Pamiętamy wszystkie te haniebne: "nie potrzebuję tu pana prezydenta", "jaki
zamach, taki prezydent" i "durnia mamy za prezydenta", "trup na wrotkach".

Wyśmiewano się z Jego nazwiska - typowego, szacownego polskiego nazwiska -
wyśmiewano się w Polsce, jakby to nie była już Polska, jakby to było miejsce
na Polenwitze lub Polish jokes. I liczono dni, jakie pozostały do końca Jego
prezydentury.

Zgromadzonym przed telewizorami Polakom cynicznie wmawiano, że ważniejsze
niż ideowość są przekleństwa bezdomnego Huberta, od którego rozpoczęła się
era "nowoczesnego PR" w Polsce, "Borubar", "Irasiad", przekręcony szalik czy
flaga.

Ekscytowano się "małpkami" wypijanymi przez zapraszanego dzień w dzień,
wieczór w wieczór i promowanego w partii rządzącej przedstawiciela polskiego
motłochu. Sam premier wyrażał się ciepło o tym wspaniałym PR-owskim
pociągnięciu. (por. dzieło "Ja, Palikot", Wydawnictwo Czerwone i Czarne,
Warszawa 2010, s. 155)

Czołowi politycy przekraczali granicę przyzwoitości, krzycząc: "Były
prezydent Kaczyński", popisując się piskliwymi tyradami o dyplomatołkach i
małpce Fiki Miki.

Bo ani studia na najlepszej uczelni, ani dobra przeszłość, choćby
opowiedziana tysiąc razy, nie ochronią przed obsunięciem się do poziomu
motłochu.

Niezawisłe sądy RP orzekały, że nazwanie prezydenta chamem nie jest obrazą,
a jednocześnie skazywały doradcę prezydenta na kary za opisywanie
powszechnie znanych poglądów słynnego na świecie obrońcy wolnego słowa i
innych wolności.

Więcej http://www.rp.pl/artykul/2,461351.html

-- Nie da się oddzielić polityki od religii. Nie da się w człowieku oddzielić
katolika od obywatela. Rozdział państwa od Kościoła jest sztuczny.