Przed laty trafił w moje ręce "Sennik arabsko-egipski", wydany w latach 30. ubiegłego wieku.
Pozwolę sobie zacytować, zawarte w nim, trzy wybrane interpretacje obrazów sennych: Adwokat -poniesiesz straty; Anglika widzieć - strzeż się fałszywych przyjaciół; Biblioteka - niepotrzebne wydatki.
W dwóch pierwszych przypadkach autorzy sennika odgadli, jak się wydaje, trafnie.
Jednak rzeczywisty odpowiednik trzeciego hasła jest z pewnością wysoce niesłuszny, a w dodatku społecznie szkodliwy - zrobił natomiast karierę w Trzeciej Rzeczypospolitej: prezydenci, rządy, a szczególnie ich ministrowie kultury, członkowie samorządów, dziennikarze i publicyści oraz wszelkiego rodzaju "salonowe" elity z "celebrytami" na czele, przyjęli za jedną ze swych głównych maksym "mądrość" z owego sennika.
W ramach "osiągnięć" liberałów i neokomunistów wytępiono w krótkim czasie kilkanaście tysięcy placówek bibliotecznych, w tym - doszczętnie - biblioteki związków zawodowych i fachowe w zakładach pracy; wiele mniejszych bibliotek publicznych oraz dodatkowo - wszystkie tzw. punkty biblioteczne, zwłaszcza na wsi; nawet kilka dużych książnic z Biblioteką PAN w Warszawie, mającą ponad 400-tysięczne, cenne zbiory.
Rzekomo zabrakło na nie pieniędzy, choć wyrzucano je w tym czasie garściami na inne, mniej istotne cele.
Lokale po bibliotekach wynajmowano na pomieszczenia restauracji, banków, biur podróży i wielu rozmaitych "interesów".
W 40-milionowym narodzie nie znalazł się dosłownie nikt, kto tupnąłby porządnie nogą albo uderzył pięścią w stół, protestując przeciwko tym niegodziwościom. Większość środowiska bibliotekarskiego spuściła pokornie "uszy po sobie", obawiając się zapewne gniewu rządzących Polską inicjatorów tego żałosnego rujnowania kulturowego dorobku narodu.
Z przykrością trzeba powiedzieć, że niemal do końca egzystencji PRL-u biblioteki miały się dobrze i rozwijały pomyślnie, korzystając z przyznawanych w miarę odpowiednich środków finansowych.
W resorcie kultury istniał Departament Bibliotek ( w kilka lat po wojnie utworzono nawet Centralny Zarząd Bibliotek z wieloosobową obsadą), w instancjach samorządów działały referaty biblioteczne.
Postulaty Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich traktowano na ogół poważnie, Państwowa ( nie, jak dziś - "Krajowa") Rada Biblioteczna obradowała pod przewodnictwem wiceministra, kształtując nieodzowną w każdym nowoczesnym państwie politykę biblioteczną.
Wszystko to nasi "wolnościowcy", zapatrzeni wyłącznie w mamonę i sposoby jej zdobywania ( dla siebie), skutecznie rozbili i zmarnowali.
Dochodziło do takich skandalicznych pomysłów, jak zastąpienie bibliotek publicznych szkolnymi (Wrocław),a zamiast nich wprowadzenie wypożyczania książek w okienkach urzędów pocztowych (pomysł jednego z wiceministrów kultury).
Teraz wraca dawny, wzorowany na Sowietach projekt z lat 60., włączania bibliotek do innych instytucji - wówczas polscy komuniści byli na tyle rozsądni, że go przynajmniej częściowo zastopowali.
Także i w ZSRR sprzeciwiano się mu otwarcie: w satyrycznym czasopiśmie "Krokodyl" ukazał się na pierwszej stronie rysunek, przedstawiający " Iwana Iwanowicza" (partyjnego dygnitarza), jak zwiedza luksusowe wnętrze domu kultury.
Oprowadzający go dyrektor pokazuje w roli biblioteki małą klitkę pod schodami, zasnutą pajęczyną.
Na wysłużonym regale widać trochę książek, a obok nich siedzi "babuszka", robiąca na drutach.
Nie jest wykluczone, że i nas może taka rzeczywistość czekać pod rządami bezkarnych liberałów - aferałów, żądnych za wszelką cenę absolutnej władzy i dużych pieniędzy na własne potrzeby.
Z.Ż.
"Myśl Polska" nr 3-4/2010
źródło  http://sol.myslpolska.pl/2010/01/niepotrzebne-wydatki/

W 40-milionowym narodzie nie znalazł się dosłownie nikt, kto tupnąłby
porządnie nogą albo uderzył pięścią w stół, protestując przeciwko tym
niegodziwościom.

A ty ? Czemu nie tupnales ?

--
pozdrawiam
P.L.U.T.O.N.: Positronic Lifeform Used for Troubleshooting and Online
Nullification