Przypominam sobie, Ĺźe jeszcze krĂłtko przed moim aresztowaniem powiedziałem swojemu Szefowi Markowi Kęckiemu — kiedy juĹź czułem, ze koło mnie jest gorąco — Ĺźe jeśli mi nie pomoĹźe się z tego wyplątać to całe tło związane z tym a takĹźe plan zabĂłjstwa księdza Chojnackiego, ktĂłrego to planu miałem być wykonawcą ujawnię w śledztwie. Nie myślałem Jednak tak naprawdę, Ĺźe do tego dojdzie. W świetle tego co pisałem uprzednio moĹźe się wydać dziwne, ze moi przełoĹźeni nie wyciągnęli mnie z tego ale po prostu tak się złoĹźyło, śledztwo w sprawie siatki podjął Wydział Dochodzeniowy WUSW w Katowicach, ja byłem pracownikiem SB w wojewĂłdztwie bielsko—bialskim, trochę moĹźe lekkomyślnie czując się obraĹźony przez Naczelnika Kadr wniosłem raport o zwolnienie. Z tą chwilą SB w Bielsku—Białej straciła zainteresowanie moją osobą, przestała się czuć w obowiązku ochrony mnie i nie podjęła Ĺźadnych działań koordynacyjnych z milicją w Katowicach. Nadto najpowaĹźniejszym przypuszczeniem dlaczego przestano mnie bronić był zawĂłd, ktĂłry sprawiłem swoim przełoĹźonym kiedy jako planowany wykonawca zamachu na księdza Adolfa Chojnackiego zwlekałem, potem wplątałem się w sprawę siatki, a następnie złoĹźyłem raport, ze chcę wystąpić ze słuĹźby. Sądzę, ze takie były przyczyny mojego aresztowania i brak ochrony do czego później dołączyła się wręcz wrogość moich dawnych przełoĹźonych, gdy w więzieniu będąc juĹź dostatecznie zrezygnowany i nie widząc pomocy z ich strony na ktĂłrą w swoim głębokim przekonaniu powinienem liczyć, zacząłem sypać.

   http://www.romaszewski.pl/podstrony/publikacje/1989_sulka_relacja.html