"Akcja AB": cel polska inteligencja

Wladze Generalnego Gubernatorstwa uznawaly polska inteligencje za inicjatora
organizujacego sie ruchu oporu. Znalazlo to odzwierciedlenie w ustaleniach
zapadlych na kolejnych roboczych konferencjach na temat bezpieczenstwa w GG. Na
jednej z nich, 16 maja 1940 r., Hans Frank stwierdzil: "Ogolna sytuacja wojenna
zmusza do bardzo powaznego rozwazenia warunkow bezpieczenstwa w GG. Mnostwo
oznak i wypadkow wskazuje na to,ze w kraju istnieje wielki, zorganizowany ruch
oporu i ze kraj stoi bezposrednio przed wybuchem gwaltownych wydarzen. Tysiace
Polakow zorganizowalo sie w tajnych zwiazkach, sa uzbrojeni i gotowi popelniac
akty terroru wszelkiego rodzaju w najbardziej buntowniczej formie". Efektem tego
posiedzenia bylo zarzadzenie Hansa Franka zawierajace wytyczne dotyczace
planowanej akcji: "1. Z natychmiastowa moca zaleca sie szefowi
Sicherheitspolizei bezposrednia realizacje nadzwyczajnego programu
pacyfikacyjnego; 2. Przy wyborze metod realizacji tego programu nalezy stosowac
sie do omowionych wytycznych; 3. Koniecznymi w tym celu akcjami o charakterze
policyjnym, jak rowniez wszystkimi innymi, kierowac bedzie szef
Sicherheitspolizei. Akcje samowolne sa absolutnie niedopuszczalne. Przy
wszelkich posunieciach nalezy przede wszystkim pamietac o utrzymaniu autorytetu
Führera i Rzeszy".

Na poswieconym sprawom bezpieczenstwa posiedzeniu rzadu GG 30 maja 1940 r.,
ktorego uczestnikami byli gubernatorzy dystryktow i przedstawiciele wladz
policyjnych,omawiano plany dzialan, jakie mialy byc podjete w ramach akcji
pacyfikacyjnej okreslanej jako "Aktion AB" (Ausserordentliche
Befriedungsaktion). Generalny gubernator, przedstawiajac zgromadzonym zbrodnicze
plany, stwierdzil: "W chwili obecnej, gdy na zachodzie co minuta i co sekunda
tysiace Niemcow sklada swe zycie w ofierze i leje sie najlepsza niemiecka krew -
naszym obowiazkiem, jako narodowych socjalistow, jest dolozyc wszelkich staran,
zeby narod polski nie wzrosl w sile kosztem ofiar ponoszonych przez Niemcow.
Totez w tym czasie omowilem z kolega [Bruno - A.G.] Streckenbachem w obecnosci
SS-Obergruppenführera [Friedricha Wilhelma - A.G.] Krügera ten nadzwyczajny
program pacyfikacyjny, ktorego celem byla przyspieszona likwidacja znajdujacej
sie w naszym reku wiekszosci buntowniczych politykow gloszacych opor i innych
osobnikow politycznie podejrzanych, jak rowniez jednoczesne polozenie kresu
tradycyjnej polskiej przestepczosci. Przyznaje otwarcie, ze w rezultacie bedzie
musialo rozstac sie z zyciem kilka tysiecy Polakow, glownie ze sfer ideowych
przywodcow polskich"4.

Cynizm Hansa Franka w planowaniu zbrodni znalazl wyraz w innej czesci jego
wypowiedzi na tej konferencji. W protokole posiedzenia znajdujemy nastepujacy
zapis: "uzgodnilem z kolega Streckenbachem, ze sprawy zwiazane z akcja AB beda
rozpatrywane w uproszczonym trybie przez policyjne sady dorazne, gdyz w zadnym
razie nie powinny one sprawiac wrazenia aktow samowoli lub czegos w tym rodzaju.
Sadze, ze akcje w calosci bedzie mozna zakonczyc do 15 czerwca [...] Utworzona
przy moim urzedzie komisja ulaskawien nie ma z ta sprawa nic wspolnego. Akcja AB
prowadzona jest wylacznie przez wyzszego dowodce SS i policji Krügera i podlegle
mu organy. To niezbedna akcja pacyfikacyjna, wykraczajaca poza ramy normalnych
metod postepowania"5.

1 K. Radziwonczyk, "Akcja Tannenberg" grup operacyjnych Sipo i SD w Polsce.
Jesien 1939,  "Przeglad Zachodni" 1966, nr 5, s. 98.
2 C. Luczak, Polityka ludnosciowa i ekonomiczna hitlerowskich Niemiec w
okupowanej Polsce,  Poznan 1979, s. 75.
3 R. Moszynski, L. Policha, Lublin w okresie okupacji (1939-1944). Na podstawie
badan sadowych  Miejskiej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich (dalej: MKBZN),
Lublin 1964, s. 99-101.
4 Okupacja i ruch oporu w dzienniku Hansa Franka 1939-1945, Warszawa 1972, t. 1,
s. 185-186, 194-195.
5 Ibidem, s. 196.



--