Współczesny judaizm, czyli judaizm rabiniczny bądź talmudyczny, jest
traktowany przez większość chrześcijan, co gorsza przez wielu teologów
chrześcijańskich, jako religia Starego Testamentu.

Sądzą oni, że współczesna religia żydowska jest kontynuacją religii
biblijnego Izraela. W związku z tym twierdzą, że stanowi proste przedłużenie
wiary i pobożności Starego Testamentu, co sprzyja traktowaniu
chrześcijaństwa jako swoistej na nim narośli.

Tymczasem, o czym doskonale wiedzą Żydzi, a często nie chcą wiedzieć
teologowie chrześcijańscy, współczesny judaizm nie jest zwyczajną
kontynuacją religii biblijnego Izraela!

Na jej glebie wyrosły dwie religie: ta, która uznała Jezusa za Mesjasza,
czyli chrześcijaństwo, oraz ta, która tego nie uczyniła i w dużej mierze
ukształtowała się w konfrontacji z chrześcijaństwem, czyli judaizm
rabiniczny.

Dość paradoksalnie judaizm rabiniczny okrzepł i rozwinął się już po
zaistnieniu chrześcijaństwa, a także w opozycji do niego. Ten paradoks
historyczny ma ogromne konsekwencje teologiczne.

Obie religie polegają na Starym Testamencie i w równym stopniu nie mogą się
bez niego obyć! Dziedzictwo biblijnego Izraela to nie tylko dziedzictwo
żydowskie, lecz w najpełniejszym tego słowa znaczeniu także dziedzictwo
chrześcijańskie.

Bezwarunkowe uwypuklanie "starszeństwa" wyznawców judaizmu prowadzi do
zupełnego wydziedziczenia wyznawców Chrystusa z tej życiodajnej gleby, jaką
również dla nas stanowi Stary Testament. W grę wchodzą też inne przesłanki.

"Starsi bracia" oraz "starsi bracia w wierze" to dwa wyrażenia, które weszły
do obiegu podczas pontyfikatu Jana Pawła II, lecz nie miały precedensu w
wielowiekowym nauczaniu Kościoła.

Powstaje pytanie: jakie są ich źródła oraz jak należy je poprawnie rozumieć?

Znamienne, że im mocniej katolicy wskazywali, że wyznawcy judaizmu są
naszymi "starszymi braćmi", tym mocniej oni odżegnywali się od tej formuły.
Nie znam nikogo reprezentatywnego po stronie żydowskiej, kto by głośno i z
równą siłą przyznawał, że chrześcijanie są "młodszymi braćmi" żydów.

Ta powściągliwość wynika przede wszystkim z utrwalonego żydowskiego
spojrzenia na chrześcijaństwo, które nadal pozostaje bardzo nieprzychylne.
Jednym ze skutków tego stanu rzeczy jest fakt, że w ujęciu żydowskim nie
traktuje się chrześcijan jako bratnich wyznawców wiary w jedynego Boga.

Więcej http://forum.fronda.pl/forum/pokaz/id/78298

--
Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.