W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie-pojedzie-na-igrzyska,id,t.html

Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

--
pozdrawiam
Mike
[WRO][MTB Votum Team Wrocław]
[GG:1303401] mikemtb małpa o2 pl
http://mikemtb.org

On 23 Lip, 14:46, Mike <mike...@mail.patrz.w.sigu> wrote:

W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie-p...

Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

Ciekawi mnie jak wygląda miejsce w którym nabawiła się tej kontuzji,
wspominała w wywiadzie, że "podcięło jej koło i chciała się
podeprzeć", hmmmm.... Pomyślałem o ewentualnej winie trenera i
rzeczywiście takie głosy się podnoszą... Może ostatni etap treningu
powinien wyglądać inaczej...

Pozdr-
-Rowerex

W dniu 2012-07-23 21:07, Rowerex pisze:

Ciekawi mnie jak wygląda miejsce w którym nabawiła się tej kontuzji,
wspominała w wywiadzie, że "podcięło jej koło i chciała się
podeprzeć", hmmmm.... Pomyślałem o ewentualnej winie trenera i
rzeczywiście takie głosy się podnoszą... Może ostatni etap treningu
powinien wyglądać inaczej...

Pozostaje nam gdybanie, ale ja pewnie potrafiłbym sobie tak zwichnąć nogę zsiadając z roweru pod klatką schodową ;)

--
biodarek

W dniu 2012-07-23 21:18, biodarek pisze:

W dniu 2012-07-23 21:07, Rowerex pisze:

Ciekawi mnie jak wygląda miejsce w którym nabawiła się tej kontuzji,
wspominała w wywiadzie, że "podcięło jej koło i chciała się
podeprzeć", hmmmm.... Pomyślałem o ewentualnej winie trenera i
rzeczywiście takie głosy się podnoszą... Może ostatni etap treningu
powinien wyglądać inaczej...

Pozostaje nam gdybanie, ale ja pewnie potrafiłbym sobie tak zwichnąć
nogę zsiadając z roweru pod klatką schodową ;)

Aaaa... Maja chyba mówiła, że to łatwy fragment przejeżdżany wielokrotnie na trasie treningowej. Może jakiś złośliwiec podrzucił kamyczek ;)

--
biodarek

On 2012-07-23, Mike <mikemtb@mail.patrz.w.sigu> wrote:

W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie
-pojedzie-na-igrzyska,id,t.html

Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

Ciekawe czy będzie jej się chciało. Zawsze sądziłem, że (skoro nie jest
w życiu skazana na jakieś zasiłki dla medalistów) będzie próbowała
zakończyć karierę raczej przed 30stką.

No ale złoto na IO jest w zasięgu, więc pewnie jeszcze pojeździ :).

pozdrawiam,
PK

UĹźytkownik "PK"  napisał w wiadomości grup

Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

Ciekawe czy będzie jej się chciało. Zawsze sądziłem, że (skoro nie jest
w życiu skazana na jakieś zasiłki dla medalistów) będzie próbowała
zakończyć karierę raczej przed 30stką.
No ale złoto na IO jest w zasięgu, więc pewnie jeszcze pojeździ :).

O ile jej sie to wszystko dobrze zrosnie, czego jej serdecznie zycze, ale to trwa i nie zawsze sie udaje ..

J.

UĹźytkownik "PK"  napisał:
[ciach NTG]
ciekaw jestem co powoduje ludźmi, że MUSZĄ pisać zawsze i wszędzie?
Na alt.pl allegro : bo motocykl kupiłem właśnie za pomocą tego portalu
Na pl.rec. rowery: bo akurat na rowerze dzisiaj jeździłem...
Na pl. rec. motocykle: w sprawie wymiany kaloryferów,bo akurat tutaj tyle potrafię i przeczytać i napisać ;)
Czy naprawdę ci kretyni nie mają za grosz samokrytycyzmu? Czy nie znają nikogo, kto mógłby wytłumaczyć że debilizmem nie ma co się chlubić?
To były pytania retoryczne. Nie sprawdzajcie znaczenia.
Czasem po prostu normalny człowiek  nie wytrzymuje...
           Akarm
http://www.bykom-stop.avx.pl

Mike, Mon, 23 Jul 2012 15:46:25 +0200, pl.rec.rowery:

W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie-pojedzie-na-igrzyska,id,t.html

Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

Po drodze jeszcze MS, ME i cholera wie czego jeszcze. Wydaje mi się, że
będzie próbowała.

--
Pozdrowienia,
Marek 'marcus075' Karweta                | Dwa kieliszki wystarczą.
GG:3585538 | JID: m_karweta@jabster.pl   | Najpierw jeden
Tuwima c(z)ytuję z przyjemnością         | A potem kilkanaście drugich.

W dniu 2012-07-23 15:46, Mike pisze:

W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:

http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie-pojedzie-na-igrzyska,id,t.html


Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

No. Kiszka kompletna. Pozostaje dalej trenować. Są jeszcze Mistrzostwa Świata, Europy, Puchar Świata. Na szczęście kolarstwo to taki fajny sport, że wiek nie jest ograniczeniem. Nie wiem czy Gunn-Rita Dahle-Flesja startuje w Londynie, ale jest chyba 10 lat starsza od Mai, a startowała już w Atlancie w 1996 r. Albo babcia Longo - Jeannie Longo - rocznik 1958, startowała siedmiokrotnie w igrzyskach. W Pekinie zabrakło jej 2 sekund do brązowego medalu.

Więc jeśli tylko Maja wytrzyma ten reżim treningowy, bo nie wierzę, że czasami nie ma dość, to pewnie zdobędzie to złoto olimpijskie. Dla mnie osobiście nie jest to konieczne. Wystarczy, że podczas oglądania jej jazdy będą takie emocje jak w Mount Sainte Anne, kiedy zdobywała złoto MŚ, jak rok temu w Champery zdobywając "tylko" srebro MŚ po wymianie koła pięknie wracając do czołówki, albo jak w Pietermaritzburgu na ostatnim rock gardenie pięknie objechała Emilkę z Kanady.
To były piękne chwile.

A teraz pewnie zaczną się dyskusje, czy dobrym krokiem była zmiana trenera na rok przed igrzyskami, skoro poprzedni doskonale się sprawdzał. Zresztą już się zaczęła - wypowiadał się o tym krytycznie w TV Ryszard Szurkowski.

--
biodarek

On Jul 23, 9:14 pm, biodarek <darkm_usu...@poczta.onet.pl> wrote:

No. Kiszka kompletna. Pozostaje dalej trenować. Są jeszcze Mistrzostwa
Świata, Europy, Puchar Świata.

Tak samo mógłbyś powiedzieć polskim piłkarzom którzy tak żałośnie
przegrali Euro - pozostaje dalej trenować, na jesieni zagracie sobie w
swoich ligach...

Nie oszukuj sam siebie - to nie kolarstwo szosowe, akurat w MTB (jak i
w większości innych dyscyplin sportowych) prestiż igrzysk olimpijskich
daleko przebija pozostałe imprezy.

Więc jeśli tylko Maja wytrzyma ten reżim treningowy, bo nie wierzę, że
czasami nie ma dość, to pewnie zdobędzie to złoto olimpijskie.

Będzie bardzo trudno, obecnie jest jednak w optymalnym wieku, w formie
chyba też. Czy utrzyma się na takim poziomie przez kolejne 4 lata -
nie sposób ocenić, takie coś jak ta kontuzja musiało ją mocno rozbić
psychicznie, czy znajdzie motywację na kolejne 4 lata?

Pech nieprawdopodobny, jeden głupi wypadek - i tyle przygotowań poszło
w diabły; ogromna szkoda

A teraz pewnie zaczną się dyskusje, czy dobrym krokiem była zmiana
trenera na rok przed igrzyskami, skoro poprzedni doskonale się
sprawdzał. Zresztą już się zaczęła - wypowiadał się o tym krytycznie w
TV Ryszard Szurkowski.

Nie zaczną się - tylko będą kontynuowane, bo przecież trwają już od
dawna, od momentu samej wymiany. Decyzję tak naprawdę podjęła sama
Maja - i to ona ponosi jej konsekwencje. Ale obwinianie Galińskiego o
ten wypadek jest trochę niepoważne, to po prostu zwykły pech, MTB to
jednak sport dość urazowy - i takie przypadki się zdarzają, nie da się
tego sportu trenować unikając bardziej wymagających tras; trener
przecież nie kazał jej jechać jakiegoś ciężkiego DH tylko trasę
odpowiadającą specyfice jej konkurencji.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

biodarek napisał:

A teraz pewnie zaczną się dyskusje, czy dobrym krokiem była zmiana trenera na rok przed igrzyskami, skoro poprzedni doskonale się

sprawdzał. Zresztą już się zaczęła - wypowiadał się o tym krytycznie w TV Ryszard Szurkowski

Taaa, pan Szurkowski m.in. wyartykułował że "(...) ta niepewność spowodowała taką niepewność w ruchach, w poruszaniu się na ekstremalnym sprzęcie w ekstremalnych warunkach".

No żesz... co to za bełkot? Wypadki w MTB są wkalkulowane, nawet mistrzowie zaliczają poważne gleby. A zresztą rzeczona trasa ponoć nie była hardkorem więc co to za ekstremalne warunki? Przewrócić można się nawet podczas wchodzenia do domu i skręcić kolano. Niemniej panu Szurkowskiemu samo zestawienie kilku słów jak "trening", "rower", "wypadek" i "kontuzja" już wystarczyły aby dorobić ideologię i w końcu mieć podstawy do wjechania na system treningowy Mai. Całkiem możliwe że gdyby się jej ta kontuzja nie wydarzyła, mielibyśmy olimpijskie złoto. A może nie? Może byłaby ósma? Kto to wie. Ale "na szczęście" już po ptakach i można zacząć nagonkę. Kraj hejterów i mądrali po fakcie, jak bum cyk cyk.

Jeśli ktoś śledzący temat znajdzie wypowiedź Mai, że poprzez obecny system treningów czuła się "niepewnie", co odbiło się na jej niepewnych ruchach podczas treningu i skutkowało kontuzją, odszczekam. Póki co dla mnie pan Szurkowski wpada do worka dawnych rodzimych sław, które z takich czy innych powodów próbują zaistnieć w mediach i skreślają swoją sławę (no wiadomo o co kaman, Tomaszewski. Lato etc.).

Swoją drogą bardzo krytykowane było niepojawienie się Mai na Mistrzostwach Polski kosztem treningu we Włoszech. Bo ja wiem? Za mało wiemy żeby być pewnym czy w obecnym reżimie treningu faktycznie Mai bardziej nie był potrzebny spokojny trening niż walka o kolejny lokalny medalik. W końcu ona ma spore doświadczenie i razem z trenerem mogła podjąć taką decyzję świadomie, bez drugiego dna. Ale oczywiście masa węszących spisek i tak wyciągnęła z tego swoje wnioski, a niestety w obecnej sytuacji panna Maja nie ma szans na obronienie się i trenera dobrym wynikiem w Londynie. I jak już napisałeś, nagonka ruszyła.

Do kompletu jeszcze brakuje teorii o świadomym sprowokowanu kontuzji, bo lekarze Mai dali jej tak wielkie dawki EPO że nie byli w stanie ich zatuszować w jej organizmie i tylko kontuzja pozwoliła na uniknięcie kontroli :-)

A.

Alfer_z_pracy napisał:

Jeśli ktoś śledzący temat znajdzie wypowiedź Mai, że poprzez obecny system treningów czuła się "niepewnie", co odbiło się na jej niepewnych ruchach podczas treningu i skutkowało kontuzją, odszczekam. Póki co dla mnie pan Szurkowski wpada do worka dawnych rodzimych sław, które z takich czy innych powodów próbują zaistnieć w mediach i skreślają swoją sławę (no wiadomo o co kaman, Tomaszewski. Lato etc.).

Cóż, nie trzeba było długo czekać :-) Sam sobie odpowiem - Maja rzekła:

"- Słyszałam te wypowiedzi i muszę przyznać, że jestem wstrząśnięta, bo Szurkowski był zawsze autorytetem. Poza tym zna mnie trochę i wie, że głupich decyzji nie podemuję - stwierdziła. - Pan Ryszard nie zna kompletnie sytuacji. Jego słowa są dla mnie przykre i podważają jego autorytet. Każdy jego argument jest błędny. Nie chcę roztrząsać tematu zmiany trenera i rezygnacji z Andrzeja Piątka. Na pewno nie jest na to czas w tej chwili. Także brak startu w mistrzostwach Polski uważam za słuszny. Przygotowania do igrzysk były ważniejsze. Po chorobie była to najlepsza decyzja, by trenować a nie startować - dodała.

Włoszczowska skomplementowała swojego obecnego szkoleniowca i nie ma żadnego żalu do niego o ewentualne błędy w przygotowaniach. - Marek Galiński to najlepszy trener na jakiego mogłam trafić. Moje zdolności techniczne podwyższyły się kilkukrotnie. W zeszłym roku szliśmy takim samym schematem przygotowań i wszystko było w porządku. Zdobyłam srebrny medal na mistrzostwach świata, a pewnie byłby złoty, gdyby nie problem z rowerem - wyjaśniła."

I tyle w temacie.

A.

W dniu 2012-07-24 11:51, Alfer_z_pracy pisze:

Włoszczowska skomplementowała swojego obecnego szkoleniowca i nie ma
żadnego żalu do niego o ewentualne błędy w przygotowaniach. - Marek
Galiński to najlepszy trener na jakiego mogłam trafić. Moje zdolności
techniczne podwyższyły się kilkukrotnie. W zeszłym roku szliśmy takim
samym schematem przygotowań i wszystko było w porządku. Zdobyłam srebrny
medal na mistrzostwach świata, a pewnie byłby złoty, gdyby nie problem z
rowerem - wyjaśniła."

Trzeba przyznać - lepiej jeździ technicznie. Na tle rywalek miała właśnie chyba tę przewagę, że mogła jeździć za trenerem ucząc się od niego. Ja też się najwięcej uczę jadąc za kimś dobrym. Widzę jak wybiera drogę przejazdu, jak dostosowuje tempo. Patrząc na relacje z Pucharu Świata, to widać, że panowie jeżdżą wyraźnie szybciej. Wiadomo - warunki fizyczne. Ale chyba nie tylko. Porównując choćby wyścigi w Nowym Mescie na Morawach, to był taki podjazd, że tylko jedna zawodniczka podjeżdżała, a faceci prawie wszyscy.

Tutaj relacje, aktualne i stare:
http://live.redbull.tv/
BTW teraz, 28.07, są zawody pucharowe w Val d'Isere - ciekawe ile wystartuje osób biorących jednocześnie udział w Igrzyskach.

Bo jednak w ciągu ostatnich lat zwiększyła się trudność zawodów MTB (we wszystkich kategoriach). Dzisiejsze XC jest o wiele trudniejsze od niedawno rozgrywanych zawodów DH. Nie wiem, czy kojarzycie ten filmik:
http://www.youtube.com/watch?v=VzZkKE9Z35g
Wygląda komicznie, ale to jest DH w latach 90. Mogłoby się wydawać, że to niedawno.

> I tyle w temacie.

Na miejscu Mai pozwoliłbym sobie teraz na to, czego musiała się wyrzec podczas przygotowań. Jakaś wódeczka, blacha ciasta powiedzmy typu sernik na zimno z galaretką (żelatyna!), duży TV i oglądanie z nogą na poduszce. Przede wszystkim niech się dobrze wygoi. Zresztą, jest w najlepszych rękach. Ja, kiedy urwałem sobie rękę, musiałem czekać tydzień na łóżko w szpitalu.

--
biodarek

biodarek napisał:

Na miejscu Mai pozwoliłbym sobie teraz na to, czego musiała się wyrzec podczas przygotowań. Jakaś wódeczka, blacha ciasta powiedzmy typu sernik na zimno z galaretką (żelatyna!), duży TV i oglądanie z nogą na poduszce.

Wyślij jej to na @, może skorzysta :-)

Dłuższy tekst z jej wypowiedzią oraz to samo w wersji wideo tu:
http://www.tvn24.pl/wloszczowska-o-szurkowskim-nie-ma-pojecia-o-tym-co-sie-dzialo,266714,s.html

Pzdr
A.

On 7/24/12 10:48 PM, biodarek wrote:

Ja, kiedy urwałem sobie rękę, musiałem czekać tydzień na łóżko w szpitalu.

Nie bylo wolnej kozetki? Z jedna reka zajmowales przeciez mniej miejsca... ;-)

--
PoZdR
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"Tut! Tut!" cried Sherlock Holmes. "You must act man,
or you are lost. Nothing but energy can save you.
This is no time for despair."
Sir Arthur Conan Doyle, The Five Orange Pips
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

On 2012-07-24 09:46:55 +0200, "Alfer_z_pracy" <alferwywalto@mp.pl> said:

A teraz pewnie zaczną się dyskusje, czy dobrym krokiem była zmiana trenera na rok przed igrzyskami, skoro poprzedni doskonale się

sprawdzał. Zresztą już się zaczęła - wypowiadał się o tym krytycznie w TV Ryszard Szurkowski

Taaa, pan Szurkowski m.in. wyartykułował że "(...) ta niepewność spowodowała taką niepewność w ruchach, w poruszaniu się na ekstremalnym sprzęcie w ekstremalnych warunkach".

No żesz... co to za bełkot?

To radosne bełkotanie o złym trenerze, PZKolu, braku informacji w mediach (zanim zrobiono wszystkie badania) było albo przejawem chęci zaistnienia, byle czym, aby zaistnieć lub objawem ostrej demencji starczej.

Wypadki w MTB są wkalkulowane, nawet mistrzowie zaliczają poważne gleby.

A raczej: zwłaszcza oni. Walka o wynik to jazda na krawędzi - wydolności, bezpieczeństwa.

Swoją drogą bardzo krytykowane było niepojawienie się Mai na Mistrzostwach Polski kosztem treningu we Włoszech. Bo ja wiem? Za mało wiemy żeby być pewnym czy w obecnym reżimie treningu faktycznie Mai bardziej nie był potrzebny spokojny trening niż walka o kolejny lokalny medalik.

Podstawowa zasada układanie mezocyklu treningowego: koncentracja na najistotniejszych zawodach. Jak akurat w mikrocyklu wypadał odpoczynek, to startowanie w lokalnych zawodach mogłoby być zniweczeniem paru miesięcy pracy.


--

Pozdrawiam
de Fresz

On 2012-07-24 15:36:43 +0200, de Fresz <defresz@NOSPAMo2.pl> said:

Podstawowa zasada układanie mezocyklu treningowego:

Tfu, makrocyklu miało być.


--

Pozdrawiam
de Fresz

On 24 Lip, 14:36, de Fresz <defr...@NOSPAMo2.pl> wrote:

On 2012-07-24 09:46:55 +0200, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> said:

>> A teraz pewnie zaczną się dyskusje, czy dobrym krokiem była zmiana
>> trenera na rok przed igrzyskami, skoro poprzedni doskonale się
> sprawdzał. Zresztą już się zaczęła - wypowiadał się o tym krytycznie w
> TV Ryszard Szurkowski

> Taaa, pan Szurkowski m.in. wyartykułował że "(...) ta niepewność
> spowodowała taką niepewność w ruchach, w poruszaniu się na ekstremalnym
> sprzęcie w ekstremalnych warunkach".

> No żesz... co to za bełkot?

To radosne bełkotanie o złym trenerze, PZKolu, braku informacji w
mediach (zanim zrobiono wszystkie badania) było albo przejawem chęci
zaistnienia, byle czym, aby zaistnieć lub objawem ostrej demencji
starczej.

> Wypadki w MTB są wkalkulowane, nawet mistrzowie zaliczają poważne gleby.

A raczej: zwłaszcza oni. Walka o wynik to jazda na krawędzi -
wydolności, bezpieczeństwa.

> Swoją drogą bardzo krytykowane było niepojawienie się Mai na
> Mistrzostwach Polski kosztem treningu we Włoszech. Bo ja wiem? Za mało
> wiemy żeby być pewnym czy w obecnym reżimie treningu faktycznie Mai
> bardziej nie był potrzebny spokojny trening niż walka o kolejny lokalny
> medalik.

Podstawowa zasada układanie mezocyklu treningowego: koncentracja na
najistotniejszych zawodach. Jak akurat w mikrocyklu wypadał odpoczynek,
to startowanie w lokalnych zawodach mogłoby być zniweczeniem paru
miesięcy pracy.

Pozwolę sobie na polemikę. To co napiszę, to wnioski które przyszły mi
do głowy, nie znaczy to wcale, że uważam je za prawdziwe, jak mi
przyjdą do głowy wnioski przeciwne, to też je opiszę. A więc...

Ci którzy uważają, że wypowiedź Szurkowskiego na temat winy trenera
jest bzdurą często powołują się na _profesjonalizm_ trenera i
zawodniczki - skoro są _profesjonalistami_, to znaczy, że wiedzieli co
robią, a to co się stało było zwykłym wypadkiem.

No dobra, mamy zawodnika profesjonalistkę, która mówi wprost, że znała
doskonale trasę, ale podcięło jej przednie koło i próbowała się
ratować.... Hmmm... Wiecie co się mówi w takich przypadkach? Ano mówi
się wprost i bez ogródek, że zawodowca, fachowca, znawcę tematu, etc,
zwyczajnie zgubiła rutyna.

Weźmy więc pod lupę ów upadek.

Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
za mało razy się wywaliłem, ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
przekoziołkować. Chyba że..., ale o tym niżej...

Dalej w kwestii upadku. Załóżmy, że zawodnik doskonale wie jak należy
się przewracać, wiec czemu jednak  podpierał się na siłę aby upadku
uniknąć i odniósł kontuzję? Możliwości jest kilka...
1) Zgubiła go rutyna
2) Jednak nie do końca wie jak bezpiecznie i cało wyjść z wywrotki
3) Teren był tak trudny, np.: stromy, kamienisty itp, że nie ratowanie
się mogło skończyć się czymś jeszcze gorszym...

W której z tych możliwości ma swój udział i ma na nie wpływ trener?
Moim zdaniem na wszystkie.

Pozdr-
-Rowerex

W dniu 2012-07-25 21:41, Rowerex pisze:

No dobra, mamy zawodnika profesjonalistkę, która mówi wprost, że znała
doskonale trasę, ale podcięło jej przednie koło i próbowała się
ratować.... Hmmm... Wiecie co się mówi w takich przypadkach? Ano mówi
się wprost i bez ogródek, że zawodowca, fachowca, znawcę tematu, etc,
zwyczajnie zgubiła rutyna.

Jak podliczę swoje urazy, to chyba wszystkie zdarzyły się w pobliżu domu. Nigdy w górach czy na zawodach. Na znanych trasach nie koncentruję się maksymalnie. Możliwe, że tak było. Ale to dzisiaj już nieważne.

Parę razy się na rowerze wywaliłem

Czy także w górach? Niekoniecznie typu Dolomity.

i mam z tego jeden wniosek,
mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
za mało razy się wywaliłem, ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
przekoziołkować. Chyba że..., ale o tym niżej...

Przewrócić razem z rowerem? Na kamienie? Odpada.
Albo w takiej sytuacji:
http://www.pinkbike.com/video/204800
Upadać z rowerem? ;)

Nie, nie. Odruchowo będziesz wyskakiwał z roweru. I tak ma być.

Dalej w kwestii upadku. Załóżmy, że zawodnik doskonale wie jak należy
się przewracać, wiec czemu jednak  podpierał się na siłę aby upadku
uniknąć i odniósł kontuzję? Możliwości jest kilka...
1) Zgubiła go rutyna
2) Jednak nie do końca wie jak bezpiecznie i cało wyjść z wywrotki
3) Teren był tak trudny, np.: stromy, kamienisty itp, że nie ratowanie
się mogło skończyć się czymś jeszcze gorszym...

W której z tych możliwości ma swój udział i ma na nie wpływ trener?
Moim zdaniem na wszystkie.

Moim zdaniem 3 x Nie.
Takie rzeczy się zdarzają najlepszym. Ma za sobą mnóstwo upadków, bo takie jest wyczynowe XC i kto, jak nie ona wie, jak cało wyjść przy upadku. Nie byłem w Livigno, ale pierwszy wynik szukania: http://vimeo.com/13281431 - to nie jest trudny teren. Zwłaszcza w porównaniu z trasami na zawodach XC.

--
biodarek

On 25 Lip, 22:14, biodarek <darkm_usu...@poczta.onet.pl> wrote:

Czy także w górach? Niekoniecznie typu Dolomity.

Livigno nie leży w Dolomitach - tylko w masywie nazywanym "Alpy
Livigno" będącym częścią Alp Retyckich.
Dolomity to akurat bardzo charakterystyczna część Alp (przede
wszystkim wapienne szczyty, inne podłoże itd.) - a w Livigno jest inny
typ gór, inny rodzaj terenu; więc nie należy tego z sobą mylić.

Livigno jest jednym z największych ośrodków MTB w Alpach - jest tam
mnóstwo tras MTB; to jedno z nielicznych miejsc w Alpach, gdzie ludzi
na rowerach MTB widuje się znacznie częściej niż tych na rowerach
szosowych.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-25, Wilk wrote:

On 25 Lip, 22:14, biodarek <darkm_usu...@poczta.onet.pl> wrote:

Czy takĹźe w gĂłrach? Niekoniecznie typu Dolomity.

Livigno nie leĹźy w Dolomitach - tylko w masywie nazywanym "Alpy
Livigno" będącym częścią Alp Retyckich.
Dolomity to akurat bardzo charakterystyczna część Alp (przede
wszystkim wapienne szczyty, inne podłoże itd.) - a w Livigno jest inny
typ gór, inny rodzaj terenu; więc nie należy tego z sobą mylić.

Livigno jest jednym z największych ośrodków MTB w Alpach - jest tam
mnĂłstwo tras MTB; to jedno z nielicznych miejsc w Alpach, gdzie ludzi
na rowerach MTB widuje się znacznie częściej niż tych na rowerach
szosowych.

Eeee. Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeĹşdzi nie tam, gdzie powinien. Ja na alpejskich singlach Ĺźadnych
szosówek nie widuję. :P

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 11:51, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Eeee. Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeździ nie tam, gdzie powinien. Ja na alpejskich singlach żadnych
szosówek nie widuję. :P

Taaak...
Bo ludzie jeżdżący na MTB - to najczęściej biwakują tylko w terenie,
żywią się korzonkami znalezionymi na trasie (ewentualnie upolowanymi
świstakami), a na single są zrzucani helikopterami.
Zejdź trochę na ziemię, asfalt jest nieodłączną częścią MTB, wiele
dojazdów czy początków wymagających tras MTB w Alpach jest utwardzona.
Livigno jest o tyle ciekawe - że jest położone bardzo wysoko (1800m) -
i tam najczęściej od razu wjeżdża się w teren.

Niemniej ogólnie w Alpach przewaga rowerzystów szosowych nad
rowerzystami MTB jest ogromna
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-26, Wilk wrote:

On 26 Lip, 11:51, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Eeee. Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeĹşdzi nie tam, gdzie powinien. Ja na alpejskich singlach Ĺźadnych
szosówek nie widuję. :P

Taaak...
Bo ludzie jeżdżący na MTB - to najczęściej biwakują tylko w terenie,
żywią się korzonkami znalezionymi na trasie (ewentualnie upolowanymi
świstakami), a na single są zrzucani helikopterami.

Nie wiem, w jakich Alpach Ty bywasz, ale w tych, ktĂłre znam, na kaĹźdej
byle górze jest parę całkiem solidnych restauracji.

Zejdź trochę na ziemię, asfalt jest nieodłączną częścią MTB, wiele
dojazdów czy początków wymagających tras MTB w Alpach jest utwardzona.
Livigno jest o tyle ciekawe - że jest położone bardzo wysoko (1800m) -
i tam najczęściej od razu wjeżdża się w teren.

Przykro mi burzyć Twój obraz Alp, ale przynajmniej po szwajcarskiej
stronie jest najczęściej tak, że praktycznie do samego interesującego
miejsca dojeżdża się kolejką/autobusem, a potem od razu jest już teren.
Do tego bardzo rozbudowana sieć wyciągów powoduje, że po tym asfalcie
naprawdę nie ma po co jeździć, nie licząc krótkich odcinków.

Asfalt w MTB to zło konieczne a nie "nieodłączna część". I gdzie jak
gdzie, ale w Alpach całkiem sprawnie da się to zło omijać.

Niemniej ogĂłlnie w Alpach przewaga rowerzystĂłw szosowych nad
rowerzystami MTB jest ogromna

Być może - ale masz jakieś twarde dane czy tylko własne obserwacje? Bo
ja, nie pakując się na asfaltowe przełęcze, prawie szosowców nie widuję.
:P

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 13:31, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Nie wiem, w jakich Alpach Ty bywasz, ale w tych, które znam, na każdej
byle górze jest parę całkiem solidnych restauracji.

I co z tego? A na górę to się nie wjeżdża? A jedzenia to się do owych
restauracji nie dowozi? Restauracja - to się w 95% przypadków równa
szutrowa droga, w dolnej części z reguły asfaltowa

Przykro mi burzyć Twój obraz Alp, ale przynajmniej po szwajcarskiej
stronie jest najczęściej tak, że praktycznie do samego interesującego
miejsca dojeżdża się kolejką/autobusem

Dobre ;))
Przejrzyj sobie informacje na temat głównego szwajcarskiego szlaku MTB
prowadzącego przez pół kraju (po wielu wysokich przełęczach) - Alpine
Bike, to zobaczysz ile kilometrów asfaltu obejmuje. Oczywiście
francuskie pieski wolą wwieźć tyłki kolejkami, autobusami lub
wyciągami już wysoko w górę żeby sobie oszczędzić wielu kilometrów
podjazdów - ale IMO nie o to w tej zabawie chodzi; przypominam, że
skrót MTB - to znaczy Mountain Bike, a nie Only Terrain Bike. Podobnie
jest z wieloma wersjami TransAlpu - nieodłącznie obejmuje także i
kilometry asfaltowe.

Asfalt w MTB to zło konieczne a nie "nieodłączna część". I gdzie jak
gdzie, ale w Alpach całkiem sprawnie da się to zło omijać.

Tak, a asfalt jest rakotwórczy. Stały tekst który głoszą Ci którzy
wolą wjechać na 2000m wyciągiem zamiast się umordować wąziutką drogą
asfaltową czy szutrową na której się spotka 5 samochodów na krzyż.

Być może - ale masz jakieś twarde dane czy tylko własne obserwacje? Bo
ja, nie pakując się na asfaltowe przełęcze, prawie szosowców nie widuję.
:P

Rowerzystów MTB spotyka się znacznie mniej niż szosowych; po prostu
tam kolarstwo szosowe jest znacznie popularniejsze niż u nas
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-26, Wilk wrote:

On 26 Lip, 13:31, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Nie wiem, w jakich Alpach Ty bywasz, ale w tych, ktĂłre znam, na kaĹźdej
byle górze jest parę całkiem solidnych restauracji.

I co z tego? A na górę to się nie wjeżdża? A jedzenia to się do owych
restauracji nie dowozi? Restauracja - to się w 95% przypadków równa
szutrowa droga, w dolnej części z reguły asfaltowa

I co to ma do tego, kogo się spotyka na terenowych szlakach które
prowadzą z obu stron? Szosowców tam się nie widuje za bardzo, zapewne
głównie dlatego, że te drogi się kończą ślepo bądź zamieniają w
kamieniste szutry w którymś momencie.

Przykro mi burzyć Twój obraz Alp, ale przynajmniej po szwajcarskiej
stronie jest najczęściej tak, że praktycznie do samego interesującego
miejsca dojeżdża się kolejką/autobusem

Dobre ;))
Przejrzyj sobie informacje na temat głównego szwajcarskiego szlaku MTB
prowadzącego przez pół kraju (po wielu wysokich przełęczach) - Alpine
Bike, to zobaczysz ile kilometrów asfaltu obejmuje. Oczywiście
francuskie pieski wolą wwieźć tyłki kolejkami, autobusami lub
wyciągami już wysoko w górę żeby sobie oszczędzić wielu kilometrów
podjazdĂłw - ale IMO nie o to w tej zabawie chodzi; przypominam, Ĺźe
skrĂłt MTB - to znaczy Mountain Bike, a nie Only Terrain Bike. Podobnie
jest z wieloma wersjami TransAlpu - nieodłącznie obejmuje także i
kilometry asfaltowe.

OK, Michał W. ustala, o co chodzi w MTB, bo kupił sobie rower górski i
wniósł go na Rysy. Wyśmienicie.

Ciebie te francuskie pieski jakoś bardzo prześladują. Jako te zmory
senne są w co drugim Twoim poście. Nie boisz się lodówki otwierać?

I możesz sobie uważać, co tam Ci się podoba, pogardzać tymi, którzy nie
zachwycają się asfaltem - ale na tych asfaltach się zwyczajnie mało
jeĹşdzi rowerami gĂłrskimi, za to szlakami terenowymi - jak najbardziej.

Jeszcze w kwestii oficjalnych szlaków MTB w Szwajcarii - tak, są i
prowadzą całkiem często przez szutry i asfalty. Na spore ich kawałki w
zupełności wystarczy jakaś krosowa hybryda bez amortyzatora z niezbyt
cienkimi oponami. Tylko, być może będzie to dla Ciebie szokiem, to nijak
nie jest najciekawsza rzecz, jaką Szwajcaria może zaproponować do jazdy
MTB.

Asfalt w MTB to zło konieczne a nie "nieodłączna część". I gdzie jak
gdzie, ale w Alpach całkiem sprawnie da się to zło omijać.

Tak, a asfalt jest rakotwórczy. Stały tekst który głoszą Ci którzy
wolą wjechać na 2000m wyciągiem zamiast się umordować wąziutką drogą
asfaltową czy szutrową na której się spotka 5 samochodów na krzyż.

Acha. Bo drogą nieutwardzaną czy nawet ścieżką wjechać się już nie da,
prawda?

Ale było o asfalcie, a nie o szutrówkach. A na przeciwpożarowych
szutrówkach jakoś tych szosowców nie widuję... pewnie nie umiem patrzeć,
musi kamuflują się, cwaniaki.

Swoją drogą, ile asfaltowych podjazdów trzeba wyrobić, żeby móc zostać
uznanym za rzetelnego kolarza w systematyce Michała W.?

Być może - ale masz jakieś twarde dane czy tylko własne obserwacje? Bo
ja, nie pakując się na asfaltowe przełęcze, prawie szosowców nie widuję.
:P

Rowerzystów MTB spotyka się znacznie mniej niż szosowych; po prostu
tam kolarstwo szosowe jest znacznie popularniejsze niĹź u nas

Czyli nie masz danych i opierasz to na własnej wiedzy anegdotycznej?
Jeździłeś terenowo po Alpach czy tylko asfaltami? Bo jak asfaltami to
tak, zapewne masz rację, rowerów MTB jest na nich znacznie mniej, niż
szosowych.

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 14:50, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

On 2012-07-26, Wilk wrote:

I co to ma do tego, kogo się spotyka na terenowych szlakach które
prowadzą z obu stron? Szosowców tam się nie widuje za bardzo, zapewne
głównie dlatego, że te drogi się kończą ślepo bądź zamieniają w
kamieniste szutry w którymś momencie.

To nie był argument nt. ilości rowerzystów a sposobu dojazdu do owych
restauracji, które nie leżą przy żadnych singlach tylko drogach. A
rowerzystów MTB nawet na szlakach czysto terenowych - jest w Alpach
dużo mniej niż rowerzystów szosowych.

OK, Michał W. ustala, o co chodzi w MTB, bo kupił sobie rower górski i
wniósł go na Rysy. Wyśmienicie.

Na Rysy wniosłem akurat rower szosowy; a coś mi się widzi, że i liczbą
kilometrów w alpejskim terenie to takiego wyczynowca jak Ty to
przebijam lekką rączką :); we wspomnianym Livigno miałem okazję
jeździć w tym samym czasie co i Majka
Co to jest MTB - mówi nam tego nazwa; to że paru nawiedzonych gości
twierdzi, że jazda na takim rowerze musi się ograniczać tylko i
wyłącznie do terenu - ich sprawa. Tak to da się jeździć tylko na
króciutkich trasach z noclegiem w stałej bazie, na każdej dłuższej
trasie w Alpach bez asfaltu nie sposób się obejść. A wiele asfaltów
alpejskich to przepiękne szosy, przebijające widowiskowością wiele
tras terenowych. Dla mnie MTB - to jak nazwa mówi - jazda po górach i
obcowanie z wspaniałą górską przyrodą i krajobrazami, to łatwiejsze
niż na szosie, dzięki znacznie bardziej pustym trasom niż na głównych
szosach i dostępowi do większej ilości tras zarezerwowanych dla
pewnego typu roweru. Nie lubię takich klapek na oczach - szosowców co
na każdy teren kwękają z odrazą, czy terenowców z tekstami o
rakotwórczym asfalcie. W jeździe na rowerze dla mnie nie jest ważne
takie zaszufladkowanie - tylko to co przeżywamy, mnie jazda na rowerze
MTB po asfalcie wcale nie drażni, blokuję amortyzator, wrzucam dużą
tarczę z przodu - i gotowe. Gdybym się trzymał ściśle terenu - to
żadnej sensownej trasy bym nie zrobił, to dobre na krótkie wyjazdy
samochodowo-pobytowe; a nie dłuższą trasę.

Ciebie te francuskie pieski jakoś bardzo prześladują. Jako te zmory
senne są w co drugim Twoim poście. Nie boisz się lodówki otwierać?

Widać celnie trafiłem jak taki odzew ;) Wielu rowerzystów MTB
preferuje wwożenie tyłka wyciągami zamiast męczenia się na podjazdach
- to są właśnie dla mnie francuskie pieski ;)

I możesz sobie uważać, co tam Ci się podoba, pogardzać tymi, którzy nie
zachwycają się asfaltem - ale na tych asfaltach się zwyczajnie mało
jeździ rowerami górskimi, za to szlakami terenowymi - jak najbardziej..

No doprawdy? Amerykę odkryłeś. Asfalt nie jest celem jazdy MTB, ale
jest środkiem do tego celu prowadzącym

Jeszcze w kwestii oficjalnych szlaków MTB w Szwajcarii - tak, są i
prowadzą całkiem często przez szutry i asfalty. Na spore ich kawałki w
zupełności wystarczy jakaś krosowa hybryda bez amortyzatora z niezbyt
cienkimi oponami. Tylko, być może będzie to dla Ciebie szokiem, to nijak
nie jest najciekawsza rzecz, jaką Szwajcaria może zaproponować do jazdy
MTB.

Byłeś na tym wspomnianym szlaku, że się tak mądrzysz? Bo ja byłem i
wiem że w górnych partiach oferuje fantastyczne warunki do klasycznej
jazdy MTB oraz nieziemskie krajobrazy. Tylko jako ciekawy szlak
przekrojowy takiej długości - przekracza mnóstwo alpejskich dolin (a
nie koncentruje się w jednej jak np. Livigno) - a to oznacza
konieczność pokonywania owych dolin od dna po same przełęcze, więc i
po drodze oczywiście uzbiera się niejeden kilometr asfaltu, przede
wszystkim w dolnych partiach podjazdów/zjazdów. Zresztą IMO to tylko
lepiej - za długa jazda po terenie też nuży (jeśli to teren dla samego
terenu, bez jakiś fajnych tras i pięknych widoków)

Czyli nie masz danych i opierasz to na własnej wiedzy anegdotycznej?
Jeździłeś terenowo po Alpach czy tylko asfaltami? Bo jak asfaltami to
tak, zapewne masz rację, rowerów MTB jest na nich znacznie mniej, niż
szosowych.

Widzę jak Cię ozorek swędzi, żeby przywalić, że nie mam pojęcia o czym
piszę. Niestety muszę Cię rozczarować - mam już rower górski i
jeździłem i tak i tak długie trasy, poza tym byłem w Alpach
wielokrotnie, w ich niemal wszystkich rejonach; więc wiem o czym
mówię. Danych statystycznych nie zamierzam wyszukiwać (bo takich
wiarygodnych zwyczajnie nie ma) - mówię na podstawie własnych
obserwacji, czy je przyjmiesz do wiadomości guzik mnie obchodzi, ci co
w Alpach bywają  regularnie i tak wiedzą jaka jest rzeczywistość.
Przewaga szosowców w Alpach jest znacząca; ci na MTB dominują tylko w
pewnych rejonach (jak Livigno czy Garda). Na przeciętnej trasie w
terenie spotyka się rowerzystów sporo mniej niż na przeciętnej trasie
na szosie.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-26, Wilk wrote:

On 26 Lip, 14:50, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

On 2012-07-26, Wilk wrote:

I co to ma do tego, kogo się spotyka na terenowych szlakach które
prowadzą z obu stron? Szosowców tam się nie widuje za bardzo, zapewne
głównie dlatego, że te drogi się kończą ślepo bądź zamieniają w
kamieniste szutry w którymś momencie.

To nie był argument nt. ilości rowerzystów a sposobu dojazdu do owych
restauracji, które nie leżą przy żadnych singlach tylko drogach.

Znaczy jak do restauracji dochodzi szuter, to juĹź singiel nie moĹźe, tak?
Biedne single, Michał W. im zabrania. :/

A rowerzystĂłw MTB nawet na szlakach czysto terenowych - jest w Alpach
duĹźo mniej niĹź rowerzystĂłw szosowych.

Czekaj. Czy Ty własnie stwierdziłeś, że większość rowerzystów w terenie
po Alpach jeĹşdzi na rowerach szosowych?

OK, Michał W. ustala, o co chodzi w MTB, bo kupił sobie rower górski i
wniósł go na Rysy. Wyśmienicie.

Na Rysy wniosłem akurat rower szosowy; a coś mi się widzi, że i liczbą
kilometrĂłw w alpejskim terenie to takiego wyczynowca jak Ty to
przebijam lekką rączką :); we wspomnianym Livigno miałem okazję
jeździć w tym samym czasie co i Majka

Ależ nigdy nie wątpiłem, że Twoje wyczyny są najbardziejsze. Gdzie mi
się tam równać, nigdy w życiu!

Co to jest MTB - mówi nam tego nazwa; to że paru nawiedzonych gości
twierdzi, że jazda na takim rowerze musi się ograniczać tylko i
wyłącznie do terenu - ich sprawa. Tak to da się jeździć tylko na
króciutkich trasach z noclegiem w stałej bazie, na każdej dłuższej
trasie w Alpach bez asfaltu nie sposób się obejść. A wiele asfaltów
alpejskich to przepiękne szosy, przebijające widowiskowością wiele
tras terenowych. Dla mnie MTB - to jak nazwa mĂłwi - jazda po gĂłrach i
obcowanie z wspaniałą górską przyrodą i krajobrazami, to łatwiejsze
niż na szosie, dzięki znacznie bardziej pustym trasom niż na głównych
szosach i dostępowi do większej ilości tras zarezerwowanych dla
pewnego typu roweru. Nie lubię takich klapek na oczach - szosowców co
na każdy teren kwękają z odrazą, czy terenowców z tekstami o
rakotwĂłrczym asfalcie. W jeĹşdzie na rowerze dla mnie nie jest waĹźne
takie zaszufladkowanie - tylko to co przeĹźywamy, mnie jazda na rowerze
MTB po asfalcie wcale nie drażni, blokuję amortyzator, wrzucam dużą
tarczę z przodu - i gotowe. Gdybym się trzymał ściśle terenu - to
żadnej sensownej trasy bym nie zrobił, to dobre na krótkie wyjazdy
samochodowo-pobytowe; a nie dłuższą trasę.

To wspaniale, że masz swoją wizję MTB. Wyobraź sobie, że zupełnie mi ona
nie przeszkadza. A teraz bądź tak dobry i zaakceptuj, że całkiem sporo
osób ma zupełnie inną wizję, omija asfalty jak może, niekoniecznie
uprawia turystykę wielodniową (zwłaszcza z pełnym bagażem). I jakimś
dziwnym trafem takich amatorów roweru górskiego znacznie częściej
spotykam.

Asfalt nie jest rakotwĂłrczy. Asfalt jest zwyczajnie niemoĹźebnie nudny. I
mi widoki tego nie rekompensują.

Ciebie te francuskie pieski jakoś bardzo prześladują. Jako te zmory
senne są w co drugim Twoim poście. Nie boisz się lodówki otwierać?

Widać celnie trafiłem jak taki odzew ;) Wielu rowerzystów MTB
preferuje wwożenie tyłka wyciągami zamiast męczenia się na podjazdach
- to są właśnie dla mnie francuskie pieski ;)

Tak to już jest, że tychże wielu rowerzystów odczuwa znacznie większą
frajdę przy trudnych i wymagających zjazdach, które potrafią daleko
bardziej dać fizycznie w kość, niż podjazdy. No ale, tak, francuskie
pieski. Sprawdź lodówkę.

I możesz sobie uważać, co tam Ci się podoba, pogardzać tymi, którzy nie
zachwycają się asfaltem - ale na tych asfaltach się zwyczajnie mało
jeĹşdzi rowerami gĂłrskimi, za to szlakami terenowymi - jak najbardziej.

No doprawdy? Amerykę odkryłeś. Asfalt nie jest celem jazdy MTB, ale
jest środkiem do tego celu prowadzącym

Dalej twierdzę, że jest złem koniecznym, ale już absolutnie nie
nieuniknionym (jak pisałeś) - po Alpach da się robić całkiem długie
trasy bez kawałka asfaltu.

Jeszcze w kwestii oficjalnych szlaków MTB w Szwajcarii - tak, są i
prowadzą całkiem często przez szutry i asfalty. Na spore ich kawałki w
zupełności wystarczy jakaś krosowa hybryda bez amortyzatora z niezbyt
cienkimi oponami. Tylko, być może będzie to dla Ciebie szokiem, to nijak
nie jest najciekawsza rzecz, jaką Szwajcaria może zaproponować do jazdy
MTB.

Byłeś na tym wspomnianym szlaku, że się tak mądrzysz? Bo ja byłem i
wiem Ĺźe w gĂłrnych partiach oferuje fantastyczne warunki do klasycznej
jazdy MTB oraz nieziemskie krajobrazy. Tylko jako ciekawy szlak
przekrojowy takiej długości - przekracza mnóstwo alpejskich dolin (a
nie koncentruje się w jednej jak np. Livigno) - a to oznacza
konieczność pokonywania owych dolin od dna po same przełęcze, więc i
po drodze oczywiście uzbiera się niejeden kilometr asfaltu, przede
wszystkim w dolnych partiach podjazdów/zjazdów. Zresztą IMO to tylko
lepiej - za długa jazda po terenie też nuży (jeśli to teren dla samego
terenu, bez jakiś fajnych tras i pięknych widoków)

Komu się nuży, temu się nuży.

I tak, widziałem kawałki tego szlaku, jak i wielu innych oznaczonych
jako MTB.

Czyli nie masz danych i opierasz to na własnej wiedzy anegdotycznej?
Jeździłeś terenowo po Alpach czy tylko asfaltami? Bo jak asfaltami to
tak, zapewne masz rację, rowerów MTB jest na nich znacznie mniej, niż
szosowych.

Widzę jak Cię ozorek swędzi, żeby przywalić, że nie mam pojęcia o czym
piszę. Niestety muszę Cię rozczarować - mam już rower górski i
jeździłem i tak i tak długie trasy, poza tym byłem w Alpach
wielokrotnie, w ich niemal wszystkich rejonach; więc wiem o czym
mówię. Danych statystycznych nie zamierzam wyszukiwać (bo takich
wiarygodnych zwyczajnie nie ma) - mówię na podstawie własnych
obserwacji, czy je przyjmiesz do wiadomości guzik mnie obchodzi, ci co
w Alpach bywają  regularnie i tak wiedzą jaka jest rzeczywistość.
Przewaga szosowców w Alpach jest znacząca; ci na MTB dominują tylko w
pewnych rejonach (jak Livigno czy Garda). Na przeciętnej trasie w
terenie spotyka się rowerzystów sporo mniej niż na przeciętnej trasie
na szosie.

To dobrze, że raczyłeś wreszcie sprecyzować, że opierasz to na swoich
danych anegdotycznych.

Wiem również, że masz już rower górski i czujesz się w związku z tym
upoważniony do wyznaczania, czym MTB być powinno, a czym nie i
klasyfikować radośnie na francuskie pieski i wycinaków podjeżdżających
asfaltami. Jak zwykle zjadłeś wszystkie rozumy, ziew.

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 23:02, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Znaczy jak do restauracji dochodzi szuter, to już singiel nie może, tak?
Biedne single, Michał W. im zabrania. :/

Singiel w 95% będzie tylko powyżej, nie poniżej - więc trzeba tam
dojechać. Można rowerem, można samochodem/wyciągiem/koleją.

Czekaj. Czy Ty własnie stwierdziłeś, że większość rowerzystów w terenie
po Alpach jeździ na rowerach szosowych?

Taaak...
Tak samo jak Ty stwierdziłeś, że większość rowerzystów na szosie
jeździ rowerami MTB. Jak chcesz rozmawiać - to wstawiaj teksty
odpowiadające rzeczywistości.

To wspaniale, że masz swoją wizję MTB. Wyobraź sobie, że zupełnie mi ona
nie przeszkadza. A teraz bądź tak dobry i zaakceptuj, że całkiem sporo
osób ma zupełnie inną wizję, omija asfalty jak może, niekoniecznie
uprawia turystykę wielodniową (zwłaszcza z pełnym bagażem). I jakimś
dziwnym trafem takich amatorów roweru górskiego znacznie częściej
spotykam.

Komu co przeszkadza to widać po sformułowaniu od którego się zaczęła
cała ta dyskusja:

Jan Srzednicki w wypowiedzi z 26.VII.2012 godz. 11:51:
"Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeździ nie tam, gdzie powinien"
QED ;))

Mi w niczym nie przeszkadzają rowerzyści MTB jeżdżący krótkie trasy na
lekko - Tobie ci co na MTB zapuszczają się także na szosy - już
najwyraźniej tak.

Asfalt nie jest rakotwórczy. Asfalt jest zwyczajnie niemożebnie nudny.. I
mi widoki tego nie rekompensują.

DLA CIEBIE jest niemożebnie nudny. Bo jak widać po popularności
kolarstwa w Alpach - szosa ma zdecydowaną przewagę.

Tak to już jest, że tychże wielu rowerzystów odczuwa znacznie większą
frajdę przy trudnych i wymagających zjazdach, które potrafią daleko
bardziej dać fizycznie w kość, niż podjazdy. No ale, tak, francuskie
pieski. Sprawdź lodówkę.

Nie rozbawiaj mnie. Nie ma nawet mowy o tym, żeby zjazd dał fizycznie
tak w kość jak podjazd tą samą drogą. Zjazd to może większa
adrenalina, większe doznania, wymaga dużo większej techniki - i tyle;
w każdej dyscyplinie kolarskiej, gdzie są podjazdy - wygrywa się
wyścigi właśnie dyspozycją na nich, to one robią największą różnicę w
wyniku, najdoskonalszą techniką na zjeździe nie nadrobi się słabej
dyspozycji na podjeździe; podczas gdy w drugą stronę - jak najbardziej

>> I możesz sobie uważać, co tam Ci się podoba, pogardzać tymi, którzy nie
>> zachwycają się asfaltem - ale na tych asfaltach się zwyczajnie mało
>> jeździ rowerami górskimi, za to szlakami terenowymi - jak najbardziej.

Ja nikim nie pogardzam, więc bądź łaskaw kolejny raz nie wstawiać mi w
usta tekstów których nie napisałem - bo takie ostre sformułowania
nijak się mają do takiej dyskusji. Po prostu omijanie sporej części
ciężkich podjazdów uważam za zwyczajne pójście na łatwiznę,
charakteryzujące wielu właśnie na rowerach MTB - stąd sformułowanie o
francuskich pieskach. A już całkowicie śmieszne są "purystyczne"
zarzuty takich osób - że co to za MTB gdy jeździmy też asfaltem -
podczas gdy sami wwożą tyłki tym samym asfaltem za pomocą autobusu,
samochodu, czy ewentualnie kolejki/wyciągu. IMO dużo bardziej w
kolarskim duchu jest to wjechać samemu dowolną drogą i siłą własnych
mięśni niż iść na taką łatwiznę.

Dalej twierdzę, że jest złem koniecznym, ale już absolutnie nie
nieuniknionym (jak pisałeś) - po Alpach da się robić całkiem długie
trasy bez kawałka asfaltu.

Długie na 50-70km ;))
Trasy przelotowe typu TransAlp w tym sznycie - to już nierealne. A
TransAlp to jest klasyczna jazda MTB, więc nie usiłuj tu insynuować,
że taka jazda to coś co nie jest w duchu prawdziwego MTB - a z reguły
koło 1/3 takiej trasy wypada po asfalcie. I nie musi to wcale być
jazda z bagażem, zdecydowana większość rowerzystów pokonuje to z
trochę większym plecakiem - nocując i jedząc w schroniskach/hotelach

To dobrze, że raczyłeś wreszcie sprecyzować, że opierasz to na swoich
danych anegdotycznych.

Anegdoty to mogą opowiadać ludzie tacy jak Ty - znający Alpy z
wąskiego wycinka. Chcesz się dalej kompromitować uznając, że w Alpach
MTB jest popularniejsze od szosy - be my guest. Ja mam tą przewagę nad
Tobą - że nie patrzę z klapkami na oczach, nie jestem fanatykiem ani
szosy, ani terenu - jestem po prostu fanatykiem roweru. Jak ktoś
zamyka oczy na fakt, że Tour de France jest imprezą ustępującą
oglądalnością jedynie olimpiadom i mistrzostwom w piłce nożnej; jak
sądzi, że ta oglądalność nie ma przełożenia na amatorską jazdę w
Alpach - to po prostu nie ma pojęcia o alpejskich realiach. Są szosowe
wyścigi, które mimo naprawdę trudnych tras (kilka ciężkich
dwutysięcznych przełęczy i dystans pod 200km) - grupują na starcie po
5-7 tysięcy startujących - to mówi wiele o popularności kolarstwa
szosowego w Alpach; a na tak znanych przełęczach jak Stelvio - w
sezonie w weekend niełatwo się dopchac do tabliczki z wysokością
przełęczy - takie są tłumy rowerzystów.

Wiem również, że masz już rower górski i czujesz się w związku z tym
upoważniony do wyznaczania, czym MTB być powinno, a czym nie i
klasyfikować radośnie na francuskie pieski i wycinaków podjeżdżających
asfaltami. Jak zwykle zjadłeś wszystkie rozumy, ziew.

Odpowiadając na tą prymitywną manipulację - jeszcze raz przypominam
kto tu nam zaczął wyznaczać czym jest MTB:
Jan Srzednicki w wypowiedzi z 26.VII.2012 godz. 11:51:
"Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeździ nie tam, gdzie powinien"

Przytoczę tu definicję z Wikipedii:
Kolarstwo górskie (MTB - z ang. mountain biking) - forma kolarstwa,
uprawianego za pomocą rowerów górskich, których konstrukcja umożliwia
poruszanie się w trudnym terenie.

Nic dodać, nic ująć; niestety ludzie z klapeczkami na oczach z chęcią
usiłują ową definicję dostosowywać do własnego widzimisię, żeby się
poczuć trochę lepiej - że to oni są tymi od "prawdziwego MTB"
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 27 Lip, 11:57, Wilk <m-wo...@wp.pl> wrote:

Przytoczę tu definicję z Wikipedii:
Kolarstwo górskie (MTB - z ang. mountain biking) - forma kolarstwa,
uprawianego za pomocą rowerów górskich, których konstrukcja umożliwia
poruszanie się w trudnym terenie.

Nic dodać, nic ująć; niestety ludzie z klapeczkami na oczach z chęcią
usiłują ową definicję dostosowywać do własnego widzimisię, żeby się
poczuć trochę lepiej - że to oni są tymi od "prawdziwego MTB"

A ja już w 2006r na preclu wyjaśniłem na czym polegają wszystkie
odmiany kolarstwa, a leciało to tak:

- absolutna podstawa i kwintesencja jazdy na rowerze to Downhill (skok
amora
koło 300mm, waga: oho, ho, ho, a nawet więcej ;-)

- lekka odmiana Downhillu to tzw. Freeride, zwany też "niestandardowym
XC"
(skok amora 80-130mm, wszystkie amory powyżej 1,8kg)

- lekka odmiana Freeride'u to XC, "tzw zwykłe XC" (skok amora 63-80mm,
wlasciwie tylko SID)

- lekka odmiana XC, to tzw. trekking czyli jazda po szosie i po
ubitych
drogach terenowych (kola 28 cali, z amorem lub bez)

- lekka odmiana trekingu to jazda miejska (z amorem lub bez, ale ma
byc
wytrzymaly by przerzyć krawężniki i dziury w jezdni)

- lekka odmiana jazdy miejskiej i w ogóle najlżejsza forma rowerowania
to
jazda szosowa (widelec obowiązkowo sztywny i karbonowy, słabo
wytrzymujący
dziury w jezdni i nie kompatybilny z krawężnikami

;-)

Pozdr-
-Rowerex

On 2012-07-27, Wilk wrote:

On 26 Lip, 23:02, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

Znaczy jak do restauracji dochodzi szuter, to juĹź singiel nie moĹźe, tak?
Biedne single, Michał W. im zabrania. :/

Singiel w 95% będzie tylko powyżej, nie poniżej - więc trzeba tam
dojechać. Można rowerem, można samochodem/wyciągiem/koleją.

Wybacz, ale guzik o tym wiesz i wziąłeś sobie te 95% zupełnie zdupy. Te
górskie restauracje/restauracyjki, o których pisałem, są zwykle całkiem
wysoko i trasy/szlaki terenowe są wszędzie dookoła.

Czekaj. Czy Ty własnie stwierdziłeś, że większość rowerzystów w terenie
po Alpach jeĹşdzi na rowerach szosowych?

Taaak...
Tak samo jak Ty stwierdziłeś, że większość rowerzystów na szosie
jeździ rowerami MTB. Jak chcesz rozmawiać - to wstawiaj teksty
odpowiadające rzeczywistości.

Kłamiesz. Nigdzie czegoś takiego nie napisałem.

To wspaniale, że masz swoją wizję MTB. Wyobraź sobie, że zupełnie mi ona
nie przeszkadza. A teraz bądź tak dobry i zaakceptuj, że całkiem sporo
osób ma zupełnie inną wizję, omija asfalty jak może, niekoniecznie
uprawia turystykę wielodniową (zwłaszcza z pełnym bagażem). I jakimś
dziwnym trafem takich amatorów roweru górskiego znacznie częściej
spotykam.

Komu co przeszkadza to widać po sformułowaniu od którego się zaczęła
cała ta dyskusja:

Jan Srzednicki w wypowiedzi z 26.VII.2012 godz. 11:51:
"Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeĹşdzi nie tam, gdzie powinien"
QED ;))

Mi w niczym nie przeszkadzają rowerzyści MTB jeżdżący krótkie trasy na
lekko - Tobie ci co na MTB zapuszczają się także na szosy - już
najwyraĹşniej tak.

Nie przeszkadzają mi, po prostu uważam, że używają rowerów niezgodnie z
przeznaczeniem. :P

Asfalt nie jest rakotwĂłrczy. Asfalt jest zwyczajnie niemoĹźebnie nudny. I
mi widoki tego nie rekompensują.

DLA CIEBIE jest niemożebnie nudny. Bo jak widać po popularności
kolarstwa w Alpach - szosa ma zdecydowaną przewagę.

To jak, masz te statystyki, z których wynika, że szosowców jeździ ogółem
po Alpach znacznie więcej, niż "górali", czy dalej sobie gdybasz
opierając się na swojej wiedzy anegdotycznej?

Tak to już jest, że tychże wielu rowerzystów odczuwa znacznie większą
frajdę przy trudnych i wymagających zjazdach, które potrafią daleko
bardziej dać fizycznie w kość, niż podjazdy. No ale, tak, francuskie
pieski. Sprawdź lodówkę.

Nie rozbawiaj mnie. Nie ma nawet mowy o tym, żeby zjazd dał fizycznie
tak w kość jak podjazd tą samą drogą.

Pragnę Cię poinformować, że guzik wiesz i się wypowiadasz. Techniczny
zjazd, mimo, że oczywiście zdecydowanie krótszy, potrafi być
wielokrotnie bardziej wymagający fizycznie niż podjazd na taką samą
wysokość, chociaż faktem jest, że to trochę inny typ wysiłku - podjazdy
są wytrzymałościowe, zjazdy bywają mocno siłowe i do tego mniej
regularne, nie da się ustalić równego tempa.

No i, dodałbym, że mówimy o w miarę płynnym zjeździe, a nie jazdy z
ciągle zaciśniętymi klamkami.

Zjazd to może większa adrenalina, większe doznania, wymaga dużo
większej techniki - i tyle; w każdej dyscyplinie kolarskiej, gdzie są
podjazdy - wygrywa się wyścigi właśnie dyspozycją na nich, to one
robią największą różnicę w wyniku, najdoskonalszą techniką na zjeździe
nie nadrobi się słabej dyspozycji na podjeździe; podczas gdy w drugą
stronę - jak najbardziej

Ale o jakiej dyscyplinie mówimy? W przypadku wyścigów szosowych zapewne
masz rację, nie interesują mnie zbytnio.

W XC to już nie takie pewne. Pamiętasz, jak Maja wygrała puchar w RPA
wyprzedzając Emily Batty na ostatnim technicznym zjeździe? Niemniej, na
tych wyścigach nie ma zjazdów na tyle długich, żeby dały w kość.

>> I możesz sobie uważać, co tam Ci się podoba, pogardzać tymi, którzy nie
>> zachwycają się asfaltem - ale na tych asfaltach się zwyczajnie mało
>> jeĹşdzi rowerami gĂłrskimi, za to szlakami terenowymi - jak najbardziej.

Ja nikim nie pogardzam, więc bądź łaskaw kolejny raz nie wstawiać mi w
usta tekstów których nie napisałem - bo takie ostre sformułowania
nijak się mają do takiej dyskusji. Po prostu omijanie sporej części
ciężkich podjazdów uważam za zwyczajne pójście na łatwiznę,
charakteryzujące wielu właśnie na rowerach MTB - stąd sformułowanie o
francuskich pieskach.

Niezłe. W jednym zdaniu sobie potrafisz zaprzeczyć - nikim nie
pogardzasz, ale przylepiasz etykietkę francuskich piesków. Uroczy
jesteś.

A już całkowicie śmieszne są "purystyczne" zarzuty takich osób - że co
to za MTB gdy jeździmy też asfaltem - podczas gdy sami wwożą tyłki tym
samym asfaltem za pomocą autobusu, samochodu, czy ewentualnie
kolejki/wyciągu. IMO dużo bardziej w kolarskim duchu jest to wjechać
samemu dowolną drogą i siłą własnych mięśni niż iść na taką łatwiznę.

Tak, jeżeli ustalimy sobie, że kolarski duch oznacza pełną
samowystarczalność na dwóch kółkach, to faktycznie korzystanie z
jakiejkolwiek infrastruktury jest sprzeczne z tymĹźe kolarskim duchem.

Wydaje mi się jednak, że całkiem sporo, a może i większość, luda na
rowerach jeździ nie dla idei wypełniania jakiegoś kolarskiego ducha,
tylko po prostu żeby mieć frajdę z jazdy. Zapewne w duchu narciarskim
jest analogicznie nie korzystać z wyciągów, w duchu spadochronowym nie
korzystać z samolotów itd... do wszystkiego można sobie dorobić
ideologię.

Dalej twierdzę, że jest złem koniecznym, ale już absolutnie nie
nieuniknionym (jak pisałeś) - po Alpach da się robić całkiem długie
trasy bez kawałka asfaltu.

Długie na 50-70km ;))

Spokojnie da się dłuższe, chociaż 50-70km po górach to całkiem
wystarczająco jak na solidny dzień jazdy. Jeżeli ma być dłużej, to już
trzeba mieć trochę większy bagaż i nastawiać się na wielodniową jazdę,
co oczywiście można, ale niekoniecznie jest takie znowu popularne.

Niemniej, to w zupełności wystarcza, żeby asfalt nie był niczym
nieuniknionym. No chyba, Ĺźe (patrz niĹźej)..

Trasy przelotowe typu TransAlp w tym sznycie - to juĹź nierealne. A
TransAlp to jest klasyczna jazda MTB, więc nie usiłuj tu insynuować,
że taka jazda to coś co nie jest w duchu prawdziwego MTB - a z reguły
koło 1/3 takiej trasy wypada po asfalcie. I nie musi to wcale być
jazda z bagażem, zdecydowana większość rowerzystów pokonuje to z
trochę większym plecakiem - nocując i jedząc w schroniskach/hotelach

W sumie średnio mnie interesuje, co ma niby być w "duchu prawdziwego MTB
wg. Michała W.". Niemniej, jeżeli zdefiniujesz sobie, że tenże
"prawdziwy duch" wymaga bycia w pełni samowystarczalnym i broń Boże
wycieczek nie krótszych niż X dni, to faktycznie, masz rację - to, co
napisałem jest wręcz herezją.

Tyle, że to nie Ty ustalasz, co inni mają uważać za "prawdziwego ducha
MTB".

To dobrze, że raczyłeś wreszcie sprecyzować, że opierasz to na swoich
danych anegdotycznych.

Anegdoty to mogą opowiadać ludzie tacy jak Ty - znający Alpy z
wąskiego wycinka. Chcesz się dalej kompromitować uznając, że w Alpach
MTB jest popularniejsze od szosy - be my guest. Ja mam tą przewagę nad
Tobą - że nie patrzę z klapkami na oczach, nie jestem fanatykiem ani
szosy, ani terenu - jestem po prostu fanatykiem roweru. Jak ktoś
zamyka oczy na fakt, że Tour de France jest imprezą ustępującą
oglądalnością jedynie olimpiadom i mistrzostwom w piłce nożnej; jak
sądzi, że ta oglądalność nie ma przełożenia na amatorską jazdę w
Alpach - to po prostu nie ma pojęcia o alpejskich realiach. Są szosowe
wyścigi, które mimo naprawdę trudnych tras (kilka ciężkich
dwutysięcznych przełęczy i dystans pod 200km) - grupują na starcie po
5-7 tysięcy startujących - to mówi wiele o popularności kolarstwa
szosowego w Alpach; a na tak znanych przełęczach jak Stelvio - w
sezonie w weekend niełatwo się dopchac do tabliczki z wysokością
przełęczy - takie są tłumy rowerzystów.

Tak. Kolarstwo szosowe jest tam popularne. Nie negowałem tego ani przez
chwilę.

Ale kolarstwo gĂłrskie jest rĂłwnieĹź bardzo popularne (z racji wyboru tras
oczywiście z nim spotykam się znacznie częściej), choć ma siłą rzeczy
krótsze tradycje. Ale żeby wysnuwać takie twarde stwierdzenia, trzeba
mieć jakieś oparcie w badaniach statystycznych - z popularności szosy
nijak nie wynika brak popularności MTB

Wiem również, że masz już rower górski i czujesz się w związku z tym
upoważniony do wyznaczania, czym MTB być powinno, a czym nie i
klasyfikować radośnie na francuskie pieski i wycinaków podjeżdżających
asfaltami. Jak zwykle zjadłeś wszystkie rozumy, ziew.

Odpowiadając na tą prymitywną manipulację - jeszcze raz przypominam
kto tu nam zaczął wyznaczać czym jest MTB:
Jan Srzednicki w wypowiedzi z 26.VII.2012 godz. 11:51:
"Jeżeli MTB widuje się w tym samym miejscu, co szosy, to ktoś
jeĹşdzi nie tam, gdzie powinien"

Przytoczę tu definicję z Wikipedii:
Kolarstwo gĂłrskie (MTB - z ang. mountain biking) - forma kolarstwa,
uprawianego za pomocą rowerów górskich, których konstrukcja umożliwia
poruszanie się w trudnym terenie.

I tak śmiertelnie poważnie i dosłownie odczytujesz to zdanie, mimo
emotikona na końcu? A ta definicja z Wikipedii to taka gumowa jest. Wedle niej, kolarstwem
górskim będzie każda jazda na rowerze górskim - nawet po torze. No
chyba, Ĺźe jazda na rowerach do DH po torze kolarskim jest zgodna z
"duchem prawdziwego kolarstwa górskiego wg Michała W." - w takim
układzie nie mam pytań.

Nic dodać, nic ująć; niestety ludzie z klapeczkami na oczach z chęcią
usiłują ową definicję dostosowywać do własnego widzimisię, żeby się
poczuć trochę lepiej - że to oni są tymi od "prawdziwego MTB"

To szalenie zabawne, że powyższe zdanie napisał ktoś, kto parę akapitów
wcześniej postanowił ustalić, co jest "w duchu prawdziwego MTB".

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 27 Lip, 15:42, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

>> Czekaj. Czy Ty własnie stwierdziłeś, że większość rowerzystów w terenie
>> po Alpach jeździ na rowerach szosowych?

> Taaak...
> Tak samo jak Ty stwierdziłeś, że większość rowerzystów na szosie
> jeździ rowerami MTB. Jak chcesz rozmawiać - to wstawiaj teksty
> odpowiadające rzeczywistości.

Kłamiesz. Nigdzie czegoś takiego nie napisałem.

Co za koleś! Przepiękne!
Zapiekłeś się już tak mocno, tak przebierasz swoimi krótkimi nóżkami
żeby mi dokopać - że nawet tak oczywistej ironii nie byłeś w stanie
wykryć ;)))

Pragnę Cię poinformować, że guzik wiesz i się wypowiadasz. Techniczny
zjazd, mimo, że oczywiście zdecydowanie krótszy, potrafi być
wielokrotnie bardziej wymagający fizycznie niż podjazd na taką samą
wysokość

Dobra, spuszczam już zasłonę miłosierdzia na takie wypowiedzi, ja się
na satyryka średnio nadaję; Ty jak widze - masz spore zadatki.

W XC to już nie takie pewne. Pamiętasz, jak Maja wygrała puchar w RPA
wyprzedzając Emily Batty na ostatnim technicznym zjeździe? Niemniej, na
tych wyścigach nie ma zjazdów na tyle długich, żeby dały w kość.

Myśl trochę. Oczywiście, że na zjeździe można wygrać wyścig - i na
szosie się to nieraz zdarzało. Ale można wygrać TYLKO I WYŁĄCZNIE przy
bardzo zbliżonej postawie na podjeździe. Nawet niewielkie różnice na
podjeździe są nie do odrobienia wybitną postawą na zjeździe. Każdą
ważną imprezę z górami wygrywa się mocą na podjazdach, technika na
zjazdach to tylko uzupełnienie, które przeważa szalę ale tylko przy
tych samych osiągach pod górę.

Niezłe. W jednym zdaniu sobie potrafisz zaprzeczyć - nikim nie
pogardzasz, ale przylepiasz etykietkę francuskich piesków. Uroczy
jesteś.

A czy to, że Ciebie uważam za "francuskiego pieska"  - znaczy, że Tobą
gardzę??? Naucz się kolego znaczeń pewnych słów i sformułowań - a
dopiero później wyciągaj takie wnioski; bo wychodzą później takie
klocki jak tutaj. Sformułowanie "francuski piesek" to humorystyczne
określenie osoby nadmiernie delikatnej, wybrednej, nie lubiącej się
męczyć, nie ma nic do pogardy.

Tak, jeżeli ustalimy sobie, że kolarski duch oznacza pełną
samowystarczalność na dwóch kółkach, to faktycznie korzystanie z
jakiejkolwiek infrastruktury jest sprzeczne z tymże kolarskim duchem.

Fajnie się łapiesz prawą ręką za lewe ucho. Kolarski duch - to przede
wszystkim JAZDA NA ROWERZE, a nie wwożenie owego roweru innymi
środkami transportu

do wszystkiego można sobie dorobić
ideologię.

Przepięknie się wijesz...
To nie ja dorabiam ideologię do wjeżdżania rowerem na góry za pomocą
wyciągów. Doskonale rozumiem, że ludzie z tego mają frajdę - bo takim
im łatwiej; podobnie jak rozumiem że dużo więcej ludzi ma frajdę z
leżenia na plaży i jeżdżenia na wczasach rowerkiem 2km po lasku (tak
im jeszcze łatwiej). Tylko zupełnie nie rozumiem - jak koleś wyznający
takie zasady zaczyna mnie pouczać, że wjeżdżanie asfaltem pod ciężkie
góry by dotrzeć do terenu - nie ma nic wspólnego z kolarstwem górskim.

Spokojnie da się dłuższe, chociaż 50-70km po górach to całkiem
wystarczająco jak na solidny dzień jazdy. Jeżeli ma być dłużej, to już
trzeba mieć trochę większy bagaż i nastawiać się na wielodniową jazdę,
co oczywiście można, ale niekoniecznie jest takie znowu popularne.

Teorie wstawiasz, że ręce opadają, widać całkowity brak doświadczenia
w jeździe z bagażem. Właśnie w terenie duży bagaż ogranicza znacznie
bardziej niż na szosie, właśnie w terenie wpływa znacznie bardziej na
długość tras. Im większy bagaż - tym się przejedzie mniej. Na
tygodniowy wyjazd spokojnie da się spakować w niewiele więcej niż na
wymagającą jednodniówkę (jak ktoś tego nie potrafi - jego problem);
więcej trzeba brać tylko jeśli chcemy oszczędzić kasę - czyli jeść
oraz spać we własnym zakresie. W Alpach (ze względu na doskonałą i
liczną infrastrukturę) - to bardzo łatwe i całkiem popularne

Ale żeby wysnuwać takie twarde stwierdzenia, trzeba
mieć jakieś oparcie w badaniach statystycznych - z popularności szosy
nijak nie wynika brak popularności MTB

Tak - na wszystko trzeba przecież mieć papierek!
Tak samo jak było trzeba, żeby ocenić, że w latach 80 w Polsce
dominują maluchy i fiaty 125p.
Aksjomatów się nie udowadnia, za wiele razy byłem w Alpach by o tym
dalej dyskutować.

A ta definicja z Wikipedii to taka gumowa jest. Wedle niej, kolarstwem
górskim będzie każda jazda na rowerze górskim - nawet po torze. No ...

No to już jest wręcz genialne!
Jak już się Srzednickiemu przytoczy przed nos ów papierek
potwierdzający czarno na białym co to jest MTB - to czego się
dowiadujemy?
Ano tego, że ów papierek jest gumowy! :)))

Ale starczy już tej rozrywki; pojeździsz po Alpach jeszcze parę razy -
to pogadamy; na razie EOT - bo rozmowa trochę jak ze ślepym o
kolorach.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-27, Wilk wrote:

On 27 Lip, 15:42, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

>> Czekaj. Czy Ty własnie stwierdziłeś, że większość rowerzystów w terenie
>> po Alpach jeĹşdzi na rowerach szosowych?

> Taaak...
> Tak samo jak Ty stwierdziłeś, że większość rowerzystów na szosie
> jeździ rowerami MTB. Jak chcesz rozmawiać - to wstawiaj teksty
> odpowiadające rzeczywistości.

Kłamiesz. Nigdzie czegoś takiego nie napisałem.

Co za koleś! Przepiękne!
Zapiekłeś się już tak mocno, tak przebierasz swoimi krótkimi nóżkami
żeby mi dokopać - że nawet tak oczywistej ironii nie byłeś w stanie
wykryć ;)))

OMG! Odkryłeś ironię! Jakoś tak mi nie pasowała do świętego przekonania
o własnej racji, wybacz.

[..]

W XC to już nie takie pewne. Pamiętasz, jak Maja wygrała puchar w RPA
wyprzedzając Emily Batty na ostatnim technicznym zjeździe? Niemniej, na
tych wyścigach nie ma zjazdów na tyle długich, żeby dały w kość.

Myśl trochę. Oczywiście, że na zjeździe można wygrać wyścig - i na
szosie się to nieraz zdarzało. Ale można wygrać TYLKO I WYŁĄCZNIE przy
bardzo zblişonej postawie na podjeździe. Nawet niewielkie róşnice na
podjeździe są nie do odrobienia wybitną postawą na zjeździe. Każdą
ważną imprezę z górami wygrywa się mocą na podjazdach, technika na
zjazdach to tylko uzupełnienie, które przeważa szalę ale tylko przy
tych samych osiągach pod górę.

To trochę co innego, niż napisałeś wcześniej o rozstrzygnięciach jedynie
na podjazdach.

Niezłe. W jednym zdaniu sobie potrafisz zaprzeczyć - nikim nie
pogardzasz, ale przylepiasz etykietkę francuskich piesków. Uroczy
jesteś.

A czy to, Ĺźe Ciebie uwaĹźam za "francuskiego pieska"  - znaczy, Ĺźe Tobą
gardzę??? Naucz się kolego znaczeń pewnych słów i sformułowań - a
dopiero później wyciągaj takie wnioski; bo wychodzą później takie
klocki jak tutaj. Sformułowanie "francuski piesek" to humorystyczne
określenie osoby nadmiernie delikatnej, wybrednej, nie lubiącej się
męczyć, nie ma nic do pogardy.

Zapewne chodziłem na inne lekcje języka polskiego i słowniki mam pewnie
też jakieś lewe, ale jakoś nie potrafię się oprzeć wrażeniu, że
określenie "francuski piesek" jest zwyczajnie pogardliwe. Ale tak,
zapewne wiesz lepiej, co to jest pogarda i dlaczego akurat to
humorystyczne i jakże dowcipne określenie pogardliwym nie jest. Zapewne
nie spełnia to kryteriów "ducha prawdziwej pogardy". :/

Tak, jeżeli ustalimy sobie, że kolarski duch oznacza pełną
samowystarczalność na dwóch kółkach, to faktycznie korzystanie z
jakiejkolwiek infrastruktury jest sprzeczne z tymĹźe kolarskim duchem.

Fajnie się łapiesz prawą ręką za lewe ucho. Kolarski duch - to przede
wszystkim JAZDA NA ROWERZE, a nie wwoĹźenie owego roweru innymi
środkami transportu

I duch ten straszy po nocach, jak człowiek się skala czymkolwiek innym,
niż permanentna jazda na rowerze. Ja wiem. Ale to się już chyba leczy.

do wszystkiego można sobie dorobić
ideologię.

Przepięknie się wijesz...
To nie ja dorabiam ideologię do wjeżdżania rowerem na góry za pomocą
wyciągów. Doskonale rozumiem, że ludzie z tego mają frajdę - bo takim
im łatwiej; podobnie jak rozumiem że dużo więcej ludzi ma frajdę z
leĹźenia na plaĹźy i jeĹźdĹźenia na wczasach rowerkiem 2km po lasku (tak
im jeszcze łatwiej). Tylko zupełnie nie rozumiem - jak koleś wyznający
takie zasady zaczyna mnie pouczać, że wjeżdżanie asfaltem pod ciężkie
góry by dotrzeć do terenu - nie ma nic wspólnego z kolarstwem górskim.

I znowu kłamczuszek. Nie napisałem, że nie ma nic wspólnego, tylko, że
to zło konieczne.

Spokojnie da się dłuższe, chociaż 50-70km po górach to całkiem
wystarczająco jak na solidny dzień jazdy. Jeżeli ma być dłużej, to już
trzeba mieć trochę większy bagaż i nastawiać się na wielodniową jazdę,
co oczywiście można, ale niekoniecznie jest takie znowu popularne.

Teorie wstawiasz, że ręce opadają, widać całkowity brak doświadczenia
w jeździe z bagażem. Właśnie w terenie duży bagaż ogranicza znacznie
bardziej niż na szosie, właśnie w terenie wpływa znacznie bardziej na
długość tras. Im większy bagaż - tym się przejedzie mniej.

Przykro mi niszczyć tak doskonały chwyt erystyczny, ale zupełnie nie
zrozumiałeś tego, co napisałem.

Bagaż wpływa na maksymalny dystans dzienny, ale dystans całkowity (a o
tym było) będzie większy. Jeżeli chcesz przejechać te 200-300km po
górach, to potrzebny bagaż (oczywiście w zależności od warunków
żywieniowych i biwakowych) zmniejszy dystans dzienny o ileśtam procent,
ale pozwoli na ciągłość bycia w trasie.

[..]

Ale żeby wysnuwać takie twarde stwierdzenia, trzeba
mieć jakieś oparcie w badaniach statystycznych - z popularności szosy
nijak nie wynika brak popularności MTB

Tak - na wszystko trzeba przecież mieć papierek!
Tak samo jak było trzeba, żeby ocenić, że w latach 80 w Polsce
dominują maluchy i fiaty 125p.
Aksjomatów się nie udowadnia, za wiele razy byłem w Alpach by o tym
dalej dyskutować.

Oo, to teraz aksjomat. OK, to przepraszam, że ośmieliłem się
zakwestionować.

A ta definicja z Wikipedii to taka gumowa jest. Wedle niej, kolarstwem
górskim będzie każda jazda na rowerze górskim - nawet po torze. No ...

No to już jest wręcz genialne!
Jak już się Srzednickiemu przytoczy przed nos ów papierek
potwierdzający czarno na białym co to jest MTB - to czego się
dowiadujemy?
Ano tego, Ĺźe Ăłw papierek jest gumowy! :)))

To teraz wysil się i spróbuj wedle powyższej definicji ustalić, czy
jazda rowerem DH po torze jest "kolarstwem gĂłrskim" czy teĹź nie.
Czynność iteruj do czasu doznania oświecenia.

Ale starczy już tej rozrywki; pojeździsz po Alpach jeszcze parę razy -
to pogadamy; na razie EOT - bo rozmowa trochę jak ze ślepym o
kolorach.

Ale ja jeżdżę tylko "na francuskiego pieska", przecież to się nie liczy,
nigdy w życiu nie podjeżdżałem po asfalcie i w ogóle to leżę na plaży
jeżdżąc na rowerze. Nie mam szans na zdobycie certyfikatu zgodności z
"duchem kolarstwa górskiego wg Michała W.", więc chyba się już więcej
nie odezwę. :/

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

In article <slrnk15nfl.20j6.w_at_wrzask_dot_pl@oak.pl>,
 Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot_pl@nowhere.invalid> wrote:
[...]

Nie mam szans na zdobycie certyfikatu zgodności z
"duchem kolarstwa górskiego wg Michała W.", więc chyba się już więcej
nie odezwę. :/

E, bez przesady. Wilk po prostu znowu dal popis.
Ze niby to on wyznacza standardy i w ogole rulezuje. Wszelkie postawy rozne od jego sa z definicji godne pozalowania.
A juz myslalem ze podczas swojej nieobecnosci na preclu po ostatniej awanturze przemyslal swoje postepowanie i wyciagnal wnioski.
:-(
--
TA

Jan Srzednicki napisał:

Asfalt nie jest rakotwĂłrczy.

Jak nie jest jak jest: "Przeprowadzone ostatnio w USA badania naukowe smoły stosowanej do łatania tzw. dziur w ulicach wykazały, że w smole węglowej (asfaltowej) używanej głównie w drogownictwie i do budowy parkingów oraz podjazdów znajdują się substancje rakotwórcze. Wyniki analiz opublikowała rządowa agencja geologiczna. Według naukowców z US Geological Survey, podczas kruszenia się smoły węglowej powstaje pył, w którym znajdują się bardzo niebezpieczne chemikalia z grupy benzopirenów."

Na szczęście tylko przy Chicago i Detroit! W Alpach używają zdrowego ;)

Asfalt jest zwyczajnie niemoĹźebnie nudny.

Tru!

A.

On 27 Lip, 09:30, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

> Asfalt jest zwyczajnie niemożebnie nudny.

Tru!

Znawca asfaltu się udzielił ;)
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

Wilk napisał:

> Asfalt jest zwyczajnie niemożebnie nudny.

Znawca asfaltu się udzielił ;)

Ale że co, za mało kilometrów wykręciłem na asfalcie? :-)

Prosty przykład. Jedziemy z chłopakami całodzienne MTB, niebieski szlak, ten który kończy się w Żdziarze. Tu się zaczyna: http://www.alfer.pl/TA11/imagepages/image36.html i następne foty, a potem dalej do samego Zako.

Nocleg był w słowackiej wsi więc pierwsza dycha jest asfaltowym podjazdem. No i co, niby MTB, tak? Bo pod górę, nawet z widokami na góry, na góralach. Bożesztymój, każde 100 m tego podjazdu to była mordęga! Psychiczna! Stałe przełożenie i kręcisz. Obrót raz, obrót dwa, tysiąc osiemset, 23 tysiące 450. I ciągle ten sam widok gładkiego, smutnego asfaltu, gdzie jedynym zadaniem rowerzysty jest miarowe kręcenie. Nic sie nie dzieje. Nic.

Dopiero po wjechaniu na szlak się zaczęło - tu kamyczek, to strumyczek, tu myszkowanie kołem bo po drodze dziury, zmiana przełożeń itd.

Takie pedałowanie pod górę po asfalcie, choćby i najbardziej stromym, to dla mnie taki trenażer tyle że w naturze. Owszem, jak się długo jedzie to i widoki się zmieniają, niemniej to naprawdę może być nudne. I w sumie też pójście na łatwiznę, jeśli mam świadomość że tą samą drogą może zaraz obok przemknąć koleś na 7-kilowej szosówce, to jazda na MTB w tym miejscu staje się wręcz karykaturalna, bo po co te szerokie opony, po co zawieszenie. Bez sensu. Wiadomo, czasem _trzeba_ asfaltem popylać ale też traktuję to jako zło konieczne. Moja własna definicja MTB to nie tylko rower MTB ale przede wszystkim teren. Asfalt ma być jako ostateczna alternatywa w razie złej pogody albo kryzysu, a tak to nie ma zmiłuj, jak się da to zostawiamy go rowerzystom z oponami 25 mm żeby pod koniec dnia móc ze spokojem spojrzeć w lustro i powiedzieć bez wątpliwościo "o taaak, pokonałem góry a nie one mnie".

A.

On 27 Lip, 13:49, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Nocleg był w słowackiej wsi więc pierwsza dycha jest asfaltowym podjazdem.
No i co, niby MTB, tak?

Tak bo MTB - to jazda po górach

Bo pod górę, nawet z widokami na góry, na góralach.
Bożesztymój, każde 100 m tego podjazdu to była mordęga! Psychiczna! Stałe
przełożenie i kręcisz. Obrót raz, obrót dwa, tysiąc osiemset, 23 tysiące
450.

23 450 to raczej nie na 10km ;)

I ciągle ten sam widok gładkiego, smutnego asfaltu, gdzie jedynym
zadaniem rowerzysty jest miarowe kręcenie. Nic sie nie dzieje. Nic.

Rysujesz karykaturę, nic więcej. Jak nie doświadczasz niczego
pozytywnego w trakcie takiego podjazdu - Twoja sprawa, ale nie
insynuuj, że w przypadku każdego tak jest i nie twórz definicji pod
własne potrzeby.
Taki widok mają rowerzyści wjeżdżający asfaltem pod słynne Stelvio:
http://carsroute.com/top-15-most-beautiful-roads-in-the-world/stelvio-pass-1/

który to widok ten Twój na trasie terenowej ze Zdiaru nakrywa czapką,
nakrywa nawet czapką i mnóstwo terenowych dróg w Alpach. I warto
dodać, że takie widoki odsłaniają się stopniowo, potęgując wrażenia -
najpierw widać lodowiec, później nieprawdopodobną ścianę serpentyn,
wreszcie ten lodowiec mamy na wyciągnięcie ręki, widzimy jak na dłoni
ile się wspięliśmy do góry itd, odliczamy ponumerowane zakręty do
końca, walczymy z własnymi słabościami, bo podjazd jest bardzo długi
itd. No i mamy tą satysfakcję, że jedziemy - a nie PCHAMY co jest
normą na mnóstwie ciężkich i wysokich terenowych podjazdów, norma
mocno psującą taką jazdę.

Dopiero po wjechaniu na szlak się zaczęło - tu kamyczek, to strumyczek, tu
myszkowanie kołem bo po drodze dziury, zmiana przełożeń itd.

Takie pedałowanie pod górę po asfalcie, choćby i najbardziej stromym, to dla
mnie taki trenażer tyle że w naturze. Owszem, jak się długo jedzie to i
widoki się zmieniają, niemniej to naprawdę może być nudne.

Bo w terenie to taka potężna różnica ;)) Tak samo powtarzalnie
kręcisz, po prostu nawierzchnia bardziej wymagająca. Takich szlaków
gdzie wszystko się co chwilę zmienia - wcale nie ma tak wielu,
szczególnie w wysokich górach, gdzie podjeżdża się głównie
szutrówkami, bo masa singli kończy się z reguły pchaniem, przejezdne
są tylko w dół. Inaczej wygląda to na zjeździe, gdzie siłą rzeczy
obrazy przelatują szybciej, trzeba być dużo bardziej aktywnym niż na
szosie, trzeba mieć technikę itd. Ale z kolei prędkości w porównaniu z
szosą - żadne; a jak kogoś bawi na zjeździe właśnie prędkość (a takich
osób jest mnóstwo) to będzie preferował zjazdy szosowe. Na zjeździe
terenowym cały czas trzeba siedzieć na hamulcach, rzadko kiedy można
poszaleć, a tłuczenie się po kamulcach na długim zjeździe szybko
zaczyna nużyć, a długie zjazdy ze względu na niska prędkość czasem
ciągną się do znudzenia.

I w sumie też
pójście na łatwiznę, jeśli mam świadomość że tą samą drogą może zaraz obok
przemknąć koleś na 7-kilowej szosówce, to jazda na MTB w tym miejscu staje
się wręcz karykaturalna, bo po co te szerokie opony, po co zawieszenie. Bez
sensu. Wiadomo, czasem _trzeba_ asfaltem popylać ale też traktuję to jako
zło konieczne. Moja własna definicja MTB to nie tylko rower MTB ale przede
wszystkim teren. Asfalt ma być jako ostateczna alternatywa w razie złej
pogody albo kryzysu, a tak to nie ma zmiłuj, jak się da to zostawiamy go
rowerzystom z oponami 25 mm żeby pod koniec dnia móc ze spokojem spojrzeć w
lustro i powiedzieć bez wątpliwościo "o taaak, pokonałem góry a nie one
mnie".

Nie usiłuj mi włożyć w usta tekstu, że ja insynuuję, że MTB powinno
się ograniczać do szosy - bo nic takiego nie twierdzę. Ale uważam
szosy są naturalną częścią takiej jazdy, piękne podjazdy szosowe nie
są jej istotą, ale są fajnym uzupełnieniem takiej jazdy; płodozmian
się jak najbardziej przydaje. Jeździsz tylko na krótkie wyjazdy na
parę dni, raczej na te z tych łatwiejszych, więc trudno Ci to nawet
ocenić. A jak musisz na szlaku rowerowym wpychać 300-500m w pionie -
to się trochę człowiek po pewnym do takiej "jazdy" zniechęca; dlatego
pod względem radości samej jazdy pod górę - dla mnie teren przegrywa z
szosą dość wyraźnie, niestety prawidłowość singiel=pchanie jest
zdecydowanie za częsta. Natomiast nadrabia możliwością jazdy w
bardziej dziewiczym terenie, bez ruchu samochodowego, wspaniałymi
krajobrazami (które przeciętnie są ciekawsze od tych z asfaltu), można
się zapuścić w mniej cywilizowane rejony itd.

Jednym słowem - IMO i jeden i drugi typ jazdy ma mnóstwo do
zaoferowania i jeden i drugi potrafi bardzo cieszyć i dawać mnóstwo
satysfakcji i przyjemności. MTB jest po prostu bardziej uniwersalne -
bo tu na szosie (choć trochę wolniej) też pojedziemy, w drugą stronę
już gorzej.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

Wilk napisał:

Tak bo MTB - to jazda po górach

W jakiejś definicji pewnie tak... Ale zapytaj Ritcheya i Fishera czy ich wynalazek był wymyślony również z myślą o szosowych podjazdach :-) Moja definicja MTB nie zawiera w sobie asfaltu i kropka. Każdy niech sobie stworzy własną.

nie insynuuj, że w przypadku każdego tak jest i nie twórz definicji pod własne potrzeby

A skąd, opisałem tylko własne spotrzeżenia (no, powiedzmy zbieżne również ze spostrzeżeniemi kilkunastu czy więcej rowerowych znajomych).

I warto dodać, że takie widoki odsłaniają się stopniowo, potęgując wrażenia

Ależ ja to doskonale rozumiem! Tylko jedno "ale" - to jest doskonała trasa, ale na szosówkę :) Góral jest tam zbędny i wręcz bez sensu. Ale owszem, da się.

Nie wiem jak u Ciebie, a w moim góralu już po kilkuset metrach asfaltu opony krzyczą "błagam, tylko nie to, pozwól nam popracować jak należy, błagamy, tylko nie ten nudny, równy asfalt, my chcemy walczyć z glebą, prosimy!".

Bo w terenie to taka potężna różnica ;)) Tak samo powtarzalnie kręcisz, po prostu nawierzchnia bardziej wymagająca

No właśnie. I to jest OGROMNA różnica. Nie ma nawet czego porównywać. Po asfalcie w deszczu a nawet i po śniegu pod górę pojedziesz praktycznie gładko, bez szarpania się. A w terenie po 100 metrach (!) możesz być już zmęczony. Na szosie wrzucasz kadencję XXX i kręcisz do znudzenia, tylko tempomatu brakuje :) W terenie nawet co kilka metrów zmienia się ona diametralnie. Ot, niby drobnostka, ale jest to jedna z istotniejszych różnic między MTB a szosą. I m.in. dlatego dla mnie i mi podobnych, rypanie góralem po asfalcie to coś jak powiedzmy jazda terenówką po autostradzie. Nie do tego zostało to stworzone i aż żal sprzętu i samego siebie, żeby katować się równomiernym turlaniem się pod kolejny asfaltowy podjazd.

Nie usiłuj mi włożyć w usta tekstu, że ja insynuuję, że MTB powinno się ograniczać do szosy - bo nic takiego nie twierdzę.

Absolutnie tego nie insynuowałem. Wręcz to by było głupie :)

piękne podjazdy szosowe nie są jej istotą, ale są fajnym uzupełnieniem takiej jazdy

Niech będzie. Co kto lubi. Mi większą satysfakcję zrobi jednak objechanie tegoż asfaltu (w miarę możliwości rzecz jasna) i zdobycie szczytu w walce z nawierzchnią - a to raz kamienistą, a to błotnistą, a to korzenie, a to muldy etc.

A.

On 27 Lip, 15:32, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Mi większą satysfakcję zrobi jednak objechanie
tegoż asfaltu (w miarę możliwości rzecz jasna) i zdobycie szczytu w walce z
nawierzchnią - a to raz kamienistą, a to błotnistą, a to korzenie, a to
muldy etc.

I pewnie dlatego Srzednicki i jemu podobni zamiast się tłuc rowerem
asfaltem pod górę - wsiadają na wyciągi lub do autobusu
Bo tak kochają to zmęczenie ;))
(i dlatego pewnie na zjazdach meczą się bardziej niż na podjazdach ;))
Rozumiem Twój punkt widzenia, ale pod to wyciągów nijak się nie da
podłączyć - to po prostu zwyczajnie pójście na łatwiznę; chęć
"załatwienia" sobie za darmo ilości zjazdów dużo większej od
podjazdów, łatwe obejście najtrudniejszego elementu takiej jazdy.
Wjeżdżanie na górę w tak sztuczny sposób - IMO ma z kolarstwem GÓRSKIM
mniej wspólnego niż wjeżdżanie asfaltem.

--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-27, Wilk wrote:

On 27 Lip, 15:32, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Mi większą satysfakcję zrobi jednak objechanie
tegoż asfaltu (w miarę możliwości rzecz jasna) i zdobycie szczytu w walce z
nawierzchnią - a to raz kamienistą, a to błotnistą, a to korzenie, a to
muldy etc.

I pewnie dlatego Srzednicki i jemu podobni zamiast się tłuc rowerem
asfaltem pod górę - wsiadają na wyciągi lub do autobusu
Bo tak kochają to zmęczenie ;))

Tak. Bo podjazdów nieasfaltowych to nie ma i w terenie się człowiek
zupełnie nie męczy.

Niemniej, przykro mi burzyć Twój idealnie poukładany świat, ale
asfaltami, mimo niechęci, również zdarza mi się podjeżdżać. Czasem z
nawet z lenistwa/zmęczenia, jak alternatywą jest walka z wąskim singlem
pod górę.

(i dlatego pewnie na zjazdach meczą się bardziej niż na podjazdach ;))
Rozumiem Twój punkt widzenia, ale pod to wyciągów nijak się nie da
podłączyć - to po prostu zwyczajnie pójście na łatwiznę; chęć
"załatwienia" sobie za darmo ilości zjazdów dużo większej od
podjazdów, łatwe obejście najtrudniejszego elementu takiej jazdy.

A wiesz, że są różne rodzaje trudności? Jest wytrzymałościowa

Wjeżdżanie na górę w tak sztuczny sposób - IMO ma z kolarstwem GÓRSKIM
mniej wspĂłlnego niĹź wjeĹźdĹźanie asfaltem.

Michał W. ogłosił, co czynić należy, a czego nie. I zagrzmiały niebiosa
na potwierdzenie tych słów.

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 2012-07-27, Jan Srzednicki wrote:
[..]

(i dlatego pewnie na zjazdach meczą się bardziej niż na podjazdach ;))
Rozumiem Twój punkt widzenia, ale pod to wyciągów nijak się nie da
podłączyć - to po prostu zwyczajnie pójście na łatwiznę; chęć
"załatwienia" sobie za darmo ilości zjazdów dużo większej od
podjazdów, łatwe obejście najtrudniejszego elementu takiej jazdy.

A wiesz, że są różne rodzaje trudności? Jest wytrzymałościowa

.... ale też trudność techniczna. I nie mam pojęcia, jak w ogóle chcesz
je porównywać, autorytarnie klasyfikując asfaltowe podjazdy jako
"najtrudniejsze elementy".

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

Wilk napisał:

Rozumiem Twój punkt widzenia, ale pod to wyciągów nijak się nie da podłączyć - to po prostu zwyczajnie pójście na łatwiznę; chęć "załatwienia" sobie za darmo ilości zjazdów dużo większej od podjazdów, łatwe obejście najtrudniejszego elementu takiej jazdy. Wjeżdżanie na górę w tak sztuczny sposób - IMO ma z kolarstwem GÓRSKIM mniej wspólnego niż wjeżdżanie asfaltem.

Cóż, i mi zdarza się korzystać z wyciągów na początku dnia. Dzięki temu oszczędza się kupę czasu, który można potem poświęcić na dalszą i ciekawszą "walkę". W końcu nie jeździmy tylko dla jakiejś górnolotnej idei bycia w majestatycznymn duchu MTB ale również dla funu, przyjemności itd. Jeśli później ktoś miałby stwierdzić, że taka całodzienna wycieczka złożona w 95% z walki z terenem, ale rozpoczęta poprzez wyciąg, nie jest w duchu kolarstwa górskiego czy czegoś tam jeszcze to już jego problem :-) Wyciągi - czy też podwózka autem, co stosuje się często w kupnych wycieczkach z przewodnikami (znam tylko z opowieści) - to dobra alternatywa dla właśnie nieciekawego podjeżdżania na początku trasy. I jeśli potem i tak  następuje tzw. zrypanie organizmu, kompletnie nie widzę tu żeby było się czego wstydzić. Wszystko dla ludzi!

Przykład jeszcze świeży - po grzyba tracić godzinę pnąc się z Krupówek na Gubałówkę, skoro można tam wjechać kolejką przy okazji wciągając śniadanie? :-) Później i tak jeszcze będzie mnóstwo podjazdów i to znacznie ciekawszych i bardziej wymagających niż dymanie między domostwami górali, więc IMO warto to wykorzystywać. A z drugiej strony, jest całe mnóstwo miejsc gdzie wyciągów i tak nie ma, więc porządny rowerzysta MTB w swoim życiu zdązy się nawjeżdżać aż do przesady, nie ma mu co żałować tych paru kilometrów wyciągiem.

A.

On 27 Lip, 16:05, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Przykład jeszcze świeży - po grzyba tracić godzinę pnąc się z Krupówek na
Gubałówkę, skoro można tam wjechać kolejką przy okazji wciągając śniadanie?

http://www.youtube.com/watch?v=ap1637Dh_Oc
:)))

--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

In article <0cd7a38c-9bc3-4adc-bb46-c2eee7d047f2@k21g2000vbj.googlegroups.com>,
 Wilk <m-wolff@wp.pl> wrote:

On 27 Lip, 16:05, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

> Przykład jeszcze świeży - po grzyba tracić godzinę pnąc się z Krupówek na
> Gubałówkę, skoro można tam wjechać kolejką przy okazji wciągając śniadanie?

http://www.youtube.com/watch?v=ap1637Dh_Oc
:)))

To sobie postepuj w imie tych zasad.
I daj zyc innym.
--
TA

On 28 Lip, 02:15, Titus_Atomi...@somewhere.in.the.world wrote:

In article

To sobie postepuj w imie tych zasad.
I daj zyc innym.

Odezwał się facet, który w życiu na góralu nie jeździł. Nie masz
zielonego pojęcia o czym jest rozmowa, nie masz zielonego pojęcia jak
wygląda jazda MTB - a bierzesz się do ocen kto ma rację/nie ma racji w
dyskusji o tym co można zakwalifikować do kolarstwa górskiego (czyli
właśnie MTB), czy ewentualne podjazdy asfaltem są bardziej w duchu tej
odmiany kolarstwa od wjeżdżania wyciągiem.
Dobre!


Warto dodać, że Ty w ogóle stanowisz w tej całej dyskusji totalne
kuriozum - bo jesteś znany z tego, że jako turysta jeżdżący PO
ASFALCIE - nawet łatwe góry podjeżdżasz pociągiem :)))

Więc zajmij się dyskusjami o stojakach, ewentualnie Dahonach i
siodełkach do nich, bo to Twoja działka - a nie zabieraj głosu w
dyskusjach o różnych stylach jazdy MTB, bo o tym nie masz bladego
pojęcia. Ze zdaniem Alfera, Srzednickiego czy moim - można
polemizować, bo każdy z nas ma swoje przyzwyczajenia, swoje spojrzenie
na taką jazdę, nasze inne spojrzenia wynikają właśnie z tego powodu,
że mamy inne style takiej jazdy.
Natomiast Twoje zdanie można jedynie zignorować lub wyśmiać - bo
jesteś totalnym ignorantem w tej mierze; cała Twoja działalność w
takich dyskusjach polega na tym, że jak zobaczysz mój podpis -
wstawiasz osobisty atak, niezależnie od tego co piszę; czy jaką
kolejną trasę zrobiłem

Jak to kiedyś powiedział prezydent Jacques Chirac "trzeba było
wykorzystać okazję żeby siedzieć cicho".
EOT - bo mam ciekawsze zabawy niż kopanie leżących; zresztą
najdoskonalej robisz to zawsze sam.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

In article <a973b2fe-f74a-43b3-9439-5b208b196969@v9g2000vbc.googlegroups.com>,
 Wilk <m-wolff@wp.pl> wrote:

On 28 Lip, 02:15, Titus_Atomi...@somewhere.in.the.world wrote:
> In article

> To sobie postepuj w imie tych zasad.
> I daj zyc innym.

Odezwał się facet, który w życiu na góralu nie jeździł. Nie masz
zielonego pojęcia o czym jest rozmowa, [...]
Natomiast Twoje zdanie można jedynie zignorować lub wyśmiać - bo
jesteś totalnym ignorantem w tej mierze; cała Twoja działalność w
takich dyskusjach polega na tym, że jak zobaczysz mój podpis -
wstawiasz osobisty atak, niezależnie od tego co piszę; czy jaką
kolejną trasę zrobiłem

Nie. Naprawde zaciekawilo, mnie co napiszesz po dluzszej przerwie. Mialem nadzieje, ze przemyslales swoje postepowanie i wyciagniesz wnioski.
Ale ty koniecznie chcesz ugruntowac swoja pozycje na preclu jako arcycham. Naprawde nie musisz raz po raz udawadniac ze jestes glupim wasatym chujem z mania wiellkosci. O tym wszyscy wiedza. Myslalem ze chcesz nieco popracowac nad zmiana wizerunku.
--
TA

In article <Titus_Atomicus-CB3E9E.12440328072012@news.atman.pl>,
 Titus_Atomicus@somewhere.in.the.world wrote:

In article <a973b2fe-f74a-43b3-9439-5b208b196969@v9g2000vbc.googlegroups.com>,
 Wilk <m-wolff@wp.pl> wrote:

> On 28 Lip, 02:15, Titus_Atomi...@somewhere.in.the.world wrote:
> > In article
> > > To sobie postepuj w imie tych zasad.
> > I daj zyc innym.
> > Odezwał się facet, który w życiu na góralu nie jeździł. Nie masz
> zielonego pojęcia o czym jest rozmowa, [...]

Bardzo przepraszam, ze w poprzednim poscie wycialem wypowiedz Wilka ktora jest doskonalym przykladem jego proby demagogii w stylu Goebbelsa i Urbana.
--
TA

On 2012-07-27, Alfer_z_pracy wrote:

Wilk napisał:

Rozumiem Twój punkt widzenia, ale pod to wyciągów nijak się nie da podłączyć - to po prostu zwyczajnie pójście na łatwiznę; chęć "załatwienia" sobie za darmo ilości zjazdów dużo większej od podjazdów, łatwe obejście najtrudniejszego elementu takiej jazdy. Wjeżdżanie na górę w tak sztuczny sposób - IMO ma z kolarstwem GÓRSKIM mniej wspólnego niż wjeżdżanie asfaltem.

[..]

Przykład jeszcze świeży - po grzyba tracić godzinę pnąc się z Krupówek na Gubałówkę, skoro można tam wjechać kolejką przy okazji wciągając śniadanie? :-) Później i tak jeszcze będzie mnóstwo podjazdów i to znacznie ciekawszych i bardziej wymagających niż dymanie między domostwami górali, więc IMO warto to wykorzystywać. A z drugiej strony, jest całe mnóstwo miejsc gdzie wyciągów i tak nie ma, więc porządny rowerzysta MTB w swoim życiu zdązy się nawjeżdżać aż do przesady, nie ma mu co żałować tych paru kilometrów wyciągiem.

Nic nie zrozumiałeś z ducha prawdziwego kolarstwa górskiego. Jesteś
spalony.

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

Jan Srzednicki napisał:

Nic nie zrozumiałeś z ducha prawdziwego kolarstwa górskiego. Jesteś spalony.

Wiesz co? Ja to i tak Ciebie nigdy nie lubiłem. A najbardziej Cię znielubiłem wówczas, kiedy na znanym portalu społecznościowym zacząłeś wrzucać zdjęcia z górami po horyzont podpisane "Achievement unlocked: cycled above 3000 meters." He he he! Na pewno żeś tam wjechał jakimś dżipem hehehe! Albo we fotoszopie skleciłeś!!!

A.

On 2012-07-27, Alfer_z_pracy wrote:

Jan Srzednicki napisał:

Nic nie zrozumiałeś z ducha prawdziwego kolarstwa górskiego. Jesteś spalony.

Wiesz co? Ja to i tak Ciebie nigdy nie lubiłem. A najbardziej Cię znielubiłem wówczas, kiedy na znanym portalu społecznościowym zacząłeś wrzucać zdjęcia z górami po horyzont podpisane "Achievement unlocked: cycled above 3000 meters." He he he! Na pewno żeś tam wjechał jakimś dżipem hehehe! Albo we fotoszopie skleciłeś!!!

Ojtam. Może po prostu wpadnij zobaczyć, jak się jeździ rowerem po Alpach
na "francuskiego pieska"? ;)

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

Jan Srzednicki napisał:

Ojtam. Może po prostu wpadnij zobaczyć, jak się jeździ rowerem po Alpach na "francuskiego pieska"? ;)

Plany są. Z wykonaniem gorzej ;) Wiesz, my tu zarabiamy w złotówkach, średnia wg GUSu to koło 4000. U Was 5600. Tyle że Franków :-)

A.

Jan Srzednicki napisał:

Jak zwykle zjadłeś wszystkie rozumy, ziew.

Panowie, panowie! Pax! Na okres igrzysk olimpijskich ogłaszano rozejm w przypadku jakichkolwiek konfliktów. Dajcie teraz sobie buzi i wróćcie do dyskusji 13 sierpnia, kiedy będzie już po ptakach ;)

A.

W dniu 2012-07-25 22:14, biodarek pisze:

Nie byłem w Livigno, ale pierwszy wynik szukania:
http://vimeo.com/13281431 - to nie jest trudny teren. Zwłaszcza w
porównaniu z trasami na zawodach XC.

Trasę w Londynie można obejrzeć tutaj:
http://www.youtube.com/watch?v=D3yMq7AYP3U
Nie ma długich, sztywnych podjazdów. Jest chyba bardziej interwałowa. Wszystkie przeszkody sztuczne. Zakręty ułożone jak w bikeparku ;)
Nawet kładki są.

A tymczasem jutro zaczynają szosowcy. 2/3 kadry jest z Torunia :)

--
biodarek

W dniu piątek, 27 lipca 2012 21:28:42 UTC+2 użytkownik biodarek napisał:

(...) Trasę w Londynie można obejrzeć tutaj:

http://www.youtube.com/watch?v=D3yMq7AYP3U

Mam mieszane uczucia - trasa wygląda na zbyt łatwą, zbyt wygładzoną. Dużo równych prostych kawałków. Jakbym jechał, to pewnie sztywny wideł + Race Kingi.

W dniu 2012-07-27 22:34, rzymo pisze:

W dniu piątek, 27 lipca 2012 21:28:42 UTC+2 użytkownik biodarek napisał:

(...)
Trasę w Londynie można obejrzeć tutaj:

http://www.youtube.com/watch?v=D3yMq7AYP3U

Mam mieszane uczucia - trasa wygląda na zbyt łatwą, zbyt wygładzoną. Dużo równych prostych kawałków. Jakbym jechał, to pewnie sztywny wideł + Race Kingi.

Coś tam chyba dołożyli teraz ze 2 przeszkody, ale nie zmienia to obrazu całości.

Jeszcze trasa widziana oczami Włoszczowskiej:
http://londyn2012.tvp.pl/4566716/olimpijska-trasa-oczami-wloszczowskiej
Autostrada:
http://londyn2012.tvp.pl/4558815/maja-na-olimpijskiej-autostradzie

Maja jeździ na Geaxach, więc pewnie jechałaby na ich niskobieżnikowych szytkach:
http://sport-raporty.bikeboard.pl/images/galerie/1f8di1_tn_img_1443.jpg

Te karbonowe widelce DT Swiss XMM to i tak zachowują się prawie jak sztywne widelce. A i ważą niewiele więcej.

--
biodarek

On 28 Lip, 13:38, biodarek <darkm_usu...@poczta.onet.pl> wrote:

> Mam mieszane uczucia - trasa wygl da na zbyt atw , zbyt wyg adzon . Du o r wnych prostych kawa k w. Jakbym jecha , to pewnie sztywny wide + Race Kingi.

Do wyścigu MTB - to jeszcze daleko; tymczasem dzisiaj na trasie
szosowej o medale właśnie walczą mężczyźni. Polacy oczywiście
większych szans nie mają - ale wyścig jest ciekawy ze względu na
zupełnie inną taktykę niż w typowych wyścigach "profi" czy nawet MŚ.

Bardzo istotna sprawa - kolarze nie mogą stosować słuchawek w uszach,
więc wpływ dyrektorów sportowych na rywalizację (coś co bardzo psuje
obraz wyścigów na szosie) jest ograniczony; mniejsza szansa, że
dojdzie do tak kontrowersyjnych zachowań jak to, gdy nasz Sylwester
Szmyd na MŚ jechał na Włochów ze swojej drużyny (za to nikt za nim w
naszej reprezentacji nie tęskni).

Na razie na czele jest średnio mocna ucieczka, do końca pewnie nie
dojedzie; Polacy zgodnie z planem i oczekiwaniami kibiców - trzymają
tyły peletonu, by mieć więcej sił na decydujący atak ;)); trochę przed
peletonem jest też już dużo mocniejsza grupka z Nibalim i Bonenem
Gospodarzom z kolei bardzo zależy na finiszu z grupy - bo mają w
składzie Cavendisha, który ostatnio na finiszu jest nie do objechania.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 28 Lip, 14:34, Wilk <m-wo...@wp.pl> wrote:

On 28 Lip, 13:38, biodarek <darkm_usu...@poczta.onet.pl> wrote:

> > Mam mieszane uczucia - trasa wygl da na zbyt atw , zbyt wyg adzon . Du o r wnych prostych kawa k w. Jakbym jecha , to pewnie sztywny wide + Race Kingi.

Do wyścigu MTB - to jeszcze daleko; tymczasem dzisiaj na trasie
szosowej o medale właśnie walczą mężczyźni

No i zanosi się, że jednak Brytyjczycy mogą nie dać rady dociągnąć
Cavendisha na kreskę. Froome (drugi na TdF) właśnie odpadł z peletonu,
a w czołowej grupce są m.in. Cancellara, Valverde i Nibali.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 2012-07-25, Rowerex wrote:

On 24 Lip, 14:36, de Fresz <defr...@NOSPAMo2.pl> wrote:

On 2012-07-24 09:46:55 +0200, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> said:

[..]

Podstawowa zasada układanie mezocyklu treningowego: koncentracja na
najistotniejszych zawodach. Jak akurat w mikrocyklu wypadał odpoczynek,
to startowanie w lokalnych zawodach mogłoby być zniweczeniem paru
miesięcy pracy.

Pozwolę sobie na polemikę. To co napiszę, to wnioski które przyszły mi
do głowy, nie znaczy to wcale, że uważam je za prawdziwe, jak mi
przyjdą do głowy wnioski przeciwne, to też je opiszę. A więc...

[..]

No dobra, mamy zawodnika profesjonalistkę, która mówi wprost, że znała
doskonale trasę, ale podcięło jej przednie koło i próbowała się
ratować.... Hmmm... Wiecie co się mówi w takich przypadkach? Ano mówi
się wprost i bez ogródek, że zawodowca, fachowca, znawcę tematu, etc,
zwyczajnie zgubiła rutyna.

Weźmy więc pod lupę ów upadek.

Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
za mało razy się wywaliłem, ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
przekoziołkować. Chyba że..., ale o tym niżej...

OMG. Ty tak na serio? Może jeszcze jeździć w noskach zamiast klików,
żeby nie wyrabiać sobie "złego" odruchu?..

Aż mnie zmierziło od tego co napisałeś. Nogi są po to, żeby się nimi
podpierać. Obejrzyj sobie dla przykładu, jak zawodnicy DH często
pomagają sobie nogami na zakrętach.

Wybacz, ale wpiętym w rower to można się w miarę bezpiecznie wywracać
przy prędkości 5km/h na trawkę lub śnieg.

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 11:55, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

> Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
> mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
> dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
> poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
> zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
> za mało razy się wywaliłem, ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
> się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
> nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
> przekoziołkować. Chyba że..., ale o tym niżej...

OMG. Ty tak na serio? Może jeszcze jeździć w noskach zamiast klików,
żeby nie wyrabiać sobie "złego" odruchu?..

Aż mnie zmierziło od tego co napisałeś. Nogi są po to, żeby się nimi
podpierać. Obejrzyj sobie dla przykładu, jak zawodnicy DH często
pomagają sobie nogami na zakrętach.

Pomagają sobie w zakrętach, ale nie przy upadkach - to zasadnicza
różnica. Zobacz jak upadają zawodnicy ścigający się na motocyklach, po
prostu kładą się wraz z motocyklem, inaczej powyrywało by im nogi przy
probie podparcia się.

Wybacz, ale wpiętym w rower to można się w miarę bezpiecznie wywracać
przy prędkości 5km/h na trawkę lub śnieg.

I tu się bardzo mylisz. Parę lat temu wywaliłem się na lodzie przy
prędkości prawie zerowej - nie chcąc robić z siebie pośmiewiska
zachciało mi się na siłę utrzymać na nogach, wypiąłem buta z pedała i
dawaj się podpierać... no i wykręciło mi nogę w kolanie. Do domu
dojechałem z wielkim trudem, dzień później miałem kłopoty z wstawaniem
z krzesła, a noga pod kolanem bolała do późnej wiosny.

Od tamtej pory nie wypinam się z pedałów przy upadkach. Buty mają się
z pedałów wypiąć same, taka jest ich rola i tak są konstruowane.

Pozdr-
-Rowerex

On 2012-07-26, Rowerex wrote:

On 26 Lip, 11:55, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

> Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
> mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
> dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
> poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
> zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
> za mało razy się wywaliłem, ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
> się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
> nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
> przekoziołkować. Chyba że..., ale o tym niżej...

OMG. Ty tak na serio? Może jeszcze jeździć w noskach zamiast klików,
żeby nie wyrabiać sobie "złego" odruchu?..

Aż mnie zmierziło od tego co napisałeś. Nogi są po to, żeby się nimi
podpierać. Obejrzyj sobie dla przykładu, jak zawodnicy DH często
pomagają sobie nogami na zakrętach.

Pomagają sobie w zakrętach, ale nie przy upadkach - to zasadnicza
różnica. Zobacz jak upadają zawodnicy ścigający się na motocyklach, po
prostu kładą się wraz z motocyklem, inaczej powyrywało by im nogi przy
probie podparcia się.

Tak, wyścigi torowe motocykli mają bardzo dużo wspólnego z MTB.

Podpieranie się na zakręcie chroni przed upadkiem w tymże zakręcie.
Często jest to też sam kontrolny wymach nogą bez dotykania ziemi.

Wybacz, ale wpiętym w rower to można się w miarę bezpiecznie wywracać
przy prędkości 5km/h na trawkę lub śnieg.

I tu się bardzo mylisz. Parę lat temu wywaliłem się na lodzie przy
prędkości prawie zerowej - nie chcąc robić z siebie pośmiewiska
zachciało mi się na siłę utrzymać na nogach, wypiąłem buta z pedała i
dawaj się podpierać... no i wykręciło mi nogę w kolanie. Do domu
dojechałem z wielkim trudem, dzień później miałem kłopoty z wstawaniem
z krzesła, a noga pod kolanem bolała do późnej wiosny.

To, co piszesz, ma się kompletnie nijak do tego, co na napisałem.

Abstrahując już od tego, że na lodzie nie ma zapewne dobrej metody, bo
upadając można się potłuc, a próbując podpierać poślizgnąć.

Od tamtej pory nie wypinam się z pedałów przy upadkach. Buty mają się
z pedałów wypiąć same, taka jest ich rola i tak są konstruowane.

Albowiem tak stanowi Prawo?

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 26 Lip, 12:23, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

> Od tamtej pory nie wypinam się z pedałów przy upadkach. Buty mają się
> z pedałów wypiąć same, taka jest ich rola i tak są konstruowane.

Albowiem tak stanowi Prawo?

A udowodnij że nie stanowi? Na pewno pedały, tym bardziej zatrzaskowe
muszą spełniać jakieś wymogi bezpieczeństwa, normy, certyfikaty itp.
Kto wie, co w nich jest zapisane...

Pozdr-
-Rowerex

On 2012-07-26, Rowerex wrote:

On 26 Lip, 12:23, Jan Srzednicki <w_at_wrzask_dot...@nowhere.invalid>
wrote:

> Od tamtej pory nie wypinam się z pedałów przy upadkach. Buty mają się
> z pedałów wypiąć same, taka jest ich rola i tak są konstruowane.

Albowiem tak stanowi Prawo?

A udowodnij że nie stanowi? Na pewno pedały, tym bardziej zatrzaskowe
muszą spełniać jakieś wymogi bezpieczeństwa, normy, certyfikaty itp.
Kto wie, co w nich jest zapisane...

Ale mi nie chodzi o normy, które muszą spełniać pedały, tylko o
wprowadzanie reguły, że z pedałów nie należy się wypinać świadomie. :P

--
  Jan Srzednicki :: wrzaskd@IRCNet :: http://wrzask.pl/

On 2012-07-26 16:17:55 +0200, Rowerex <rowerex@op.pl> said:

Albowiem tak stanowi Prawo?

A udowodnij że nie stanowi?

Udowodnij, że nie jesteś wielbłądem.

Na pewno pedały, tym bardziej zatrzaskowe
muszą spełniać jakieś wymogi bezpieczeństwa, normy, certyfikaty itp.

To je znajdź i przytocz tutaj.

Kto wie, co w nich jest zapisane...

Wszyscy chętnie się dowiemy.



--

Pozdrawiam
de Fresz

On 26 Lip, 15:45, de Fresz <defr...@NOSPAMo2.pl> wrote:

On 2012-07-26 16:17:55 +0200, Rowerex <rowe...@op.pl> said:

>> Albowiem tak stanowi Prawo?

> A udowodnij że nie stanowi?

Udowodnij, że nie jesteś wielbłądem.

> Na pewno pedały, tym bardziej zatrzaskowe
> muszą spełniać jakieś wymogi bezpieczeństwa, normy, certyfikaty itp.

To je znajdź i przytocz tutaj.

> Kto wie, co w nich jest zapisane...

Normy są zwykle płatne, jeśli sfinansujesz zakup, to zrobię jakiś
wyciąg :-p

A tak na serio, poszukam czegoś.

Pozdr-
-Rowerex

On 2012-07-26 12:07:22 +0200, Rowerex <rowerex@op.pl> said:

Pomagają sobie w zakrętach, ale nie przy upadkach - to zasadnicza
różnica. Zobacz jak upadają zawodnicy ścigający się na motocykl
ach, po
prostu kładą się wraz z motocyklem, inaczej powyrywało by im nogi przy
probie podparcia się.

Jako że conieco mam nawinięte na koła motocykli, napiszę wprost - pitolisz. Po pierwsze czym innym jest wyścig na torze asfaltowym, czym innym offroad. W pierwszym przypadku gleby w mocnych złożeniach (najczęstsze) i przy prędkościach 50-120 mają miejsce przy takim ustawieniu motocykla i zawodnika na nim (literalnie zwieszającego do wewnętrznej), że zwyczajnie nie sposób jest się podeprzeć, chyba że kolanem albo... łokciem - tak, to się zdarza, niedawno w czasie któregoś wyścigu GP czy SBK, ktoś ratował się odpychając od gleby dłonią. Jeśli motocykl jest w mniejszym złożeniu i da się jakoś zawalczyć, to zawodnicy jeśli tylko mogą, to próbują się podpierać, bo gleba oznacza najczęściej koniec udziału w wyścigu. A i opanowanie maszyny ważącej ~180 kg i jadącej nierzadko ponad 100 (albo i 200) jest trochę inną skalą problemu od opanowania walącego się roweru.
W offroadzie z kolei (cross/enduro), któremu nieco bliżej do MTB, podpieranie się nogą aby wyratować się z opresji jest codzinnością - właśnie dlatego buty do tego sportu ważą po 4 kilo, są sztywne i całe obudowane ochraniaczami (za to częstym miejscem kontuzji są kolana - lecą więzadła i łękotki). I robią tak wszyscy, od poziomu szkółki niedzielnej, do Błażusiaka. Sztuka polega na nauczeniu się, kiedy już nie warto nawet próbować.


--

Pozdrawiam
de Fresz

On 26 Lip, 12:42, de Fresz <defr...@NOSPAMo2.pl> wrote:

On 2012-07-26 12:07:22 +0200, Rowerex <rowe...@op.pl> said:

> Pomagaj sobie w zakr tach, ale nie przy upadkach - to zasadnicza
> r nica. Zobacz jak upadaj zawodnicy cigaj cy si na motocykl
> ach, po
> prostu k ad si wraz z motocyklem, inaczej powyrywa o by im nogi przy
> probie podparcia si .

W offroadzie z kolei (cross/enduro), któremu nieco bliżej do MTB,
podpieranie się nogą aby wyratować się z opresji jest codzinnością -
właśnie dlatego buty do tego sportu ważą po 4 kilo, sa sztywne i całe
obudowane ochraniaczami

Zbijam argument :) Pisząc o butach motocyklowych podważyłeś
jakiekolwiek podobieństwo do MTB. Włoszczowska nie miała butów
motocyklowych, gdyby je miała, mogłaby się podpierać do woli, a taka
kontuzja byłaby z natury niemożliwa.

Daj motocykliście buty do MTB i nakaż udział w trudnych zawodach
enduro...

Pozdr-
-Rowerex

On 2012-07-26 14:13:42 +0200, Rowerex <rowerex@op.pl> said:

W offroadzie z kolei (cross/enduro), któremu nieco bliżej do MTB,
podpieranie się nogą aby wyratować się z opresji jest codzinnoś

cią -

właśnie dlatego buty do tego sportu ważą po 4 kilo, sa sztywne i

całe

obudowane ochraniaczami

Zbijam argument :) Pisząc o butach motocyklowych podważyłeś
jakiekolwiek podobieństwo do MTB.

Podobieństwo obejmuje jedynie to, po czym się jeździ, fakt niepedałowania na motocyklu uznałem za tak oczywisty, iż niewart nawet wspomnienia.

Włoszczowska nie miała butów
motocyklowych, gdyby je miała, mogłaby się podpierać do woli,

Nie miała też ochraniaczy kolan, łokci, buzera, pełnego kasku. A mimo to miała Twoim zdaniem zamiast podpierania, glebnąć jak długa na ścieżkę, niewątpliwie kamienistą. Doskonałe wnioski. Mógłbyś zademontrować jak to się robi? Jakiś filmik w zupełności wystarczy.

a taka kontuzja byłaby z natury niemożliwa.

Próbowałeś kiedyś pedałować w ciężkich butach sięgających ponad połowę piszczela? Każdy sport ma swoje ograniczenia.

Daj motocykliście buty do MTB i nakaż udział w trudnych zawodach
enduro...

Daj rowerzyście rower ważący ~120 kg i za razem bez najmniejszego problemu osiągający w terenie prędkości 40-70 km/h.


--

Pozdrawiam
de Fresz

On Thursday, July 26, 2012 11:55:53 AM UTC+2, Jan Srzednicki wrote:

Aż mnie zmierziło od tego co napisałeś. Nogi są po to, żeby się nimi
podpierać. Obejrzyj sobie dla przykładu, jak zawodnicy DH często
pomagają sobie nogami na zakrętach.

Wybacz, ale wpiętym w rower to można się w miarę bezpiecznie wywracać
przy prędkości 5km/h na trawkę lub śnieg.

Powiedziałbym, że wprost przeciwnie. Do jakichś 10km/h w miarę bezpiecznie można się podpierać, powyżej jest to ryzykowne (co nie znaczy, że się nie da,
patrz wspomniani przez Ciebie zawodnicy DH), za to wpięcie w zatrzaski
ułatwia opanowanie roweru, żeby jednak się nie przewrócił (łatwiej
go szarpnąć we właściwym kierunku).

On 2012-07-25 21:41:49 +0200, Rowerex <rowerex@op.pl> said:

Ci którzy uważają, że wypowiedź Szurkowskiego na temat winy trenera
jest bzdurą często powołują się na _profesjonalizm_ trenera i
zawodniczki - skoro są _profesjonalistami_, to znaczy, że wiedzieli co
robią, a to co się stało było zwykłym wypadkiem.

Właśnie tak, pech, niefart, zła koniugacja gwiazd - jak tam kto lubi.

Weźmy więc pod lupę ów upadek.

Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
za mało razy się wywaliłem,

Tylko to ostatnie zdanie jest prawdziwe ;-) Po iluś glebach i sytuacjach okołoglebowych uczysz się, że to co może wyglądać na nieuchronne spotkanie z matką glebą, wcale nie jest sytuacją przesądzoną i często gęsto idzie się jeszcze wyratować. Skutki niepowodzenia mogą być bolesne, ale zysk jeśli się uda - znaczny, szczególnie w kontekście wyścigu - bo każda gleba to nie tylko ryzyko kontuzji, ale i uszkodzenia sprzętu.

ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
przekoziołkować.

Robiłeś to już na kamienistym zjeździe w górach? Pokaż fotki.

Dalej w kwestii upadku. Załóżmy, że zawodnik doskonale wie jak należy
się przewracać, wiec czemu jednak  podpierał się na siłę aby upadku
uniknąć i odniósł kontuzję? Możliwości jest kilka...
1) Zgubiła go rutyna
2) Jednak nie do końca wie jak bezpiecznie i cało wyjść z wywrotki
3) Teren był tak trudny, np.: stromy, kamienisty itp, że nie ratowanie
się mogło skończyć się czymś jeszcze gorszym...

4) Miał miejsce zwykły pech - podparła się na kamieniu, który odjechał jej spod stopy, w tych ułamkach sekund niezauważyła jakiejś dziury, w którą wpadła jej stopa lub tysiąc innych nieprzewidywalnych okoliczności. Fajnie się o tym dywaguje z poziomu miekkiego fotela, ale tam w terenie na właściwą decyzję masz setne, może dziesiąte części sekundy, a  i tak najpierw działają wtedy odruchy - wyuczone bądź instynktowne.

W której z tych możliwości ma swój udział i ma na nie wpływ trener?
Moim zdaniem na wszystkie.

Realnie (na tym poziomie) - na żadne.



--

Pozdrawiam
de Fresz

On 26 Lip, 11:30, de Fresz <defr...@NOSPAMo2.pl> wrote:

On 2012-07-25 21:41:49 +0200, Rowerex <rowe...@op.pl> said:

> Ci którzy uważają, że wypowiedź Szurkowskiego na temat winy trenera
> jest bzdurą często powołują się na _profesjonalizm_ trenera i
> zawodniczki - skoro są _profesjonalistami_, to znaczy, że wiedzieli co
> robią, a to co się stało było zwykłym wypadkiem.

Właśnie tak, pech, niefart, zła koniugacja gwiazd - jak tam kto lubi.

> Weźmy więc pod lupę ów upadek.

> Parę razy się na rowerze wywaliłem i mam z tego jeden wniosek,
> mianowicie najgorszą rzeczą jaką można zrobić gdy rower nieuchronnie
> dąży ku wywrotce jest próba ratowania się przed przewróceniem się np.
> poprzez podpieranie się nogą. Takie "ratowanie się" kończy się zwykle
> zwichnięciem sobie kostki lub czymś gorszym. Może się nie znam, może
> za mało razy się wywaliłem,

Tylko to ostatnie zdanie jest prawdziwe ;-) Po iluś glebach i
sytuacjach okołoglebowych uczysz się, że to co może wyglądać na
nieuchronne spotkanie z matką glebą, wcale nie jest sytuacją
przesądzoną i często gęsto idzie się jeszcze wyratować. Skutki
niepowodzenia mogą być bolesne, ale zysk jeśli się uda - znaczny,
szczególnie w kontekście wyścigu - bo każda gleba to nie tylko ryzyko
kontuzji, ale i uszkodzenia sprzętu.

Więc nie należy uczyć się sztuki upadania? Ew. nie ma czegoś takiego
jak sztuka bezpiecznego upadania?

> ale przyjąłem w końcu zasadę, że ratować
> się nie ma sensu i trzeba się po prostu przewrócić razem z rowerem,
> nawet nie wypinając się z pedałów i nawet gdy trzeba wraz z rowerem
> przekoziołkować.

Robiłeś to już na kamienistym zjeździe w górach? Pokaż fotki.

O tym niżej

> Dalej w kwestii upadku. Załóżmy, że zawodnik doskonale wie jak należy
> się przewracać, wiec czemu jednak  podpierał się na siłę aby upadku
> uniknąć i odniósł kontuzję? Możliwości jest kilka...
> 1) Zgubiła go rutyna
> 2) Jednak nie do końca wie jak bezpiecznie i cało wyjść z wywrotki
> 3) Teren był tak trudny, np.: stromy, kamienisty itp, że nie ratowanie
> się mogło skończyć się czymś jeszcze gorszym...

4) Miał miejsce zwykły pech - podparła się na kamieniu, który odjechał
jej spod stopy, w tych ułamkach sekund niezauważyła jakiejś dziury, w
którą wpadła jej stopa lub tysiąc innych nieprzewidywalnych
okoliczności.

W sporcie nie ma pecha, w sporcie jest koncentracja, albo brak
koncentracji. Pech to zderzenie z wybiegającą z lasu sarną, zderzenie
z innym rowerzystą nie związanym z trenującym, zderzenie za samochodem
na drodze dojazdowej itp.

Fajnie się o tym dywaguje z poziomu miekkiego fotela, ale
tam w terenie na właściwą decyzję masz setne, może dziesiąte części
sekundy, a  i tak najpierw działają wtedy odruchy - wyuczone bądź
instynktowne.

Między "instynktowne", a "wyuczone" jest tak różnica jak między
upadkiem zakończonym kontuzją i upadkiem niegroźnym w jakimś stopniu
kontrolowanym.

Zdaje się, że Włoszczowska już raz się poobijała podczas treningu na
jakiejś bardzo trudnej kamienistej trasie (MŚ czy coś takiego), może
mieć pewien rodzaj urazu psychicznego, który będzie powodował jakies
nieracjonalne zachowania w takich sytuacjach - i tu jest rola sztabu
szkoleniowego.

> W której z tych możliwości ma swój udział i ma na nie wpływ trener?
> Moim zdaniem na wszystkie.

Realnie (na tym poziomie) - na żadne.

1) Zgubiona przez rutynę = brak koncentracji. Za koncentrację
zawodnika odpowiada trener, jeśli trener pozwala na to, by zawodnik
lekceważył trudności trasy i pozwalał sobie na brak koncentracji, to
jest to wina trenera
2) Zawodnik nie wie jak bezpiecznie wyjść z opresji przy upadku - sam
się tego nie nauczy, to jest rola sztabu szkoleniowego i wpojenia
zawodnikowi określonych zachować.
3) Teren był bardzo trudny i niebezpieczny. Kto wybrał taki teren?
Wybrał go trener. Po co trenować w bardzo niebezpiecznym terenie na 5
minut przed zawodami? Podejmowanie takiego ryzyk bierze na siebie
trener i on odpowiada za ewentualne wypadki.
4) Pech? Upadek nie jest pechem, skoro stanowi jedną z cech tego
sportu. Cechą np. boksu są ciężkie nokauty, ale dziwne byłoby, aby na
sparingach trener trenujący zawodnika do waznej walki pozwalał
sparingpartnerowi na ciężkie nokautowanie swojego podopiecznego...

Pozdr-
-Rowerex

Rowerex napisał:

W sporcie nie ma pecha, w sporcie jest koncentracja, albo brak koncentracji

Rozumiem. W niedzielę bodaj po raz pierwszy w życiu urwałem na górskiej trasie łańcuch. Teraz już wiem, że przyczyną była moja dekoncentracja :-)))

1) Zgubiona przez rutynę = brak koncentracji.

Hm, skąd Ci przyszło do głowy że Maja była wtedy zdekoncentrowana?

Za koncentrację zawodnika odpowiada trener

Dobre! Dobrze to przemyślałeś? ;)

OK, żeby nie pozostawić bez komentarza: masz rację że sztab zawodnika powinien dbać o jego dobrą kondycję psychiczną, nastawienie, stres itd. Natomiast praktycznie nie ma to bezpośredniego wpływu na to, co dzieje się podczas treningu / wyścigu. Nawet najlepsza opieka nad zawodnikiem nie spowoduje, że w którymś momencie treningu czy zawodów ów zawodnik nie będzie myślał o niebieskich migdałach lub zwyczajnie się zdekoncentruje. Obarczenie winą trenera to odważny zabieg :)

3) Teren był bardzo trudny i niebezpieczny. Kto wybrał taki teren? Wybrał go trener. Po co trenować w bardzo niebezpiecznym terenie na 5 minut przed zawodami?

O ile dobrze kojarzę, to właśnie miejsce wypadku Mai nie było ani trudne ani niebezpieczne. Ot teren. Zresztą rowerzyści MTB jeżdżą po terenie, tak jak szachiści siedzą przy szachownicach.

Podsumowując, mam wrażenie że wypowiadasz się podobnie do p. Szurkowskiego - nie był, nie widział, nie pytał ale wie lepiej bo to pasuje do jego teorii.

A.

On 26 Lip, 12:28, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

O ile dobrze kojarzę, to właśnie miejsce wypadku Mai nie było ani trudne ani
niebezpieczne. Ot teren.

A na czym opierasz swoje skojarzenia? ;))
W sumie nie mamy zdjęć feralnego miejsca, nie mamy podanego jaka to
była trasa w owym Livigno - więc trudno cokolwiek wyrokować, można
sobie jedynie posnuć domysły.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

Wilk napisał:

O ile dobrze kojarzę, to właśnie miejsce wypadku Mai nie było ani trudne ani
niebezpieczne. Ot teren.

A na czym opierasz swoje skojarzenia? ;)) W sumie nie mamy zdjęć feralnego miejsca, nie mamy podanego jaka to była trasa w owym Livigno - więc trudno cokolwiek wyrokować, można sobie jedynie posnuć domysły.

W całym tym szumie medialnym gdzieś pojawiło się stwierdzenie że to była znana jej, nietrudna trasa. Ale ponieważ nie wiem czy to była wypowiedź ze strony Mai czy ktoś coś dopowiedział, dodałem "o ile dobrze kojarzę".

Ale nawet jeśli by to był jakiś trudny odcinek, to też nie przesadzajmy. Aspirantka do olimpiskiego złota miałaby przed Igrzyskami trenować tylko w górach Izerskich :-)? To wtedy ujadacze rzuciłyby się na trenera że treningi były zbyt łatwe :)

Majka ma duże doświadczenie. Podejrzewam że mimo swej wątłej postury, nie dajmy się temu zwieść, przejeździła setki kilometrów po niebywale trudnych technicznie trasach, na których połowa z nas by poległa. Wystarczy zresztą popatrzeć choćby w streamach RedBulla na żywo jak śmigała po niemal hardkorowych zjazdach, zresztą skutecznie objeżdżając inne rywalki. I preclowi - ale nie tylko, vide Szurkowski - fachowcy mogą tylko dopisywać swoje teorie do nieszczęśliwego wypadku. Bardzo łatwo im wysnuć wnioski, że skoro już kiedyś miała masakryczną glebę (wted, jak rozwaliła sobie buzię) to ma psychiczny uraz, że skoro zmieniła trenera to jest niepewna i nogi jej drżą w zakrętach i tym podobne. Tymczasem Majka co tydzień wali setki kilometrów w terenie, buduje formę i raczej wspomniane ułomności jej nie dotyczą. No ale jest temat - jest dyskusja :-) I mądrale wymyślają po fakcie. Czy dobrze kojarzę, że przed wypadkiem Mai gadające głowy nie krytykowały faktu, że ostatnie dni przed Igrzyskami spędza w Livigno :-)? Ba, pewnie gdyby stanęła na podium, te same głowy zachwycałyby się nad wspaniałym zmysłem taktycznym trenera, który sprytnie do ostatniej chwili wzmacniał krew Majce poprzez treningi na wysokości 2000 m, ach i och :) Ale o tym się niestety nie przekonamy.

A.

On 26 Lip, 14:36, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Wilk napisał:

Ale nawet jeśli by to był jakiś trudny odcinek, to też nie przesadzajmy.
Aspirantka do olimpiskiego złota miałaby przed Igrzyskami trenować tylko w
górach Izerskich :-)? To wtedy ujadacze rzuciłyby się na trenera że treningi
były zbyt łatwe :)

Przecież napisałem wcześniej, że obwinianie trenera to ten wypadek
jest nie na miejscu, zwykły pech; ale by ocenić, czy odcinek był łatwy
- trzeba by go zobaczyć. Zresztą łatwość to też pojęcie względne,
wiele zależy od prędkości z jaką go pokonujemy, to samo przy 5km/h
będzie łatwe, ale przy 25km/h już niekoniecznie.

Ba, pewnie gdyby stanęła na podium, te same głowy zachwycałyby się nad
wspaniałym zmysłem taktycznym trenera, który sprytnie do ostatniej chwili
wzmacniał krew Majce poprzez treningi na wysokości 2000 m, ach i och :) Ale
o tym się niestety nie przekonamy.

No i czemu się dziwisz, to stare jak świat - sukces ma wielu ojców, a
porażka jest sierotą. Polacy przegrali na Euro ostatni mecz i odpadli
- Smudę natychmiast zaczęto gnoić; gdyby ten jednak dość wyrównany
mecz z Czechami ułożył się na naszą korzyść i weszlibyśmy do
ćwierćfinału to Smuda byłby człowiekiem sukcesu.
--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl

On 26 Lip, 13:48, Wilk <m-wo...@wp.pl> wrote:

On 26 Lip, 14:36, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

> Wilk napisał:
> Ale nawet jeśli by to był jakiś trudny odcinek, to też nie przesadzajmy.
> Aspirantka do olimpiskiego złota miałaby przed Igrzyskami trenować tylko w
> górach Izerskich :-)? To wtedy ujadacze rzuciłyby się na trenera że treningi
> były zbyt łatwe :)

Przecież napisałem wcześniej, że obwinianie trenera to ten wypadek
jest nie na miejscu, zwykły pech; ale by ocenić, czy odcinek był łatwy
- trzeba by go zobaczyć.

Trochę przesadzając - zaprzeczasz milionom lat ewolucji świata żywego.

Za błędu narodu i kryzysy w państwie odpowiadają przywódcy państwa. Za
błędy w firmie odpowiada kadra kierownicza. Za błędy żołnierza
odpowiada jego dowódca. Jeśli wataha wilków sobie nie radzi, to
znaczy, że osobnik dominujący źle wykonuje swoje obowiązju i stado
szuka nowego przywódcy. Tak ten świat zwierzęcy, w tym ludzki, się
ułożł i widać tak ma być.

Galiński wciąż się pogrąża przez swoje milczenie. A IMHO powinien
zrobić tak:
- W dniu wypadku powinien zakazać Włoszczowskiej wypowiadania się dla
mediów.
- W tym samym czasie powinien wydać oświadczenie, że:
"bierze na siebie pełną odpowiedzialność za to co się stało, że
przyczyny i okoliczności są i będą zbadane, że zostanie sprawdzone czy
można było tego wypadku uniknąć oraz że zostaną wyciągnięte
odpowiednie wnioski, aby w przyszłości zminimalizować ryzyko
wystąpienia podobnych przypadków, a w najbliższych czasie zorganizuje
konferencję prasową na której wraz z zawodniczką odpowiedzą na
wszystkie pytania."

Gdyby to zrobił, nie byłoby wypowiedzi Szurkowskiego, nie byłoby szumu
medialnego, nie byłoby domniemań, obrażania się jednych na drugich,
nie byłoby tej preclowej dyskusji. A tak, Galiński milczy, a psy
szczekają.

Trener podpisuje ze związkiem kontrakt w którym zobowiązuje się do
przygotowania zawodnika w pełnym zdrowiu i w optymalnej formie do
największej sportowej imprezy jaką są m.in. igrzyska, a w tym czasie
bierze za wszystko pełną odpowiedzialność.

Wszystko co zdarzy się w czasie przygotowań, wszystko co wpłynie na
ich zakłócenie będzie jego wyłączną winą z której będzie się mógł
ewentualnie tłumaczyć. Jeśli coś się stanie zawodnikowi, a ktokolwiek
inny udowodni, że tego wypadku przez odpowiednie działania można było
uniknąć, to trenerowi postawione zostanie pytanie: "dlaczego tego nie
przewidział i czemu temu nie przeciwdziałał".

O ile wczoraj byłem niepewny, to dzisiaj nabrałem przekonania do
prostego wniosku: za zawodnika odpowiada trener. Koniec i kropka.

Pozdr-
-Rowerex

Rowerex napisał:

Trener podpisuje ze związkiem kontrakt w którym zobowiązuje się do przygotowania zawodnika w pełnym zdrowiu i w optymalnej formie do największej sportowej imprezy jaką są m.in. igrzyska, a w tym czasie bierze za wszystko pełną odpowiedzialność.

No jeśli tak do tego podchodzisz, to fakt. Wina trenera. A może nawet Tuska.

Ale na Boga, wypieprzyć się może i każdy i zawsze i wszędzie. Tu akurat miał miejsce spektakularny wypadek w terenie. Cholernie łatwo to nagiąć w kierunku "źle dobrano parametry treningu". A gdyby Maja rozerwała sobie staw podczas wychodzenia z prysznica? No tak, trener nie przewidział, można było zmienić ośrodek. I tak dalej.

Najlepiej jakby od 31 maja Maja siedziała zakmnięta w szczelnej kapsule z dodatkiem tlenu i nutrientów :-)

Najgorsze, że Maja się teraz ma dużo czasu i sama zaczyna ciąć gałęź, na której siedzi, komentując różne bzdury. Siłą rzeczy wpada w to bagienko.

A.

On 26 Lip, 15:50, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

A gdyby Maja rozerwała sobie staw
podczas wychodzenia z prysznica? No tak, trener nie przewidział, można było
zmienić ośrodek. I tak dalej.

Gdyby tak było, to trener i tak znalazłby się na dywaniku w związku (o
ile ów związek byłby z prawdziwego zdarzenia) i padłoby pytanie:

"Co zrobił Pan aby zminimalizować ryzyko tego wypadku, i co zrobi Pan
aby zminimalizować ryzyko w przyszłości?"

I tu zadaniem trenera jest podawanie faktów, co zrobił, czego nie mógł
zrobić, czego nie zrobił i dlaczego. Odpowiedzi mają być jasne i
rzeczowe, bez tłumaczenia się. Tłumaczenie się będzie przyznaniem się
do winy. Podawanie faktów będzie odpowiedzią na pytanie. O tym co
związek zrobi z trenerem zadecydować powinna analiza odpowiedzi
trenera. Proste, prawda?

Jeśli zawodnika poraziłby piorun podczas treningu, gdy grupę
zawodników zaskoczyła gwałtowna burza, to rozmowa trenera "na
dywaniku" w związku sportowym mogłaby wyglądać tak:

- Co zrobił Pan aby zminimalizować ryzyko tego wypadku?
- A skąd miałem wiedzieć, że będzie burza, nie jestem meteorologiem,
nie mogłem nic zrobić
- W jaki sposób bierze Pan pod uwagę stan pogody podczas planowania
treningu?
- Yyyyy... jak jest słońce to jedziemy na trening, jak zanosi się na
burzę, to nie jedziemy, a jak nas zaskoczy w czasie treningu to
kończymy trening
- Dlaczego nie śledzi Pan prognoz pogody?
- Bo nie mam czasu na oglądanie TV
- Czy Wg pana śledzenie prognoz pogody mogłoby zminimalizować ryzyko
zorganizowania treningu w czasie największego prawdopodobieństwa
pojawiania się gwałtownych burz?
- No, może, ale...
- Jak zatem zamierza Pan zminimalizować w przyszłości ryzyko wypadku
spowodowanego zaplanowaniem treningu w czasie, w którym mogą wystąpić
nagłe i gwałtowne zjawiska pogodowe?
- Hmm.... może zlecę komuś z mojego sztabu śledzenie prognoz,
eee...yyy..., wtedy moglibyśmy takie sytuacje przewidzieć i zaplanować
alternatywny trening w bezpieczniejszych warunkach
- Noooo... jak Pan widzi, jak się chce to można
(...)

:-)

Pozdr-
-Rowerex

W dniu 2012-07-26 17:18, Rowerex pisze:

On 26 Lip, 15:50, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

A gdyby Maja rozerwała sobie staw
podczas wychodzenia z prysznica? No tak, trener nie przewidział, można było
zmienić ośrodek. I tak dalej.

Gdyby tak było, to trener i tak znalazłby się na dywaniku w związku (o
ile ów związek byłby z prawdziwego zdarzenia) i padłoby pytanie:

"Co zrobił Pan aby zminimalizować ryzyko tego wypadku, i co zrobi Pan
aby zminimalizować ryzyko w przyszłości?"

I tu zadaniem trenera jest podawanie faktów, co zrobił, czego nie mógł
zrobić, czego nie zrobił i dlaczego. Odpowiedzi mają być jasne i
rzeczowe, bez tłumaczenia się. Tłumaczenie się będzie przyznaniem się
do winy. Podawanie faktów będzie odpowiedzią na pytanie. O tym co
związek zrobi z trenerem zadecydować powinna analiza odpowiedzi
trenera. Proste, prawda?

Pachnie komisją śledczą ;)

--
biodarek

biodarek napisał:

Podawanie faktów będzie odpowiedzią na pytanie. O tym co
związek zrobi z trenerem zadecydować powinna analiza odpowiedzi
trenera. Proste, prawda?

Pachnie komisją śledczą ;)

Jak najbardziej! A trener Mai powinien podać się do dymisji. Czytałem też, że rynki zachodnioeuropejskie nerwowo zareagowały na kontuzję naszej mistrzyni, wzrosło oprocentowanie papierów dłużnych a bankierzy usiłują zapobiec panice i masowej likwidacji depozytów.

A.

On Fri, 27 Jul 2012 09:34:05 +0200, Alfer_z_pracy wrote:

wzrosło oprocentowanie papierów dłużnych a bankierzy usiłują zapobiec
panice i masowej likwidacji depozytĂłw.

No i OLT wylądował.

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

On 26 Lip, 15:50, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Najgorsze, że Maja się teraz ma dużo czasu i sama zaczyna ciąć gałęź, na
której siedzi, komentując różne bzdury. Siłą rzeczy wpada w to bagienko.

I to jest najsmutniejsze. Gdzie jest trener? Powinien jej bronić,
powinien sam wyjaśniać sytuację, powinien zawodniczkę chronić przed
samą sobą, czyli pogrążaniem się przez nieprzemyślane wypowiedzi,
powinien wziąć na siebie ciężar sytuacji, a nie zrzucać go na
zawodniczkę będącą w takiej traumie.

Powiem tak: wolałbym nie wiedzieć nic o okolicznościach wypadku. To
powinna być tajemnica trenera, zawodniczki i związku kolarskiego i to
oni we wspólnym gronie powinni ustalić, co można a czego nie można
powiedzieć mediom, dla _dobra_ zawodniczki_ - nie dla dobra związku i
trenera, tylko _dla_dobra_zawodniczki_ jako człowieka i sportowca.

Pozdr-
-Rowerex

W dniu 2012-07-26 17:27, Rowerex pisze:

On 26 Lip, 15:50, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Najgorsze, że Maja się teraz ma dużo czasu i sama zaczyna ciąć gałęź, na
której siedzi, komentując różne bzdury. Siłą rzeczy wpada w to bagienko.

I to jest najsmutniejsze. Gdzie jest trener? Powinien jej bronić,
powinien sam wyjaśniać sytuację, powinien zawodniczkę chronić przed
samą sobą, czyli pogrążaniem się przez nieprzemyślane wypowiedzi,
powinien wziąć na siebie ciężar sytuacji, a nie zrzucać go na
zawodniczkę będącą w takiej traumie.

Akurat teraz trener jest w pracy. Jest trenerem kadry a oprócz Mai są też inni zawodnicy i teraz na nich powinien się skoncentrować. Widzieliście jak jeździ Marek Konwa w eliminatorze? Ma potencjał. Jest jeszcze Ola Dawidowicz, Piotr Brzózka i Paula Gorycka. Oni teraz bardzo potrzebują trenera. Chociaż może w przypadku tej ostatniej, bardziej pomocny byłby trener, który ją prowadził do tej pory.

--
biodarek

Rowerex napisał:

O ile wczoraj byłem niepewny, to dzisiaj nabrałem przekonania do prostego wniosku: za zawodnika odpowiada trener. Koniec i kropka.

O, to do TRwoich teorii jeszcze pan Skarul Ci doszedł jako kontra:

"- Absurdalny jest pomysł, że trener może odpowiadać za kontuzję Włoszczowskiej. To był nieszczęśliwy wypadek i nic więcej. Dwa lata temu Majka też miała kraksę przed mistrzostwami świata, wtedy z innym trenerem. Czy Ryszard również jego za to wini? – pyta Skarul, nawiązując do trenera Andrzeja Piątka."

A.

Wilk napisał:

Polacy przegrali na Euro ostatni mecz i odpadli - Smudę natychmiast zaczęto gnoić; gdyby ten jednak dość wyrównany mecz z Czechami ułożył się na naszą korzyść i weszlibyśmy do ćwierćfinału to Smuda byłby człowiekiem sukcesu.

Wyjątkowo się zgodzę w 100% :-)

A.

On 26 Lip, 12:28, "Alfer_z_pracy" <alferwywa...@mp.pl> wrote:

Rowerex napisał:

> W sporcie nie ma pecha, w sporcie jest koncentracja, albo brak
> koncentracji

Rozumiem. W niedzielę bodaj po raz pierwszy w życiu urwałem na górskiej
trasie łańcuch. Teraz już wiem, że przyczyną była moja dekoncentracja :-)))

Zdecydowanie brak koncentracji ;-)

> 1) Zgubiona przez rutynę = brak koncentracji.

Hm, skąd Ci przyszło do głowy że Maja była wtedy zdekoncentrowana?

Bo trasa była prosta, o czym już tu napisano.

> Za koncentrację zawodnika odpowiada trener

Dobre! Dobrze to przemyślałeś? ;)

OK, żeby nie pozostawić bez komentarza: masz rację że sztab zawodnika
powinien dbać o jego dobrą kondycję psychiczną, nastawienie, stres itd.
Natomiast praktycznie nie ma to bezpośredniego wpływu na to, co dzieje się
podczas treningu / wyścigu. Nawet najlepsza opieka nad zawodnikiem nie
spowoduje, że w którymś momencie treningu czy zawodów ów zawodnik nie będzie
myślał o niebieskich migdałach lub zwyczajnie się zdekoncentruje. Obarczenie
winą trenera to odważny zabieg :)

Może odważny, może nie. Zawodnik jest pod opieką trenera, nie
odwrotnie. Za wyniki i zdrowie zawodników odpowiedzialność biorą
trenerzy. Jeśli jakikolwiek trener powiedziałby, że nie bierze
odpowiedzialności za zdrowie i wyniki swoich zawodników, to zostałby
publicznie i powszechnie wyśmiany.

> 3) Teren był bardzo trudny i niebezpieczny. Kto wybrał taki teren? Wybrał
> go trener. Po co trenować w bardzo niebezpiecznym terenie na 5 minut przed
> zawodami?

O ile dobrze kojarzę, to właśnie miejsce wypadku Mai nie było ani trudne ani
niebezpieczne. Ot teren. Zresztą rowerzyści MTB jeżdżą po terenie, tak jak
szachiści siedzą przy szachownicach.

Podsumowując, mam wrażenie że wypowiadasz się podobnie do p. Szurkowskiego -
nie był, nie widział, nie pytał ale wie lepiej bo to pasuje do jego teorii.

Łatwa trasa, wywrotka i taka kontuzja w przypadku kompletnego laika
jest zrozumiała. W przypadku zawodowca jest zrozumiała mniej, tym
bardziej, że był to trening a nie zawody, a trasa łatwa.

Brutalne stwierdzenie, ale tak niestety jest - w przypadku amatora na
potknięcie mówi się "pech", w przypadku zawodowca na to samo
potknięcie mówi się "błąd" lub "dekoncentracja".

Oglądam często wyścigi szosowe i komentatorzy przy wielu banalnych
kraksach wiele mówią o braku koncentracji, zresztą nie tylko w tym
sporcie...

Pozdr-
-Rowerex

Rowerex napisał:

skąd Ci przyszło do głowy że Maja była wtedy zdekoncentrowana?

Bo trasa była prosta, o czym już tu napisano.

Niezykle łatwo wyciągasz pewne wnioski :-)

Oglądam często wyścigi szosowe

Aaaa, szacun.

i komentatorzy przy wielu banalnych kraksach wiele mówią o braku koncentracji

No tak, to wszystko wyjaśnia. Ech, gdyby Maja częściej oglądała TDF z Wyrzykowskim i Jarońskim, mielibyśmy olimpijskie złoto!

"Ale zobacz, Andy Schleck nie jest w ogóle podobny do swojego brata. – A ty jesteś podobny do swojego brata? – Nie wiem, ale serdecznie go pozdrawiam, o ile nie jest w pracy."

"Nawet sympatyczny ten Frank Schleck. A pamiętam jakieś jego wypowiedzi z Giro, nie, przecież on chyba Giro nie ukończył, albo nie... co tam było?"

"- Patrz, jak tu się dzielą tą wodą, jak tutaj jeden z kieszonki wyjmuje, tu podaje, tam przekłada, tamten pije, ten nie pije, ależ tu kombinacje. - Kolarze na ogół zbierają ze sobą dwa bidony, jeden pełny drugi pusty. Wiesz dlaczego? - Nie. - Bo albo im się będzie chciało pić, albo nie."

A.

On 2012-07-26 11:58:26 +0200, Rowerex <rowerex@op.pl> said:

Tylko to ostatnie zdanie jest prawdziwe ;-) Po iluś glebach i
sytuacjach okołoglebowych uczysz się, że to co może wyglądać

na

nieuchronne spotkanie z matką glebą, wcale nie jest sytuacją
przesądzoną i często gęsto idzie się jeszcze wyratować. Sku

tki

niepowodzenia mogą być bolesne, ale zysk jeśli się uda - znaczny,
szczególnie w kontekście wyścigu - bo każda gleba to nie tylko ry

zyko

kontuzji, ale i uszkodzenia sprzętu.

Więc nie należy uczyć się sztuki upadania?

Należy, zawsze to lepsze od niećwiczenia wcale.

 Ew. nie ma czegoś takiego
jak sztuka bezpiecznego upadania?

Jest, w teorii. Nawet w kontrolowanych i niby bardzo bezpiecznych warunkach na sali gimnastycznej z matą zdarzają się wypadki kończące złamaniem ręki, obojczyka, zwichnięciem kostki/kolana. A teraz użyj wyobraźni i przełóż to na teren, w tysiącach różnych możliwych konfiguracji ukształtowania terene i pozycji startowej do lotu.

Robiłeś to już na kamienistym zjeździe w górach? Pokaż fotk

i.

O tym niżej

Tey no, to proste pytania i liczę na prostą odpowiedź.

4) Miał miejsce zwykły pech - podparła się na kamieniu, który o

djechał

jej spod stopy, w tych ułamkach sekund niezauważyła jakiejś dziur

y, w

którą wpadła jej stopa lub tysiąc innych nieprzewidywalnych
okoliczności.

W sporcie nie ma pecha, w sporcie jest koncentracja, albo brak
koncentracji.

Buchachachacha! Naiwność na poziomie 5 latka. Ty chyba nigdy w życiu nie robiłeś nic doprowadzającego do granic wytrzymałości fizycznej, co?

Pech to zderzenie z wybiegającą z lasu sarną, zderzenie
z innym rowerzystą nie związanym z trenującym, zderzenie za samochodem
na drodze dojazdowej itp.

Mieszkasz w Szwecji lub Norwegii? Poziom zaburzeniu w postrzeganiu bezpieczeństwa świata może na to wskazywać.

Fajnie się o tym dywaguje z poziomu miekkiego fotela, ale
tam w terenie na właściwą decyzję masz setne, może dziesiąte

części

sekundy, a  i tak najpierw działają wtedy odruchy - wyuczone bąd

ź

instynktowne.

Między "instynktowne", a "wyuczone" jest tak różnica jak między
upadkiem zakończonym kontuzją i upadkiem niegroźnym w jakimś stopniu
kontrolowanym.

Bzdura. Tysiące razy w życiu, jak chyba każdy, ratowałem się skutecznie przed najróżniejszymi glebami za pomocą instynktu. Wiele razy też się nie udałoi glebłem. Trening pozwala zwiększyć szansę na sukces, szczególnie przy "nienaturalnych" aktywnościach człowieka, ale NICZEGO NIE GWARANTUJE.
Jeszcze raz odwołam się do Twojej wyobraźni: aby dobrze opanować element techniczny trzeba go powtórzyć kilka tysięcy razy. Wyobraź sobie jak można ćwiczyć przewracanie na rowerze parę tysięcy razy, oczywiście w najróżniejszych konfiguracjach prędkość/teren/pozycja i zachować sprawność fizyczną pozwalającą na profesjonalne uprawianie sportu.

W której z tych możliwości ma swój udział i ma na nie wpływ

 trener?

Moim zdaniem na wszystkie.

Realnie (na tym poziomie) - na żadne.

1) Zgubiona przez rutynę = brak koncentracji. Za koncentrację
zawodnika odpowiada trener,

Bzdura. Za koncentrację zawodnika odpowiada wyłącznie zawodnik.

 jeśli trener pozwala na to, by zawodnik
lekceważył trudności trasy i pozwalał sobie na brak koncentracji, to
jest to wina trenera

Trener może mówić, zwracać uwagę, sugerować. Zawodnik to nie laleczka sterowana sznurkami, tylko człowiek samodzielnie podejmujący decyzję. Dżizas, czy na prawdę trzeba tłumaczyć aż takie oczywistości?

3) Teren był bardzo trudny i niebezpieczny. Kto wybrał taki teren?
Wybrał go trener. Po co trenować w bardzo niebezpiecznym terenie na 5
minut przed zawodami? Podejmowanie takiego ryzyk bierze na siebie
trener i on odpowiada za ewentualne wypadki.

Faken, czy Ty na prawdę nie jesteś w stanie przyswoić tak oczywistego faktu, że zwykły pech prowadzący do kontuzji może się przytrafić na prostej, równej drodze? Że zawodnik jest tylko człowiekiem i pech też go może spotkać?

4) Pech? Upadek nie jest pechem, skoro stanowi jedną z cech tego
sportu. Cechą np. boksu są ciężkie nokauty, ale dziwne byłoby, aby na
sparingach trener trenujący zawodnika do waznej walki pozwalał
sparingpartnerowi na ciężkie nokautowanie swojego podopiecznego...

Bezsensowne porównanie z racji zupełnie odmiennego charakteru dyscyplin. Ale nawet w nim przeczysz sam sobie. Nokaut potrafi się zdarzyć niechcący - ot, zawodnik za bardzo się odsłoni, zrobi niewłaściwy unik i sam nadzieję się na cios, światła zgasną. I to według Ciebie jest wina trenera? Przemyśl to jeszcze raz.

--

Pozdrawiam
de Fresz

On Mon, 23 Jul 2012 21:14:59 +0200, biodarek wrote:

Nie wiem czy Gunn-Rita Dahle-Flesja startuje w Londynie, ale jest chyba
10 lat starsza od Mai, a startowała już w Atlancie w 1996 r.

I "Tinker" niedawno coś wygrał, no i oczywiście Ned "The Lung" Overend daje radę. Więc i Majka może nas cieszyć przez kolejne 20 lat.

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

On Tue, 24 Jul 2012 14:04:22 +0000, Olgierd wrote:

I "Tinker" niedawno coś wygrał,

O proszę jaki ładny: http://tinyurl.com/tinkerwinner

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

W dniu 2012-07-24 16:04, Olgierd pisze:

On Mon, 23 Jul 2012 21:14:59 +0200, biodarek wrote:

Nie wiem czy Gunn-Rita Dahle-Flesja startuje w Londynie, ale jest chyba
10 lat starsza od Mai, a startowała już w Atlancie w 1996 r.

I "Tinker" niedawno coś wygrał, no i oczywiście Ned "The Lung" Overend
daje radę. Więc i Majka może nas cieszyć przez kolejne 20 lat.

Zgadza się. Dzisiaj wyścig ze startu wspólnego na szosie wygrał Vinokurov. A jest również w wieku Gunn-Rity, która... też dzisiaj wygrała edycję Pucharu Świata MTB XC w Val d-Isere:
http://www.rockyroads.net/en/home-en/30-mountain-bike-en/cross-country-en/41843-val-d-isere-world-cup-victory-for-dahle-flesjaa.html

Wrócę jeszcze do zdania Rowerexa, że przed ważną imprezą nie należy się narażać na ryzyko kontuzji. Chyba jednak tak to nie działa - bycie w formie, w MTB, oznacza również obycie z rowerem w terenie. Nie wiem jak to określić - trzeba być wjeżdżonym. Kiedy jeżdżę na trenażerze, to pierwsze wyjście w teren zawsze jest niepewne - trzeba wczuć się w rower, w przyczepność kół, w to, że rower można przechylić na bok ;) I dlatego, oprócz uzyskania najlepszej formy od strony wydolnościowej, ważne jest również obycie w terenie. Najlepiej chyba na zawodach. A ryzyko urazu... jest po prostu wpisane w ten sport i na pewnym poziomie nie można inaczej.

Zresztą zobaczymy jak będzie. Na liście startowej Igrzysk jest też Norweżka:
http://www.london2012.com/cycling-mountain-bike/athletes/event=cycling-mountain-bike-women/index.html
Jest też starsza Sabine Spitz (ostatni raz "wypominam" kobiecie wiek ;)

BTW Majki nie wykreślili. Może trochę plastrów i pojedzie ;)

--
biodarek

On Sun, 29 Jul 2012 00:26:29 +0200, biodarek wrote:

I "Tinker" niedawno coś wygrał, no i oczywiście Ned "The Lung" Overend
daje radę. Więc i Majka może nas cieszyć przez kolejne 20 lat.

Zgadza się. Dzisiaj wyścig ze startu wspólnego na szosie wygrał
Vinokurov. A jest rĂłwnieĹź w wieku Gunn-Rity, ktĂłra... teĹź dzisiaj
wygrała edycję Pucharu Świata MTB XC w Val d-Isere:

No właśnie.
Szczere brawa dla tych Państwa!!

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

On 2012-07-29, Olgierd <no.email.no.spam@no.problem> wrote:

No właśnie.
Szczere brawa dla tych Państwa!!

Akurat w kolarstwie szosowym 40 lat na karku nie jest takim problemem
jak w przypadku MTB.

A Gunn-Rita wygrała oczywiście głównie dlatego, że cała czołówka jest
w Londynie...

pozdrawiam,
PK

W dniu 2012-07-29 11:11, PK pisze:

On 2012-07-29, Olgierd <no.email.no.spam@no.problem> wrote:

No właśnie.
Szczere brawa dla tych Państwa!!

Akurat w kolarstwie szosowym 40 lat na karku nie jest takim problemem
jak w przypadku MTB.

A Gunn-Rita wygrała oczywiście głównie dlatego, że cała czołówka jest
w Londynie...

A nie!

Start w Londynie jest 11 sierpnia. To byłby zły pomysł siedzieć teraz w Londynie.

Jeszcze raz te same linki ;)
Spójrz na pierwszę dziesiątkę w Val d'Isere:
http://www.rockyroads.net/en/home-en/30-mountain-bike-en/cross-country-en/41843-val-d-isere-world-cup-victory-for-dahle-flesjaa.html

oraz listę startową z Londynu:
http://www.london2012.com/cycling-mountain-bike/athletes/event=cycling-mountain-bike-women/index.html

Cała pierwsza dziesiątka z Val d'Isere jest na liście startowej w Londynie :)

--
biodarek

On 29.07.2012 11:11, PK wrote:

On 2012-07-29, Olgierd<no.email.no.spam@no.problem>  wrote:

No właśnie.
Szczere brawa dla tych Państwa!!

Akurat w kolarstwie szosowym 40 lat na karku nie jest takim problemem
jak w przypadku MTB.

A Gunn-Rita wygrała oczywiście głównie dlatego, że cała czołówka jest
w Londynie...

Takie same teksty jak w TVP, że ktoś tam był zmęczony po TDP i cośtam, a Majka naprostowała, że przecież Winokurow przejechał TDF, które skończyło się tydzień temu. :)

Fabian.

On 2012-07-29, Fabian <fabian1234567890@gazeta.pl> wrote:

Akurat w kolarstwie szosowym 40 lat na karku nie jest takim problemem
jak w przypadku MTB.

A Gunn-Rita wygrała oczywiście głównie dlatego, że cała czołówka jest
w Londynie...

Takie same teksty jak w TVP, że ktoś tam był zmęczony po TDP i cośtam, a Majka naprostowała, że przecież Winokurow przejechał TDF, które skończyło się tydzień temu. :)

No przyznaję, że nie spojrzałem na listę tych zawodów. Myślałem, że
10 dni przed startem wszyscy trochę odpuszczają, bo taki wyścig
to jednak nie jest ranga TdF.

Ale ze starzeniem się to akurat prawda (a przynajmniej statystyka).

A dyskusję w TVP widziałem i nawet się z tego śmiałem w którymś z
wątków. Ale wstyd... :D

pozdrawiam,
PK

On Sun, 29 Jul 2012 13:27:02 +0000, PK wrote:

Ale ze starzeniem się to akurat prawda (a przynajmniej statystyka).

Czyli statystyka, z ktĂłrej nic nie wynika.

Generalnie niewątpliwie lepiej mieć 25 i dużo pary (no ale doświadczenia brak). Albo 30 i już wiedzieć więcej.

Ja tam zamierzam i Sabince, i Ricie kibicować :) --
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

On Mon, 30 Jul 2012 07:34:01 +0000, Olgierd wrote:

Ja tam zamierzam i Sabince, i Ricie kibicować

No i nie mówiłem? ;-) No dobra, z Ritą nie wyszło. Ale Sabinka -- jak się patrzy!

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

W dniu 2012-08-11 21:40, Olgierd pisze:

On Mon, 30 Jul 2012 07:34:01 +0000, Olgierd wrote:

Ja tam zamierzam i Sabince, i Ricie kibicować

No i nie mówiłem? ;-)

No dobra, z Ritą nie wyszło. Ale Sabinka -- jak się patrzy!

No, Rita leżała i jeszcze złapała kapcia. Ale Sabinka miodzio!
Choć trzeba przyznać, że Julie Bresset pięknie kręciła. Szkoda, że nie było Mai - wtedy Francuzka nie mogłaby sobie pozwolić na ten honorowy dojazd do mety. No i świetnie pojechała nasza Ola Dawidowicz, bo żeby pokonać Annie Last i Catharine Pendrel, to nie byle co. A skoro wiemy o ile lepsza lepsza od Oli była Maja... srebro lub złoto byłoby jak nic.
Ale nie ma :(

Tak jak przy ostatnich Mistrzostwach Świata - Maja zdobyła "tylko" srebro, bo po naprawieniu roweru dogoniła czołówkę i zabrakło jej już okrążeń do dalszego odzyskiwania pozycji. Wszyscy wiedzą, że była wtedy najlepsza i najmocniejsza... ale złota nie ma. Takie życie. Trzeba to brać pod uwagę, pamiętać o takiej możliwości, ale nie może to w żaden sposób odbijać się na przyszłości. Gruba krecha, rehabilitacja, powrót do treningów i jedziemy dalej. Wstaniemy, otrzepiemy, klapy nasze, rączki nasze...

--
biodarek

W dniu 2012-07-29 15:27, PK pisze:

On 2012-07-29, Fabian <fabian1234567890@gazeta.pl> wrote:

Akurat w kolarstwie szosowym 40 lat na karku nie jest takim problemem
jak w przypadku MTB.

A Gunn-Rita wygrała oczywiście głównie dlatego, że cała czołówka jest
w Londynie...

Takie same teksty jak w TVP, że ktoś tam był zmęczony po TDP i cośtam, a
Majka naprostowała, że przecież Winokurow przejechał TDF, które
skończyło się tydzień temu. :)

No przyznaję, że nie spojrzałem na listę tych zawodów. Myślałem, że
10 dni przed startem wszyscy trochę odpuszczają, bo taki wyścig
to jednak nie jest ranga TdF.

Taki start na 2 tygodnie przed głównymi zawodami może być wpisany w BPS. Prawdopodobnie przejechały (i przejechali) niekoniecznie dając z siebie 100%. A teraz tapering czyli zmniejszanie codziennie obciążeń treningowych.

--
biodarek

On Sun, 29 Jul 2012 00:26:29 +0200, biodarek wrote:

Zresztą zobaczymy jak będzie. Na liście startowej Igrzysk jest też
NorweĹźka:

BTW zdjęcia jak klasyczny "mug shot".

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

Mon, 23 Jul 2012 15:46:25 +0200, Mike napisał(a):

W sumie potwierdzenie tego, co było wiadome już od wczoraj:
http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/622969,maja-wloszczowska-nie-pojedzie-na-igrzyska,id,t.html
Szkoda, no ale co zrobić, chyba tylko trenować kolejne 4 lata.

Mam nieodparte wrażenie, że ta kontuzja odbija się po wielokroć większym
echem w mediach, niż wcześniejsze sukcesy Mai.


--
Kapsel
  http://kapselek.net
  kapsel(malpka)op.pl

On Tue, 24 Jul 2012 15:05:36 +0200, Kapsel wrote:

Mam nieodparte wrażenie, że ta kontuzja odbija się po wielokroć większym
echem w mediach, niż wcześniejsze sukcesy Mai.

Bo jak dotąd Maja ma 1 medal IO, a teraz była szansa na drugi. W dodatku możliwości polskiej reprezentacji na jakikolwiek medal spadły o -- na oko -- 20%.

--
pozdrawiam, Olgierd
http://olgierd.rudak.org

On Jul 24, 4:06 pm, Olgierd <no.email.no.s...@no.problem> wrote:

Bo jak dotąd Maja ma 1 medal IO, a teraz była szansa na drugi. W dodatku
możliwości polskiej reprezentacji na jakikolwiek medal spadły o -- na oko
-- 20%.

Nie kracz, 20% to byłoby gdybyśmy mieli zgarnąć 5 medali (a tak źle to
od dawna nie bywało). A tymczasem są poważni kandydaci i to w dużo
bardziej prestiżowej konkurencji - siatkarze mają szanse nawet na
złoto, coś może wpaść w żeglarstwie, wygląda na to, że mamy też bardzo
mocnych zawodników np. w zapasach - tak więc nie jest tak tragicznie.
A jak będzie - to się okaże.

A dziennikarze gadają - bo taka ich rola, nic innego wielkiego w
polskim sporcie się obecnie nie dzieje, więc co dziwnego, że tuż przed
igrzyskami mówią o kontuzji jednej z naszych nadziei olimpijskich? Za
parę dni nie będzie tego tematu - tak żyją media.

--
http://www.wyprawyrowerowe.neostrada.pl