#Odmówiłem bycia "cynglem", choćby w takiej - jak to pan sugeruje -
subtelnej sprawie. To był pierwszy raz, kiedy Michnik próbował mi coś
w taki sposób zlecić, próbował ze mnie zrobić Smoleńskiego, a ja
Smoleńskim zostać nie chciałem. On zaczął na mnie wrzeszczeć, że mam
przynieść tekst, zaczął na mnie bluzgać. My zawsze bluzgaliśmy w
redakcji, z Helenką i z Adamem, ze wszystkimi - to było środowisko, w
którym ja się do pewnego momentu czułem rzeczywiście wolny. Dla mnie
wolność polegająca na tym, że się chodzi w krawacie i w marynarce i
nie używa brzydkich słów, to jest g..., nie wolność, natomiast w
momencie, kiedy Adam zaczął na mnie wsiadać i zaczął mi grozić, że
mnie ześle do działu internetu, gdzie Helenka ze mnie zrobi
pracownika, który będzie zasuwał od dziewiątej rano do dziewiątej
wieczór, ja mu powiedziałem: "Stary, ty mnie chyba masz za kogoś
innego, ja nigdy nie piszę na zamówienie". On wtedy krzyknął do mnie
"won!" i wyrzucił mnie z gabinetu, po czym przestał się odzywać, a
przecież wcześniej byliśmy przyjaciółmi i ja go nadal uważam za kogoś
w rodzaju swojego zastępczego ojca - trochę taką rolę w moim życiu
odegrał, tylko przegapił moment, w którym sam zaczął tracić siły. Jest
taki moment w życiu człowieka starzejącego się, którego nie można
przegapić - moment, kiedy trzeba nauczyć się mieć sojuszników w
młodszych. Michnik przegapił ten moment, bo on zawsze był tak silny,
że wydawało mu się, że może zaszlachtować żyletką każdego.. Przeliczył
się i poniósł za to karę, która mu się należała.
#
#
Michał Cichy portretuje "Gazetę Wyborczą" oraz Adama Michnika i Helenę
Łuczywo z perspektywy zarówno własnej fascynacji, jak i rozczarowania..
Mówi o realnej charyzmie najważniejszych postaci "Gazety Wyborczej",
ale też o ich fobiach i popełnianych przez nich błędach. Momentem
kluczowym dla zrozumienia motywacji, strategii i lęków tego środowiska
jest - zdaniem Cichego - trauma Marca 1968.
#

http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/139087,wojna-pokolen-przy-uzyciu-cyngli.html

2009-02-20

matador.