.... ale skad mial te  260 tys. DM, ktore ulokowal w parabanku, to jest
ciekawe pytanie

http://www.warszawskagazeta.pl/polityka/35-polityka/1268-co-czy-komorowskiego-zn-amber-gold-

[...]

 Oszu­ka­ny Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski

Jak ujaw­nił Ra­port z we­ry­fi­ka­cji WSI, jed­ną z osób oszu­ka­nych
przez pa­ra­ban­ki był obec­ny pre­zy­dent Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski.
Mia­ło to miej­sce pra­wie dwa­dzie­ścia lat te­mu. Na po­cząt­ku 1990
r. płk Ja­nusz Pa­luch, dzię­ki wspar­ciu śro­do­wi­ska ofi­ce­rów
Woj­sko­wej Służ­by We­wnętrz­nej (WSW) uru­cho­mił dzia­łal­ność
pa­ra­ban­ko­wą, obie­cu­jąc swo­im klien­tom hor­ren­dal­ne zy­ski,
kil­ku­na­sto­krot­nie prze­kra­cza­ją­ce wy­so­kość zde­po­no­wa­nej
kwo­ty. Nikt wów­czas nie py­tał, gdzie fir­ma puł­kow­ni­ka lo­ku­je
środ­ki fi­nan­so­we, któ­re po­wie­rza­ją jej klien­ci. A klien­ta­mi
„Ban­ku Pa­lu­cha” by­li zwy­kli żoł­nie­rze, ofi­ce­ro­wie, a na­wet
wy­so­cy urzęd­ni­cy Mi­ni­ster­stwa Obro­ny Na­ro­do­wej. Fir­ma
Pa­lu­cha mia­ła nie­for­mal­ne od­dzia­ły w po­szcze­gól­nych okrę­gach
woj­sko­wych. Dzia­ła­ła za­tem jaw­nie w woj­sku, o czym w krę­gach
woj­sko­wych po­wszech­nie wie­dzia­no. Za­pew­ne wie­dział rów­nież o
dzia­łal­no­ści „Ban­ku Pa­lu­cha” ów­cze­sny vi­ce szef MON,
Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski. Jed­nak per­spek­ty­wa ogrom­nych zy­sków
sku­si­ła go i za­in­we­sto­wał swo­je oszczęd­no­ści. Bro­ni­sław
Ko­mo­row­ski wraz ze swo­im ko­le­gą, Ma­cie­jem Ray­za­che­rem, mie­li
w la­tach 1991-1992 prze­ka­zać swo­je cięż­ko za­ro­bio­ne pie­nią­dze
w skrom­nej wy­so­ko­ści 260 tys. DM osob­ni­ko­wi wy­stę­pu­ją­ce­mu w
ra­por­cie ja­ko WS „To­ma­szew­ski”, któ­ry z ko­lei za­in­we­sto­wał
prze­ka­za­ne mu środ­ki do „Ban­ku Pa­lu­cha” za po­śred­nic­twem płk.
Ja­nu­sza Ru­dziń­skie­go. Kpt. Piotr Le­nart z Wy­dzia­łu 2 Od­dzia­łu
Kontr­wy­wia­du Po­mor­skie­go Okrę­gu Woj­sko­we­go usi­ło­wał
do­cie­kać, skąd Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski dys­po­no­wał ta­kim
ka­pi­ta­łem i ja­kie jest źró­dło je­go po­cho­dze­nia. W tym ce­lu
po­sta­no­wił się­gnąć głę­bo­ko do prze­szło­ści Bro­ni­sła­wa
Ko­mo­row­skie­go, za­czy­na­jąc od je­go po­by­tu w ośrod­ku
in­ter­no­wa­nia w Olesz­nie i ku­li­sów je­go zna­jo­mo­ści z WS
„To­ma­szew­ski”. Co ów do­cie­kli­wy ka­pi­tan usta­lił, nie wia­do­mo.
Ra­port z we­ry­fi­ka­cji WSI mil­czy na ten te­mat. Ale hi­sto­ria na
tym się nie za­koń­czy­ła. Wio­sną 1992 r. przed­się­wzię­cie pa­ra
ban­ko­we płk. Pa­lu­cha za­czę­ło się „sy­pać”, a sam Pa­luch znik­nął.
Mnó­stwo ofi­ce­rów stra­ci­ło swo­je oszczęd­no­ści. Jak mó­wi ra­port,
Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski i Ma­ciej Ray­za­cher usi­ło­wa­li wów­czas
od­zy­skać za­in­we­sto­wa­ne pie­nią­dze przy po­mo­cy firm
de­tek­ty­wi­stycz­nych. Te jed­nak wy­co­fa­ły się z wy­ko­na­nia
ta­kiej usłu­gi, „bo­jąc się po­wią­zań po­li­tycz­nych Pa­lu­cha”.
We­dług ra­por­tu „do­brzy lu­dzie” mie­li su­ge­ro­wać wów­czas
Ko­mo­row­skie­mu, że je­go pie­nią­dze mo­że od­zy­skać ko­tr­wy­wiad
WSI, któ­ry miał już po­móc in­nym oszu­ka­nym ofi­ce­rom. Wy­mie­nio­ny
WS „To­ma­szew­ski”, jak mó­wi ra­port, miał twier­dzić, że pie­nią­dze
z „Ban­ku Pa­lu­cha” mo­gły po­słu­żyć do sfi­nan­so­wa­nia „biu­ra
wy­bor­cze­go Le­cha Wa­łę­sy lub kan­dy­da­ta przez nie­go
po­pie­ra­ne­go”. Sam Pa­luch ukry­wał się w miesz­ka­niu sio­stry
Mie­czy­sła­wa Wa­chow­skie­go w Byd­gosz­czy. W każ­dym ra­zie, jak
moż­na są­dzić z ra­por­tu z we­ry­fi­ka­cji WSI, Bro­ni­sław
Ko­mo­row­ski wraz ko­le­gą stra­ci­li swo­je „skrom­ne” oszczęd­no­ści.



W sy­tu­acji, gdy afe­ra Am­ber Gold do­star­czy­ła ko­lej­nej fa­li
po­szko­do­wa­nych przez pol­skie pa­ra­ban­ki, mo­şe pre­zy­dent
Ko­mo­row­ski po­wi­nien za­ini­cjo­wać po­wsta­nie spo­łecz­ne­go
ru­chu po­szko­do­wa­nych przez pa­ra­ban­ki, a na­wet sta­nąć na je­go
cze­le? Był bo­wiem jed­ną z pierw­szych ofiar ta­kiej prze­stęp­czej
dzia­łal­no­ści.