Re­alia są dla nas miaż­dżą­ce. Niem­cy to 20 proc. PKB Unii, Fran­cja
pra­wie 16 proc., Wiel­ka Bry­ta­nia - ok. 14 proc., Wło­chy pra­wie 13
proc. Oto nie­kwe­stio­no­wa­ni li­de­rzy Eu­ro­py.

Po nich idą śred­nia­cy: moc­ne po­tur­bo­wa­ne kry­zy­sem Hisz­pa­nia i
Ho­lan­dia, do­pie­ro w trze­ciej ko­lej­no­ści kar­ły - Pol­ska, Bel­gia i
Szwe­cja (wszyst­kie po mniej niż 3 proc. PKB UE), a na­stęp­nie plank­ton,
któ­re­go wa­ga eko­no­micz­na oraz po­li­tycz­na oscy­lu­je wo­kół ze­ra.

Kie­dy trak­ta­ty eu­ro­pej­skie oraz za­sa­da wspól­no­to­wo­ści mia­ły
zna­cze­nie, sa­mo­ogra­ni­cze­nie wiel­kich i ko­ali­cje ma­łych
rów­no­wa­ży­ły prze­wa­gę tych pierw­szych. Te­raz, gdy de­cy­zje
po­dej­mu­je naj­pierw du­et nie­miec­ko­-fran­cu­ski, a do­pie­ro po­tem
dy­plo­ma­ci gło­wią się, jak wpa­so­wać je w unij­ne ra­my, nic ich nie
ha­mu­je.

Co za­tem wy­pa­da czy­nić kar­łom w ob­li­czu gi­gan­tów? Zejść na zie­mię.

Nie wal­czyć o kształt Eu­ro­py, swo­bo­dy u wschod­nich są­sia­dów oraz
in­ne mrzon­ki, ale gryźć i ko­pać po kost­kach w bo­ju o ele­men­tar­ne
in­te­re­sy, by nas nie zmiaż­dży­li.

Nie dać so­bie na­rzu­cić więk­szych ogra­ni­czeń w emi­sji CO2, wspól­ne­go
eu­ro­pej­skie­go sy­te­mu pa­ten­to­we­go, wy­rwać, ile się da z
po­li­ty­ki spój­no­ści w no­wym bu­dże­cie UE, zwal­czać pro­jek­to­wa­ny
wspól­ny po­da­tek kor­po­ra­cyj­ny.

Kar­ły mia­ły wpraw­dzie w kul­tu­rze eu­ro­pej­skiej opi­nie wred­nych, ale
tyl­ko ci, któ­rzy po­tra­fi­li bez­czel­nie wal­czyć o swo­je -
zwy­cię­ża­ją. Po­kor­nych nikt na­wet nie pa­mię­ta.

Więcej
http://blog.rp.pl/talaga/2012/03/09/polska-skarlala-niech-walczy-jak-karzel/

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.