... sami Rosjanie mają przysłowie, доверяй но проверяй. Najwyraźniej Pan
Profesor nie słyszał o nim :)


http://wpolityce.pl/view/9582/Norman_Davies___Wyleczcie_sie_od_podejrzliwosci_wobec_Rosji___Profesorze__dziekuje_za_rade__ale_nic_mnie_nie_wyleczy.html

"Norman Davies chce nas leczyć z podejrzliwości wobec Rosji. No ładnie,
pomyślałem. Niemal wszystkie fakty z przeszłości  przemawiają  co prawda
za czymś zgoła przeciwnym, ale skoro apeluje profesor i to jeszcze
historii, a w dodatku uchodzący za przyjaciela Polaków...



Opinie Normana Daviesa ws. śledztwa smoleńskiego, aktualnych stosunków
polsko-rosyjskich i polskiej opozycji przeczytałem 1 kwietnia.
Przeczytałem czujnie 2 razy, aby utwierdzić się, czy to aby nie żart
zaserwowany przez redaktorów „Dziennika". Sprawdziłem tu i ówdzie,
powróciłem 2 kwietnia i żadnego dementi nie znalazłem. A zatem szacowny
badacz dziejów naszej Ojczyzny mówił na poważnie. M.in. to:

    Rosja nie ma wiele do sprzedania Europie z wyjątkiem ropy i gazu, a
Kreml nie chce niepewności i destabilizacji powodowanych ciągłymi
historycznymi sporami z Polską o sprawy dawno przesądzone.

Aha, myślę sobie, zaczyna się nieźle. Profesorskie „nie ma wiele" jest
jak najbardziej prawdziwe, tyle, że pojawiające się za nim „wyjątki" to
w rzeczywistości fundament rosyjskich interesów w ostatnich latach i w
następnych również (o czym świadczy chociażby polsko-rosyjska, wciąż
niezwykle tajemnicza umowa gazowa).

Rację ma profesor, gdy mówi, że Rosja nie chce historycznych sporów.
Zapomina jednak dodać, że tylko w takiej konfiguracji, w której nikt nie
domaga się od niej prawdy historycznej. Jeśli natomiast ktoś chce
odkrywać karty dziejów schowane przez Rosję dzisiejszą i sowiecką,
docierać do tego, co dla Rosji wstydliwe, czy raczej haniebne, wtedy już
jest gotowa toczyć spór bez względu na konsekwencje w relacjach
międzypaństwowych.

Szkoda, że profesor nie precyzuje, o jakież to sprawy „dawno
przesądzone" spieramy się z Rosją. Bo chyba nie o mord w Katyniu. Tu dla
Kremla przesądzone nie jest nic, bo gdyby tak było, nie mamiłby nas
przekazywaniem kolejny raz tych samych dokumentów, nie udawałby
bezskutecznych poszukiwań tzw. białoruskiej listy katyńskiej i wreszcie
nie zestawiałby przy każdej możliwej okazji sowieckiego ludobójstwa z
roku 1940 ze śmiercią bolszewickich jeńców w roku 1920.

Słuchajmy profesora dalej. Zaleca on rządowi polskiemu „cierpliwą
dyplomację":

    Bezwarunkowy odruch protestĂłw przeciwko Rosji, wiara w to, Ĺźe po
Rosji można się spodziewać wyłącznie najgorszego, nie przynosi
pozytywnych wynikĂłw.

Serdecznie dziękujemy za radę. Profesorską taktykę obserwujemy w
wykonaniu naszych asów dyplomacji od trzech i pół roku. Jej owocem był
styczniowy występ pewnej blondwłosej radzieckiej generał. Skoro o
Smoleńsku mowa, profesor przyznaje, że rosyjskie dochodzenie, nie jest
"w pełni zadowalające", ale dodaje:

    Czego moĹźna się było spodziewać? Gdyby samolot rozbił się w
Szwajcarii, to można by oczekiwać, że śledztwo byłoby łatwiejsze. Mając
na uwadze dobrze znane braki i słabości Rosji, nie było to śledztwo
najgorsze. Trzeba poczekać na polskie ustalenia, ale Polacy muszą się
wyleczyć od nieustannej podejrzliwości wobec Rosji.

Święte słowa! Nie wolno Rosji o nic podejrzewać! Tym bardziej, że nie ma
do tego podstaw. Śledztwo mogło być dużo gorsze. Fałszowanie stenogramów
nagrań z czarnej skrzynki (nieistniejące „Wkurzy się, jeśli jeszcze...",
nieistniejące „Podchodzimy"), skandaliczne potraktowanie miejsca
katastrofy i wraku samolotu, oskarżenie gen. Błasika o alkoholizm i
mnóstwo innych ciosów w podbrzusze to dla Rosjan betka. Mogli zagrać
dużo ostrzej. Nie zagrali. Chwała im!

Mamy też analizę socjologiczno-politologiczną, godną innego profesora,
ot choćby takiego Wojciecha Sadurskiego. Davies mówi o narodowej
traumie, jaką była katastrofa smoleńska, że jest celowo podgrzewana
przez zorganizowany segment polskiej opinii publicznej, skupiony wokół
PiS-u:

    Tak zwana opozycja, ktĂłrą jest PiS, jest w istocie dziką krytyką
rządu (...) chwytającą się każdej kwestii, którą może obrócić przeciw
rządowi (...) Nie ulega wątpliwości, że mamy do czynienia z czynną akcją
podyktowaną chęcią wywołania podejrzeń i nieufności po to, by krytykować
rząd za różne rzeczy (...) Najbardziej rażąca jest w tym kontekście
czarna propaganda o katastrofie smoleńskiej, nieustannie grająca na
jednej nucie, sugerująca, że kryje się w niej jakaś złowroga tajemnica.

Tajemnicy w katastrofie smoleńskiej oczywiście dla oxfordzkiego
profesora nie ma żadnej. Może powinien zgłosić się na świadka-ochotnika
do prokuratury wojskowej przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie? MoĹźe
minister Miller powinien uczynić profesora kluczowym ekspertem w swojej
komisji?

Szanowny Panie Profesorze, problem w tym, Ĺźe po roku od katastrofy, jej
przyczyny pozostają jedną wielką tajemnicą i do dziś nie znamy
odpowiedzi na żadne kluczowe pytanie w tej sprawie. A co do „tak
zwanych" partii opozycyjnych – pewien wicemarszałek polskiego Sejmu
lepiej by tego nie ujął.

Na koniec cytat, który rozczulił mnie najbardziej, jak powiedziałby
Jacek Ĺťakowski, creme de la creme wywiadu z Daviesem:

    Myślę, Ĺźe w ostatecznym rachunku okaĹźe się, Ĺźe był to wypadek, w
którym główna odpowiedzialność spada na polskie lotnictwo, polskich
organizatorów wizyty i urzędników kancelarii Prezydenta. Bardzo bym się
zdziwił, gdyby się miało okazać inaczej.

Po pierwsze, profesor powinien przygotować się na spore zdziwienie
(piszę to m.in. na podstawie dotychczasowych oficjalnych wypowiedzi
szefĂłw prokuratury wojskowej i szefa komisji Jerzego Millera).

Po drugie, zżera mnie ciekawość, jakiż to udział w doprowadzeniu do
katastrofy mogli mieć urzędnicy kancelarii prezydenta (chodzi o tych
Ĺźywych czy martwych?).

Po trzecie wreszcie, postuluję zakończenie prac przez niemrawy sztab
ministra Millera i zastąpienie go triumwiratem Radosław Sikorski (który
przyczyny katastrofy określił w CNN jeszcze w kwietniu 2010) – Bronisław
Komorowski (który byłby idealnym autorem raportu „arcyboleśnie prostego"
w odbiorze przez naród) – Norman Davies (jako autor tła historycznego,
wszak świetnie wychodzi mu zderzanie dziejów państw i narodów sprzed
setek lat z bezpardonowym przykładaniem „wichrzycielom" Kaczyńskim –
dowód choćby w jego „Zaginionych królestwach").

I jak tu z dobrymi intencjami wziąć teraz do ręki jakąkolwiek książkę
Daviesa? Choćbym chciał, nie wyzbędę się oporów. Bo jak wierzyć
człowiekowi z taką naiwnością traktującemu wielkich graczy z Kremla? Jak
zaufać historykowi opisującemu polską rzeczywistość z powierzchownością
godną porannego prezentera popularnej stacji informacyjno-rozrywkowej
dla z-trudem-myślących-samodzielnie?

Profesorze, jako wnuk warszawskiego powstańca, dziękuję za „Powstanie
'44" i za dobre rady AD 2011. Więcej już nie trzeba."

On 3 Kwi, 09:50, u2 <u...@o2.pl> wrote:

.. sami Rosjanie mają przysłowie, доверяй но проверяй. Najwyraźniej Pan
Profesor nie słyszał o nim :)

 Niech się najpierw sam wyleczy z platfonsizmu, a potem dopiero
doradza kuracje innym. Nachalne są te kurwy i zuchwałe, a tym bardziej
nachalne im wyborów bliżej. Naprawdę ubolewam nad tym że po tzw
"prawej stronie" nie ma żadnego publicysty historycznego który byłby w
stanie zapomnieć na godzinę o przyzwoitości, manierach i kindersztubie
i zjebać szmaciarza jednego z drugim jak psa po czym odesłać do
podstawówki- bo tak powinna wyglądać polemika
z fanatycznymi durniami.
J-23