnowszego sondażu przeprowadzonego dla Polskiego Radia przez Instytut Badania Opinii Homo Homini. Gdyby wybory odbyły się wczoraj, Platforma Obywatelska uzyskałaby 35,4 procent głosów. To o 4,4 punktu procentowego więcej niż przed tygodniem. Na Prawo i Sprawiedliwość zagłosowałoby 25,7 procent ankietowanych, czyli o 3,3 punktu procentowego mniej niż tydzień temu.



http://wybory.onet.pl/parlamentarne-2011/aktualnosci/najnowszy-sondaz-pis-traci-po-zyskuje,1,4853326,aktualnosc.html



Przemek

--

Jarosław Kaczyński przeprosił na antenie TVP Info za swoją wypowiedź,
 jakoby posłowie PSL opowiedzieli się za legalizacją miękkich narkotyków.

Adam Hofman i Tomasz Poręba politycy PiS przyznają, że mówili nieprawdę twierdząc,
 iżPlatforma Obywatelska ma bądź to 'zerowy udział' w niektórych inwestycjach..

Zwiększył się dystans

No i co z tego?
(Nawet zakładając, że to prawda...)

Po wyborach będzie tak samo jak teraz. Albo jeszcze gorzej, bo wyjdzie na jaw to, co jest ukrywane przed wyborami.

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.

ciach, GWno prawda

Przemek - poczytaj, dobry środek na gnicie wątroby:

Poszukiwacze zaginionego elektoratu - czyli oszustwa sondażowe...

Biorąc pod uwagę liczbę danych i analiz, którymi środki masowego rażenia przekazem raczyły codziennie swoje ofiary począwszy od liczby stron "programu" PO, a na efektach prac sondażowni bynajmniej nie skończywszy, aż dziw bierze, że jeszcze ktoś chce czytać horoskopy i wróżyć z pasjansa. W związku z tym, że podobno analizy statystyczne tym się różnią od wróżenia z horoskopu, że ta ostatnia metoda nie przewiduje podawania błędu wyniku, bardzo interesująco wyglądały efekty działań pracowni badających poparcie partii i kandydatów przed wyborami, które to efekty według zgodnych zapewnień szefów tychże ośrodków były niezawodne, a jeżeli ktoś miałby jakieś wątpliwości, to niech pretensje zgłasza do odpytywanych respondentów albo do czasu, który jak wiadomo upływa i wypacza doskonałe efekty socjologicznych badań. W tej sytuacji można nawet zrozumieć niechęć tychże firm do podawania możliwego przedziału błędu, gdyż jak wytłumaczyć się z analizy, której konkluzja sprowadzałaby się np. do stwierdzenia, że w drugiej turze Tusk zdobędzie 52 proc. poparcia, a - Kaczyński 48 proc., przy możliwym 3-procentowym błędzie tego szacunku?

W związku z tym, że najlepszym miejscem do ukrycia liścia jest las, a skoro nie ma lasu - to należy go posadzić, tak też wcale nie może dziwić, że największym zmartwieniem wszystkich socjologów, badaczy opinii, komentatorów, dziennikarzy i niektórych polityków stała się niska frekwencja, bo co to za święto demokracji skoro nie ma chętnych do świętowania. Przy okazji mamy też winnych nietrafionych, tzn. trafionych inaczej prognoz przedwyborczych z I tury, no bo skoro od 60 do 70 proc. badanych opowiadało się za uczestnictwem w wyborach to skąd nagle tak wysoka absencja? Ano okazuje się, że elektorat oszukuje, oszukuje nawet minutę po wyjściu z lokalu wyborczego, bo skąd by się wzięły nawet kilkuprocentowe błędy prognostyczne przy kilkudziesięciotysięcznej próbie? Za PRL-u sprawa była prosta, frekwencja miała wynieść 99,9 proc, z tego 99,9 miała głosować na "listę" i tak było, po czym wybrani w imieniu suwerenów demokracji ludowej pili i zakąszali na ich konto. Tymczasem wbrew twierdzeniu, że demokracja współczesna nie ma nic wspólnego z demokracją ludową, okazuje się, że kontestacja święta demokracji przez większość społeczeństwa ma taką samą przyczynę jak "rekordowa" frekwencja za PRL-u, a jej streszczenie można zawrzeć w krótkim: "po co pójdę głosować, skoro to i tak nic nie zmieni?". Oczywiście tak mówiący i myślący jest przeświadczony, że idąc do lokalu wyborczego, powinien oddać głos tak, by znaleĽć się w widełkach zakreślonych przez publikowane codziennie sondaże, gdyż inaczej jego głos zostałby wyrzucony na zmarnowanie i gniłby na tym śmietniku demokracji niczym najbardziej uciążliwy odpad komunalny. Trudno nawet powiedzieć, czy taki zmarnowany elektorat ma prawo uczestniczyć w obchodach święta demokracji, czy dorósł do idei solidarności, wszak sam zwycięski kandydat na prezydenta, honorowy członek zwycięskiej partii zamierzał dochodzić do solidarności po stopniach egalite bez których podobno nie ma liberte.
Tymczasem obecne zaangażowanie obywateli w sprawy publiczne oraz ich polityczna świadomość są póĽnym owocem działań politycznych w pierwszych latach tzw. III RP. Rzeczowa analiza relacji z tamtego okresu, preferencji wyborczych i własnych obserwacji prowadzi do stwierdzenia, że na obecnej sytuacji politycznej zaważyły dwa spektakularne wydarzenia z lat 1992 - 1993, tj. utrącenie przez Belweder lustracji w 1992 r. oraz wprowadzenie progów wyborczych w 1993 r. Dobrze pamiętam nastroje z początku lat 90., kiedy to większość dawnych filarów systemu pochowało się po różnych nomenklaturowych spółeczkach, robiąc wszystko, by jak najmniej pamiętano o ich politycznych zaszłościach. Obalenie lustracji dało tym ludziom sygnał do powrotu na polityczną scenę. Tymiński już przestał być potrzebny, skoro można było z podniesionym czołem głosować na Kwaśniewskiego, Oleksego i Millera. Pomimo tego wynik zwycięskiego SLD w 1993 r. (20,4 proc.) był gorszy niż przegranego SLD w 1997 (27,1 proc.), nie mówiąc już o wyniku z 2001 r. (41 proc.), co oznacza, że na odzyskanie przez komunistów dobrej reputacji postsolidarnościowe środowiska musiały ciężko pracować całą dekadę lat 90. Ciężko pracował także prezydent Wałęsa, który swój sukces w tym temacie przypieczętował zresztą dopiero w roku 2005, pijąc z Kwaśniewskim urodzinowego brudzia i który jedynie raz w swojej politycznej karierze, tj. 4 czerwca 1992 r., chciał i mógł. Wygrana lewicy w 1993 r. była bardzo na rękę stronnictwu antylustracyjnemu, gdyż z jednej strony rządy lewicy stanowiły najlepszą gwarancję "wybierania przyszłości" i politycznego zesłania prawicowej opozycji, zauroczonej chwilowo urokami antykomunistycznych rozliczeń. Progi wyborcze uniemożliwiły niebezpieczeństwo wejścia na mównicę jakiegoś przedstawiciela "politycznego planktonu", który psułby wysokiej izbie dyskomfort bredzeniami nt. "Bolka" czy "Spółdzielcy", a Wałęsa wraz ze swoją belwederską kamarylą mógł wreszcie znowu robić za jedynego obrońcę wartości zagrożonych przez żądnych odwetu komunistów. W związku z tym, że zmianę ordynacji i wprowadzenie progów uchwalono na krótko przed wyborami, część politycznych elit, a szczególnie wyborcy, nie poznali jeszcze praktycznych skutków tego dobrodziejstwa. W związku z tym grupowali się i głosowali zgodnie ze swoimi przekonaniami, a przez to w wyborach we wrześniu 1993 r. "zmarnowaniu" uległo, uwaga! - aż 4,8 mln głosów. Dla porównania: w 1997 r. takich "zmarnowanych" głosów było już "tylko" 1,6 mln, a w ostatnich wyborach ok. 1,3 mln, ale że nic nie jest za darmo, więc w 1993 r. głosowało ok. 2 mln więcej osób niż w 2005 r. podczas gdy liczba uprawnionych była obecnie o ok. 3 miliony większa niż 12 lat wcześniej. Przez wiele lat przyzwyczailiśmy się do powtarzanej jak mantra diagnozy, że wygrana lewicy w 1993 r. była reakcją ludności na gospodarcze niepowodzenia lat 1990 - 1993 oraz skłócenie prawicy przed wyborami, mało kto jednakże zwrócił uwagę, że spośród tych 4,8 mln "zmarnowanych" głosów większość, bo ok. 4 mln została oddana na partie centroprawicowe (wyborcy głosowali wtedy m.in. na KKKW "Ojczyzna", ZP-PC, KLD, UPR, KdRz, PSL-PL), a uwzględniając wynik KPN i BBWR na tzw. centroprawicę padło wtedy znacząco więcej głosów niż w wyborach z 1997 r., które postrzega się jako zakończone wyjątkowym sukcesem. Nieprawdą jest więc teza, jakoby społeczeństwo nie chciało wtedy rozliczeń i tęskniło za postkomuną - to jedynie niektórym projektantom nowego ładu zatęskniło się za nieopatrznie porzuconą koncepcją jedności moralno-politycznej narodu, a nie mogąc tej jedności wymusić w krótkim czasie propagandą, stworzono mechanizm selekcyjny w postaci obowiązującej do dziś ordynacji wyborczej.
Oczywiście 20-procentowe zwycięstwo SLD pod koniec 1993 r. nie wskazywało na możliwy sukces tego obozu w wyborach prezydenckich, niestety - kunktatorstwo stronnictwa antylustracyjnego spowodowało, że Polska straciła całą dekadę na zmiany polityczne, które były możliwe do przeprowadzenia w latach 1992 - 1993, a patrząc z dzisiejszej perspektywy 10-letniej nieprzerwanej prezydentury "prezia", monokultury lewicy w latach 1995 - 1997 i 2001 - 2005 i skutków tejże, trudno obecnie poważnie twierdzić o gorszych skutki lustracji i dekomunizacji, demontażu państwa i innych upiorach, tak plastycznie serwowanych nam przez wiadome środowiska i usłużne im media w minionych latach. Oczyszczenie życia politycznego w pierwszej połowie lat 90. być może przyspieszyłoby dyskusję o ustroju gospodarczym państw, bo o ile postulaty oczyszczenia życia politycznego stały się obecnie głównymi hasłami zwycięskich partii, tak pod względem wizji systemu gospodarczego większość obecnych parlamentarzystów nadal popiera doktrynę wyrażoną w haśle "socjalizm tak - wypaczenia nie".

Liberalizm twoja mać

Nawiązując do konwencji dowcipów archeologicznych, gdyby po latach ktoś dokopał się do relacji prasowych i haseł politycznych najczęściej używanych w ostatnich kilkunastu tygodniach, mógłby wywnioskować, że przyczyną niedostatku i wszystkich możliwych plag, których Polacy doświadczyli od władz III RP, była nieludzka i wyjątkowo odrażająca ideologia liberalizmu. Gdyby ktoś miał jeszcze wątpliwości, że może chodzi o libertynizm lub jedynie o jakieś przyzwolenie na ekscesy obyczajowe, dość szybko zorientowałby się, że sednem tego nieludzkiego liberalizmu była nieskrępowana swoboda działalności gospodarczej, będąca przyczyną bogacenia się nielicznych i - jak to się elegancko zwykło teraz określać - wykluczenia większości obywateli naszego kraju. W takich diagnozach celują niestety przedstawiciele PiS-u, którzy jako przedstawiciele zwycięskiego ugrupowania mają nadawać ton pracom rządu, jednakże liberałowie z PO, gdy tak uważnie przysłuchać się wysuwanym przez liderów tej partii argumentom, tak naprawdę też nie nauczyli się wiele od czasów rządów KLD. Ot, dla przykładu: głowa głów wszystkich liberałów, znienawidzony "prezydent Tusk", na pytanie dlaczego uważa, że program reformy służby zdrowia zgłaszany przez konkurentów nie jest dobrym pomysłem na uzdrowienie sytuacji, odparł, że swoje przekonanie opiera na opinii prof. Religi, przy czym właściwie to on się na problemie nie zna, ale jak Religa tak mówi - to widocznie tak być musi.
Z kolei do niedawna najważniejszy capo decina sztabowców PiS-u, czyli Jacek Kurski prawie że szlochający nad krzywdą Cimoszewicza ("rzecz brutalna, wulgarna zdarzyła się raz - dwa miesiące temu, kiedy w wyniku policyjnej czy quasi-bezpieczniackiej akcji ludzi związanych z PO - Miodowicza, Brochwicza - został odstrzelony kandydat lewicy"), zapytany o kształt IV RP, odparł, że będzie to Polska "solidarna aksjologicznie, a socjalna w sferze materii". Wtórują mu w tym inni consigliere partii niby-mającej-rządzić np. Bolesław Piecha, kandydat PiS-u na ministra zdrowia, uważa propozycje PO za "ultraliberalną strategię", a "ludziom, którzy są tą ideologią otumanieni czy wręcz szaleńcami ultraliberalnych rozwiązań", władzy nie można oddać. Antykomunista Kamiński Mariusz bolejący nad tym, że "kiedy Konstanty Miodowicz występował w RM i masakrował Włodzimierza Cimoszewicza, Donalda Tuska sumienie nie bolało" zapewniał z kolei, że "nie będzie tak, jak chcą liberałowie, że o tym czy ktoś jest leczony, czy nie, będzie decydowała grubość portfela. Nie będzie tak, jak chcą liberałowie, że na wezwanie karetki pogotowia najpierw padnie pytanie o numer karty kredytowej". No jasne, że tak nie będzie, będzie pavulon i prowizja od zakładu pogrzebowego. Ale nie tylko politycy postanowili - używając porównań dotyczących sprawy Cimoszewicza -
 "zmasakrować" liberalizm, gdyż po jesiennej kampanii wyborczej AD 2005 wydaje się, że termin liberalizm nie ma - przynajmniej w Polsce - szans na odzyskanie pozytywnej konotacji i nawet gdyby np. udało się przemycić na łamach "ND" tekst o zaletach "dobrego "złego" liberalizmu", to i tak będzie zawsze opatrzony klauzulą informującą, że są to "indywidualne poglądy autora, a nie stanowisko redakcji", co mimowolnie przypomina napisy informujące np. palaczy, że "minister zdrowia przestrzega, iż palenie powoduje..." i tym podobnie. Tymczasem pogląd ks. F. Sarda y Salvany, że "liberalizm krzewi niemoralność, a niemoralność - liberalizm", opinia W. Moszkowksiego, że klasyczny liberalizm zaleca indyferentyzm moralny, który "nieuchronnie spycha jego wyznawców do rynsztoku zepsucia", przekonanie Stanisław Krajskiego (któremu w ostatniej publikacji omyłkowo przypisałem tropienie spisków syjonistycznych podczas gdy faktycznie chodziło o spiski masońskie), że "nie potrzebujemy prezydenta socjalisty ani tym bardziej liberała" (zwracam w szczególności uwagę na sformułowanie "ani tym bardziej"), nie musi być opatrywane żadnym komentarzem, gdyż takie opinie mają bezwarunkowe imprimatur i mogą być wygłaszane w nieskończoność. O tym, że krytyka liberalizmu w gruncie rzeczy sprowadza się do spraw gospodarczych, przekonuje, że na patologie życia społecznego istnieje mnóstwo bardziej adekwatnych terminów, np. korupcja, zepsucie moralne, zakłamanie, permisywizm i w końcu - libertynizm. Pomimo tego większość aktorów naszej politycznej sceny z uporem wartym lepszej sprawy za plagi bezrobocia, złej prywatyzacji, biedy, chorą służbę zdrowia, aferę Orlenu i PZU oraz setki innych skutków socjalizmu w gospodarce i tak uważa liberalizm. Winien jest liberalizm! - krzyczy PiS, "błędem jest wylansowanie liberalnej polityki państwa i desygnowanie na premiera osoby, która jest utożsamiana z liberalnym kierunkiem PiS" - poucza Roman Giertych. Liberałów chciałby przegonić Lepper, na liberalizm grzmi PSL, także SLD nie czyta się jeszcze jako Sojusz Liberałów Demokratycznych, trudno więc zrozumieć, dlaczego Kaczyński ma zawierać sojusz rządowy z jedynym ugrupowaniem w parlamencie, które jeszcze nie potępiło liberalnego odchylenia? Ano dlatego, że wszyscy - zarówno socjaliści z PiS-u oraz pseudoliberałowie z PO - są siebie warci, a o tym, żeby się o tym przekonać, wystarczy zobaczyć i posłuchać dowolnie wybraną "debatę" miedzy Tuskiem a Kaczyńskim. Być może mój pogląd jest odosobniony, ale doprawdy nie dawało się już słuchać tego nieustającego bełkotu o tym, kto kogo powinien bardziej przepraszać, wymiany zdań w stylu "szanowny panie przyjacielu Donaldzie, niestety muszę z przykrością oznajmić, że jest pan kłamcą i niegodziwcem" i ripost "niestety, szanowny panie przyjacielu Lechu, nie jestem niegodziwcem, bo gdybym był, to powiedziałbym, że jest pan niekompetentnym socjalistą i lawirantem", ciągłego wyliczania, kto kogo bardziej obraził, ile głodujących dzieci uratujemy od śmierci głodowej, a pracowników uwolnimy od tyranii pracodawców... Przepraszam za wyrażenie - ale rzygać się chce od tego bredzenia, a pewnie bardziej - od świadomości, że znowu jesteśmy skazani na rządy lawirantów i ekonomicznych kretynów. Jako zatwardziały prowincjusz nigdy nie rozumiałem, o co chodziło "Mońkowi" Staszczykowi (to ten, co nosił koszulkę z napisem "jestem żydem"), gdy śpiewał "A ja jestem głodny, tak bardzo głodny/ Kochanie nakarmisz mnie snami/ Zielony Żoliborz, pieprzony Żoliborz....". Podczas minionej kampanii wreszcie zrozumiałem: artysta antycypował korzenie i programowe przesłanie nowej władzy.

Krzysztof Mazur
Publicystyka Krzysztofa Mazura na ASME



--

mozna poprosic o streszczenie w  1 zdaniu ?

--
pozdrawiam
P.L.U.T.O.N.: Positronic Lifeform Used for Troubleshooting and Online
Nullification

Użytkownik "pluton" <zielonadupax@gazeta.pl> napisał w wiadomości news:j54mgb$jht$1inews.gazeta.pl...

mozna poprosic o streszczenie w  1 zdaniu ?

  Przecież ona tego nie czytała. Wkleja bzdury nie związane z tematem wątku.



Przemek

--

Jarosław Kaczyński przeprosił na antenie TVP Info za swoją wypowiedź,
 jakoby posłowie PSL opowiedzieli się za legalizacją miękkich narkotyków.

Adam Hofman i Tomasz Poręba politycy PiS przyznają, że mówili nieprawdę twierdząc,
 iżPlatforma Obywatelska ma bądź to 'zerowy udział' w niektórych inwestycjach..

niedziela, 18 września 2011 13:29. carbon entity 'cytryna' <cytryna4@poczta.onet.eu>
contaminated pl.soc.polityka with the following letter:

W związku z tym, że podobno analizy statystyczne tym się różnią od
wróżenia z horoskopu, że ta ostatnia metoda nie przewiduje podawania błędu
wyniku,

Krzysztof Mazur
Publicystyka Krzysztofa Mazura na ASME

O przepraszam, p. Krzysztof Mazur nie zna się na współczesnej astrologii. Prowadzi się waśnie obliczenia z uwzgędnionym błędem wyniku, jako że lekarzowi zapisującemu datę porodu zegarek może chodzić niedokładnie. Dlatego horoskop podaje tylko z pewnym prawdopodobieństwem cechy psychoogiczne, skłonności człowieka i jegopredyspozycje zawodowe. Podobnie jeśli chodzi o raczej nie dfa się w 100% przewidzieć np. daty śmierci, ale możliwość niebezpiecznego wypadku już tak -- - zależnie od ułożenia gwiazd w tranzycie wobec kosmogramu delikwenta.

Co do gallupów rozmaitych, to one mają sens w demokracjach starych i rozwiniętych, gdzie większość ludzi aktywnych ma stale i sprecyzowane stanowiska polityczne, a nie w ochlokracjach, gdzie prywatne opinie mogą zmieniać się z dnia na dzień zależnie od nastroju motłochu o krótkiej pamięci i długim ryju do kiebasy wyborczej, gdzie "gwiazdy" polityczne są prawie jak Nergal, jednego dnia hołubione, a drugiego opluwane. Dlatego nie zdziwiłbym się gdyby za dwa tygodnie wybory wygrała koalicja Samoobrony, Palikota i Kononowicza ;) (oops, jeżeeli chodzi o tego ostatniego to oczywiście sarkazm, bo chyba nawet nie jest zarejestrowany ;) ). --
tois egregorosin hena kai koinon kosmon einai
ton de koimomenon hekaston eis idion apostrephesthai
http://lordwinterisle.blogspot.com/